του Γιάννη Θεοδώρου
«Παν-οικολογικές οχλήσεις και η «επικαιροποίηση» της αντικυνηγετικής οξύτητας …»
Στον απόηχο της λίαν επιτυχημένης Ευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης που διοργανώθηκε στις 3/6/2006 στην Αθήνα και λόγω προφανώς της συμμετοχής (και) του Κοινοτικού Επιτρόπου κ. Στ. Δήμα, «αυθωρεί και παραχρήμα» άρχισαν τα «φάλτσα» … το τι ακριβώς ενόχλησε τους «διαπρυσίους κήρυκες» της οικολογικής ευταξίας εν Ελλάδι και όπως αυτοί εκπροσωπούνται από το ΠΑΝΔΟΙΚΟ, ώστε να επαναλάβουν το «καταγγελτικό» τους λόγο, στην από 1/6/2006 ανακοίνωσή τους, είναι σημείο έρευνας και προβληματισμού …
Η ΚΣΕ ως μέλος της Ομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Κυνηγετικών Οργανώσεων (FACE) όπως και οι εθνικές Κυνηγετικές Συνομοσπονδίες έχουν κάθε έννομο δικαίωμα συνεργασίας, επικοινωνίας, ανταλλαγής απόψεων, με τα εντεταλμένα Κοινοτικά όργανα και τους θεσμικούς εκπροσώπους για όλα τα ζητήματα που αφορούν το κυνήγι και τους τρόπους διαχείρισης του στην ενότητα «περιβάλλον -αειφόρος ανάπτυξη».
Η άσκηση περιβαλλοντικής πολιτικής δεν μπορεί να εξαιρέσει το κυνήγι από τις παραμέτρους που την προσδιορίζουν, ούτε πολύ περισσότερο η κυνηγετική δράση να περιθωριοποιηθεί και να απομονωθεί ως μια «ασύμβατη» και επίφοβη δράση.
Και στη χώρα μας, όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το κυνήγι ασκείται με συγκεκριμένους όρους που η εθνική νομοθεσία ή το εθιμικό δίκαιο υπαγορεύουν, δεν κυνηγά καθένας ό,τι του «αρέσει και όπου του αρέσει…» και βέβαια, μετά την ισχύ και εφαρμογή Διεθνών Συμβάσεων και Κοινοτικών Οδηγιών και χώρος «ζωτικός» έχει αφαιρεθεί για το κυνήγι και ποσοτικοί και χρονικοί περιορισμοί έχουν επισυμβεί, δεδομένα, που κάποιες εκ των οικολογικών ενώσεων «ευσχήμως» θέλουν να αγνοούν ή να βάζουν σε δεύτερη μοίρα, επιφασιζόμενες, ότι «εδώ και τώρα» πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα συρρίκνωσης και εκμηδενισμού της κυνηγετικής δραστηριότητας …
Στον παρονομαστή αυτής της στρατηγικής φαίνεται ότι κινείται το ΠΑΝΔΟΙΚΟ σε εγχώριο επίπεδο και βέβαια αυτή η θέση, δεν συμπίπτει απολύτως και με τις διακηρυγμένες θέσεις ή τους καταστατικούς -ιδρυτικούς του σκοπούς, δηλαδή η «αποκαθήλωση του κυνηγιού» δεν περιλαμβάνεται ευθέως σ΄ αυτούς όπως συμβαίνει με άλλα παρεμφερή Σωματεία, εκτός και αν οι ευρηματικές, γενικόλογες μεγαλοπρεπείς και «στομφώδεις» διακηρύξεις προγραμματικών θέσεων, το εννοούν «εμμέσως» …
Κάνοντας μια «αναδρομή» στις θέσεις του, εν όψει των κυριότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας (έτος αναφοράς 2001) πχ ανεξέλεγκτη χρήση αγροχημικών, αεροψεκασμοί, νιτρικά κατάλοιπα, μη ορθολογική αξιοποίηση υδάτινων πόρων, η ρύπανση των υδροφόρων οριζόντων, η ύπαρξη τοξικών και επικίνδυνων καταλοίπων, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, κλπ θέματα για τα οποία προτείνονται συγκεκριμένες δράσεις, βλέπουμε παράλληλα ότι γίνεται αναφορά και στο «ανεξέλεγκτο κυνήγι» και όχι στο κυνήγι γενικά, μη προτεινομένου στο σημείο αυτό, κάποιου συγκεκριμένου προγράμματος δράσης ή «αντίδρασης» όπως συμβαίνει με τα προαναφερθέντα.
