Κυνηγετικός Σύλλογος Λαυρίου, ένα παράδειγμα προς μίμηση

0

Γιάννης Θεοδώρου
Συντονιστής

Πρόσφατα και μέσα από την κυνηγετική πύλη “ARTEMIS.gr” αναδείχτηκε το μείζον θέμα του Εθνικού Δρυμού του Σουνίου, μετά την άμεση παρέμβαση του Κυνηγετικού Συλλόγου Λαυρίου, δεδομένου ότι στις 30-5-08 κατατέθηκε μελέτη και πρόταση από τον Δήμο Λαυρίου, στο Δημοτικό συμβούλιο του ιδίου Δήμου, με θέμα την μετατόπιση και επέκταση των ορίων του πυρήνα Εθνικού Δρυμού Σουνίου, η οποία και ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και με κάποιες παρατηρήσεις. Η πάγια θέση του Κυνηγετικού Συλλόγου είναι κάθετα αντίθετη με αυτή τη μελέτη και πρόταση η οποία είχε κατατεθεί και στο παρελθόν και είχε την ίδια αντιμετώπιση από τα εκάστοτε Δ.Σ του Κυνηγετικού Συλλόγου. Και όπως αναφέρει επιγραμματικά ο Σύλλογος, το καλά στημένο αυτό «σκηνικό», που λέγεται «Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη ανάδειξης Εθνικού Δρυμού Σουνίου και Ευρύτερης Περιοχής» το οποίο αποπεράτωσε η εταιρία ΕΠΕΜ, έχει ως άμεσο αποδέκτη προσωπικά συμφέροντα κάποιων και κατά συνέπεια οικοπεδοποίηση τμημάτων της περιοχής που λειτουργούν και ως πνεύμονες πρασίνου, που τόσο έχουμε ανάγκη στις μέρες μας.

Στη συνέχεια, την Κυριακή 15/6/2008 διοργανώθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Λαυρίου έκτακτη Γενική Συνέλευση και εκδήλωση σχετική με το θέμα όπου και παραβρέθηκαν:

Σχετικά επισυναπτόμενα φωτογραφικά αρχεία:

picture1.jpg picture2.jpg picture.jpg

Στις μέρες μας και ενώ έργα όπως του παραπάνω Συλλόγου μας γεμίζουν αισιοδοξία και αποπνέουν αίσθημα «κυνηγετικής και οικολογικής ευθύνης», από τα δημοσιεύματα του Κυνηγετικού Τύπου («ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ», 18/6/2008) πληροφορούμαστε μη μπορώντας να το πιστέψουμε, ότι «μεγάλος Κυνηγετικός Σύλλογος της επαρχίας», απέστειλε επιστολή στο ΥΠΑΑ&Τα, διατρανώνοντας την «αντίθεσή του» (!!), στις ήδη υφισταμένες «χρονοκαταληκτικές» ημερομηνίες θήρας υδρόβιων, τσιχλών και κότσυφα και όπως αυτές επαναλαμβάνονται στην ετήσια ρυθμιστική, εδώ και αρκετά χρόνια, μετά από συγκεκριμένες μελέτες θηραματολόγων και ειδικών επιστημόνων των Κ.Ο. Με τον τρόπο αυτό και μέσω των χρηματοδοτούμενων από τις Κ.Ο ειδικών μελετών, κατέστησαν «έωλες» οι περί του αντιθέτου συνήθεις οικολογικές προφάσεις και αιτιάσεις περί της «όχλησης» και της «σύγχυσης».

