Του Προέδρου της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου
κου Μαρκόπουλου Κων/νου
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος και παρά τα ιδιαίτερα προβλήματα υγείας που με βασάνιζαν έκρινα ότι θα έπρεπε να είμαι παρών στην έναρξη των εγκαινίων της έκθεσης DIANA 2006. Και τούτο αφενός γιατί το επέβαλε ο ρόλος μου και η θέση η οποία κατέχω στα κυνηγετικά δρώμενα αλλά και αφετέρου διότι θεώρησα ότι ήταν μια ευκαιρία να έχουμε συνάντηση με τον Υπουργό κύριο Μπασιάκο ο οποίος θα έκανε και τα εγκαίνια της έκθεσης και θα δινότανε η δυνατότητα σε αυτή την ολιγόλεπτη συνάντηση μαζί του να θέταμε άλλη μια φορά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις και ιδιαιτέρως η Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου από την τακτική η οποία ασκείται από τους συνεργάτες του Υπουργού σε σχέση με την πολιτική του Υπουργείου απέναντι στο κυνήγι.
Πριν ξεκινήσω από την Πάτρα, κάνοντας αναδρομή στην μνήμη μου, θυμήθηκα τα περσινά εγκαίνια της έναρξης της έκθεσης της DIANA του 2005 όπου και πάλι εκεί επιδιώξαμε να μιλήσουμε με τον κο Μπασιάκο προκειμένου να δοθούν λύσεις σε πολύ απλά ζητήματα τα οποία όντως βασανίζουν την Κυνηγετική Οικογένεια και τα οποία αναμφισβήτητα λειτουργούν εις βάρος του περιβάλλοντος, της ισορροπίας της φύσης και της διαφύλαξής της.
Έτσι κινηματογραφικά πέρασε από το μυαλό μου η εικόνα του Υπουργού που σε ερώτημά μου πέρυσι για τους λόγους που δύο χρόνια τότε το Υπουργείο καθυστερούσε να εφαρμόσει τον Νόμο 3208 του 2003 και να προσδιορίσει τέλος πάντων ποια θα είναι τα προσόντα των Θηροφυλάκων που θα προσλαμβάνονται και κάποια ζητήματα περί της αναγνώρισης και της ορκωμοσίας τους καθώς επίσης και για την αναγκαιότητα ρύθμισης των πληθυσμών των αρπάγων, ο κος Μπασιάκος μου απήντησε, «μα είναι προβλήματα τώρα αυτά; αυτά λύνονται άμεσα, έλα στο Υπουργείο να συζητήσουμε τα προβλήματα και να δώσουμε την λύση».
Από τότε, όπως άλλωστε και σε δημόσια επιστολή μου έχω καταγγείλει, πάνω από δέκα φορές προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον κο. Υπουργό και να έχουμε συνάντηση μαζί του. Είπα λοιπόν σήμερα, ξεκινώντας, να πάρω και το τουφέκι μου μαζί, πρυτάνευσε βέβαια η λογική της συναίνεσης και της αναγκαιότητας για μία ακόμη προσπάθεια και όταν συνάντησα τον κο Υπουργό, προσπάθησα για μία φορά ακόμα, αφού του διάβασα το από 1-12-2005 έγγραφο της Δ/νσης Θήρας του Υπουργείου του με το οποίο έμπαινε φρένο στις προσλήψεις Θηροφυλάκων από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, να του ζητήσω ως ο πολιτικός άρχων του Υπουργείου να δώσει τουλάχιστον μία εντολή, ή να υπογράψει τέλος πάντων ποια θα ήταν εκείνα τα περιβόητα προσόντα που θα πρέπει κάποιος να έχει για να γίνει Θηροφύλακας. Προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει ότι με την τακτική του καταρχήν στερεί σοβαρότατες και σημαντικότατες υπηρεσίες από την φύση και το περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα στερεί και το ψωμί, στερεί και τις θέσεις εργασίας από δεκάδες Θηροφύλακες που εκκρεμούν οι προσλήψεις τους, σε μια περίοδο μάλιστα μεγάλης ανεργίας και σοβαρών οικονομικοκοινωνικών προβλημάτων.
Δεν ξέρω αν ο Υπουργός κατάλαβε αυτά που τον ρώτησα και τούτο διότι η απάντησή του ήταν: «πρώτη φορά φέτος οι αγρότες θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους νωρίτερα από κάθε φορά»!!!, λες και εγώ εκεί εκπροσωπούσα την ΠΑΣΕΓΕΣ και τους αγρότες που έχουν τα δικά τους παράπονα από το συγκεκριμένο Υπουργείο.