Επομένως αναγνωρίζεται ακουσίως ή εκουσίως ότι υφίσταται πλήρες και επαρκές νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στον τρόπο άσκησης της θήρας και η τυχόν ύπαρξη φαινομένων «ανεξέλεγκτου κυνηγιού», αφ΄ εαυτού, συνιστούν αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, ποινικώς κολάσιμων.
Η προσπάθεια των Κ.Ο για την πάταξη των φαινομένων της λαθροθηρίας και της περιστολής των «παραβατικών συμπεριφορών» οδήγησε στην σύσταση του Σώματος της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής το έτος 1999, τη δημιουργία της οποίας δεν αποδέχονται αρκετοί εκ των «ταγών της οικολογικής νομιμότητας» και το ΠΑΝΔΟΙΚΟ, αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας το παραγωγικό έργο της, 428.868 έλεγχοι, 8.923 διαπιστωθείσες παραβάσεις του ΝΔ 86/69 (οι θηρευτικές αποτελούσαν ποσοστό μόλις 2,1%…!!!)στα έξι χρόνια ύπαρξης της … και όμως, καμία αναφορά, στο πριν τη δημιουργία της Θηροφυλακής καθεστώς, τότε που τον ελεγκτικό ρόλο «ασκούσαν» οι Δασικές Υπηρεσίες, καμία «ποιοτική ή ποσοτική» σύγκριση τότε που η φύλαξη ήταν «κρατικό προνόμιο» και δεν είχε εκχωρηθεί σε «ιδιωτικά όργανα» κατά «αντισυνταγματικό» τρόπο (!) όπως υποστηρίζουν, καμία αναφορά για τις διατάξεις του Ν. 3346/05 που αμνήστευσε και παρέγραψε όλες τις παραβάσεις που διαπιστώθηκαν και απέδωσε τους παραβάτες «άσπιλους και αμόλυντους στο «έργο» τους, το ανεξέλεγκτο κυνήγι και τη λαθροθηρία…
Την αξιωματική θέση πολλών εκ των οικολογικών Σωματείων στο θέμα αυτό, που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει «το έβαλαν το λύκο, να φυλάει τα πρόβατα …».
Τέτοια «βαθύτητα» σκέψης, τέτοια «εθελοτύφλωση», μια συνειδητή προσπάθεια που «παραποιεί» και προκαλεί τη στοιχειώδη κοινή λογική, μια αυταρέσκεια και μια συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται σαν την παλαίποτε εγωιστική προδιάθεση των “Praetor Urbanus”, των «ηγετών των πόλεων – βασιλείων» και κατά προσομοίωση, βλέπουμε μια δεσποτική συμπεριφορά ηγετών «πόλεων – οικολογικών βασιλείων» που έχουν οικοδομήσει και στα τείχη των οποίων έχουν αυτοπεριοριστεί … ανακαλύπτοντας «εξωτερικούς εχθρούς και επιβουλές» …
Η προστασία του περιβάλλοντος είναι σύνθετη, αλυσιτελής διαδικασία και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκπρόσωποι του «Δικτύου», οι πρωτογενείς αιτίες καταστροφής των βιοτόπων τους είναι γνωστές και αποτελούν αντικείμενο ετήσιων Συνεδρίων τους, δεν είναι «το κυνήγι το πρόβλημα, αλλά η λύση», χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη περίπτωση της λίμνης Κορώνειας, η μεγαλύτερη και πλέον ανήθικη ανθρώπινη παρέμβαση που οδήγησε στον αφανισμό χιλιάδων πουλιών «προστατευομένων», χωρίς να καταλογιστούν ευθύνες και χωρίς να «εκτεθούν» τα άτυχα πουλιά σε πλατείες ή πόρτες Υπουργείων … όλοι τήρησαν στάση «αιδήμονος» σιωπής και «σεμνύνουσας παρθένου» … μόνον οι κυνηγοί ανακίνησαν, ανέδειξαν και έφεραν το θέμα στα αρμόδια Όργανα μέσω της ΚΟΜΑΘ και της ΚΣΕ … αλήθεια και σήμερα, που η κατάσταση εκεί εξακολουθεί να είναι τραγική, γιατί κανείς εκ των «συνεπών» οικολόγων δεν αντιδρά και δεν «ξεσηκώνεται» ;
