Έφτασε λοιπόν η ώρα της πέρδικας. Είναι πραγματικά μια ώρα δύσκολη γιατί το κυνήγι της πέρδικας είναι το πιο κουραστικό το πιο επίπονο τρομερά δύσκολο όχι μόνο στην τελική φάση της τουφεκιάς της κάρπωσης αλλά στο να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση ώστε να έχεις σίγουρη και αποτελεσματική τουφεκιά. Απαιτούνται πνευμόνια καλή γενική φυσική κατάσταση σίγουρο προσεκτικό πάτημα γιατί προχωράς πάνω σε βράχια και σε γκρεμούς, αποθέματα δυνάμεων ψυχικών και σωματικών. Πρέπει να νικήσεις τα απέραντα δύσβατα βουνά κατ αρχήν και μετά να εντοπίσεις τα πουλιά το κοπάδι με τις πέρδικες. Πρωί με το πρώτο χάραμα θ ακούσης το χαρακτηριστικό λάλημα τσικ τσικ, τσικ τσίκ. Για να λαλήσουν όμως οι πέρδικες πρέπει η προσέλευση στο βουνό να γίνει αθόρυβα γιατί τα πουλιά αν ακούσουν φασαρία δεν θα λαλήσουν και θα απομακρυνθούν ταχύτατα. Μόλις ξημερώσει λοιπόν καλά αρχίζει ο Γολγοθάς. Τα σκυλιά ξεκινάνε στις πλεύρες πάνω στα βράχια με όρεξη, ο κυνηγός από κοντά. Νάτο κάτι μυρίζει, είναι πέρδικες, ανοιχτείτε, ένας απάνου στα σκυλιά, ποντάρει το Σέτερ τα πουλιά είναι εδώ, φερμάρει το πόιντερ δεξιά, σπάει τη φέρμα, το νου σου τα πουλιά κοταρίζουν βγές μπροστά. Ένα κομφούζιο μια ταραχή σε λίγα δευτερόλεπτα θα παιχτεί το έργο. Θα δουλέψουν θα πρέπει να συνεργαστούν άψογα ταχύτατα σκύλος άνθρωπος, αντανακλαστικά, αντίληψη όπλα φυσίγγι κατάλληλο, μπηχτή τουφεκιά, προσκόπευση τουφεκιά για να τελειώσει το έργο φέρνοντας ο σκύλος την πέρδικα αυτό το παλικάρι των βουνών. Και μετά αρχίζουν τα χάδια στους σκύλους τα μπράβο η ανάλυση του όλου σκηνικού η γκρίνια η απογοήτευση στην ενδεχόμενη (τις περισσότερες φορές) αποτυχία.
Δεν είναι εύκολο λοιπόν να βάλεις την πέρδικα στο σακίδιο. Η επιτυχία εξαρτάται κατά κύριο λόγο στον άψογο συντονισμό και συνεργασία κυνηγού και εκπαιδευμένου με καλή φυσική κατάσταση σκύλου. Θα πρέπει να τονίσω ότι όταν ο κυνηγός κάνει πέντε χιλιόμετρα πορεία στο βουνό ο σκύλος θα κάνει τουλάχιστον πενήντα. Επιβάλεται λοιπόν ο κυνηγός και ο σκύλος να έχουν κάνει πολλά εκπαιδευτικά πριν την έναρξη του κυνηγίου. Λίγο βαζελίνη στα πόδια του σκύλου το βοηθάνε αρχικά να μην σκιστούν τα πέλματά του. Θα πρέπει να χάσει βάρος όχι τόσο με δίαιτα αλλά με συνεχή άσκηση. Το παχύ το κουρασμένο σκυλί δεν μυρίζει περνάει δίπλα από τα πουλιά αδιάφορο υποφέρει. Με τα εκπαιδευτικά ένα νεαρό τουλάχιστον σκυλί θα ” πάρει τη μυρουδιά της πέρδικας στο κάφυρό του ” θα την κάνει κτήμα του και σιγά σιγά θα καταλάβει τι μας ενδιαφέρει. Θα απορρίψει τις άλλες μυρουδιές και θα συγκεντρωθεί μόνο στην πέρδικα θα μάθει τα τερτίπια της θα μάθει ότι κοταρίζει δεν θα απογοητεύεται και δεν θα εγκαταλείπει τις μυρουδιές γυρνώντας στα πόδια μας. Θα αποχτήσει θάρρος πρωτοβουλία θα μάθει να περπατάει στο βουνό και το πολύ σημαντικό θα μάθει να κάνει οικονομία δυνάμεων. Πόσα σκυλιά τα έχουμε δει ” ιδικά κάτι αγωνομάχους” μετά από μισή ώρα ταχύτατης έρευνας με φανταστικά λασέ και ανοίγματα να ψάχνουν για κανένα σκιερό πουρνάρι. Πολλά σκυλιά ακόμα και πόιντερ και σέτερ όταν υπάρχει άπνοια, ζέστη ξηρασία, βάζουν τη μύτη κάτω και ντορεύουν σαν λαγόσκυλα. Για μένα τα σκυλιά αυτά δεν είναι απορριπτέα ίσα ίσα θα έλεγα ότι αυτά τα σκυλιά έχουν κάτι παραπάνω μυαλό και αντίληψη. Κόβουνε τις πέρδικες 200 και 500 μέτρα μέχρι να ποντάρουν η να φερμάρουν σταθερά.
ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΔΙΚΟΣΚΥΛΟΥ
1) Αντοχή
2) Μύτη
3) Κυνηγετικό πάθος ψυχικά αποθέματα
4) Σταθερή φέρμα
5) Μυαλό
6) Απόρτ
Το απόρτ θα το εκτιμήσετε όταν θα πέσει κανένας “κότσος” 200 μέτρα σε μια χαράδρα.
Λίγα σκυλιά μπορεί καμιά φορά όταν είναι εξουθενωμένα και μεγάλα φτασμένα σκυλιά να φάνε μια πέρδικα. Αυτό συμβαίνει γιατί το σκυλί δυο χτυπημένες πεσμένες κοντά κοντά πέρδικες δεν μπορεί να τις μεταφέρει μαζί λειτουργεί λοιπόν ένα αρχέγονο ένστικτο και εκεί τρώει τη μία και απορτάρει την άλλη. Δεν χρειάζεται πανικός δεν πρέπει να ανησυχήσουμε υπερβολικά εκτός και εάν αυτό επαναλαμβάνεται. Εμένα μου έχει τύχει μία φορά. Το σκυλί μας θέλει κάθε λίγο νερό. Πολλές φορές και από λίγο. Εάν δούμε ότι το σκυλί δεν “τραβάει” άλλο πρέπει να μην το ζορίσουμε δεν έχει νόημα.
Ο πραγματικός κυνηγός κυνηγάει πρώτα για το σκύλο του. Κάποιοι περδικοκυνηγοί δεν πίνουν καθόλου νερό κρατάνε και την τελευταία γουλιά για το σύντροφό τους.
Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΠΩΣΗΣ
Μόλις λοιπόν το μπουλούκι εντοπιστεί και ο σκύλος καταλήξει να φερμάρει σταθερά δεν χρειάζονται βιασύνες και τρεχάματα. Πολλά σκυλιά κυρίως νεαρά όταν αντιληφθούν το αφεντικό τους να τρέχει σπάνε τη φέρμα και μουντάρουν. Καταστροφικό όταν δεν έχεις πάρει θέση. Προσπαθήστε σιγά σιγά και πάντα έτοιμοι να ρίξετε έστω και μία τουφεκιά να πιάσετε θέση κάτω από τις πέρδικες. Η πέρδικα επειδή είναι βαρύ πουλί με κοντά αναλογικά φτερά η διαφυγή της είναι πάντα προς τα κάτω γι αυτό μπλοκάρεται και δεν πετάγεται εύκολα όταν ο κυνηγός είναι από κάτω. Θα μας δώσει καλύτερη δυνατότητα βολής. Η καλύτερη στιγμή για την μπηχτή τουφεκιά είναι όταν πεταχτεί με θόρυβο και φτάσει στο ανώτερο σημείο λίγο πριν κλείσει τα φτερά της και πάρει την γρήγορη κατάβαση με ασύλληπτες ταχύτητες. Μετά θέλει ανάλογα με την γωνία που τη βλέπουμε 2 και 3 και 4 μέτρα προσκόπευση λίγο τυχερή τουφεκιά αλλά μπορεί σκοπεύοντας πολύ μπροστά να βάλουμε κανένα πουλί στην τσάντα. Μόλις σηκωθεί το μπουλούκι μην βιαστείτε ψάξτε λίγο πιο επισταμένα και να είστε σε ετοιμότητα. Πολλές φορές έχει μείνει πίσω μια πέρδικα η τεμπέλα που λέμε την οποία συνήθως δεν την περιμένουμε και την χάνουμε. Όχι τουφεκιές σε απίθανα μακρινές αποστάσεις τραυματίζουμε τα πουλιά χωρίς αποτέλεσμα. Δουλεύουμε για τα κουνάβια και τις αλεπούδες. Η πέρδικα και ιδικά η γκρέκα αποτελεί ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ είναι μοναδικό στον κόσμο είδος. Παράλληλα με τους κυνηγούς που είναι επάνω στα πουλιά πρέπει κάποιος να είναι χαμηλά για να δει κυρίως που στεφανιάσουν οι πέρδικες και πού θα πιάσουν. Εκεί είναι πραγματικά η ώρα της απόλυτης φέρμα. Τα κουτουπιασμένα πουλιά σηκώνονται ένα ένα και θα αποζημιωθείς για τα κιλά ιδρώτα που έχεις χάσει. Εκεί μπορείς να χρησιμοποιήσεις το πρώτο φυσίγγι Νο 7 διασποράς. Τα νεαρά πουλιά πιάνουν κοντά το ένα με το άλλο ενώ τα μεγάλα έχουν 20,30 και 70 μέτρα διασπορά. Μην νομίζει κάποιος ότι μπορεί εύκολα να δει που θα πιάσουν τα πουλιά. Μπορεί να πανε πολύ μακριά σε αδιάβατο μέρος η να θέλεις μια και δύο ώρες περνώντας από χαράδρες για να τα ξαναπροσεγγισεις και εκεί μπορεί να μη βρεις κανένα να έχουν κοταρίσει εάν έχει περάσει πολύ ώρα.
ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ
Μόλις πάρουμε τώρα την πέρδικα στο χέρι και αφού χαϊδέψουμε τον σύντροφο μας που την απορτάρησε πρέπει απαραίτητα να βγάλουμε το έντερο με τα περιττώματα της πέρδικας γιατί οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και μπορεί τα πουλιά να πάρουν μυρουδιά. Ένα κλωνάρι από πουρνάρι με κατάληξη διχάλας θα το βάλουμε στο πίσω μέρος του πουλιού περίπου δύο πόντους μέσα και αφού το στρέψουμε θα το τραβήξουμε απαλά έξω. Συνεχίζουμε να διπλώνουμε και σιγά σιγά θα βγάλουμε όλο το έντερο. Λίγο ρίγανη που θα βρούμε δίπλα μας καθαρή από το βουνό ανοίγουμε λίγο από πίσω και ρίχνουμε μέσα στην πέρδικα. Οι πέρδικες είναι έτοιμες να αντέξουν για πολλές ώρες μέχρι να καταλήξουν στο τσουκάλι της νοικοκυράς. Και κάτι άλο φάτε τις πέρδικες με τους φίλους σας το ίδιο βράδυ. Μην τις αφήσετε να σιτέψουν και παραμύθια φχαριστηθήτετες με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί ( ο καθένας ).
Δεν είναι λοιπόν απλό και εύκολο να βάλεις την πέρδικα στο σακίδιο κάθε άλλο. Ο σκύλος και ο κυνηγός φτάνουν στα όριά τους ο περδικοκυνηγός δεν χρειάζεται τες κοπώσεως και καρδιολόγο έχει κάνει 10 τεστ στο βουνό μετά από ένα περδικοκυνήγι δυνατό 5 ωρών. Η καρδιά του χτυπάει στις δύσκολες αναβάσεις σαν πολυβόλο και όχι μόνο από την ανάβαση αλλά και από την αγωνία και την ταραχή την ώρα του παραπέντε.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Να μην το ξεχάσω. Εάν έχετε κανένα νέο κυνηγό προσέξτε τον την ώρα που σηκώνεται ξαφνικά το κοπάδι μην σφίξει το δάχτυλό του και φάτε καμιά τουφεκιά.
Μπάμπης Γκαβάς
Φθινόπωρο 2002
e-mail: gavas@tri.forthnet.gr
