Επιτυχία της Γ’ ΚΟΠ στον έλεγχο των επιβλαβών

Γ΄ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΔΡΑ: ΠΑΤΡΑ – ΚΑΝΑΡΗ 22-24
ΤΗΛ.: 2610 361671/72 fax : 2610 346614
E-mail: Kyn_om_p@OTENET.gr

Πάτρα: 21-01 -2004

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΔΟΛΟΘΕΤΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ “ΕΠΙΒΛΑΒΩΝ”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πέρασαν 10 χρόνια από τη τελευταία ημερομηνία όπου ο έλεγχος του υπερπληθυσμού της αλεπούς και του κουναβιού επιτρεπόταν με τη χρήση δολωμάτων, εξασφαλίζοντας με το καλύτερο τρόπο τη βέλτιστη απόδοση επιβίωσης του θηράματος. Ας μην ξεχνάμε την δήλωση του πρώην Δντή Δασών του Υπουργείου Γεωργίας κου Παπαευαγγέλου που σε ανοικτή εκδήλωση είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του θηράματος είναι η αλεπού και το κουνάβι.

Χρειάστηκε ανέανος αγώνας της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου για να κατανοήσουν οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς και διαχειριστές του θηραματικού μας κεφαλαίου ότι εάν δεν γίνει συστηματικός, σωστά προγραμματισμένος και εφαρμοσμένος έλεγχος των λεγομένων “επιβλαβών” όχι μόνο θα συνεχίζουμε να επιτείνουμε τη δραματική μείωση της θηραματοπανίδας του τόπου μας αλλά θα οπλίζουμε ανθρώπους της υπαίθρου να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και να δολοθετούν ανεξέλεγκτα, επιφέροντας μεγαλύτερες καταστροφές στη φύση.

Μετά από συντονισμένες πρωτοβουλίες και ακολουθώντας τις επιταγές της επιστήμης, η Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου, ήλθε σε επαφή με τους εκπροσώπους των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων των Νομών Μεσσηνίας και Ηλείας σε μια προσπάθεια απεικόνισης της πραγματικής διάστασης του φαινομένου του υπερπλησθυμού της αλεπούς και του κουναβιού στα κατακερματισμένα δασικά μας οικοσυστήματα και της αναγκαιότητας εφαρμογής συστηματικών μέτρων που στόχο θα έχουν τη μείωση του βαθμού αρπακτικότητας στο θήραμα και σε καμία περίπτωση την εξαφάνιση των αρπάγων δεδομένου ότι ο ρόλος τους στη φύση είναι παγκοσμίως αποδεκτός. Αν αναλογιστεί κανείς ότι στο χρονικό διάστημα των 10 ετών δεν υπήρξε κανένας έλεγχος του πληθυσμού των αρπάγων (αλεπού, κουνάβι) και ότι τα συγκεκριμένα είδη εμφανίζουν “κύκλους” δηλαδή πληθυσμιακές εκρήξεις κάθε 4-10 χρόνια, αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Σε μια τυπική ανάλυση της αναπαραγωγικής δραστηριότητας της αλεπούς και της εξέλιξης του πληθυσμού της διαπιστώνεται ότι τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά. Για παράδειγμα ένα θηλυκό γεννάει 4-6 μικρά. Εάν υποθέσουμε ότι το 50% (3) αυτών είναι θηλυκά και σεξουαλικά ωριμάζουν σε διάστημα 9 μηνών, σε διάστημα δυο αναπαραγωγικών περιόδων, ο αρχικός πληθυσμός έχει τετραπλασιασθεί. Κατά συνέπεια με γεωμετρική πρόοδο σήμερα 10 χρόνια μετά οι πληθυσμοί έχουν τριακονταπλασιασθεί. Βεβαίως ο πληθυσμός μεταβάλλει την δυναμική του από έτος σε έτος και από εποχή σε εποχή καθώς οι συνθήκες του περιβάλλοντος μεταβάλλονται και ο πληθυσμός παρουσιάζει διακυμάνσεις καθώς οι απώλειες είναι μη προβλέψιμες και η γεννητικότητα δεν είναι σταθερή. Το φαινόμενο βεβαίως του υπερπληθυσμού των αρπάγων εγκυμονεί εκτός των αναφερθέντων και σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία καθώς η αλεπού είναι φορέας της λύσσας και η διάδοση της ασθένειας από την Δυτική Ευρώπη, γίνεται με ταχύτητα 20-40 KM ανά έτος.

Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τις αποφάσεις των Νομαρχιακών συμβουλίων των ανωτέρω νομών τόνισε ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου κος Μαρκόπουλος, τα οποία ενέκριναν ομόφωνα την εφαρμογή του μέτρου της ελεγχόμενης δολοθέτησης για τον έλεγχο του υπερπληθυσμού της αλεπούς και του κουναβιού, στην ύπαιθρο. Οι χρόνιες εκκλήσεις μας για την επαναφορά του μέτρου της ελεγχόμενης δολοθέτησης στη πληθυσμιακή έξαρση των συγκεκριμένων αρπάγων κατανοήθηκε και αναγνωρίσθηκε από όλους. Τα χρόνια μέτρα που προτείνει η Δνση θήρας του Υπουργείου Γεωργίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος(σκύλο δίωξης και όπλο) είναι ανεδαφικά καθώς τόσο η αλεπού όσο και το κουνάβι δεν αποτελούν αντικείμενο θήρας για τον Έλληνα κυνηγό. Εξάλλου εδώ δεν είναι Αγγλία όπου το κυνήγι της αλεπούς αποτελεί εθνικό σπορ και κυνηγιέται για αιώνες τώρα με άλογα, σκυλιά δίωξης και όπλο. Η Κοινοτική Οδηγία 1335/79(Βέρνης) προβλέπει ωστόσο την παρέκκλιση των διατάξεων απαγόρευσης χρήσης χημικών ουσιών εφόσον δεν υπάρχει άλλη ικανοποιητική λύση για την επιβίωση του θηράματος η΄ τα μέτρα που ελήφθησαν, αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά.

