Δ΄ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
———————————–
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
————————————
ΜΕΛΟΣ
ΤΗΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΟΔΟΣ: ΕΡΜΟΥ & ΦΩΚΙΩΝΟΣ 8 ΑΘΗΝΑ- Τ.Κ. 10563
ΤΗΛ: 2103231212 – 2103232616 FAX: 2103257593
e-mail: dkose@otenet.gr
Αθήνα: 19-10-2004
ΠΡΟΣ: Κυνηγετικό Τύπο
ΘΕΜΑ: Επιστολή σε αρθρογράφο της εφημερίδας ΄΄ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ΄΄
Μερικές πολύ ψύχραιμες και εύστοχες επισημάνσεις για την ορεινή φύση αλλά και για τις μεταβολές στην πανίδα της ελληνικής υπαίθρου γενικότερα, έκανε πρόσφατα στη μόνιμη στήλη του ο γνωστός αρθρογράφος και πολιτικός αναλυτής της ΄΄Καθημερινής΄΄ κ Αντώνης Καρκαγιάννης.
Σε αντίθεση με τη γνωστή καταστροφολογία που συχνά βρίσκει φιλόξενο χώρο στον ημερήσιο τύπο, ο κ Καρκαγιάννης καταγράφει…την θεαματική αύξηση λύκων, αγριόχοιρων και αρκούδων στις ορεινές περιοχές, επισημαίνοντας μια σειρά λόγων που σχεδόν ταυτίζονται με τα όσα κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει και οι κυνηγετικές οργανώσεις.
Η Δ΄ ΚΟΣΕ επικοινώνησε με το γνωστό δημοσιογράφο για να εκφράσει τα συγχαρητήριά της, ενώ ο πρόεδρος της Ν. Σταθόπουλος απέστειλε προς δημοσίευση και την επιστολή που ακολουθεί.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Δ΄ ΚΟΣΕ
Αγαπητέ κ Καρκαγιάννη
Ήταν για εμάς μια πολύ ευχάριστη έκπληξη το άρθρο σας της 23/9 2003 με τίτλο ΄΄ Εμείς και τα άλλα άγρια ζώα΄΄, που συνόδευε και κατά κάποιο τρόπο σχολίαζε την επιστολή του κ Γ. Σφήκα στην εφημερίδα σας.
Σε αντίθεση με τον ισοπεδωτικό και κινδυνολογικό λόγο που διατυπώνεται συνήθως από δημοσιογράφους που ελάχιστη σχέση έχουν με την ύπαιθρο και την άγρια ζωή, οι δικές σας επισημάνσεις ήταν εύστοχες, ψύχραιμες και απαλλαγμένες από ισοπεδωτικά ιδεολογήματα που κατά τεκμήριο αδικούν την πραγματικότητα.
Όλα αυτά που παρατηρείτε στον Κίσσαβο και στη φύση που περιβάλλει τα Αμπελάκια, αποτελούν λίγο – πολύ χαρακτηριστικά όλης της υπαίθρου στη χώρα μας.
Η αστυφιλία, η ερήμωση των ορεινών περιοχών από τους ανθρώπους που μοχθούσαν σε αυτές και η αναδιάρθρωση ή η εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών ή δραστηριοτήτων, ευνόησαν είδη όπως ο αγριόχοιρος, το ζαρκάδι, ο λύκος και η αρκούδα, που σήμερα έχουν υπερβεί κατά τόπους ακόμα και τους προπολεμικούς πληθυσμούς τους, άσχετα με την ακατάσχετη κινδυνολογία που δεν έχει πάντα ανιδιοτελείς αφετηρίες.
Την ίδια στιγμή που κάποιοι επιμένουν να αναζητούν στο ερασιτεχνικό κυνήγι τη ρίζα όλων των δεινών, γύρω μας συντελούνται πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές με σημαντικότατες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τεράστια – θετική ή αρνητική – περιβαλλοντική ΄΄αξία΄΄.
Όταν ας πούμε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 η τότε Ε.Ο.Κ. καθιέρωνε την Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.), έθετε ταυτόχρονα σε λειτουργία μια βραδυφλεγή ΄΄βόμβα΄΄ που αργότερα θα ακρωτηρίαζε τις άγριες βιοτικές κοινότητες, και θα συσσώρευε ένα τεράστιο οικολογικό κόστος.
Όπως γνωρίζετε καλύτερα από εμάς, στόχος της Κ.Α.Π. ήταν η ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής και φυσικά η άνοδος του βιοτικού και οικονομικού επιπέδου των αγροτικών πληθυσμών.
Όμως, αυτό που υπήρξε ΄΄ευλογία΄΄ για τον ευρωπαίο αγρότη εξελίχθηκε σε καταστροφή για το περιβάλλον, την πτηνοπανίδα και τα άγρια θηλαστικά.
Την ίδια ώρα που εμείς εδώ βλέπαμε μόνο τις χωματερές της αφθονίας, η ύπαιθρος και ότι ζούσε σε αυτήν αργοπέθαινε…
Ολοένα και ισχυρότερα αυτόματα μηχανήματα άρχισαν να αλωνίζουν τους κάμπους, χιλιάδες τόνοι φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων ρίχνονταν στη γη για να αποδώσουν οι αγροί το μέγιστο δυνατό, οι φυσικοί φράχτες και τα αλσύλλια που κάποτε χώριζαν τα χωράφια ΄΄ξεπατώθηκαν΄΄ γιατί εμπόδιζαν τον αυτοματισμό των σύγχρονων θεριζοαλωνιστικών μηχανών.
Κάπως έτσι άρχισε και στη χώρα μας η καταστρεπτική εποχή της μονοκαλλιέργειας, της επέκτασης των χωραφιών εις βάρος των πουρναριών και της φτέρης που φιλοξενούσαν τα άγρια ζώα, και της αποξήρανσης των βάλτων που κάποτε έσφυζαν από ζωή.
Έτσι σχεδόν εξαφανίσθηκε η Στυμφαλία ή η Κορώνεια, έτσι μετατράπηκε η γειτονική μας Κωπαίδα σε ΄΄αποθήκη΄΄ λιπασμάτων, έτσι συρρικνώθηκαν οι βιότοποι στα καλαμποκοχώραφα των Σερρών και άρχισε να καταστρέφεται η ζωή.
Πριν λίγα χρόνια όμως στην Ευρώπη κάτι άρχιζε να αλλάζει…
Πολιτικοί και οικονομικοί κυρίως λόγοι, επέβαλαν μια νέα περισσότερο ΄΄οικολογική΄΄ πραγματικότητα.
Στη νέα Κ.Α.Π. περιέχονται μέτρα που ενθαρρύνουν τη μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων, την απεναττικοποίηση της γεωργίας, και τη δημιουργία φυσικών φραχτών και αλσυλλίων, εκεί που κάποτε κυριαρχούσαν τα τρακτέρ.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που την οικολογία την αντιμετωπίζουν ως επιστήμη, το κυνήγι αντιμετωπίζεται ήδη σαν μια σοβαρή εναλλακτική μορφή εισοδήματος για τους αγρότες, οι οποίοι πλέον αποκτούν και οικονομικό κίνητρο για να εφαρμόσουν ήπιες μορφές καλλιέργειας της γης.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκπονήθηκαν ερευνητικά προγράμματα για να μελετηθούν ποιες μέθοδοι καλλιεργειών θα αποδώσουν τον οικολογικότερο συνδυασμό μεταξύ παραγόμενου προιόντος και πτηνοπανίδας.
Οι Ευρωπαίοι γεωργοί ξαναφτιάχνουν επιδοτούμενοι τους φυσικούς φράχτες, ενώ εμείς συνεχίζουμε να καίμε τα δάση μας για να τα κάνουμε χωράφια ή βοσκοτόπια.
Δεν θα σας αναφέρω κ Καρκαγιάννη, πόσες χιλιάδες στρέμματα πεδινής και ημιορεινής γης έχουν ενοικιάσει σήμερα με δικούς τους πόρους οι κυνηγετικές οργανώσεις σε κάθε γωνιά της χώρας, διεξάγοντας δικές τους ειδικές σπορές ώστε να βρίσκουν τροφή και κάλυψη τα είδη της άγριας ζωής.
Ούτε και το πόσους ειδικούς επιστήμονες (δασοπόνους και θηραματολόγους ) απασχολούν σήμερα στην εκτέλεση αυτών των δράσεων, που χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τις ίδιες
Ούτε και το ότι επίσης με τη δική τους φροντίδα, έχουν σήμερα κατακλύσει την Πελοπόννησο οι αγριόχοιροι, που είχαν ως είδος εκλείψει από το Μοριά από τον 18ο αιώνα!
Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω ότι, όταν επιχείρησαν να αυξήσουν αυτές τις εθελοντικές δράσεις τους διεκδικώντας και χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε, βρέθηκαν πάλι αντιμέτωπες με μια ρηχή αντίληψη που αντιμετωπίζει τη φύση με λογικές του ΄΄μαύρου και του άσπρου΄΄.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΝΙΚ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
