Η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ υπέβαλλε το καλοκαίρι του 2002, προς έγκριση από το ΥΠΕΧΩΔΕ, δύο ερευνητικές προτάσεις για το πρόγραμμα “ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ”. Το πρόγραμμα απευθυνόταν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις που θα εκτελούσαν δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι ως γνωστόν και αυτές μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενώ σύμφωνα με τα καταστατικά τους διαθέτουν υποχρεωτικά τουλάχιστον το 50% των εσόδων τους για δράσεις προστασίας της άγριας πανίδας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Τα προγράμματα που υπέβαλλε η ΣΤ΄ΚΟΜΑΘ ήταν τα εξής:
• Συντονισμένες διακρατικές δράσεις προστασίας και φύλαξης της Άγριας Πανίδας στη Ροδόπη (συνεισφορά του ΥΠΕΧΩΔΕ 30.000 ΕΥΡΩ).
• Διάσωση του Κολχικού Φασιανού (Phasianus Colchicus Colchicus) στο Δέλτα του Νέστου και Δημιουργία Δομής για την Επαναεισαγωγή του σε Περιοχές της Βόρειας Ελλάδας (συνεισφορά του ΥΠΕΧΩΔΕ 25.000 ΕΥΡΩ).
Είναι η πρώτη φορά που η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης χρηματοδοτείται για τις δραστηριότητές της, και η πρώτη φορά που γενικά κυνηγετική οργάνωση χρηματοδοτείται από το ΥΠΕΧΩΔΕ. (από πιστώσεις του Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ.)
Η έγκριση αυτών των προγραμμάτων προκάλεσε μάλιστα και τη διαμαρτυρία κάποιων οικολογικών οργανώσεων, μερικές από τις οποίες ζητούσαν τη μη χρηματοδότηση της ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ. Θεωρούσαν, μάλιστα, απαράδεκτο το γεγονός να εγκριθεί πρόγραμμα κυνηγετικών οργανώσεων και να μην εγκριθεί το δικό τους. Πιθανόν να θεωρούν ότι υπάρχει αποκλειστικότητα στην απορρόφηση κονδυλίων. Εδώ όμως θα έπρεπε να επισημάνουμε ότι η έγκριση αυτών των προγραμμάτων μας δεν είναι κάποια χαριστική πράξη, αποτέλεσε εξέλιξη πανελλήνιας πρόσκλησης ενδιαφέροντος στην οποία συμμετείχαμε με πλήρως συμπληρωμένες και καταρτισμένες τεχνικές προτάσεις και το αποτέλεσμα προήλθε από ανώτερη υπηρεσιακή επιτροπή του ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε δελτίο τύπου μάλιστα που φρόντισαν να εκδώσουν δεν δίστασαν να ζητήσουν απροκάλυπτα να εγκριθούν το δικά τους προγράμματα, ακόμη και αν δεν πληρούσαν ούτε τις τυπικές προϋποθέσεις που απαιτούσε η συγκεκριμένη προκήρυξη.
Σημασία όμως έχει ότι για πρώτη φορά οι κυνηγετικές οργανώσεις θα βοηθηθούν οικονομικά από την Πολιτεία για την πραγματοποίηση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών δράσεων, αφού όπως είναι γνωστόν έως τώρα λειτουργούσαν χάρη στα χρήματα των Ελλήνων κυνηγών, στο μικρό ποσοστό, από τα τεράστια συνολικά ποσά που πληρώνουν κατά την έκδοση των αδειών, που πηγαίνουν για τις Κυνηγετικές Ομοσπονδίες.
Αποτελεί πάγιο αίτημα των κυνηγών η απόδοση των χρημάτων τους, για εκτέλεση έργων προς όφελος της άγριας πανίδας και της ανάπτυξης της θηραματοπονίας. Τα χρήματα αυτά καταλήγουν έως τώρα στο Υπουργείο Γεωργίας, αλλά εδώ και χρόνια το σχετικό Ταμείο Θήρας είναι “ανενεργό”.
Αναγκαστικά λοιπόν οι κυνηγετικές οργανώσεις αναζητούν πια και άλλες διεξόδους ώστε να γίνουν συγκεκριμένα έργα, για αυτό και η αξιοποίηση του χρηματοδοτικού μηχανισμού που διαχειρίζεται το ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν μια αναγκαστική διέξοδος.
Τα εγκεκριμένα μάλιστα προγράμματα χρηματοδοτούνται εν μέρει από το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ το υπόλοιπο ποσό καλύπτεται με αυτοχρηματοδότηση από την ίδια την ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ.