Με τις θετικές αποφάσεις που λήφθηκαν στα νομαρχιακά Συμβούλια ανοίγει ο δρόμος για την άσκηση πιέσεων στις περιφέρειες για την επαναφορά του μέτρου της δολοθέτησης κατά των αρπάγων(αλεπού, κουνάβι) και της ορθολογικής διαχείρισης του πληθυσμού τους, με αυστηρές προϋποθέσεις σε επιλεκτική βάση που στόχο θα έχουν την ανακούφιση και ανάκαμψη της θηραματοπανίδας στα όρια της βιοχωρητικότητας. Διαφαίνεται ότι στην χρόνια αβασάνιστη αρνητική στάση του Υπουργείου Γεωργίας σε ένα τόσο σπουδαίο διαχειριστικό μέτρο, όρθωσαν την πολιτική τους βούληση οι τοπικοί νομαρχιακοί παράγοντες με μια πολύ μεγάλης σημασίας απόφαση, τους οποίους θα πρέπει να ευχαριστήσουμε ως κυνηγετική οικογένεια. Και μπορεί βεβαίως οι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Γεωργίας να υπερασπίζονται μανιωδώς τις αναποτελεσματικές στη πράξη εισηγήσεις τους, την έλλειψη αντικειμενικών στοιχείων και θέσεων και την αδυναμία παρακολούθησης των ερευνών σε σχέση με τα αποτελέσματα προγραμμάτων ελέγχου του πληθυσμού ορισμένων αρπάγων σε χώρες τους εξωτερικού, οι αντιδράσεις ωστόσο από τους απλούς κατοίκους της υπαίθρου για τις ζημιές που υπόκεινται καθημερινά στην κτηνοτροφική και οικιακή τους οικονομία είναι τεράστιες και σε πολλές περιπτώσεις αντανακλούν τη δραματική κατάσταση που περιέρχονται. Δυστυχώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι αυτοί υποχρεώνονται να καταφεύγουν σε πράξεις αντεκδίκησης χρησιμοποιώντας δηλητήρια ανεξέλεγκτα και αυθαίρετα, οι συνέπειες των οποίων είναι δυσμενέστερες για όλους(θανάτωση θηραμάτων, κυνηγετικών σκυλιών, οικόσιτων ειδών, άλλων ειδών της άγριας πανίδας, χημική μόλυνση κ.λ.π.) ενώ είναι ιδιαίτερα αγανακτισμένοι αλλά και απογοητευμένοι από την μόνιμη απουσία της πολιτείας και την πλημμελή στήριξή τους σε κάθε επίπεδο.

Και την ώρα που οι ιθύνοντες δείχνουν να αγνοούν η΄ και να υποτιμούν το πρόβλημα, υπάρχουν Δημόσιοι Φορείς(Δήμος Παραλίας Πατρών) που την προηγούμενη καλοκαιρινή περίοδο(2003) για προληπτικούς λόγους εφάρμοσαν εκστρατεία για την καταπολέμηση του υπερπληθυσμού των τρωκτικών στην περιοχή τους, διαθέτοντας στους δημότες τους δολώματα προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν κατά βούληση. Και κανείς αρμόδιος η΄ υπερευαίσθητος δεν ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας στη κατ΄ εκτίμηση χορήγηση δολωμάτων σε πολίτες, οι οποίοι σίγουρα δεν γνωρίζουν τις ορθές μεθόδους εφαρμογής του μέτρου και των ανεπανόρθωτων συνεπειών που επιφέρει, μια λαθεμένη εφαρμογή του.

Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις έχουν επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση στο ζήτημα αυτό και στις άμεσες προτεραιότητες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου είναι οι επιτυχημένες προσπάθειές της να συνεχιστούν και στους άλλους Νομούς της Πελ/σου. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν οι υπεύθυνοι που ασχολούνται με τη διαχείριση της θήρας σε αυτό το τόπο ότι το αντικείμενο αυτό, δεν μπορεί να αποτελεί πάρεργο και θα πρέπει να σταματήσουν την τακτική του στρουθοκαμηλισμού και να προβάλουν ζητήματα ηθικής τάξεως. Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι την αρμονική συνύπαρξη θηρευτή-λείας στα φυσικά μας οικοσυστήματα την επηρέασαν καθοριστικά στο πέρασμα του χρόνου, οι ανθρωπογενείς και ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στη δομή και τη λειτουργίας τους. Επομένως καλείται σήμερα ο άνθρωπος(οι κυνηγετικές οργανώσεις σε συνεργασία με τις δασικές αρχές) ως αναπόσπαστο κομμάτι της βιοκοινότητας να παρέμβει ουσιαστικά και να αποκαταστήσει όπου επιβάλλεται την ισορροπία στο κύκλο των πληθυσμιακών μεταβολών άρπαγα(αλεπού-κουνάβι) και θηράματος με μέσα τέτοια(ελεγχόμενη δολοθέτηση) που κατά το παρελθόν αποδείχθηκαν σωτήρια για την θηραματοπανίδα του τόπου μας.