Με την απόφαση μάλιστα σταθμό, με αριθμό 2603/03 του ΣτΕ, δόθηκε ένα «νομικό τέλος», στην επί χρόνια κρατούσα δικαστική διένεξη και τις επαναλαμβανόμενες εθιμικά προσφυγές Οικολογικών, Φιλοζωϊκών και Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και ποικιλώνυμων Σωματείων και Συλλόγων κατά της ετήσιας ρυθμιστικής για το κυνήγι, μια περιπέτεια που κόστισε και πολύ χρόνο και πολύ κόπο στις Κ.Ο & την ΚΣΕ, για να αποδείξουν τα «αυτονόητα» και να καταδείξουν ότι το κυνήγι στη χώρα μας, ασκείται κάτω από ένα πλαίσιο περιοριστικών νομοθετικών διατάξεων, ίσως των αυστηρότερων σε ευρωπαϊκή κλίμακα αλλά και αυτοπεριορισμών και συνειδητής κυνηγετικής αυτοπειθαρχίας.

Εκτός δε τούτων, κάθε χρόνο, νέοι κυνηγότοποι εντάσσονται στις απαγορευμένες για το κυνήγι περιοχές από διάφορες αιτίες, όπως πυρκαγιές, ίδρυση νέων καταφυγίων, τοπικών περιορισμών με αποφάσεις Δασαρχείων ενίοτε αδικαιολόγητων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις και τοπικοί Κ.Σ άστοχα προβαίνουν σε επιμέρους «απαγορεύσεις» για λόγους καθαρά «πατριωτικούς-τοπικιστικούς»…

Και ενώ οι Κ.Ο δίνουν «μάχη επιχειρημάτων» κάθε χρόνο, κατά τη δημόσια διαβούλευση, για τη ρυθμιστική με το αρμόδιο Υπουργείο και την «γνωστή Δ/νση Θήρας», έχοντας να αντιμετωπίσουν και τα πάσης φύσεως «οικολογικά αντικυνηγετικά επιχειρήματα», που βασικός τους άξονας είναι η «όχληση και η σύγχυση», κάποιοι ερήμην και μακράν κάθε κυνηγετικής λογικής και ηθικής αλλά και συνδικαλιστικής πρακτικής, «συν-αποφάσισαν», να προσφέρουν «κυνηγετικήν γην και αντικυνηγετικόν ύδωρ», καθιστώντας τις μέχρι σήμερα επιστημονικές και θηραματολογικές μελέτες άνευ ουσιαστικής «αξίας»;

Δεν έχουν αντιληφθεί, στο διαδραμόντα χρόνο, πως κατάφεραν οι Κ.Ο και υπάρχει ακόμη κυνήγι στη χώρα μας και για ποιους λόγους; Δεν έχουν δει, διαβάσει, ακούσει απολύτως τίποτα για τις διαχρονικές εργώδεις προσπάθειες των Κ.Ο, που ανέτρεψαν τα αρνητικά δεδομένα και «εξομάλυναν» το κυνηγετικό τοπίο; Δεν ήταν οι ίδιοι, κυνηγοί που εξεγείρονταν από τη σωρεία των ακυρωτικών αποφάσεων του ΣτΕ επί μια 15ετία; Δεν ένοιωθαν την κατάφωρη αδικία που γινόταν σε βάρος των κυνηγών; Δεν αγανακτούσαν από την «παρά πόδας», με δικαστικές αποφάσεις, κατάθεση των κυνηγετικών όπλων «μεσούσης» της κυνηγετικής περιόδου; Δεν τους ενδιέφερε το γεγονός της αγωνιώδους προσπάθειας της ΚΣΕ να «κερδίσει χρόνο» και να καταφέρει να εκδοθεί, η νέα, σύμφωνα με τις δικαστικές υποδείξεις, ρυθμιστική, στον πιο σύντομο χρόνο;

Εδώ λοιπόν, αξίζει να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή και να θυμηθούμε την ιδιαίτερη σημειολογική αξία που έχουν οι διάφορες αποφάσεις του ΣτΕ, όπως οι 399/93, 540/93, 641/93, 1174/94, 1592/98, 590/98, 2580/00, 1074/01, 2603/03 κλπ που εκδόθηκαν μετά τις «εθιμικές» ετήσιες προσβολές, με αιτήσεις ακύρωσης, των αντίστοιχων ρυθμιστικών αποφάσεων του Υπουργού Γεωργίας από ποικιλώνυμα «Οικολογικά και Ζωοφιλικά σωματεία».Τις έχουν άραγε υπόψη οι κύριοι Σύμβουλοι του συγκεκριμένου ΚΣ;

