Από το Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«… θέτουμε σε διαβούλευση την Εθνική Στρατηγική για την Βιοποικιλότητα. Ένα έργο που εκπονείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έχει ορίζοντα 15ετίας. Είναι απόρροια μελέτης που το Δεκέμβριο 2005 ανέθεσε το ΥΠΕΧΩΔΕ στο Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων, την οποία στη συνέχεια επεξεργάστηκε ομάδα στελεχών του Υπουργείου μας σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες. Σημειώνω ότι ελήφθησαν υπ’ όψιν όλες οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας.
Το περιβάλλον μας είναι η γη, ο αέρας, το νερό και οι μορφές ζωής που αναπτύσσονται σε αυτά και συναποτελούν την αλυσίδα της ζωής. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι η προστασία αυτών ακριβώς των μορφών ζωής και η διατήρηση της όσο δυνατόν μεγαλύτερης ποικιλίας τους –αυτού δηλαδή που ονομάζουμε «βιοποικιλότητα».
Όπως μας δείχνουν έγκυρες μελέτες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, η βιοποικιλότητα σήμερα δοκιμάζεται έντονα, λόγω των πολλαπλών πιέσεων που δέχεται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και από την κλιματική αλλαγή. Είναι υποχρέωση όλων μας να εργαστούμε για να την προστατεύσουμε.
Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι καλύτερη συγκριτικά με άλλες χώρες. Σε καμία άλλη μεσογειακή ή ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει διατηρηθεί τόσο υψηλή βιοποικιλότητα. Συνολικά στη χώρα μας έχουν καταγραφεί περίπου 5.500 είδη ανώτερων φυτών, 23.000 είδη ζώων της ξηράς και των γλυκών νερών και 3.500 θαλάσσια είδη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της ελληνικής βιοποικιλότητας είναι το υψηλό ποσοστό ενδημισμού, δηλαδή ένα μεγάλο ποσοστό των ειδών της χώρας μας συναντάται μονάχα εδώ. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ, 58 είδη φυτών, 182 ζωικά είδη και 85 τύποι οικοτόπων είναι Κοινοτικού ενδιαφέροντος, δηλαδή χρήζουν ιδιαίτερων μέτρων προστασίας.
Η Εθνική Στρατηγική για την Βιοποικιλότητα αποσκοπεί στην προστασία όλων των μορφών ζωής και ιδίως εκείνων που χρειάζονται μεγαλύτερη προσοχή. Η κεντρική της ιδέα είναι ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον μέσα από αλλαγές των παρεμβάσεών μας στο περιβάλλον. Χρειάζεται ένας στοχευμένος και ολοκληρωμένος σχεδιασμός που να συντονίζει ενέργειες σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης (κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό). Και βέβαια, χρειάζεται και η ενεργός συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και του κάθε πολίτη ξεχωριστά, αφού όπως έχω ξαναπεί καμία περιβαλλοντική πολιτική δεν μπορεί να αποδώσει χωρίς τη συμπαράσταση των ίδιων των πολιτών.
Θέτουμε, λοιπόν, την Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα υπόψη όλων των συναρμόδιων Υπουργείων, των εμπλεκόμενων φορέων και όλων των ενδιαφερόμενων πολιτών, ώστε μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας διαβούλευσης να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό η εφαρμογή της.»
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ
Τι είναι βιοποικιλότητα και γιατί είναι σημαντική
Η βιοποικιλότητα αναφέρεται στην ποικιλία των μορφών της ζωής, δηλαδή στα διάφορα φυτά, τα ζώα και τους μικροοργανισμούς (είδη), στα γονίδια που περιέχουν οι οργανισμοί αυτοί (γενετική) και στα οικοσυστήματα που αυτοί σχηματίζουν, ενώ είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ζωής πάνω στη Γη, διότι παρέχει στον άνθρωπο και σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς τη δυνατότητα προσαρμογής σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Επηρεάζει τη λειτουργία και τη δυναμική των οικοσυστημάτων και ως εκ τούτου ζωτικής σημασίας υπηρεσίες και αγαθά από τα οποία εξαρτάται η υγεία και η ευημερία, όπως η διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους, η παραγωγή τροφίμων, η ανακύκλωση των θρεπτικών στοιχείων, η ποιότητα της ατμόσφαιρας, η παραγωγή φαρμάκων και βεβαίως, η ρύθμιση του κλίματος.
Το μείζον πρόβλημα: γιατί χάνεται η βιοποικιλότητα
Από την Αξιολόγηση των Οικοσυστημάτων της Χιλιετίας που πραγματοποίησε ο ΟΗΕ το 2005 με τη συμβολή περίπου 1.300 ειδικών διαπιστώθηκε ότι η βιοποικιλότητα μειώνεται παγκοσμίως ο δε ρυθμός εξαφάνισης των ειδών είναι μεγαλύτερος από ποτέ με ταυτόχρονη μείωση της έκτασης των βιοτόπων τους. Η απώλεια αυτή συνεπάγεται την υποβάθμιση των υπηρεσιών και των αγαθών που παρέχουν τα οικοσυστήματα και, φυσικά, την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, με αντίκτυπο στην ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση. Παράλληλα, διακυβεύεται η ικανότητα των οικοσυστημάτων να υποστηρίξουν τις μέλλουσες γενιές.
