ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Υπήρχε κάποτε μια λίμνη, που την έλεγαν Κορώνεια. Κάπως έτσι θα πρέπει να απαντούν στα παιδιά τους οι κάτοικοι του Δήμου Κορώνειας Θεσσαλονίκης, όταν αυτά θα ρωτούν από πού πήρε το όνομά του το χωριό τους.
Η λίμνη Κορώνεια δεν υπάρχει πια. Στέρεψε. Υπεράντληση, ανομβρία, ρύπανση και φυσικά η αδιαφορία ευθύνονται γι’ αυτό. Το αστείο είναι ότι η λίμνη Κορώνεια, η οποία δεν υπάρχει πια, προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ. Αλλά υπάρχει κι άλλο, πιο αστείο ίσως. Οτι για τη διάσωση της λίμνης έχουν εκπονηθεί ώς τώρα 48 μελέτες, εκ των οποίων καμία δεν εφαρμόστηκε, όπως λέει ο δήμαρχος Κορώνειας Χαράλαμπος Παπαδόπουλος.
Η λίμνη κάλυπτε 45.000 στρέμματα. Το βάθος της έφτανε τα 12 μέτρα. Ζούσαν σ’αυτή 10 διαφορετικά είδη ψαριών. Εβρισκαν εκεί καταφύγιο πολλά είδη πουλιών. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, η λίμνη έθρεψε τους κατοίκους των γύρω κοινοτήτων. Και φυσικά, οι κάτοικοι της περιοχής έμαθαν κολύμπι στα νερά της.
Το 1995 εξαφανίστηκε κάθε είδους ζωή από τα νερά της. Το 2002 εξαφανίστηκε και η λίμνη. Τώρα, τα 45.000 στρέμματα καλύπτονται μόνο από βούρκο και λάσπη και το μόνο που βγαίνει από την πρώην λίμνη είναι δυσοσμία. Η λίμνη έθρεφε πάνω από 150 οικογένειας του Δήμου Κορώνειας και 500 συνολικά στη λεκάνη της Μυγδονίας, που ζούσαν από το ψάρεμα. “Η αρχή του κακού έγινε με το σεισμό του 1978” υποστηρίζει ο δήμαρχος Κορώνειας. Οι δυναμικές καλλιέργειες, η υπεράντληση των νερών για πότισμα, η ανομβρία και η μόλυνση από τις βιομηχανίες επιδείνωσαν την κατάσταση. Και καθώς ενός κακού μύρια έπονται, από την εξαφάνιση της λίμνης επήλθε αστάθεια της θερμοκρασίας και γενικότερες συνέπειες στο περιβάλλον και το οικοσύστημα, ενώ οι κάτοικοι φοβούνται και την πρόκληση ασθενειών από αυτήν τη διατάραξη.
“Το πρόβλημα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης της λίμνης Κορώνειας είναι ήδη γνωστό τα τελευταία δέκα χρόνια σε όλους του εμπλεκόμενους φορείς”, αναφερόταν στις 29/8/2000 σε έγγραφο του Δήμου Κορώνειας προς το γραφείο του πρώην υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη. Στο ίδιο έγγραφο αναφερόταν ότι από εξετάσεις που έγιναν στα νερά της λίμνης, “διαπιστώθηκε ότι η ποιότητα των νερών προσομοιάζει περισσότερο με τις τιμές των παραμέτρων ποιότητας που αντιστοιχούν στα λύματα του Δήμου Θεσσαλονίκης, τα οποία οδεύουν προς βιολογικό καθαρισμό”.
Από το 1987
Μέτρα για τη διάσωση της λίμνης προβλέπονται στο “Μάστερ Πλαν” του 1987, τη διαχείριση του οποίου έχει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, που μέσω του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Ταμείου Συνοχής προέβλεπε 18 δισ. δραχμές για το σκοπό αυτό. Στα χρόνια που ακολούθησαν συντάχθηκαν 48 μελέτες. “Καμία από αυτές δεν εφαρμόστηκε ποτέ, όπως δεν εφαρμόστηκε και καμία από τις προτάσεις του Μάστερ Πλαν”, λέει ο δήμαρχος Κορώνειας. Η διάθεση νερού από τον Αλιάκμονα την περίοδο του χειμώνα και η εκτροπή των χειμάρρων των κοινότητων Λαγκαδίκια και Σχολάρι είναι κάποιες από τις προτάσεις αυτές, που θα βοηθούσαν στην επιβίωση της λίμνης. Με την εφαρμογή τους, θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν αρκετές δεκάδες κυβικών νερού.
Βέβαια, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ετσι, οι κάτοικοι της Κορώνειας και των γύρω δήμων, που κάποτε βρέχονταν από τα νερά της λίμνης, συνεχίζουν να ελπίζουν. “Εμείς, όπως βλέπουμε τη λίμνη, θεωρούμε την κατάσταση ανατρέψιμη. Αν βιαστούμε, αν ξεκινήσουν άμεσα κάποιες ενέργειες, η λίμνη θα μπορέσει και πάλι να σχηματιστεί και να πάρει ζωή”, επισημαίνει ο δήμαρχος Κορώνειας Χαρ. Παπαδόπουλος.
Ομως οι κάτοικοι πιστεύουν ότι χρειάζεται πίεση. Γι’ αυτό οργανώνουν δυναμικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, την περίοδο της Διεθνούς Εκθεσης.
Πηγή: enet.gr