Ίσως λοιπόν τα παραπάνω, λαμβάνουν χώρα, στα πλαίσια μίας εσωστρεφούς αυτοκριτικής πλήρους τύψεων (από τη «σύγχυση»…) και ενοχών «από την όχληση…», και, μίας προσπάθειας «μεταμέλειας» από τα επισυμβαινόμενα δεινά στην εγχώρια ορνιθοπανίδα, από τη άσκηση θήρας με «λάθος τρόπο και σε λάθος χρόνο»!

Κάποιοι εξ ημών «αφυπνίστηκαν» και αντιλήφθηκαν προφανώς, κάτι που διαφεύγει της προσοχής των υπολοίπων ΚΣ ανά την χώρα, των χιλιάδων κυνηγών αλλά και των ειδικών επιστημόνων των Κ.Ο, που παρακολουθούν μεθοδικά χρόνια τώρα και καταγράφουν τους θηραματικούς πληθυσμούς ενδημικών και αποδημητικών θηραμάτων…

Τα μέλη του συγκεκριμένου Συλλόγου άραγε, συμφωνούν και «εγκρίνουν» αυτές τις αποφάσεις; Ή δεν τις γνωρίζουν;

Στις 27 Ιουλίου 2006 Ο Πρόεδρος της ΚΣΕ στο e-artemis έλεγε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

e-a: Κύριε Πρόεδρε επί σειρά ετών το ΣτΕ εξέδιδε αποφάσεις, μετά από αιτήσεις ακύρωσης οικολογικών και ζωοφιλικών σωματείων που κατέτειναν πάντα στο ίδιο σκεπτικό: την ακύρωση της ετήσιας ρυθμιστικής απόφασης λόγω της μη ύπαρξης μελετών και αναφορών επικαιροποιημένων από το αρμόδιο Υπουργείο. Με την 2603/03 απόφαση του ΣτΕ, δόθηκε ένα τέλος σε αυτή τη πολύχρονη δικαστική διαμάχη και τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχουν ασκηθεί προσφυγές. Ποιοι παράγοντες συντέλεσαν σ’ αυτό και πως «κάμφθηκαν» οι επιφυλάξεις και αιτιάσεις του ΣτΕ;

Ν.Π: Είναι γεγονός ότι το ΣτΕ είχε εκδώσει αποφάσεις αρνητικές για το κυνήγι επικαλούμενο το γεγονός ότι δεν υπήρχαν από το Υπουργείο οι κατάλληλες μελέτες για να υποστηρίζουν και να αιτιολογούν το περιεχόμενο κάθε ρυθμιστικής απόφασης. Το Υπουργείο βεβαίως ποτέ δεν φρόντισε να έχει τέτοιες μελέτες, ούτε είχε σκοπό να τις εξασφαλίσει, αλλά τολμώ να πω ότι ούτε και το ήθελε, διότι μια παντοτινή απειλή πάνω στους κυνηγούς για περιορισμό του κυνηγίου είναι ένας πρόσφορος τρόπος να ασκεί την εποπτεία όπως τη φαντάζεται η αρμόδια υπηρεσία.
Μπροστά σ’ αυτό τον κίνδυνο η ΚΣΕ φρόντισε με δική της πρωτοβουλία να συνεργαστεί με Πανεπιστημιακά Ιδρύματα ώστε να εκπονηθούν αυτές οι επίμαχες μελέτες των οποίων την έλλειψη είχε σημειώσει το ΣτΕ.
Αποτέλεσμα είναι, όπως σωστά είπατε, εδώ και μερικά χρόνια να υπάρχουν μελέτες για την κατάσταση των πληθυσμών και για την εξέλιξή τους και έτσι αυτό το έλλειμμα μαζί με το έλλειμμα της θηροφυλακής που υπήρχε στις αποφάσεις να έχει εκλείψει.
Να τονίσουμε ότι αυτές οι μελέτες και η θηροφύλαξη έγιναν με πρωτοβουλία της ΚΣΕ και με χρήματα των Ελλήνων κυνηγών.
Είναι μια τεράστια ολιγωρία εκ μέρους του κράτους που δεν μερίμνησε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εξέλιξης και των δικαστικών αναγκών, ένα κενό που κάλυψαν οι κυνηγετικές οργανώσεις. Εάν δεν το κάναμε, τότε το κυνήγι πραγματικά θα είχε γνωρίσει μεγάλους περιορισμούς και ίσως θα είχε τελείως καταργηθεί για ορισμένες περιοχές και περιόδους!
Αυτό αποτέλεσε άλλο μεγάλο μας επίτευγμα, το γεγονός ότι θωρακίζουμε συνέχεια με τα απαιτούμενα αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία τις προτάσεις μας για το κυνήγι και την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας.

