του Γιάννη Θεοδώρου
Τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί ένας γόνιμος και εποικοδομητικός διάλογος σε ζωτικής σημασίας θέματα που μας απασχολούν ως κυνηγούς και απασχολούν βεβαίως τους Κυνηγετικούς Συλλόγους ( ΚΣ) και τις Κυνηγετικές Ομοσπονδίες ( Κ.Ο) των οποίων τελική συνισταμένη σε οργανωτικό, συντονιστικό, λειτουργικό και εκτελεστικό επίπεδο είναι η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας (ΚΣΕ). Επομένως λόγο εδώ, ως κοινωνικοί εταίροι, καλούνται να έχουν, τα αρμόδια Όργανα της εκτελεστικής εξουσίας και οι κυνηγοί μέσω των Κυνηγετικών Οργανώσεων τους, ώστε μέσα από τη σύνθεση των απόψεων και προτάσεων, να λαμβάνονται κάθε φορά οι άριστες και βέλτιστες για το κυνήγι στην Ελλάδα αποφάσεις με τελικό γνώμονα και άξονα, την ορθολογική διαχείριση των θηραμάτων και της θήρας κατά προέκταση.
Κυνηγετικοί Σύλλογοι
Οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι είναι πρωτοβάθμια Σωματεία μη κερδοσκοπικά, φιλοπεριβαλλοντικά και σκοπό έχουν τον συντονισμό και την αντιμετώπιση όσων ασχολούνται με το κυνήγι κάτω από ένα προδιαγεγραμμένο πλαίσιο νομοθετικό και κανονιστικό ώστε να είναι διακριτά τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των κυνηγών.
Η νομική εξουσιοδότηση για την ίδρυση των Συλλόγων και των Ομοσπονδιών – σε δευτ/θμιο επίπεδο – και της Συνομοσπονδίας – σε τριτ/θμιο επίπεδο – βρίσκουν έρεισμα στις διατάξεις του άρθρου 266 ΝΔ 86/69 (ΦΕΚΑ,7) περί Δασικού Κώδικα όπως έχει τροποποιηθεί μεταγενέστερα με το Ν.177/75 (ΦΕΚΑ,205) και με τις διατάξεις του Ν.2647/98 (ΦΕΚΑ,237,) μεταβιβάστηκε στις Περιφέρειες, η αρμοδιότητα του Υπουργού Γεωργίας, για την έγκριση λειτουργίας των καταστατικών των ΚΣ κλπ πλην της Συνομοσπονδίας. Κατά τα λοιπά για τις Κ.Ο ισχύουν οι διατάξεις περί Σωματείων του Αστικού Κώδικα.
Οι Κ.Ο είναι Σωματεία συνεργαζόμενα με το Υπουργείο Γεωργίας -νυν Αγροτικής Ανάπτυξης- με αυτό, υπόκειται δε στον έλεγχο των αρμοδίων Υπηρεσιών του ανά πάσα στιγμή.
Για αναγνωρισθεί ένας Σύλλογος πρέπει:
• Πέραν του ενός και μέχρι δύο Συλλόγων ο συνολικός αριθμός των κυνηγών να είναι από 500-1000 μέλη
• Πέραν των δύο και μέχρι τρεις από 1001–2000 μέλη
• Πέραν των τριών και μέχρι τέσσερις από 2001-3000 μέλη
• Πέραν των τεσσάρων και μέχρι πέντε από 3001 μέλη και άνω με εξαίρεση την Περιφέρεια Αττικής όπου μπορούν να γνωριστούν λόγω του μεγάλου αριθμού των κυνηγών μέχρι 15 Κυνηγετικοί Σύλλογοι
Σε καμία επομένως περίπτωση όπως γίνεται αντιληπτό, δεν αρκεί η συγκέντρωση και συνένωση μιας μικρής ομάδας μελών, όπου δια των υπογραφών τους επιθυμούν την ίδρυση Συλλόγου. Για κάθε χωριό, κωμόπολη, πόλη -πλην Αττικής- απαγορεύεται η δημιουργία πλέον του ενός Συλλόγου, επίσης σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από την έδρα του οικείου Δασαρχείου, απαγορεύεται η ίδρυση άλλου, εκτός αν ο αριθμός των μελών ξεπερνά τους 300 κυνηγούς. Ο συνολικός αριθμός των πρωτοβαθμίων Κυνηγετικών Συλλόγων ανέρχεται σήμερα σε 249.
Κυνηγετικές Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδία
Όσον αφορά τη διάρθρωση δεύτερο βαθμό όλοι οι Σύλλογοι υπάγονται στις ακόλουθες Ομοσπονδίες :
• Α΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Κρήτης
• Β΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Αρχιπελάγους
• Γ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου
• Δ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος
• Ε΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Ηπείρου
• ΣΤ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας & Θράκης
• Ζ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Θεσσαλίας
Οι Ομοσπονδίες δε, εν συνεχεία, υπάγονται στη δικαιοδοσία της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος που είναι και το ανώτατο επιτελικό όργανο χάραξης και συντονισμού της θηραματικής πολιτικής σε συνεργασία με το αρμόδιο Υπουργείο.
Η ΚΣΕ εδώ και αρκετά χρόνια συμβάλλει ενεργά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανακύπτουν παρακολουθώντας στενά τις Διεθνείς και κοινοτικές εξελίξεις, καθοδηγώντας σε εθνικό επίπεδο τις Κ.Ο ώστε να διασφαλιστεί η ορθολογική διαχείριση του θηραματικού πλούτου και να γίνουν οι απαραίτητες επεμβάσεις και συνεργαζόμενη με το αρμόδιο Υπουργείο.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία, έχει αποδείξει ότι η πρωτοποριακή για την εποχή που νομοθετήθηκε οργανωτική διάρθρωση των Κυνηγετικών Οργανώσεων μπορεί να χρήζει σήμερα αλλαγών, προσθηκών ή συμπληρώσεων αλλά έχει καταδείξει και λειτουργικά πλεονεκτήματα, απόρροια των οποίων είναι η «συντεταγμένη» παρουσία του κυνηγετικού κόσμου και σήμερα πλέον των άλλων η ύπαρξη πληθώρας μελετών, προγραμμάτων (ΑΡΤΕΜΙΣ κλπ), συντονισμένων δράσεων για τη διαφύλαξη βιοτόπων και γενικά ενός υποστηρικτικού έργου με επιστημονικά και αδιάσειστα στοιχεία για το τι είναι το κυνήγι στη Ελλάδα και πως μπορεί να αποτελέσει «εφαλτήριο» ανάπτυξης
Η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή
Πέραν τούτων και η θεσμοθέτηση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής «ιδίοις κόποις» και η λειτουργία της «ιδίοις εξόδοις» από το 1999 αλλά και η «αποσαφήνιση» του έργου της με νομοθετική ρύθμιση το 2003 μετά από πρόταση – εισήγηση της ΚΣΕ, έχει αφαιρέσει και τα τελευταία έωλα και κατά καιρούς υποστηριζόμενα επιχειρήματα.
Αποτελεί η Θηροφυλακή απτή απόδειξη, ότι οι κυνηγοί μέσω των Κ.Ο έχουν αναλάβει και διεκπεραιώσει και συνεχίζουν πιο δυναμικά, ένα κεφαλαιώδους σημασίας έργο, όπως είναι η θηραματική και κυνηγετική πολιτική αλλά και η τήρηση της ευταξίας και της νομιμότητας.
Από την άλλη πλευρά την ευθύνη για τη χάραξη της θηραματικής πολιτικής σε κρατικό/κεντρικό επίπεδο έχει η Δασική Υπηρεσία του Υπουργείου που λειτουργεί σήμερα ως Γενική Γρ/τεία Δασών & Φυσικού Περιβ/ντος (σχετ. Π.Δ/γμα 352/91) και η οποία αποτελείται από πέντε (5) Διευθύνσεις, τη δε υλοποίηση της «θηραματικής στρατηγικής» έχει αναλάβει η Δ/νση Αισθητικών Δασών Δρυμών και Θήρας. Η περαιτέρω ευθύνη ανήκει σε υποκείμενα ιεραρχικά και υπηρεσιακά όργανα δηλαδή τις Περ/κές Δ/νσεις Δασών, Δ/νσεις Δασών Νομαρχιών και τα Δασαρχεία. Τα υφιστάμενα σήμερα (83) Δασαρχεία που διαθέτει το κάθε ένα και Γραφείο Θήρας, αποτελούν τις βασικές μονάδες για την εφαρμογή της πολιτικής και της νομοθεσίας για το περιβάλλον και βέβαια για την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας.
Το πρόβλημα όμως συνίσταται, στο κατά πόσον οι «αρμόδιοι» υπάλληλοι, έχουν την αναγκαία γνώση και εξειδίκευση επί των θηραματικών ειδών και είναι σε θέση αντικειμενικά να υποβάλλουν προτάσεις για την ορθολογική διαχείριση των θηραμάτων κατά νομό ή είναι εν τέλει απλοί «υλοποιητές εντολών» από τη «Κεντρική Υπηρεσία». Δηλαδή εν τέλει, στο κατά πόσον η εκάστοτε Κυβέρνηση στη χώρα μας, θεωρεί το κυνήγι, ως μια «ήσσονος σημασίας δραστηριότητα», που αφορά έναν συγκεκριμένο αριθμό πολιτών και «εισφέρει» αρκετά εκατομμύρια ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο από την έκδοση των αδειών κάθε χρόνο και τα παρεπόμενα τέλη Θήρας ή ως μια δραστηριότητα «μείζονος σημασίας» στην οποία πρέπει να συμβάλλει «επενδυτικά, νομοθετικά, διοικητικά και λειτουργικά».
Και βέβαια τι να προσθέσει κανείς, όταν το έργο της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής, η κατάκτηση των κυνηγών «ακυρώθηκε» στην πράξη, από το πρόσφατο νόμο 3346/05 που έπαυσε τη δίωξη σειράς πταισμάτων ή πλημμελημάτων, που είχαν διαπραχθεί ή εκδικασθεί πρωτοδίκως έως 17/6/2005, αφού έπαυσε κατ΄ ουσία και τη δίωξη ή παρέγραψε και όλα τα αδικήματα και των λαθροθήρων…
Κατά τους υπολογισμούς δε της Δ΄ ΚΟΣΕ (σχετική ανακοίνωση10/7/05), μόνο στη ζώνη ευθύνης της «τουλάχιστον 1500 υποθέσεις λαθροθηρίας θα παραγραφούν ή θα μείνουν ατιμώρητες…», άραγε δεν ήταν εφικτή η εξαίρεση αυτών των περιπτώσεων από τέτοιας υφής «ευεργετικές διατάξεις»; Είναι δυνατόν άτομα που λαθροθηρούν και όχι μόνο, να απαλλάσσονται «πάσης ευθύνης» και να ξαναγίνονται μέλη ισότιμα της κυνηγετικής οικογένειας «ελαφρά τη καρδία και τη συνειδήσει»…;
Η «κυοφορούμενη» σε κάποιες περιπτώσεις «ευγενής» προσπάθεια δημιουργίας νέων Συλλόγων, σε βάρος των αναγνωρισμένων Κυνηγετικών Οργανώσεων και η τάση «παθητικής» αποδοχής τους και νομιμοποίησης από το αρμόδιο Υπουργείο συνιστά «θρυαλλίδα» στα χέρια της κυνηγετικής κοινότητας με προφανή στόχο την διάσπαση του κυνηγετικού κόσμου και την εξωτερίκευση ή μεγιστοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και πικριών …
Από τα παραπάνω λοιπόν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πολυποίκιλη και πολυσχιδής δραστηριότητα των Κυνηγετικών Οργανώσεων ευνοείται από τον τρόπο κατανομής και τη διάρθρωση σε δύο επίπεδα λειτουργίας αλλά και τη κατανομή τους στις επτά γεωγραφικές ζώνες, γιατί έτσι έχουν ουσιαστικό εποπτικό και συντονιστικό ρόλο στην ευχερή παρακολούθηση των 249 Κυνηγετικών Συλλόγων δίνοντας εγκαίρως κατευθύνσεις και αντίστοιχες οδηγίες. Η εκταμίευση κάθε χρόνο ποσού άνω των 2.000.000€ από τις Κ.Ο για την εκτέλεση θηραματικών και φιλοπεριβαλλοντικών έργων είναι η έμπρακτη απόδειξη.
Η «πολυκαιρισμένη» νομοθεσία που έχει ήδη ηλικία (37) ετών και τα σενάρια πιθανών αλλαγών του θεσμικού πλαισίου που αφορά στη λειτουργία των Κ.Ο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κινηθεί προς την επιθυμητή κατεύθυνση του εξορθολογισμού των πραγμάτων, της προσαρμογής στα σημερινά δεδομένα και της απαλοιφής ξεπερασμένων διατάξεων, αν ληφθεί υπόψη και η πλούσια «αντικυνηγετική» δραστηριότητα, άμεση και έμμεση της αρμόδιας Διεύθυνσης Θήρας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Για το λόγο αυτό το κυνήγι δεν θα κινδυνεύει, όσο η υπόθεση αυτή, είναι υπόθεση του κάθε κυνηγού ξεχωριστά και των Κ.Ο σε δεύτερο στάδιο, που με συντονισμένες πράξεις θα μετουσιώσουν σε πρακτικό έργο τη βούληση και επιθυμία όλων μας, για ένα κυνήγι χωρίς άδικους περιορισμούς, αιφνιδιασμούς και αλλαζονική συμπεριφορά των κρατούντων.
Η «αποδόμηση» των αντιπροσωπευτικών μας Οργανώσεων και η κάθε προς τούτο αναγκαία θεσμική ή «παραθεσμική» προδιάθεση των πολεμίων του κυνηγιού, όποιο θώκο και να κατέχουν και όποια θέση και αν υπηρετούν μόνο διαλυτικά φαινόμενα θα επιφέρει, θα κάμψει την συλλογική αντίδραση της κυνηγετικής οικογένειας και θα ανοίξει την «Κερκόπορτα» για την πλήρη άλωση μας και την μετατροπή του κυνηγιού σε μια δραστηριότητα πλήρως ελεγχόμενη και «ευνουχισμένη».
Οι καιροί ου μενετοί …
Ας μην βαυκαλιζόμαστε και ας δούμε την ουσία των πραγμάτων, η μη συσπείρωση μας στους Συλλόγους και η παθητικότητα σίγουρα δεν θα εμποδίσει να αναδειχθούν Διοικήσεις Ομοσπονδιών ή Διοικητικά Συμβούλια Συλλόγων…στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα…μετά όμως ας μην διαμαρτυρόμαστε και μεμψιμοιρούμε, αφού «είναι λίγοι ή δεν είναι αρκετοί…» οι κυνηγοί που καθορίζουν τη συλλογική άποψη και εκλέγουν τους αιρετούς μας εκπροσώπους, προβλήματα και αρρυθμίες σίγουρα υπάρχουν, χωρίς όμως ενεργοποίηση όλων των μελών της κυνηγετικής οικογένειας ο αγώνας ΓΊΝΕΤΑΙ δυσκολότερος … ας μην αναρωτιόμαστε τι κάνουν οι άλλοι για το κυνήγι, αλλά τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας γι΄ αυτό, ας αποβάλλουμε τη μίζερη εσωστρέφεια…
Το κυνήγι μας ενώνει …!!!
