Το ελεύθερο και παραδοσιακό κυνήγι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εθιμικού δικαίου του λαού μας κι είναι «συνδεδεμένο» με θρύλους, μύθους, λαϊκές δοξασίες, παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα κιι έχει «βαθιές και πλούσιες ρίζες» σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σ΄ όλες τις κοινωνικές και εισοδηματικές τάξεις.
Πολλές φορές επιχειρήθηκε η απαξίωση του κυνηγιού και η συκοφάντηση των κυνηγών με κάθε τρόπο θεμιτό και μη…μια προσπάθεια που δεν θα σταματήσει, μια προσπάθεια με συνειδητούς στόχους και προσδοκίες…να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο το κυνήγι μεσοπρόθεσμα και να καταργηθεί μακροπρόθεσμα…για την υλοποίηση του «στόχου» αυτού χρησιμοποιούνται κατά καιρούς, τα πάντα, από δικαστικές προσφυγές, εγκύκλιοι και οδηγίες του αρμόδιου Υπουργείου μέχρι κι ο «άκρατος αντικυνηγετισμός» πολλών «τοπικών παραγόντων» που είτε «ευθυγραμμίζονται» με τα προϊστάμενα υπηρεσιακά κλιμάκια ή το χειρότερο «αποφασίζουν και διατάσσουν»…
Όπως είναι γνωστό ο διοικητικός και αυτοδιοικητικός χάρτης της χώρας μας, έχει αλλάξει τελείως μετά το Ν.2503/97 για τη σύσταση των Περιφερειών και την ύπαρξη πλέον δυο διακριτών βαθμών αυτοδιοίκησης «α΄ και β΄ βαθμού», δηλαδή τους «αιρετούς» Δημάρχους ή Κοινοτάρχες όπου έχουν απομείνει και φυσικά τους Νομάρχες.
Πολλές αρμοδιότητες σημαντικές μάλιστα, έχουν εκχωρηθεί στη τοπική αυτοδιοίκηση και κυρίως στις Νομαρχίες όπου ανήκουν και οι οικείες Δ/νσεις Δασών και τα Δασαρχεία η εποπτεία τους δε, ασκείται από τις αρμόδιες Περιφέρειες.
Οδυνηρές εκπλήξεις αρκετές φορές περιμένουν και θα περιμένουν τους κυνηγούς, άστοχες και αναίτιες απαγορεύσεις πχ σε περίπτωση «χιονόπτωσης», υπερβολικός και αναιτιολόγητος περιορισμός κυνηγότοπων ακόμη και πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού, θυμηθείτε το χαρακτηριστικό παράδειγμα «δημαρχιακής αυθαιρεσίας» της Τήλου…
Ένας λόγος για να αποφύγουμε ή να περιορίσουμε δραστικά τις όποιες «αυθαιρεσίες» και τις «περίεργες σκέψεις» των τοπικών αρχόντων, πρακτικά, είναι να σκεφτούμε ό,τι οι κυνηγοί προσφέρουν «τα πάντα» για την προστασία των οικοσυστημάτων και τη διαφύλαξη της ελληνικής πανίδας και χλωρίδας…προσφέρουν χρήματα, διοικητικούς μηχανισμούς, ελεγκτικά όργανα, τεχνικά μέσα και εξοπλισμό, εθελοντική εργασία…κι όμως το «αντίτιμο» που εισπράττεται σε πολλές περιπτώσεις είναι πενιχρό… δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δουν το κυνήγι, ως «κίνητρο» ανάπτυξης ή οικονομικής «ενδυνάμωσης» των τοπικών κοινωνιών και ως «πρωτογενή» παραδοσιακή δραστηριότητα που μόνο θετική συνεισφορά είχε και θα έχει…το λιγότερο απαιτούμε, αυτά να αναγνωριστούν και να αξιολογηθούν, να παίρνουν σαφή θέση, οι εκάστοτε εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, στα «κυνηγετικά».
Κι ας είναι «ηθικά» εξορισμένο το κυνήγι από κάθε βαρύγδουπη δήλωση Υπουργών και αρκετών τοπικών αρχόντων, που «οραματίζονται» και εξαγγέλλουν «εναλλακτικές» μορφές τουρισμού ή οικοτουρισμού, θεσμοθέτηση του αγροτοτουρισμού και ενίσχυσή του… το κυνήγι πουθενά, ούτε καν, σαν «ιστορικό» στοιχείο…κι ας στηρίζεται η τοπική επιχειρηματικότητα και το τοπικό εισόδημα στους κυνηγούς…
Μπροστά σε αυτή την «περισσή υποκρισία» και την «ηθελημένη άγνοια», μπροστά στις κατά καιρούς ψευδεπίγραφες «οικολογικοτοπικές» ευαισθησίες, μια μόνο γραμμή «άμυνας και επίθεσης» υπάρχει…η ανάδειξη κυνηγών σε νομαρχιακούς ή δημοτικούς θώκους, η ανάδειξη όσο το δυνατόν, περισσότερων νομαρχιακών, δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων που είναι κυνηγοί κι έχουν αγωνιστεί αποδεδειγμένα και για τη κοινή μας υπόθεση το κυνήγι αλλά και για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων…
Δεν είναι δυνατόν από τους δυο βαθμούς τοπικής αυτοδιοίκησης να «λείπουν» ή να «περισσεύουν» οι κυνηγοί, που είναι πριν και πάνω απ΄ όλα ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες…πρέπει να αποκτήσουμε όπου δεν έχουμε «δική μας φωνή» κι όπου υπάρχει, να την μεγαλώσουμε και να την δυναμώσουμε…
Το μήνυμα πρέπει να αποσταλεί, η συσπείρωση του κυνηγετικού κόσμου είναι αναγκαία, η παρουσία κυνηγών – υποψηφίων σε πολλούς συνδυασμούς είναι η καλύτερη εγγύηση ότι οι αποφάσεις που μας αφορούν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο πρέπει να παίρνονται με τη συμμετοχή μας κι η συμμετοχή αυτή, συνεπάγεται στήριξη και ανάδειξή τους …
Ας κάνουμε «όπλο» τη ψήφο μας, «στοχεύοντας» όλους εκείνους τους συνάδελφους κυνηγούς, που έχουν θέσει υποψηφιότητα ανά την Ελλάδα, ας στείλουμε στα νομαρχιακά και δημοτικά συμβούλια κυνηγούς, ας ενισχύσουμε την παρουσία μας με τον τρόπο αυτό, στα κέντρα «λήψης ή υλοποίησης» αποφάσεων…μπορούμε, «Κυριακή κοντή γιορτή»…!!!
Γιάννης Θεοδώρου
