Πώς επιλέγω και πώς μεγαλώνω ένα πουλόσκυλο

0

 

Τέλος για φέτος το κυνήγι και φυσικά εμείςδεν σταματάμε την αγαπημένη μας δραστηριότητα γύρω από το κυνήγι. Τώρα είναι η ώρα που θα κάνουμε απολογισμό και θα δούμε τι μας έλειψε την περασμένη σαιζόν. Προτεραιότητα έχει η αναζήτηση για αντικατάσταση η συμπλήρωση των σκύλων μας και συγκεκριμένα οι περισσότεροι αυτή την εποχή ψάχνουμε για το κυνηγετικό μας σύντροφο για ένα κουταβάκι που πάνω του θα χτίσουμε όλα μας τα όνειρα για τα επόμενα χρόνια. Ερωτήματα πολλά. Τι ράτσα θα διαλέξουμε τι γένος αρσενικό η θηλυκό, μεγαλόσωμο η μικρόσωμο, μαλλιαρό η κοντότριχο, ανοιχτόχρωμο η σκουρόχρωμο. Καλά διαλέγω ράτσα αλλά από τι γραμμές τι αίματα, θα κυνηγήσει ; πώς θα το μεγαλώσω πώς θα το εκπαιδεύσω και πολλά άλλα. Πρέπει να πω ότι δεν είμαι εκπαιδευτής ούτε μπορώ να εκπαιδεύσω ένα σκυλί τόσο γρήγορα και τόσο καλά όσο ένας έμπειρος εκπαιδευτής. Η κυνηγετική μου εμπειρία μου έχει αφήσει κάποιους τρόπους συμπεριφοράς κυρίως και πρακτικά απλά πράγματα που τα εφαρμόζω σε όλα τα σκυλιά μου από κουτάβια με καλά τελικά αποτελέσματα στο πρακτικό κυνήγι. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω ότι ξέρω με απλά λόγια και με μια ιστοριούλα πώς δηλαδή πρέπει να διαλέξουμε και πώς να μεγαλώσουμε κυρίως ένα σκυλάκι. Αναφέρομαι σε μπεκατσόσκυλο επειδή κυνηγάω μπεκάτσα αλλά τα ίδια ισχύουν για όλα τα κυνηγετικά σκυλιά.

Το σκυλάκι μας αρχίζει να παίρνει εφόδια από 3 μηνών, για να μην πω και νωρίτερα. Εφόδια που θα χαράξουν την ψυχή του και το μυαλό του για πάντα.

Εδώ θα ξεκινήσω από έναν καλό φίλο και άριστο μπεκατσοκυνηγό, που υπήρξε και δάσκαλός μου στην μπεκάτσα. Έναν άνθρωπο που ότι να έπαιρνε στα χέρια του, θα το έκανε μπεκατσόσκυλο. Και γουρούνι να έπαιρνε, πιστεύω ότι θα το έκανε να βγάλει μπεκάτσες. Εδώ πρέπει να κάνω μια παρατήρηση.
Μη νομίσει κάποιος, ότι παίρνοντας οποιοδήποτε σκυλί, θα του βγει. Το κουτάβι θα πρέπει να είναι από καλά αίματα, από κυνηγετικούς προγόνους και εάν είναι δυνατόν, όχι διασταυρωμένο για να ξέρουμε βάση των χαρακτηριστικών της ράτσας κυνηγετικών και σωματικών, τι θα πρέπει να περιμένουμε. Να διαλέξουμε όχι να μας διαλέξει επειδή ένας φίλος μας έκανε κάποιο ζευγάρωμα και άντε μωρέ ας πάρουμε ένα κουτάβι τζάμπα είναι.

Επανέρχομαι λοιπόν στο δάσκαλό μου, τον μπάρμπα-Γιώργο Γιαννακόπουλο ή Γωγά, όπως τον ξέρουμε όλοι. Ο άνθρωπος αυτός, το 1972, που άρχισα εγώ να κάνω τις πρώτες εξόδους με έπαιρνε μαζί του, κυνηγούσε με μια ΙΘΑΚΑ 76 εκατοστά, ένα αστέρι και Νο 7. Διασποράς δεν είχαμε τότε. Τα όπλα τα καλά ήταν σουραύλια και τσοκαρισμένα. Στον κυνηγότοπο όμως τότε τουφεκούσαμε εκτός από μπεκάτσες σίγουρα και λαγό και φάσες και φασοπερίστερα και τουρλιά και πάπιες που πεταγόντουσαν από το ποτάμι. Γι αυτό το μακρύ τσοκαρισμένο όπλο, με όχι πάνω από Νο 7 σκάγια ήταν το καλό όπλο. Το όπλο που γέμιζε την τσάντα. Βέβαια τώρα αυτά έχουν αλλάξει. Πάμε κυνήγι για συγκεκριμένο θήραμα, μπεκάτσα, π.χ. με όλο τον μοντέρνο και σύγχρονο εξοπλισμό. Κοντόκανα, μούφες, διασποράς ψιλά σκάγια, φακές, κ.τ.λ.

Κυνηγούσαμε λοιπόν τότε με ένα Ιρλανδικό σέτερ που είχε φέρει ένας φοιτητής από την Αγγλία, τον Τζάκ. Ο Τζάκ ήταν καθαρόαιμο Ιρλανδέ, τόσο μεγαλόσωμο, σαν μικρό γαϊδουράκι, με μεγάλη μούρη, τεράστιο κεφάλι και μεγάλο φουσκωτό κρανίο. Ο Τζάκ ήταν εξπέρ στην μπεκάτσα. Φέρμες, απόρτ, πυκνό, νερά, πουρνάρι, δεν άφηνε τίποτα. Όμως θα είχε δει εκατοντάδες μπεκάτσες, προτού φτάσει τελικά να γίνει Μετρ. Αυτό το σκυλί το ζευγαρώσαμε με (γκέκικο) ελληνικό ιχνηλάτη ή γιούρα και όσα κουτάβια έμοιαζαν του Τζάκ (κόκκινα ή μακρύτριχα), τα ονομάζαμε πουλόσκυλα. Τα άλλα λαγόσκυλα. Η διασταύρωση του αιώνα έγινε όταν πήγε ο Τζάκ με μια Επανιέλ, που βρέθηκε τυχαία να έχει κάποιος άλλος κυνηγός και βγήκε η Λίζα. Ένα σκυλάκι καφέ, μακρύτριχο, κοντόσωμο, εμφανισιακά επανιέλ, αλλά το χρώμα του μπαμπά, το μαονί του Ιρλανδέ. Ο μπάρμπα- Γιώργος ή Γωγάς, πρέπει να πω ότι είναι ξυλουργός, από το πρωί μέχρι τις 1 το μεσημέρι δουλειά και από τις 1 μέχρι τις 5, κυνήγι. Κάθε μέρα.
Το σκυλάκι αυτό, όπως και όλα τα προηγούμενα από τη γέννα, ήταν μέσα στο ξυλουργείο. Δούλευε η κορδέλα κι αυτά τρώγανε. Χτυπάγανε σφυριά, πλάνες, απότομοι θόρυβοι και αυτά κοιμόντουσαν (κροτοφοβία, μηδέν). Κάθε λίγο στο κολατσιό, στον καφέ, η Λίζα έπαιζε με τον μπάρμπα- Γιώργο.
Έλα, κάτσε κάτω, πέταγε το πακέτο από τα τσιγάρα, (πού είναι, φέρτο) . Όλη την ημέρα μαζί. Το σκυλί τον κοίταγε στα μάτια και ήξερε τι θέλει.

Επικοινωνία κυνηγού με το σκύλο, κοινωνικότητα. Το σκυλάκι μαθαίνει τον κόσμο, μαθαίνει να συμπεριφέρεται, αποκτά εμπιστοσύνη στο αφεντικό του, με πάρα πολλές βόλτες, κουτάβι. Να πάει να κλείσει τις κότες μαζί. Να πάει για χόρτα μαζί. Να ποτίσει το περιβόλι μαζί. Και έρχεται λοιπόν μια στιγμή που το σκυλάκι (η Λίζα), είναι 8 μηνών και πρέπει να πάει το πρώτο της κυνήγι. Είναι ένα σκυλί πλέον που έχει ακούσει άπειρους θορύβους και κρότους (κροτοφοβία τέλος), έχει εμπιστοσύνη στο αφεντικό (μπαίνει στο αυτοκίνητο ακολουθώντας τον κυνηγό με τη μία).Στο δάσος έχει περπατήσει πάρα πολλές φορές (για χόρτα, για ξύλα μαζί με τον μπάρμπα- Γιώργο). Της φωνάζει. Έρχεται. Κάτσε κάτω, κάθεται. Μη, όταν φερμάρει μια μπεκάτσα και καρφώνεται, δεν προχωράει. Συνάντησε κότες, δεν τις πειράζει με τίποτα, είναι κάτι το οικείο, το ξέρει ότι η κότα δεν είναι θήραμα. Ξέρει το δάσος, τα ποταμάκια τα περνάει εύκολα, μπαίνει στις βατιόνες, ψάχνει για το αφεντικό της.

Στο κυνήγι της μπεκάτσας, Δε μιλάμε ούτε φωνάζουμε. Το σκυλί ψάχνει για μας και πάει όπου πάμε εμείς και όχι το αντίθετο.

Κι έρχεται λοιπόν η στιγμή που το νεαρό, επίδοξο μπεκατσόσκυλο, θα πέσει πάνω στην πρώτη του μπεκάτσα. Θα ξαφνιαστεί, μπορεί και να κάνει λίγο πίσω, δεν φερμάρει και γιατί να φερμάρει. Στο δάσος μυρίζουν χιλιάδες μυρωδιές. Λουλούδια, ρίγανη, οσμές από σιταρήθρες, κουνάβια, αλεπούδες, νυφίτσες, ότι μπορείς να φανταστείς. Γιατί να σταματήσει το σκυλί στην μπεκάτσα. Πολλά βέβαια σκυλιά, σταματάνε από ένστικτο και στην άγνωστη δυνατή μυρωδιά, όμως το να μην φερμάρει το σκυλί στην πρώτη, στη δεύτερη, στην Τρίτη, στη δέκατη μπεκάτσα, Δε σημαίνει ότι είναι απορριπτέο.
Συνοψίζοντας λοιπόν μέχρι τώρα, μπορούμε να πούμε ότι μέχρι τη στιγμή που το σκυλί θα βγει για κυνήγι και θα συναντήσει την πρώτη βελουδομάτα, πρέπει, εάν έχει μεγαλώσει όπως ανέφερα, να έχει

Προτού συναντήσει το θήραμα

1) Απόλυτη επικοινωνία με τον κυνηγό, να ΄΄μιλάει΄΄ μαζί του και να του έχει εμπιστοσύνη.
2) Θα υπακούει σε τρία βασικά παραγγέλματα αμέσως
α) κάτω
β) έλα
γ) φέρτο
Παραγγέλματα κοφτά, καθαρά, πάντα ίδια και όχι πολλά.
3) Θα είναι κοινωνικό. Θα κυνηγάει με άλλα σκυλιά, θα μπαίνει στο τρέϊλερ, δεν θα ορμάει σε κατοικίδια.
4) Ξέρει τα πάντα όσον αφορά το δάσος, το πυκνό, το νερό, δεν θα είναι σαν να το πήγες στον Άρη, σε ένα ξένο περιβάλλον, άγνωστο, που λογικά θα του προξενήσει φοβίες και ενδοιασμούς, με αποτέλεσμα να μην ψάχνει και να έρχεται στα πόδια μας. Δεν θα έχει καμιά φοβία και ανασφάλεια.
5) Θα ψάχνει τον κυνηγό, τον φίλο του και θα κυνηγάει σε λογικές αποστάσεις. Έτσι το σκυλί ελέγχεται, κυνηγάμε όπου θέλουμε, δεν μπλέκει με άλλα σκυλιά και είναι απολύτως ελεγχόμενο.
Πρωταρχικό ρόλο λοιπόν στο να φτιάξουμε ένα μπεκατσόσκυλο, είναι να μεγαλώσει σωστά. Σκυλιά δεμένα στην ταράτσα μέχρι 10 μηνών, όταν τα βγάλουμε στον κυνηγότοπο, σπάνια θα κυνηγήσουν σωστά. Μπορεί να κυνηγήσουν, να σηκώσουν μπεκάτσες, όμως δεν θα έχουμε απόδοση και δεν θα μπορέσουμε εύκολα να τα ντρεσάρουμε, να τα κουμαντάρουμε. Το κυνήγι θα είναι συνεχές κυνηγητό, με φωνές, φασαρία και άγχος.

Ένα βασικό ακόμα, αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα καλό μπεκατσόσκυλο, γιατί τέλειο δεν ξέρω αν θα φτιάξουμε, και αν υπάρχει, είναι να εξασφαλίσουμε κάποια γενετικά χαρίσματα του σκύλου, δηλαδή θα πρέπει:
1) Το σκυλί μας να έχει αρκετά καλή όσφρηση.
2) Να είναι ισορροπημένο ζώο με τα στάνταρ της ράτσας, όχι κροτόφοβο, δειλό, με ανασφάλειες.
3) Να έχει καλή γενικά υγεία.
4) Να έχει μυαλό. Ξεροκέφαλα σκυλιά, ατίθασα σκυλιά, χωρίς αντίληψη, (κακούς μαθητές με λίγα λόγια) εγώ προσωπικά δεν κρατάω, ούτε ζευγαρώνω.)

Ο μεγάλος μπεκατσοκυνηγός Daniel Raffejeaud στο βιβλίο του “Τα Μυστικά Ενός Μπεκατσοκυνηγού” γράφει χαρακτηριστικά:
“Πάνω απ¨ όλα, μη χάνετε τον καιρό σας με ένα σκύλο που φοβάται τη σκιά του ή που έχει άσχημο χαρακτήρα”.


ΤΙ ΣΚΥΛΟ ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Τελικά αν ξεφύγουμε λίγο από τα στενά όρια, στάνταρ και πρέπει, που μερικοί έχουν βάλει όχι άδικα βέβαια και αν ο βασικός σκοπός μας είναι να βγούμε στο βουνό να απολαύσουμε το γλυκοχάραμα βλέπουμε ότι με όλες σχεδόν τις ράτσες σκύλων μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας και στο κυνήγι και ιδικά της μπεκάτσας. Να αποδεχτούμε ότι ο σκύλος δεν είναι κομπιούτερ αλλά ο πιο πιστός σύντροφός μας. Αλλά υπάρχει εδώ μία ένσταση. Όταν έρθει η στιγμή να πάρουμε ένα κουτάβι η επιλογή θα πρέπει να γίνεται με κάποια κριτήρια για να μην κάνουμε ζώα δυστυχισμένα η σκυλιά που προσπαθούμε να αλλάξουμε τα ιδιαίτερα κυνηγετικά χαρακτηριστικά της ράτσας. Με λίγα λόγια αυτό που κουβαλάνε στα γονίδιά τους και πού έχουνε γι΄ αυτό δουλέψει και σταντάρει χιλιάδες γνώστες κυνοτρόφοι και δεκάδες χρόνια πριν.

Τι θήραμα κυνηγάω κυρίως και πόσα κυνήγια στο συγκεκριμένο θήραμα. Σε τι τερέν κυνηγάω κυρίως. Δάσος βουνό, κάμπο, έλατο? Βάλτο?. Μου αρέσει να κυνηγάω με τον σκύλο κοντά μου η να με σκύλο ανοιχτής έρευνας. Πιο σκυλί είναι πιο αποδοτικό και μου ταιριάζει? μένω σε πολυκατοικία ? κάνω ταξίδια μακρινά για κυνήγι ? έχω χώρο?. Όμως λειτουργούμε πολλές φορές συναισθηματικά η επειδή γέννησε η σκύλα του φίλου μας ας πάρουμε ένα κουτάβι. Προσωπικά είμαι μπεκατσοκυνηγός άρρωστος. Έχω καταλήξει στις ηπειρωτικές ράτσες μεσαίας έρευνας γιατί ψάχνω σχεδόν πάντα γνωστά μέρη και μου αρέσει να έχω άμεση επαφή κάθε στιγμή το σκύλο μου αλλά κάπου μέσα μου περιμένει ένα Ιρλανδικό Σέτερ. Είναι το σκυλί που κυνήγησα στα πρώτα μου κυνηγετικά βήματα και έχει βάλει στάμπα στην ψυχή μου.. Είναι όμως σκυλί πού με λίγο “μάζεμα” στη μπεκάτσα δεν παίζεται. (Αν καταλάβατε μου αρέσουν τα σκυλιά που τα βλέπω στο κυνήγι και αντιπαθώ τα μπίπερ). Κάποια στιγμή θα αποχτήσω ένα Ιρλανδέ από καλή κυνηγετική οικογένεια.

Και κάποιες φιλικές συμβουλές αν μου επιτρέπετε.
Όταν πρόκειται να αγοράσετε σκύλο μη συμβουλευτείτε μόνο:
• Φανατικό υποστηρικτή μίας ράτσας
• Κυνηγό που δεν έχει σκυλιά.
• Κυνηγό που έχει κυνηγήσει μόνο με μία ράτσα σκύλων.
• Κυνηγό που κυνηγάει μόνο ένα θήραμα.
• Έμπορα με μαγαζί που δεν είναι κυνηγός.
• Κυνηγό που απορρίπτει σκυλιά που δεν έχουν χαρτιά.
• Εγωιστή κυνηγό απόλυτο και πολύξερο.

Σημ. Το άρθρο αυτό αφιερώνω στο δάσκαλό μου, 65 χρονών σήμερα, Γιώργο Γιαννακόπουλο ή Γωγά, και τον ευχαριστώ για όλα όσα έμαθα κοντά του όχι μόνο πώς κυνηγάνε την μπεκάτσα αλλά έμαθα ότι το πρωταρχικό είναι να σέβεσαι τη φύση τον διπλανό κυνηγό να αγαπάς και να προσέχεις τα σκυλιά σου να μην ξεφτιλίζεις το θήραμα κρεμώντας ντάνες από μπεκάτσες η τσίχλες η βάζοντας τσιγάρα στο στόμα του λαγού η δένοντας τα πουλιά στο λαιμό του σκύλου για να βγάλουμε μία φωτογραφία.

(Τώρα κυνηγάει ακόμα ο μπάρμπα Γωγάς με την ΙΘΑΚΑ 76 εκατοστών και μια κόκκινη Ιρλανδέ, βάζει όμως πια και κανένα διασποράς, πρώτο φυσίγγι. Ουκ έρχεται μόνον. Καλές επιλογές και καλά εκπαιδευτικά.)


Μπάμπης Γκαβάς 2-5-2002
email: gavas@tri.forthnet.gr

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων