Η σύμβαση για την εκπόνηση μελέτης που αφορά στην ανασύσταση της λίμνης της Καλλιπεύκης του Δήμου Γόννων υπογράφηκε από τον Νομάρχη Λάρισας Λουκά Κατσαρό. Η ανασύσταση της λίμνης έχει αναπτυξιακή-τουριστική και περιβαλλοντική διάσταση, ενώ θα δώσει λύσεις στο θέμα της άρδευσης και του εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα.
Η σύνταξη της μελέτης από την ανάδοχο εταιρεία θα ολοκληρωθεί σε πέντε μήνες, ενώ όσον αφορά στην χρηματοδότηση του έργου η Νομαρχία επιδιώκει την ένταξη του στο ΕΣΠΑ και την ολοκλήρωση του μέχρι το 2013.
Ο προϋπολογισμός της μελέτης ανέρχεται σε 372.500 ευρώ ενώ όσον αφορά στην υπό επανασύσταση λίμνη θα καταλαμβάνει μία έκταση 4.566 στρεμμάτων και ολική χωρητικότητα της θα είναι 18.800.000 κυβικά μέτρα, η διαθέσιμη ποσότητα θα είναι 1.225.000 κυβικά μέτρα και η αρδευόμενη έκταση 3.500 στρέμματα.
Ειδικότερα όσον αφορά στην σύμβαση που υπογράφηκε προβλέπεται η εκπόνηση τοπογραφικής μελέτης, μελέτης οδοποιίας, περιβαλλοντικών επιπτώσεων, υδραυλικής, γεωλογικής και γεωτεχνικής μελέτης.
Ενώ η Περιφέρεια Θεσσαλίας έχει ήδη εκπονήσει αγροοικιστική μελέτη, μελέτη για τις καλλιέργειες της περιοχής και μελέτη επιπτώσεων. Στο πακέτο της χρηματοδότησης θα περιλαμβάνεται και η αποζημίωση των εκτάσεων που θα κατακλυστούν αλλά και η ενίσχυση των επιχειρήσεων της περιοχής.
Η λίμνη Ασκυρίς βρισκόταν σε υψ. 1.006 μ. στα Ν. της Καλλιπεύκης και είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το όνομά της, Ασκυρίς, προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «άσκυρος», ένα αυτοφυές σπαθόμορφο χόρτο της περιοχής. Είχε έκταση 5.314 στρ. και μέγιστο βάθος 12 μ. Επρόκειτο για αβαθή λίμνη με πολλά ψάρια, χωρίς επιφανειακή εκροή, που τροφοδοτούσε με τα νερά της τις πηγές των Τεμπών κοντά στον Πυργετό και δημιουργούσε στη Β. πλευρά της ένα έλος. Στο μεγαλύτερο μέρος της είχε πλούσια βλάστηση από καλάμια και νούφαρα, πράγμα που δυσχέραινε την αλιεία και συνεπώς την οικονομική της εκμετάλλευση. Αυτός ο λόγος σε συνδυασμό με την έλλειψη καλλιεργήσιμων εκτάσεων, υπήρξε και ο σημαντικότερος για την απόφαση αποξήρανσής της. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1907 και ολοκληρώθηκαν το 1911, μετά από 4 χρόνια.