Εκεί όμως που τρελάθηκα τελείως είναι όταν ο κος Μπασιάκος κάνοντας τον χαιρετισμό στα εγκαίνια της έκθεσης και απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας τον κο Παπαδόδημα και κατ’ επέκταση σε όλους τους κυνηγούς μιλούσε με τόση θέρμη για το μέγεθος της μεγάλης και αμοιβαίας συνεργασίας μας.!!!, της σωστής συνεργασίας μας.!!!, της πολύ σωστής συνεργασίας μας.!!!, μιλούσε για την προσφορά των κυνηγών, μιλούσε για τον ουσιαστικό ρόλο τους στις έρευνες για την νόσο των πουλερικών και τη σημαντικότατη βοήθειά τους, αλλά ξέχασε να απαντήσει και να αποστομώσει τους παράγοντες του Υπουργείου του, για τα όσα ξεστόμισαν για τους κυνηγούς και την δραστηριότητά τους. Ένοιωσα μια αηδία και απομακρύνθηκα…
Βέβαια λίγο πριν προσφωνίζοντας τον Υπουργό και ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας, ο αγαπητός φίλος ο Νίκος Παπαδόδημας, ούτε λίγο ούτε πολύ μίλησε και αυτός για συνεργασίες, για σωστές συνεργασίες, για συνεργασίες και συνεργασίες… με τον κύριο Υπουργό.
Προβληματίστηκα, γιατί μέχρι σήμερα, από την εποχή που κατέχω την θέση μου στην Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου και επί επτά συνεχόμενα έτη που είμαι ενεργό μέλος του Δ.Σ. της Κ.Σ.Ε. δεν έχω απουσιάσει ούτε από ένα Διοικητικό Συμβούλιο της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος. Έβαλα το μυαλό μου και επιστράτευσα την μνήμη μου να δω πότε ήταν που όλοι εμείς στο Διοικητικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας μιλήσαμε για σωστή και παραγωγική συνεργασία με το Υπουργείο, με τους παράγοντες αλλά και τον Υπουργό; Ήμουν περίεργος και προσπαθούσα να σκεφτώ πόσες είναι οι φορές που και η Κυνηγετική Συνομοσπονδία ζητά συνάντηση με τον Υπουργό Γεωργίας εκπροσωπώντας 250.000 Έλληνες πολίτες και δεν την έχει. Άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως η έννοια της λέξης συνεργασία έχει αλλάξει και δεν το πήρα χαμπάρι…
Αν ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας είπε όλα όσα είπε γιατί θα’ έπρεπε να τα πει, θα έπρεπε να τηρήσει κάποιους κανόνες ευγενείας, τον καταλαβαίνω αλλά διαφωνώ κάθετα. Δεν έχουμε καμία μα καμία σωστή, καμία μα καμία παραγωγική συνεργασία ούτε με τους παράγοντες του Υπουργείου, ούτε με τον Υπουργό. Όπως είπα και πριν, απομακρύνθηκα αρκετά ενοχλημένος και μπροστά στον ενδεχόμενο κίνδυνο τα μάτια μου να δουν τον Παπαδόδημα με τον Μπασιάκο να ανταλλάσσουν αγκαλιές και φιλιά, τραλαλά τραλαλά τι ωραία, τι καλά.
Χρόνια συνεργάζομαι με τον Πρόεδρο της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας τον Νίκο τον Παπαδόδημα τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα και θεωρώ ότι με την μαχητικότητά του και με την δράση του τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Οργάνωση που μας εκπροσωπεί με τον τίτλο του Αντιπροέδρου έχει καταφέρει αρκετά πράγματα. Φοβάμαι όμως ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση θα έπρεπε η θέση να είναι θέση ξεκάθαρη, θέση πραγματικότητας, θέση αντίπερας όχθης. Δεν είναι δυνατόν στον βωμό του πρωτόκολλου της ευγένειας να βγαίνει προς τα έξω ότι υπάρχει μια σοβαρή και παραγωγική συνεργασία με το Υπουργείο Γεωργίας, όταν αυτή η συνεργασία είναι ανύπαρκτη και τουλάχιστον εμένα δεν με εκπροσώπησε η τοποθέτηση και ο χαιρετισμός του Προέδρου της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας.
Οι συνεχείς υποσχέσεις και δεσμεύσεις του κου Μπασιάκου είναι μια πραγματικότητα, η συνεχής αυτοδιάψευσή του είναι επίσης μια πραγματικότητα, τα συνεχιζόμενα προβλήματα στις Κυνηγετικές Οργανώσεις είναι μια πραγματικότητα, οι τρικλοποδιές και το τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια των Κυνηγετικών Οργανώσεων από συνεργάτες του Υπουργού είναι επίσης μια πραγματικότητα, η παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και η σαφής μέσα από επιστολές και έγγραφα που εκφράζουν το αντικυνηγετικό μένος όλων αυτών των κυρίων είναι και αυτή μια πραγματικότητα.
Διερωτάται κανείς, υπάρχει στην Ελλάδα καμία άλλη κοινωνική ομάδα που σε τέτοιο μεγάλο βαθμό εθελοντισμού να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην προστασία, στην βελτίωση και διατήρηση της ισορροπίας του φυσικού περιβάλλοντος πέρα από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις; οι οποίες με ωριμότητα πλέον μέσα από επιστημονικές μελέτες, μέσα από ειδικά προγράμματα βελτίωσης βιοτόπων, μέσα από συλλογή επιστημονικών στοιχείων στο πεδίο εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα για την ορθολογική διαχείριση του περιβάλλοντος;
Ποια άλλη κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα διαθέτει πάνω από δυόμιση δισεκατομμύρια σε δραχμές κάθε έτος με σκοπό την διαφύλαξη και την αστυνόμευση του περιβάλλοντος; Ποια άλλη κοινωνική ομάδα έχει προμηθευτεί μέχρι σήμερα 250 τζιπ ειδικά εξοπλισμένα και έχει προσλάβει 250 ανθρώπους ταγμένους να προστατεύουν την φύση και όλα αυτά χωρίς καμία μα καμία επιχορήγηση από πουθενά, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε από την Ελληνική πολιτεία;!!! Με το υστέρημα όλων των κυνηγών, με τις φιλότιμες και συνεχείς προσπάθειες των Διοικητικών Συμβουλίων των Κυνηγετικών Οργανώσεων έχουμε πετύχει και διεκδικούμε και καμαρώνουμε για τον ρόλο μας ως κυνηγοί φυσιολάτρες, ως κυνηγοί που βιώνουμε την φύση αλλά ταυτόχρονα την προστατεύουμε, την διαφυλάσσουμε, την βελτιώνουμε.
Ίσως κανείς θα έπρεπε σήμερα να λειτουργήσει στην λογική της κομπίνας, στην λογική της δημιουργίας, όπως άλλωστε υπάρχουν στην Ελλάδα, δεκάδων ψευτο-περιβαλλοντολογικών οργανώσεων οι οποίες στην σημαία τάχα της ψευτο-οικολογίας τους αλλά και στην σημαία των οικονομικών συμφερόντων τους, τάχα στον βωμό της προστασίας του περιβάλλοντος απομυζούν εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και από την Ελληνική πολιτεία και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αναλογίστηκε ο κος Μπασιάκος ποτέ αυτές τις συγκρίσεις; Αναλογίστηκε ο κος Μπασιάκος γιατί εμείς αγωνιούμε; Αναλογίστηκε ποτέ γιατί η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος ήταν πάντα έτοιμη με προτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες να προστατεύσει την Ελλάδα και τον ίδιο τον Υπουργό από τις προσφυγές κάποιων στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια; Έχει ζητήσει ποτέ ο κος Υπουργός αποτελέσματα από τις μελέτες αυτών των χρηματοδοτηθέντων περιβαλλοντολογικών και ψευτο-οικολογικών εταιρειών; Γιατί αυτός ο ρόλος ταιριάζει, εταιρείες κερδοσκοπικού περιεχομένου και όχι ο υποχρεωτικός ρόλος τάχα μη κερδοσκοπικές εταιρείες περιβαλλοντολογικές και τα λοιπά, κ.λ.π, κουραφέξαλα.
Ποια είναι η θέση του Υπουργού Γεωργίας για την λειτουργία μη συνεργαζόμενων κυνηγετικών συλλόγων με το Υπουργείο; Γιατί με την παθητική και αδρανή στάση του ενθαρρύνει κινήσεις τέτοιες οι οποίες είναι ενάντια στο έργο που αποδειγμένα πράττουν οι συνεργαζόμενες με το Υπουργείο Κυνηγετικές Οργανώσεις; Γιατί ενθαρρύνει κινήσεις ανταγωνιστικές ως προς το κόστος έκδοσης μιας άδειας όταν όλοι αυτοί όσοι απαρτίζουν αυτούς τους συλλόγους, τους μη συνεγαζόμενους, δεν ελέγχονται ούτε για την οικονομική τους διαχείριση από πουθενά και βέβαια με την τακτική τους αποδεικνύουν ότι δεν ανησυχούν για την πραγματική κατάσταση ή δεν προσπαθούν για την δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων ώστε να υπάρξει μια αειφορία στο κυνήγι και στο θήραμα; Είναι τίμιο και δεοντολογικό κάποιοι να μην συμμετέχουν στην κοινή προσπάθεια και δαπάνη αλλά να καρπώνονται και να απολαμβάνουν τον θηραματικό πλούτο που έχει προκύψει με τις αιματηρές προσπάθειες των υπολοίπων;;;
Μήπως για τις δικές μας οργανώσεις, τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, τις συνεργαζόμενες με το Υπουργείο Γεωργίας που ξεσκονίζονται τα οικονομικά τους δεδομένα κάθε φορά και καλώς γίνεται αυτό, δεν θα ήτανε απλό και εύκολο να μην ασκούμε καμία φιλοθηραματική δράση, να μην ασκούμε καμία θηροφύλαξη, να μην ασκούμε καμία παρέμβαση από όσες θετικές παρεμβάσεις ασκούμε στην προσπάθεια της υποστήριξης του περιβάλλοντος και της φύσης; Πολύ απλό θα ήταν. Η ουσιώδης διαφορά μας είναι, την οποία όμως ο Υπουργός μάλλον δεν βλέπει και δεν αντιλαμβάνεται, ότι εμείς που για όλη μας την οικονομική διαχείριση ελεγχόμεθα έχουμε αντιληφθεί ότι αν το κυνήγι δεν υποστηριχτεί από εμάς τους ίδιους με ενέργειες και πράξεις, σε λίγο δεν θα υπάρχει.
Πολύ εύκολο θα ήταν και για εμάς να μην έχουμε Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή και να αφήσουμε την τύχη των θηραμάτων στις ανύπαρκτες περιπολίες θηροφύλαξης των Δασικών υπηρεσιών. Θα ήταν απλό και εμείς να αδιαφορούμε για οποιαδήποτε μελέτη και προσπάθεια πάντα στην λογική της βελτίωσης, της συμπλήρωσης και υποστήριξης του περιβάλλοντος. Θα ήταν απλό για μας να μην επιβαρύνουμε τα μέλη μας με την εισφορά που επιβαρυνόμαστε όλοι σαν κυνηγοί προκειμένου να αντλήσουμε επιστημονικά στοιχεία και δεδομένα για το κυνήγι. Θα ήταν απλό να προσφύγουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να μας πει το Υπουργείο που βρίσκονται τα χρήματα που καταβάλλουν οι κυνηγοί υπέρ του Ταμείου Θήρας.
Εμείς όμως έχουμε ενστερνιστεί πλέον αυτές τις ανάγκες δράσης μας και με αίσθημα ευθύνης ενεργούμε και πράττουμε πάντα. Φαίνεται όμως ότι στο Ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι του 2006 η λέξη υπευθυνότητα προκαλεί αλλεργία σε κάποιους και αλλοίμονο αν σ’ αυτούς τους κάποιους συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που διαχειρίζονται την τύχη όλων μας… όποιου πολιτικού χώρου και αν είναι αυτοί… Αν ο Υπουργός θεωρεί ότι εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τους εισπράκτορες του Δημοσίου και αν νομίζει ότι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να καλύπτουμε τα κενά των υπηρεσιών του, γελιέται… Θα πρέπει ο κος Υπουργός να αναγνωρίσει στην πραγματικότητα τον ρόλο και την προσφορά των Συνεργαζόμενων και Αναγνωρισμένων Κυνηγετικών Οργανώσεων τόσο στο Υπουργείο του όσο και στο Περιβάλλον και να ενεργήσει άμεσα στην κατεύθυνση λύσης των προβλημάτων που διαιωνίζονται. Έτσι τότε σε κάποιο άλλο συναπάντημα να μιλάμε ειλικρινά και ουσιαστικά για συνεργασίες – σωστές συνεργασίες… Και που ξέρει κανείς, ίσως τότε ανταλλάξω ασπασμό και εγώ μαζί του γιατί όλοι εμείς οι κυνηγοί σαν γνήσιοι άντρες ξέρουμε να αναγνωρίζουμε, να εκτιμάμε και να τιμάμε την ειλικρίνεια, την προσπάθεια και το έργο των πολιτικών αντρών που στάθηκαν δίπλα μας άξιοι των περιστάσεων όχι εξυπηρετώντας αυτά που θέλουμε αλλά αυτά που ΠΡΕΠΕΙ.!!!