e-a: Η επιτυχής παρέμβαση της ΚΣΕ και η ανάληψη πρωτοβουλιών υποστήριξης της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, επέφεραν την άρση της παραπομπής για παραβάσεις της οδηγίας 409/79. Πιστεύετε ότι αυτό το θέμα έχει κλείσει ή παραμένει ανοιχτό, μιας και διακαής πόθος ορισμένων, εντός και εκτός Ελλάδος, είναι να διαγραφεί ο Φεβρουάριος από το κυνηγετικός ημερολόγιο;

Ν.Π: Το θέμα της παρέμβασης της ΚΣΕ στο πρόβλημα το οποίο είχε δημιουργηθεί από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για παραβάσεις της Οδηγίας για τα πουλιά είναι και αυτό μια μεγάλη επιτυχία διότι δίνοντας τα νομικά επιχειρήματα, δίνοντας όλο το υλικό που αρνήθηκε να δώσει η υπηρεσία, και με βάση αυτό το υλικό, η Ευρωπαϊκή επιτροπή ανακάλεσε την προσφυγή της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Θέλω να σταθώ λίγο σ’ αυτό το σημείο το οποίο μπορεί να αφορά την περίοδο 2002-2003 είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό. Η παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αντί να οδηγήσει το αρμόδιο Υπουργείο στη συλλογή όλων των στοιχείων για να υπερασπιστεί τη θέση της Ελλάδας, -διότι δεν παραπέμπεται στο δικαστήριο ούτε ο Υπουργός ούτε η ΚΣΕ, παραπέμπεται η χώρα-, αντί λοιπόν να τρέξει να βρει κάθε στοιχείο και κάθε επιχείρημα που θα υποστήριζε τις τότε αποφάσεις των Υπουργών, η Υπηρεσία, επιδεικτικά, και εγγράφως αρνήθηκε να βοηθήσει τη χώρα. Θεωρώ ότι είναι ένα μαύρο κεφάλαιο στην ιστορία της Διεύθυνσης Θήρας.
Οι κίνδυνοι για επαναφορά του θέματος βεβαίως και δεν έχουν εκλείψει, όμως εκείνο που μπορώ να πω και να διαβεβαιώσω τους κυνηγούς είναι ότι παρακολουθούμε εντατικά, ώστε σε οποία εξέλιξη να παρεμβαίνουμε αμέσως αλλά και να υποδεικνύουμε τον τρόπο με τον οποίο το Υπουργείο πρέπει να απαντά σε καταγγελίες και αιτιάσεις που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μέχρι τώρα το έχουμε πετύχει, οι υποδείξεις μας έχουν ακολουθηθεί διότι τις έχει υιοθετήσει ο Υπουργός και όχι η υπηρεσία της Δ/νσης Θηρας. Η υπηρεσία πάλι δημιουργεί προϋποθέσεις για αρνητική εξέλιξη του θέματος και το κατήγγειλα αυτό σε συνάντηση με τον Υπουργό. Κάναμε συγκεκριμένη πρόταση στο Υπουργείο να τη στείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την οποία μετά από τρία ταξίδια στις Βρυξέλες, υπήρξε προσωπική συνεννόηση για να αποφύγουμε εκπλήξεις.
Μέχρι σήμερα, ενώ έπρεπε από το Νοέμβρη που μας πέρασε να έχει κλείσει το θέμα, το Υπουργείο δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Παρακολουθούμε λοιπόν το θέμα και με τις παρεμβάσεις μας φροντίζουμε να μην υπάρξει αρνητική εξέλιξη. Το πρόβλημα υπάρχει, αλλά υπάρχει και η λύση και είναι αυτή που προτείνουμε, δεν έχουν παρά να την ακολουθήσουν και αν την ακολουθήσουν δεν θα έχουμε επ’ αυτού άλλες δυσάρεστες εξελίξεις.

Παρατηρήσεις και επισημάνσεις από τον Πρόεδρο της ΚΣΕ, σε «ώτα όμως μη ακουόντων»; Αλλιώς τι να υποθέσει κανείς για «εν δυνάμει συνδικαλιστές» που προασπίζονται τα κυνηγετικά δίκαια υποβάλλοντας άνευ «κόπου και βασάνου», τέτοια εισηγητικά σημειώματα (!) προς το Υπουργείο;

Στον αντίποδα λοιπόν, των παραπάνω ακατανόητων «κυνηγετικών συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων», αξίζει να αναφερθεί και να κοινοποιηθεί στην κυνηγετική κοινότητα, το πολυσχιδές και σημαντικό έργο του ΚΣ Λαυρίου και του νέου του Διοικητικού Συμβουλίου, που ανανεωμένο σε φυσικά πρόσωπα και με νέους ηλικιακά κυνηγούς στην σύνθεσή του, δίνει μια ομολογουμένως εντυπωσιακή μάχη, παρά το λίγο χρόνο που έχουν αναλάβει τα ηνία, για τα περιβαλλοντικά θέματα αλλά και την προάσπιση του κυνηγιού στην ευρύτερη ζώνη αρμοδιότητας του. Μια μάχη στην οποία ηθικοί και υλικοί συμπαραστάτες και αρωγοί είναι η ΚΣΕ και η Δ΄ ΚΟΣΕ, μια μάχη εκ «του συστάδην», για να μην χαθεί σπιθαμή «κυνηγετικής γης»…

Και επειδή λοιπόν το αξιομνημόνευτο και αξιόλογο έργο του Κ.Σ Λαυρίου έχει «ονοματεπώνυμα», από τις αρχαιρεσίες στις 04/05/2008, εξελέγησαν και συγκροτήθηκαν σε Σώμα, και κατέλαβαν τις αντίστοιχες θέσεις οι :

Πρόεδρος : ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Αντιπρόεδρος: ΓΙΟΒΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
Γεν. Γραμματέας : ΚΑΛΟΥΠΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Κοσμήτορας : ΑΛΕΞΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
Μέλη:

ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΛΑΚΟΣ ΔΗΜΟΣ
ΚΑΤΣΙΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΤΣΙΚΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
Ελεγκτική Επιτροπή:
ΤΣΩΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΣΥΡΙΓΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΟΡΦΑΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Αξίζουν δε ειδικής αναφοράς οι πρώτες δραστηριότητες του Κ.Σ. Λαυρίου που είναι:
1) Ενέργειες του Συλλόγου με οποιονδήποτε τρόπο και προς οποιανδήποτε κατεύθυνση ώστε να μην υπάρξει καμία μεταβολή στα υπάρχοντα όρια του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου.
Υπάρχει και σχετικό ψήφισμα από την έκτακτη γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 15/06/2008.
2) Πυροφύλαξη, με εθελοντική ομάδα πυρασφάλειας, και επάνδρωση με έμμισθο προσωπικό του πυροφυλακείου ( ΠΑΣΣΑ) επί 24ώρου βάσεως σε συνεργασία με τον Δήμο Λαυρίου, ο οποίος ενισχύει οικονομικά και πρακτικά τον Σύλλογο.
3) Καταγραφή του προβλήματος με τα πηγάδια της περιοχής, πηγάδια εξαερισμού από τα λατομεία που υπάρχουν σε όλη την περιοχή, μελέτη περίφραξής τους λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας τους για ανθρώπους και ζώα, με αρωγό την Δ΄ ΚΟΣΕ.
4) Κάθε νόμιμη ενέργεια για την επανέναρξη του κυνηγίου στην νήσο Μακρόνησο, παράλληλα με την προστασία του νησιού και των ιστορικών μνημείων.
5) Ενέργειες για την επαναπρόσληψη θηροφύλακα στην περιοχή της Λαυρεωτικής, και ενέργειες για την σωστή θηροφύλαξη.

 

Δεν νομίζουμε λοιπόν ό,τι έχουν «χρεία μαρτύρων», τα μέλη του ΔΣ για την ειλικρινή διάθεση προσφοράς τους στα κυνηγετικά αλλά και της βούλησής τους, ο ομώνυμος ΚΣ, να μην αποτελεί απλά, ένα «εκδοτήριο αδειών», εποχιακής λειτουργίας που σταματά και η δράση του, με την περαίωση έκδοσης των κυνηγετικών αδειών…
Τον χαρακτηρίζει επιπλέον η αγωνιστική διάθεση για κυνηγετική προσφορά, ανοίγοντας θέματα “taboo” όπως το κυνήγι στην Μακρονήσο και η σοβαρή προσπάθεια ενεργοποίησης των μελών και δυναμώματος της φωνής του αλλά και η συντονισμένη και γόνιμη συνεργασία του με την Δ΄ ΚΟΣΕ στην οπαία υπάγεται διοικητικά…
Πρωτεργάτης και στην κοινωνική προσφορά-πυροφύλαξη- αλλά και στην καλλιέργεια και ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας με τους τοπικούς φορείς και τις αυτοδιοικητικές αρχές…
Εξωστρέφεια στις δράσεις και πλουραλισμός στις σκέψεις …
Κάπως έτσι άραγε δεν «ονειρευόμαστε» ό,τι πρέπει να είναι και να λειτουργούν οι ΚΣ στην Ελλάδα το 2008;
Και να αποτελούν απλά «όνειρα-Εφιάλτες» Σύλλογοι μεμονωμένοι, όπως ο Σύλλογος που έκανε πράξη τα πιο απευκταία «αντικυνηγετικά σενάρια» της «όχλησης και της σύγχυσης» και επαληθεύοντας το περί «εξ οικείων (τα αντικυνηγετικά) βέλη», στόχευσε κατάστηθα την κυνηγετική οικογένεια και το κυνήγι;

Σε μια ομολογουμένως επίδειξη «άκρατου εγωισμού» και «συνδικαλιστικής υπεροψίας» του αρμόδιου ΔΣ, μη τηρώντας όχι απλά τα προσχήματα αλλά ούτε καν και τις απλές καταστατικές αρχές και τον κώδικα δεοντολογίας…
Δυο παραδείγματα Συλλόγων, άξια αναφοράς, καθένα με τη δική του σημειολογική αξία…
Δυο Σύλλογοι όπου τα «μέτρα και τα σταθμά» τους αποδεικνύουν το «ειδικό τους βάρος» και το ανάστημά τους…
Και σε μας δεν απομένει, παρά να προκρίνουμε τον πλέον κατάλληλο…
Και να τον ενισχύσουμε και αυτόν όπως και τους υπόλοιπους που θα θελήσουν να «μοιάσουν» σε κάποιον από τους δύο…

Είτε από μιμητική παρόρμηση είτε από περιέργεια είτε από ζήλο είτε από υστεροβουλία …

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων