Να σταματήσει η κοροϊδία!
«Πραγματικοί οικολόγοι είναι εκείνοι που ζουν στη φύση. Ο κυνηγός που ζει στο δάσος και στο βουνό το αγαπάει και το προστατεύει, και ο ψαράς, αντιστοίχως, τη θάλασσα. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά».
«Εγώ δέχομαι τις απόψεις καλοπροαίρετων οικολόγων, αλλά αυτή η συνεχής εμφάνιση, από το πουθενά, επαγγελματιών οικολόγων, οι οποίοι αντλούν τεράστια κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να προσφέρουν υπηρεσίες στη φύση, πρέπει να σταματήσει…»
«Τα καίρια ζητήματα για έναν κυνηγό είναι η ανάγκη να αισθάνεται ελεύθερος στη φύση και η καλή σχέση με το σκύλο του. Το τι θα βάλει στην τσάντα του, επιστρέφοντας σπίτι, έρχεται τελευταίο».
Ο βουλευτής κ. Πάνος Καμμένος ανοίγει τα χαρτιά του στην μοναδική κυνηγετική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης, “Outdoor”, μια παραγωγή της O’NEL και του περιοδικού “Κυνηγός & Φύση”.
Μέσα από μία αποκαλυπτική συνέντευξη μιλά, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές, για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης της Ν.Δ. για το κυνήγι και τον κυνηγό. Επεκτείνεται όμως γενικότερα στις υπαίθριες δραστηριότητες, που τόσο έχουν αγνοηθεί τα τελευταία χρόνια, γεγονός που έχει αρνητική επίπτωση τόσο στην οικονομία της χώρας μας όσο και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Δραστηριότητες οικολογικού ήθους.
Κ&Φ: Κύριε Καμμένε σας καλωσορίζουμε στην εκπομπή μας και στο κοινό του περιοδικού “Κυνηγός & Φύση”.
Π.Κ.: Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση. Επιλέγω τη δική σας εκπομπή γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό εμείς οι πολιτικοί να παίρνουμε θέση για τέτοια θέματα, που είναι πολύ ειδικά και οι περισσότεροι τα αγνοούν ακόμα και στην προεκλογική περίοδο.
Κ&Φ: Αυτό μας τιμά ιδιαίτερα. Είστε ένας άνθρωπος που ασχολείται ο ίδιος με την υπαίθρια αυτή δραστηριότητα του κυνηγίου, καθώς και με θαλάσσια σπορ.
Π.Κ.: Οι περισσότεροι Έλληνες στην ύπαιθρο ασχολούνται με το κυνήγι και το ψάρεμα, δραστηριότητες απόλυτα συμβατές με την προστασία του περιβάλλοντος. Πραγματικοί οικολόγοι είναι εκείνοι που ζουν στη φύση. Ο κυνηγός που ζει στο δάσος και στο βουνό το αγαπάει και το προστατεύει, και ο ψαράς, αντιστοίχως, τη θάλασσα. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά.
Κ&Φ: Ας μπούμε στο θέμα, λοιπόν. Το κυνήγι τα τελευταία χρόνια δέχτηκε κάποιες επιθέσεις, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, και, βέβαια, η μεγάλη οικογένεια των 250.000 κυνηγών πήρε το θέμα στα χέρια της. Απέδειξε με μία σειρά ενεργειών ότι ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, την άγρια πανίδα. Σε συνεργασία πάντα με το Υπ. Γεωργίας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, επειδή παρακολουθείτε τα πράγματα από κοντά, ως βουλευτής της Β’ Αθηνών με τη Ν.Δ., ποια θα είναι η πολιτική τού κόμματός σας για το κυνήγι;
Π.Κ.: Κατ’ αρχάς, εμείς διαφωνούμε με την αλλοπρόσαλλη πολιτική που είχε χαραχθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Είναι ανεπίτρεπτο 250.000 άνθρωποι, που ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους το αφιερώνουν στην επαφή τους με τη φύση, κάθε χρόνο να παρακαλούν τον εκάστοτε Υπ. Γεωργίας, ο οποίος ανάλογα με τα κέφια του προσδιορίζει το πλαίσιο για το κυνήγι, χωρίς να λείπουν, βέβαια, και διάφοροι πολιτικοί εκβιασμοί. Δηλώσεις του παρελθόντος, όπως, π.χ., των κ. Τζουμάκα και κ. Ανωμερίτη ότι “οι κυνηγοί είναι μια συμμορία λαθροθηρών” είναι ιδιαίτερα προσβλητικές και δεν ταιριάζουν σε μία σοβαρή πολιτεία. Εγώ δέχομαι τις απόψεις καλοπροαίρετων οικολόγων, αλλά αυτή η συνεχής εμφάνιση, από το πουθενά, επαγγελματιών οικολόγων, οι οποίοι αντλούν τεράστια κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να προσφέρουν υπηρεσίες στη φύση, πρέπει να σταματήσει… Έχω ζήσει με κυνηγούς, κατάγομαι από τη Ρούμελη και ξέρω πολύ καλά ότι ο κυνηγός είναι αυτός που προστατεύει και το θήραμα και τη φύση. Γι’ αυτό και η κατάργηση της αγροφυλακής και η έλλειψη θεσμικού πλαισίου είναι αυτά που πρέπει να διορθωθούν. Όπως θα έχετε δει, στο πρόγραμμα της Ν.Δ. ο απόλυτος σεβασμό σε όλο το οικοσύστημα είναι φανερός. Θέτει ως στόχο την ίδρυση ενός Οργανισμού Θήρας, ο οποίος θα μπορεί να συνδιαλέγεται και με τις κυνηγετικές και οικολογικές οργανώσεις, προκειμένου να υπάρξει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο θα μπορεί να συμβαδίζει και με την πολιτική που αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις περισσότερες χώρες υπάρχουν νόμοι που επιτρέπουν στους κυνηγούς να εξασκούν ελεύθερα το χόμπι τους στη φύση, αλλά και το σύστημα να έχει μία ισορροπία, κάτι που δεν έχουμε στην Ελλάδα. «Ο κυνηγός δεν είναι δολοφόνος»
Κ&Φ: Εσάς, ποια είναι η προσωπική σας θέση;
Π.Κ.: Θέλω να πω αρχικά, επειδή μας διαβάζουν και άνθρωποι που δεν είναι κυνηγοί, ότι ο κυνηγός δεν είναι… δολοφόνος. Πολλοί θέλουν να περάσουν την εντύπωση ότι ο κυνηγός κρεμάει ένα όπλο στην πλάτη του με σκοπό να σκοτώσει. Μπορώ να πω ότι το θήραμα είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τον κυνηγό. Το κυνήγι είναι διαδικασία ολόκληρη. Το να ξυπνήσεις το πρωί, να πάρεις τα παιδιά σου, να περπατήσεις στο βουνό, να ζήσεις μια εμπειρία μακριά από τη “μαυρίλα” της πόλης είναι τα βασικά στοιχεία που αποζητά ένας αυθεντικός κυνηγός. Στη φύση έρχεται σε επαφή με τα φυσικά του ένστικτα. Ηρεμεί. Τώρα, αν κατοχυρώσει και κάποιο θήραμα δεν είναι καταδικαστέο. Ίσα-ίσα. Θα τολμούσα να πω ότι εκπληρώνει το ρόλο του στην αλυσίδα της φύσης. Αυτό δεν έχει σχέση ούτε με “δολοφονία” ούτε με άγρια ένστικτα. Όταν έχουμε ένα κομμάτι κρέας στο τραπέζι μας, ξέρουμε ότι το συγκεκριμένο ζώο έχει σκοτωθεί πριν με κάποιο τρόπο. Είναι μέσα στον κύκλο της ζωής να θανατώνονται ζώα για να τρέφεται ο άνθρωπος. Με τη λογική των οικολόγων θα έπρεπε να γίνουμε όλοι χορτοφάγοι, κάτι που είναι έξω από τη φύση μας. Εάν όλοι αυτοί είχαν ακολουθήσει τη χορτοφαγία, θα δεχόμουν την εναντίωσή τους απέναντι στο κυνήγι.
Κ&Φ: Νομίζω ότι είναι φυσικό δικαίωμα του καθενός να συλλέγει την τροφή του. Έχουν εξαγγελθεί κάποια προγράμματα, στα οποία συμμετέχουν οι κυνηγετικές οργανώσεις, που αφορούν τη βελτίωση των βιοτόπων, του εμπλουτισμού τους με θηράματα. Μια πολιτική, εν ολίγοις, για την οποία έχει δουλέψει πάρα πολύ η Κ.Σ.Ε. και αφορά στην ανάπτυξη του θηράματος. Σ’ αυτό το θέμα τι στάση θα κρατήσετε εσείς;
Π.Κ.: Κατ’ αρχάς, όλες αυτές οι κινήσεις από τη μεριά της Συνομοσπονδίας, θεωρώ ότι αποδεικνύουν την αγάπη των κυνηγών για τη φύση. Έχουν βοηθήσει να εμπλουτιστεί η πανίδα τής χώρας και βλέπουμε είδη θηραμάτων που δεν υπήρχαν μέχρι πρότινος σε πολλές περιοχές, π.χ., φασιανοί, κ.ά… Εδώ θέλω να θίξω λίγο τη σχέση του κυνηγού με το σκύλο του. Η αγάπη του προς αυτόν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Έχω δει κυνηγούς οι οποίοι για να προστατεύσουν το σκυλί τους έχουν σταματήσει ακόμα και το ίδιο το κυνήγι. Υπάρχουν τέτοιες προτεραιότητες. Τα καίρια ζητήματα για έναν κυνηγό είναι αυτά. Η ανάγκη να αισθάνεται ελεύθερος στη φύση και η καλή σχέση με το σκύλο του. Το τι θα βάλει στην τσάντα του, επιστρέφοντας σπίτι, έρχεται τελευταίο. Εξάλλου, στην πλειονότητά του το ποσοστό είναι ελάχιστο. Μιλάμε για της τάξης τού 1%-2%. Γιατί μιλάνε γι’ αυτό οι δήθεν οικολόγοι και όχι για το άλλο 98% που μένει στη φύση; Πιστεύω ότι πρέπει να προσεχθεί σοβαρά αυτό, και εμείς ως Ν.Δ. θα πάρουμε τα μέτρα τα οποία θα βοηθήσουν και την ισορροπία του οικοσυστήματος και δεν θα εμποδίζουν τους κυνηγούς από το να κυνηγούν. Θέλουμε τον απλό πολίτη να μπορεί να βγει στη φύση. Κυρίως αυτόν του μεγαλοαστικού κέντρου. Τα παιδιά μας δεν έχουν μάθει να ζουν ούτε στο βουνό ούτε στη θάλασσα και πρέπει να τα μάθουν και τα δύο για μία ισορροπημένη ζωή.
Θάλαττα, θάλαττα…
Κ&Φ: Είστε άνθρωπος που ασχολείται με πολλές υπαίθριες δραστηριότητες, εκτός από το κυνήγι, όπως με το ψάρεμα και την κατάδυση. Μεγάλα θέματα κι αυτά… Π.Κ.: Μιλάμε για ανάπτυξη περιφέρειας και τουριστικής περιόδου. Όμως, πώς θα αναπτυχθεί η τουριστική περίοδος, όταν τέτοιες δραστηριότητες που φέρνουν τουρισμό δεν παίρνονται στα σοβαρά; Πόσα ξενοδοχεία το χειμώνα δεν συντηρούνται από τους κυνηγούς; Πολλά, απ’ όσο έχω υπ’ όψιν μου. Πόσα, από την άλλη, συντηρούνται αντίστοιχα το καλοκαίρι από ερασιτέχνες ψαράδες; Ελάχιστα. Γιατί; Στους κυνηγούς υπάρχουν οργανωμένα σωματεία, στους ψαράδες όχι. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο ψαράς που πάει με το καλάμι του και ρίχνει 200 αγκίστρια παραγάδι, για να μπορέσει να φέρει ένα μεζέ σπίτι του, θέλει ιδιαίτερη προσοχή και μεταχείριση. Ο συνταξιούχος που βρίσκεται στο νησί και θέλει να βάλει ένα μαντήλι δίχτυα είναι πάρα πολύ περιορισμένος. Κυνηγιέται σαν φονιάς της θάλασσας. Την ίδια στιγμή που οι ανεμότρατες, οι απαγορευμένες από την Ε.Ε., σαρώνουν τους βυθούς και καταστρέφουν όλο το θαλάσσιο πλούτο. Επειδή είμαι σχεδόν επαγγελματίας δύτης, περίπου 25 χρόνια, σας λέω υπεύθυνα ότι όπου περάσει ανεμότρατα δεν μένει τίποτα στο βυθό. Φεύγουν οι πέτρες, η τραγάνα και δεν υπάρχει ζωή. Το κράτος, λοιπόν, επιτρέπει τη “δολοφονία” και απαγορεύει στον ψαρά πάνω από 200 αγκίστρια. Το ίδιο παθαίνουν και οι επαγγελματίες παράκτιοι αλιείς που θαλασσοδέρνονται χειμώνα καλοκαίρι μέσα στις φουρτούνες, πολλοί απ’ τους οποίους πνίγονται και δεν έχουν τα αλιεύματα που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν. Γιατί υπάρχει από την πολιτεία διττή συμπεριφορά. Στους μεν επαγγελματίες, οι οποίοι δίνουν και κάνα τελάρο ψάρια, υπάρχει απόλυτη προστασία και εννοώ για τις ανεμότρατες. Ενώ στους αλιείς υπάρχει κυνήγι χοντρό. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο, λοιπόν, και για τον ερασιτέχνη ψαρά. Να πάω τώρα στις καταδύσεις. Αυτό είναι ένα προσωπικό στοίχημα, πλέον. Έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια για την ανάπτυξη της αυτόνομης κατάδυσης στη χώρα μας. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που απαγορεύονται οι καταδύσεις και περιορίζεται στο να επιτρέπεται σε ορισμένα μόνο σημεία. Παρότι υπάρχουν αποφάσεις πολιτικές από το Συμβούλιο Επικρατείας, που λένε ότι είναι παράνομη και απαγορευτική, έρχονται συγκεκριμένες αποφάσεις, πολιτικές κυρίως, του Υπ. Πολιτισμού και τα απαγορεύει. Είναι δέσμευση του κ. Καραμανλή. Από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν θα είναι αυτό που θα αναφέρεται στην αυτόνομη κατάδυση. Ένα νομοσχέδιο που το είχαμε ετοιμάσει επί υπουργίας Χρ. Παπουτσή. Το ανακοινώσαμε μαζί στο λαό και στους λιμενικούς αξιωματικούς και στη συνέχεια έφυγε ο Παπουτσής από το Υπουργείο. Ο κ. Ανωμερίτης το αγνόησε. Το ίδιο και ο κ. Πασχαλίδης, με αποτέλεσμα να έχουμε την απαγόρευση σε 350.000.000 δύτες απ’ όλη την Ευρώπη να μπορούν να έρχονται στην Ελλάδα και να στέλνονται στην Τουρκία, Αίγυπτο, Ιορδανία. Απαράδεκτο. Η Ν.Δ. θα προχωρήσει άμεσα σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Θα βοηθήσει την ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού, με την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου στα νησιά. Από τον Μάρτιο, δηλαδή, μέχρι και τον Νοέμβριο. Αυτό σημαίνει 6-7 μήνες τουρισμό στη χώρα. Και, βεβαίως, στους 400.000 δύτες τη δυνατότητα να έχουν μία διέξοδο και να βρίσκουν δουλειά στο νησί. Ακόμα είναι και ζήτημα πολιτισμού. Έχουν βρεθεί υποθαλάσσιοι θησαυροί να ληστεύονται από διάφορους αρχαιοκάπηλους. Μόνο όταν υπάρξει η άρση της απαγόρευσης θα δημιουργηθούν υποβρύχια μουσεία, επιδοτούμενα από την Ε.Ε. και θα μπορούν να έχουν πρόσβαση και οι τουρίστες στον υποβρύχιο πλούτο της χώρας, ο οποίος οργανωμένα θα φυλάσσεται και θα μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της χώρας. Ιδιαίτερα σε μία περίοδο Ολυμπιακών Αγώνων. Τι θα πούμε σε αυτούς που θα έρθουν; Νομίζω ότι είναι θέμα που καίει πολύ κόσμο και αυτούς που ασχολούνται με την κατάδυση, αλλά και τους κατοίκους της νησιωτικής Ελλάδας και δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα δοθεί λύση.
Του Λ.Κ.