Εξακολουθούν να παραμένουν στην ίδια «γραμμή πλεύσης» οι κ.κ εκπρόσωποι του Δικτύου, φρονώντας ό,τι (και) η σημερινή τους στάση, πρέπει να «έρχεται από το παρελθόν», τότε που στις 14/2 2002 καταγγέλονταν στις Βρυξέλλες η χώρα μας και οι κυνηγοί για τη «σφαγή των κύκνων και αρπακτικών» και όχι μόνον, για τα «σπασμένα πόδια και τις σπασμένες φτερούγες από τα σκάγια των οπλοφόρων», σύμφωνη με τα «έγγραφα» διαμαρτυρίας που έστελναν στο ΥΠ.ΓΕ το ΠΑΝΔΟΙΚΟ και διάφοροι άλλοι, για τη «κατακραυγή» των πολιτών και των ΜΜΕ που αγνόησε το Υπουργείο, και, τελικά «απαγόρευσε το κυνήγι μόνο από 4/1/02-9/1/02 σε όλη τη χώρα» ;
Για το μετά ταύτα συμπέρασμα «αν και κατά πόσο εφαρμόστηκε η απαγόρευση αυτή, που ήταν σε σωστή κατεύθυνση, δεδομένου ότι η φύλαξη στην Ελλάδα γίνεται μόνο από Θηροφύλακες, υπαλλήλους δηλαδή της ΚΣΕ, για τους οποίους έκρινε το ΣτΕ ότι είναι παράνομη η θεσμοθέτησή τους αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν » … (!!)
Συνεπείς θιασώτες του «ακτιβιστικού ιδεολογήματος» και του δογματισμού που στις 25/1/2002 τους οδήγησε στο «να εκθέσουν 40 σκοτωμένα πουλιά, κύκνους φαλαρίδες κλπ στα σκαλιά του ΥΠ.ΓΕ, που συλλέχθηκαν από τον Αλιάκμονα μόνο …, φαντασθείτε τι έγινε στο σύνολο της χώρας … από τη παράνομη δραστηριότητα των κυνηγών, μια κατάσταση που τους υποχρέωσε μέσω της επταμελούς Γραμματείας, να αιτηθούν την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της πολύτιμης πανίδας από την Ελληνική Κυβέρνηση, με συνημμένα αιτιολογικά στοιχεία «τρία έγγραφα προς το ΥΠ.ΓΕ, δυο δελτία Τύπου, σχετικές φωτογραφίες και 3.500 χιλιάδες υπογραφές» …
Εκτός και αν, η ποθούμενη «συσπείρωση» του χώρου, απαιτεί την «ανάσυρση παλιών λογαριασμών και το ξεσκόνισμα παλιών τεφτεριών» με τη ΚΣΕ, τη κυνηγετική κοινότητα, τη καλλιέργεια κλίματος πόλωσης, τη κλιμάκωση της αντικυνηγετικής οξύτητας …
Η διαχείριση των θηραματικών προβλημάτων και όχι όπως δηλώνουν παραχαράζοντας την πραγματικότητα «κυνηγετικών», ακολουθεί τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών και των θηραματολογικών καταγραφών σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, οι Κ.Ο χρόνια τώρα προσπαθούν και ««επιμένουν», τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν, για τη χώρα μας η απόφαση του ΣτΕ αρ. 2603/03 είναι σημείο αναφοράς, οι αποφάσεις του ΣτΕ για την «ακύρωση» των Υπουργικών αποφάσεων σύστασης της Θηροφυλακής γνωστές, όπως και οι προσφεύγοντες «αντίδικοι» που δυστυχώς ήταν κυνηγοί, αλλά «κουβέντα» για την πανηγυρική επαλήθευση των εισηγήσεων της ΚΣΕ στο θέμα αυτό, «κουβέντα» ό,τι αυτό που «προσβάλλονταν ενδίκως», ήταν οι παραλείψεις του Υπουργείου και οι πλημμέλειες των υπηρεσιακών του οργάνων και όχι οι θέσεις της ΚΣΕ … η Θηροφυλακή είναι επίτευγμα που πολεμήθηκε και βάλλεται (και) εκ των ένδον και όχι μόνον … δυστυχώς και εδώ η νέα νομική «ήττα» τους οδηγεί σε αφορισμούς και αβάσιμους ισχυρισμούς …
Η «απόρριψη» μιας μελέτης καταληκτικά, συνεπάγεται την «άλλη», την πρόσφατη, την τεκμηριωμένη, την κοινώς αποδεκτή και μέχρι σήμερα πλην των κυνηγών, δεν βλέπουμε πολλούς «διαθέσιμους», να δαπανούν χρόνο, χρήμα και κόπο προς τη κατεύθυνση αυτή, που έχει ευρωπαϊκό πλέον προσανατολισμό και σημείο αναφοράς με την πρόσφατη Συνδιάσκεψη …
Αυτό είναι που φοβίζει και προκαλεί σύγχυση, η διαπίστωση, ότι οι οικολογικές οργανώσεις, δεν είναι ex officio ο «μόνος αξιόπιστος καθοριστικός και αναγκαίος εταίρος», στη διαμόρφωση θέσεων και επεξεργασία προτάσεων πολιτικών, νομοθετικών, οργανωτικών, θεσμικών που πραγματεύονται την αειφορία, τη βιοποικιλότητα, την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας, πόσο μάλλον όταν το αντικείμενο είναι η κυνηγετική δράση και οι παράγοντες που την οριοθετούν … πάνω δε στη «κυνηγετική» δράση έχουν εναποθέσει «υπαρξιακές» ελπίδες, την ανάγκη (αυτο)καταξίωσης τους και εκφοράς «δημόσιου» πειστικού οικολογικού λόγου … μια μονοδιάστατη «αντικυνηγετική» λογική που οδηγεί στα συνήθη αδιέξοδα …
Από την άλλη όμως πλευρά, αυτή η «επικαιροποίηση», μιας προϋφιστάμενης και γνωστής αντικυνηγετικής οξύτητας, δεν πρέπει να αποτελέσει σημείο «εστίασης» των όποιων κυνηγετικών αντιδράσεων, δεν χρειάζεται «στοχοποίηση’ και κυρίως επικέντρωση σε προσωπικές αντιδικίες ή διαξιφισμούς, μιας και στην περίπτωση αυτή συνεργούμε ακουσίως ή εκουσίως στην ανάδειξή τους, σε «ρυθμιστικούς οικολογικούς παράγοντες», ίσως και από αυτή την «αρνητική διαφήμιση» του έργου και του θεσμικού ρόλου των Κ.Ο και της ΚΣΕ, ευελπιστούν ότι θα υφαρπάξουν μια ακόμη ευκαιρία, να «καταγγείλουν», να (επαν)εμφανιστούν, να «ληφθούν υπόψη» …
Ας ελπίσουμε ότι σε ένα προσεχές Συνέδριο του το Δίκτυο, θα καταστήσει τη θηραματική διαχείριση, τη θηραματική πολιτική, το αντίστοιχο νομοθετικό – κανονιστικό πλαίσιο της χώρας μας, αντικείμενο έρευνας και εκτενούς συζήτησης, με πραγματικό ενδιαφέρον θα βλέπαμε εμείς οι κυνηγοί και την άλλη «άποψη» και τα πορίσματα που θα διατυπώνονταν από το ΠΑΝΔΟΙΚΟ… μέχρι τότε όμως, και μέχρις «αποδείξεως των εναντίων», δικαίως διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας, για την «ειλικρίνεια των προθέσεων» του …
