Εισαγωγικό Σημείωμα
Αγαπητοί φίλοι,
Ανατρέχοντας στις καταστατικές διατάξεις για το σκοπό των Κυνηγετικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών και στις σχετικές προβλέψεις του Δασικού κώδικα, δεν μπορεί κανείς παρά να διαπιστώσει την έντονη προβολή της δημόσιας αποστολής των κυνηγετικών οργανώσεων: Η συμβολή στη δημιουργία πειθαρχημένης κυνηγετικής συνείδησης, η φύλαξη της άγριας πανίδας και του φυσικού περιβάλλοντος και η λήψη διαχειριστικών μέτρων για την προστασία και την ανάπτυξη του θηράματος αποτελούν τον πρώτιστο θεσμοθετημένο στόχο των οργανώσεων μας.
Αυτό ακριβώς είναι και το ουσιώδες στοιχείο που διακρίνει τις “συνεργαζόμενες με το Υπουργείο Γεωργίας” κυνηγετικές οργανώσεις από τα απλά σωματεία, που στόχο έχουν μόνο το στενά νοούμενο συμφέρον των μελών τους, το οποίο συχνά μπορεί και να μην συμβαδίζει με το γενικότερο δημόσιο συμφέρον. Γι’ αυτό και δεν αρκεί για την ίδρυση και λειτουργία μίας επίσημης κυνηγετικής οργάνωσης η απλή δημοσίευση του καταστατικού της, όπως στα κοινά σωματεία, αλλ’ απαιτείται η αναγνώρισή της από το Υπουργείο Γεωργίας και η εποπτεία της από τις αρμόδιες Δασικές Αρχές.
Ο παραμελημένος στο παρελθόν δημόσιος αυτός χαρακτήρας της αποστολής και η θεσμική υποχρέωση δράσης υπέρ της ολότητας φαίνεται ότι τελεί, πλέον, σε πλήρη επίγνωση του κυνηγετικού κόσμου. Νέοι θεσμοί, όπως η ίδρυση και λειτουργία του Σώματος Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής με δαπάνες των κυνηγών, τα προγράμματα βελτίωσης βιοτόπων, οι εθελοντικές Ομάδες Πυροπροστασίας και τα σεμινάρια επιμόρφωσης των μελών μας σε φιλοπεριβαλλοντικά ζητήματα αποτελούν ήδη την αιχμή του δόρατος σε μία μάχη αξιοπιστίας που από καιρό διεξάγεται ενώπιον της κοινής γνώμης με αντίπαλο τους θεωρητικούς οικολόγους “της καρέκλας”. Ένα είναι βέβαιο: Το αποτέλεσμα της μάχης αυτής θα κρίνει το μέλλον της άσκησης της θήρας στη χώρα μας.
Η συντελούμενη τα τελευταία χρόνια μετεξέλιξη των Κυνηγετικών Συλλόγων, από απλά γραφεία εκδόσεως αδειών θήρας σε συνειδητούς προστάτες της φύσης και φορείς διαχειριστικών παρεμβάσεων, δεν ήταν εύκολη. Επιτεύχθηκε όμως, παρά τις διαφορές απόψεων και τις ριζωμένες παλιές αντιλήψεις πελατειακής σχέσης του κυνηγού με το Σύλλογό του, με ένα βασικό όπλο: Την ενότητα του κυνηγετικού κόσμου, ενότητα που διαφυλάχθηκε ως τώρα από όλους μας ως πολύτιμη και αναγκαία προϋπόθεση για την προάσπιση των θέσεων του κυνηγετικού κόσμου.
Η σημερινή συγκυρία είναι πιο κρίσιμη από ποτέ: Η γενικεύουσα κοινοτική νομοθεσία πρέπει να “φιλταρισθεί” κατάλληλα για την προσαρμογή της στα ιδιαίτερα θηραματικά δεδομένα της χώρα μας, χωρίς βεβιασμένες, άκριτες και αδικαιολόγητες απαγορεύσεις. Το στείρο αντικυνηγετικό μένος των θεωρητικών της οικολογίας πρέπει να απαντηθεί με αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία. Η πολιτεία πρέπει να πεισθεί, επιτέλους, σε εγκατάλειψη της πρόχειρης και αποσπασματικής αντιμετώπισης της θήρας ως πάρεργο μεταξύ των λοιπών αρμοδιοτήτων της Δασικής Αρχής, και να συνεργασθεί στενά με τις κυνηγετικές οργανώσεις για την προσεκτική εκπόνηση μίας εύλογης θηραματικής πολιτικής, με συγκεκριμένους στόχους και προοπτικές. Για την επίτευξη όλων αυτών οι κυνηγετικές οργανώσεις διαθέτουν πλέον τη γνώση, οι δε κυνηγοί έχουν τη θέληση. Αυτό που χρειάζεται είναι η, με κάθε τρόπο, διατήρηση της ενότητας του κυνηγετικού κόσμου: Ενιαίες θέσεις, ενιαία άδεια, ενιαίοι στόχοι, ίδια πολιτική, μία φωνή! Μόνον η ενότητα θα δώσει τις λύσεις, μόνον η έλλειψή της μπορεί να μας τις στερήσει.
Με τις σκέψεις αυτές, πριν από την επικείμενη νέα κυνηγετική χρονιά, παραδίδω στην επιεική κρίση σας τη νέα ετήσια έκδοση του ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ, με την ευχή και το τεύχος αυτό να αξιολογηθεί τελικά σαν ένα ακόμη δείγμα της αξιοπιστίας του κυνηγετικού κόσμου.
Θεσσαλονίκη, Μάιος 2002
Γεώργιος Δέλλιος
Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου
της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης
