Στις 29 Απριλίου 2004 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε τον κανονισμό με αριθ. 853/2004 που αφορά καθορισμό ειδικών κανόνων υγιεινής για τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, το πέμπτο τμήμα του οποίου αναφέρεται στην κατάρτιση των κυνηγών σε θέματα υγείας και υγιεινής.
Συγκεκριμένα αναφέρονται τα εξής:
“1. Τα πρόσωπα που κυνηγούν άγρια θηράματα με σκοπό τη διάθεση τους στην αγορά για ανθρώπινη κατανάλωση πρέπει να έχουν επαρκείς γνώσεις της παθολογίας αγρίων θηραμάτων και της παραγωγής και του χειρισμού των αγρίων θηραμάτων και του κρέατος αγρίων θηραμάτων μετά τη θήρα, ώστε να διενεργούν επιτόπια αρχική εξέταση του άγριου θηράματος.
2. Αρκεί, ωστόσο, τουλάχιστον ένα μέλος μιας κυνηγετικής ομάδας να διαθέτει τις γνώσεις που αναφέρονται στο σημείο 1. Οι παραπομπές στο παρόν τμήμα σε «εκπαιδευμένο άτομο», αφορά αυτό το προαναφερόμενο άτομο.
3. Το εκπαιδευμένο άτομο θα μπορούσε επίσης να είναι ο θηροφύλακας ή ο υπεύθυνος διαχείρισης της θήρας εάν είναι μέλος της κυνηγετικής ομάδας ή βρίσκεται στην άμεση γειτονία του τόπου στον οποίο πραγματοποιείται η θήρα. Στη δεύτερη περίπτωση, ο κυνηγός πρέπει να παρουσιάσει τα άγρια θηράματα στον θηροφύλακα ή τον υπεύθυνο διαχείρισης της θήρας και να τον ενημερώσει για κάθε μη φυσιολογική συμπεριφορά που παρατηρήθηκε πριν από τη θανάτωση.
4. Η παρεχόμενη εκπαίδευση πρέπει να ικανοποιεί την αρμόδια αρχή και να παρέχει τη δυνατότητα στους κυνηγούς να καθίστανται εκπαιδευμένα άτομα. Η εκπαίδευση πρέπει να καλύπτει τουλάχιστον τα ακόλουθα θέματα
α) τη συνήθη ανατομία, φυσιολογία και συμπεριφορά των άγριων θηραμάτων.
β) τη μη φυσιολογική συμπεριφορά και τις παθολογικές μεταβολές των άγριων θηραμάτων λόγω ασθενειών, περιβαλλοντικής μόλυνσης ή άλλων παραγόντων που μπορούν να επηρεάσουν την υγεία του ανθρώπου μετά την κατανάλωση των προϊόντων αυτών,
γ) τους κανόνες υγιεινής και τις ορθές τεχνικές χειρισμού, μεταφοράς, εκσπλαγχνισμού κ.λπ. αγρίων θηραμάτων μετά τη θανάτωση τους, και
δ) τις νομοθετικές και τις διοικητικές διατάξεις σχετικά με τους κανόνες για την υγεία των ζώων και τη δημόσια υγεία και τους υγειονομικούς όρους που διέπουν τη διάθεση άγριων θηραμάτων στην αγορά.
5. Η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενθαρρύνει τις κυνηγετικές οργανώσεις να παρέχουν την εν λόγω εκπαίδευση.”
Βέβαια η παραπάνω διάταξη δεν αφορά τους Έλληνες κυνηγούς διότι στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται από την εθνική νομοθεσία το εμπόριο των θηραμάτων, οπότε αυτά καταναλώνονται από τους ίδιους του κυνηγούς ή διανέμονται σε γνωστούς και φίλους αφιλοκερδώς.
Αυτό ο κανονισμός το προβλέπει και έχει τις ακόλουθες ειδικές επισημάνσεις:
«Ο κανονισμός δεν εφαρμόζεται στους κυνηγούς που προµηθεύουν µικρές ποσότητες αγρίων θηραµάτων ή κρέατος αγρίων θηραµάτων απευθείας στον τελικό καταναλωτή ή σε τοπικά καταστήµατα λιανικής πώλησης που εφοδιάζουν απευθείας τον τελικό καταναλωτή».
Επίσης διευκρινίζει ποια είναι τα:
«πρωτογενή προϊόντα»: τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής περιλαµβανοµένων των προϊόντων του εδάφους, της κτηνοτροφίας, της θήρας και της αλιείας, και
«Άγρια θηράµατα»:
– άγρια οπληφόρα και λαγόµορφα καθώς και άλλα χερσαία θηλαστικά που θηρεύονται για ανθρώπινη κατανάλωση και θεωρούνται άγρια θηράµατα βάσει της ισχύουσας νοµοθεσίας του σχετικού κράτους µέλους, συµπεριλαµβανοµένων των θηλαστικών που ζουν σε κλειστή περιοχή υπό συνθήκες ελευθερίας παρόµοιες προς τις συνθήκες διαβίωσης των άγριων θηραµάτων• και
– άγρια πτηνά που θηρεύονται για ανθρώπινη κατανάλωση”.
Με λίγα λόγια ο κανονισμός εφαρμόζεται στους επαγγελματίες κυνηγούς και εμπόρους των αγρίων θηραμάτων οι οποίοι θα πρέπει να εκπαιδευτούν σύμφωνα με τις παραπάνω διατάξεις, ώστε να αναγνωρίζουν με μια οπτική αυτοψία ένα άρρωστο θήραμα.
Αυτό παραπέμπει στις παραινέσεις του Δευτερονομίου (βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης) που σε κάποιο σημείο λέει «…θνησιμαίον ού φάγεσθε· τω παροίκω τω εν ταις πώλεσι σου δοθήσεται, και φάγεται, ή αποδώση τω αλλοτρίω…» δηλαδή αν κάποιο ζώο σου ψοφήσει να μην το φας, αλλά να το δώσεις σε κάποιο φτωχό ή ξένο να το φάει και τότε αμαρτία δε θα έχεις.!
Με αυτό το σκεπτικό μάλλον αντιμετωπίζονται οι απλοί κυνηγοί από την ΕΕ. Δηλαδή ο κυνηγός που θα θηρεύσει ένα λαγό για την οικογένειά του δεν θα πρέπει να αναγνωρίζει το άρρωστο ζώο από το υγιές;
Αυτό μάλλον επαφίεται στις αρμόδιες αρχές «Η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενθαρρύνει τις κυνηγετικές οργανώσεις να παρέχουν την εν λόγω εκπαίδευση» και όπου «αρμόδια αρχή» νοείται το κράτος-μέλος δηλαδή, το Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και συγκεκριμένα η Δ/νση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας.
Τέτοιες ενθαρρύνσεις και παραινέσεις βέβαια δεν περιμένει κανένας από τη συγκεκριμένη Διεύθυνση του Υπουργείου, λόγω της γνωστής αντικυνηγετικής στάσεις των στελεχών της. Οπότε το βάρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας πέφτει και πάλι στους ώμους των Κυνηγετικών Οργανώσεων σε όλες τους τις βαθμίδες.
Θα πρέπει οι Ομοσπονδίες να καταρτίσουν και να οργανώσουν σειρά σεμιναρίων, με ειδικούς επιστήμονες, κτηνιάτρους κατ΄εξοχήν, οι οποίοι θα μεταδώσουν την απαραίτητη γνώση στους κυνηγούς.
Τα οφέλη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας είναι αντιληπτό πως θα είναι πολλαπλά. Εκτός από την προστασία της υγείας όσων καταναλώνουν τα θηράματα, οι κυνηγοί θα γίνουν οι άμεσοι συνεργάτες των θηραματολόγων, που θα μπορούν να ενημερώνονται από πρωτο χέρι για τις μεταβολές υγείας των θηραμάτων και θα μπορούν να επεμβαίνουν άμεσα για την προστασία της δημόσιας υγείας και της πανίδας.
