Ανησυχία για το μέλλον των δασών εκφράζει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων (Π.Ο.Δ.Δ.Υ.), με την ευκαιρία του «εορτασμού» της Παγκόσμιας Ημέρας της Δασοπονίας στις 21η Μαρτίου, με ανακοίνωσή της εκφράζει τις ανησυχίες της, για την πορεία και το μέλλον της Δασοπονίας και την φύλαξη του Δασικού μας Περιβάλλοντος γενικότερα. «Αντί εορτασμού βαθιά λύπη και απογοήτευση μας διακατέχει», καταγγέλλουν οι Δασοφύλακες και υπενθυμίζουν στην ανακοίνωσή τους τις δηλώσεις του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκου, στις 15 Μαρτίου 2005, ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Οι χώροι πρασίνου στο δομημένο Λεκανοπέδιο της Αττικής δεν ξεπερνούν τα 2 – 2,5 στρέμματα ανά κάτοικο. Τα έργα αναδάσωσης στην Αττική μετά το 1975 ήταν:
# Την περίοδο 1976 – 1981 αναδασώθηκαν 55.000 στρέμματα
# Την περίοδο 1981 – 1990 αναδασώθηκαν 2.000 στρέμματα.
# Την περίοδο 1992 – 1993 αναδασώθηκαν 6 με 7.000 στρέμματα.
Την περίοδο που ακολουθεί καταγράφεται μια φθίνουσα περίοδος με σχεδόν μηδενική τάση!!!».
Όπως υποστηρίζουν οι Δασοφύλακες, τα ποσά που δαπανώνται σήμερα για Αναδασώσεις δασικών εκτάσεων ανέρχονται στο ύψος των 12 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ ή σε ποσοστό 6% μόλις της συνολικής δαπάνης για την Δασοπονία!! Σημειώνουμε δε ότι την τελευταία 30ετία έχουν καεί κατά μέσο όρο 37.000 εκτάρια Δασών ή Δασικών εκτάσεων!!! Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Α.Ε.Π.) της Δασοπονίας αντιστοιχεί μόλις στο 0,15% επί του συνολικού Α.Ε.Π. όταν οι Δασικοί φυσικοί πόροι καλύπτουν το 50% περίπου της συνολικής έκτασης της Χώρας!
«Δικαιούμαστε λοιπόν να ρωτήσουμε», τονίζουν οι Δασοφύλακες, «τι πρωτοβουλίες λαμβάνει το κράτος για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη οργάνωση του μηχανισμού φύλαξης και προστασίας του Δασικού και Φυσικού Περιβάλλοντος;
Όσοι νομίζουν ότι ο μηχανισμός προστασίας και φύλαξης των Ελληνικών Δασών βαίνει καλώς, πλανώνται πλάνην οικτρά. Και πως μπορεί να είναι διαφορετικά όταν για τον κλάδο των Δασοφυλάκων προβλέπονται 2.230 οργανικές θέσεις και καλύπτονται μόνο οι 850!!
Τι είδους φύλαξη υπάρχει όταν για τον κάθε Δασοφύλακα αντιστοιχούν κατά μέσο όρο 115.000 στρέμματα δασικής γης;
Τι είδους προστασία παρέχεται όταν ο Δασοφύλακας υποχρεώνεται – λόγω της έλλειψης Κρατικών αυτοκινήτων – να μετακινείται με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο ή με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;
Η προστασία του Δασικού και Φυσικού πλούτου της Χώρας επιτυγχάνεται όταν διορίζονται Αγροφύλακες και όχι Δασοφύλακες;
Πως είναι δυνατόν οι κυνηγετικές οργανώσεις να ελέγχουν τα ίδια τους τα μέλη;
Ο δισυπόστατος αυτός ρόλος του ελεγκτή και του ελεγχόμενου κατά πόσο συνάδει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα;
Και δεν φτάνει που οι Δασικές Υπηρεσίες υπολειτουργούν μας κατηγορούν και για διαφθορά. Με λίγα λόγια μας ζητούν και τα ρέστα. Επιτέλους. Η αντοχή και η ανοχή μας εξαντλείται.
Η Πολιτεία οφείλει τώρα να προχωρήσει στην λήψη των βασικών τουλάχιστον πρωτοβουλιών, όπως:
# Στην πλήρωση όλων των κενών οργανικών θέσεων Δασοφυλάκων.
# Στη διοικητική αναδιοργάνωση των Δασικών Υπηρεσιών.
# Στην αύξηση των κονδυλίων για την Δημόσια Δασοπονία.
# Στην αύξηση των αναδασώσεων στις υποβαθμισμένες και καμένες δασικές εκτάσεις.
# Στην ίδρυση ανεξάρτητου Ταμείου Θήρας και Δασών.
# Στην επαναδημιουργία αυτόνομης, αυτοδιοικούμενης και αυτοδιαχειριζόμενης Γενικής Γραμματείας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος
Οι Δασικοί Υπάλληλοι παρόλα αυτά καλούμαστε να προστατεύσουμε και θα προστατεύσουμε πάση θυσία τα Δάση μας. Καλούμε παράλληλα τους πολίτες αυτής της Χώρας να αναλάβουμε από κοινού πρωτοβουλίες για μια συνεχή και αδιάκοπη φροντίδα των Δασών και του πράσινου που έχει απομείνει.
Με όλα αυτά τα προβλήματα θα έπρεπε, αντί να διοργανώνουμε γιορτές και εκδηλώσεις, να τελούσαμε ένα μνημόσυνο στη μνήμη των χαμένων Δασών μας και της διαλυμένης Δασικής Υπηρεσίας;».