Οι κυριότεροι λόγοι που ευθύνονται για την απώλεια της βιοποικιλότητας είναι:
1. η υποβάθμιση, ο κατακερματισμός και η καταστροφή των βιοτόπων
2. η κλιματική αλλαγή δεδομένου ότι κατά κύριο λόγο η αύξηση της θερμοκρασίας επηρεάζει την βιολογία πολλών ειδών,
3. η εισβολή ξενικών χωρο-κατακτητικών ειδών, δηλαδή η εισαγωγή ξενικών ειδών σε νέες περιοχές, με αποτέλεσμα αυτά να ανταγωνίζονται τα ντόπια είδη για τους ίδιους πόρους. με έμμεσες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και την οικονομία.
4. η μη αειφορική άσκηση δραστηριοτήτων και η υπερεκμετάλλευση των ειδών. (π.χ. εντατικοποίηση της γεωργίας και κτηνοτροφίας, η υπερ-αλίευση) οι οποίες δεν επιτρέπουν την φυσική ανανέωση των πόρων και οδηγούν σταδιακά στην εξάντλησή τους και
5. η ρύπανση του νερού, του εδάφους και της ατμόσφαιρας (απόβλητα αστικά, γεωργικά, βιομηχανικά, τοξικά) που προκύπτουν από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Περιγραφή της Εθνικής Στρατηγικής για την Βιοποικιλότητα
Η Εθνική Στρατηγική που παρουσιάζεται σήμερα θέτει το πλαίσιο για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των πιέσεων στη βιοποικιλότητα μέσα από έναν ενιαίο, συγκροτημένο και ολοκληρωμένο σχεδιασμό.
Διέπεται ιδίως από τις 27 θεμελιώδεις αρχές της Διεθνούς Διάσκεψης του Ρίο, που πραγματοποιήθηκε το 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο και καθοδηγούν έκτοτε τις προσπάθειες τουλάχιστον 178 κρατών, (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας), για αειφορική ανάπτυξη. Επίσης, για την εκπόνησή της, ελήφθησαν υπ’ όψιν και όλες οι άλλες διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας, όπως η Σύμβαση Ραμσάρ, η Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και άλλων κρατών-μελών, το ΕΠΠΕΡΑΑ 2007-2013, το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού, οι κατευθύνσεις των Ειδικών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού, καθώς και πολλές μελέτες που αφορούν στη βιοποικιλότητα της Ελλάδας.
Κεντρικός στόχος της Στρατηγικής είναι η ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας στη χώρα μας, ενώ ο χρονικός ορίζοντας εφαρμογής της είναι η δεκαπενταετία 2009-2023. Ο συνολικός αυτός σκοπός αναλύεται σε 23 Γενικούς Σκοπούς, οι οποίοι προέκυψαν από την ανάλυση της κατάστασης της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα και των συγκεκριμένων απειλών που αυτή αντιμετωπίζει, έχει δε ληφθεί υπόψη το υφιστάμενο θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο και το πλαίσιο πολιτικών και προγραμμάτων.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ
Οι 23 Γενικοί σκοποί, οι οποίοι εξειδικεύονται σε Ειδικούς Σκοπούς και σε Άξονες Δράσης και οι οποίες εντάσσονται σε τέσσερις κατηγορίες είναι οι εξής:
Η πρώτη κατηγορία αφορά στα τρία επίπεδα της βιοποικιλότητας, δηλαδή τη γενετική, των ειδών και των οικοσυστημάτων. Εδώ εντάσσονται οι πρώτοι δέκα (10) Γενικοί Σκοποί, οι οποίοι αναφέρονται στην διατήρηση των γενετικών πόρων της Ελλάδας και στον δίκαιο και ισότιμο καταμερισμό των ωφελειών που θα προκύψουν από την χρήση τους, στη διατήρηση των σημαντικών ειδών φυτών, ζώων και τύπων οικοτόπων Κοινοτικού και εθνικού ενδιαφέροντος, στην αειφορική διαχείριση και διατήρηση των οικοσυστημάτων (τα αγροτικά οικοσυστήματα, τα υγροτοπικά, τα δασικά, τα φρύγανα και μακκί [ Φρύγανα: βλάστηση με αρωματικούς κυρίως θάμνους που καταλαμβάνουν περίπου το 15% της έκτασης της Ελλάδας και είναι η τυπική βλάστηση των νησιών του Αιγαίου και Μακκί: βλάστηση που έχει μεγαλύτερο ύψος από τα φρύγανα], τα ορεινά, τα παράκτια και θαλάσσια), στον χαρακτηρισμό, διατήρηση και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών (ολοκλήρωση του δικτύου Natura 2000) και στην προστασία και διατήρηση των Τοπίων.
Πιο αναλυτικά:
Γενικός Σκοπός 1: Διατήρηση των γενετικών πόρων της Ελλάδας. Δίκαιος και ισότιμος καταμερισμός των πλεονεκτημάτων που θα προκύψουν από τη χρήση των γενετικών πόρων.
Περιλαμβάνει την απογραφή, και αξιολόγηση των γενετικών πόρων που διατηρούνται σήμερα στον αγρό και στις τράπεζες γονιδίων σε όλη την επικράτεια της χώρας, τη σύνταξη και εφαρμογή εθνικού σχεδίου προστασίας και διατήρησης γενετικού υλικού διαφόρων καλλιεργειών καθώς και των φυλών ειδών ζώων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξαφάνισης. Επίσης, περιλαμβάνει τη διαμόρφωση εθνικού ρυθμιστικού πλαισίου αδειοδοτήσεων για τον δίκαιο και ισότιμο καταμερισμό των πλεονεκτημάτων που θα προκύψουν από τη χρήση των γενετικών πόρων.
Γενικός Σκοπός 2: Διατήρηση των σημαντικών ειδών και οικοτόπων[1] της Ελλάδας.
Περιλαμβάνει την παρακολούθηση της κατάστασης διατήρησης των σημαντικών ειδών χλωρίδας, πανίδας και οικοτόπων και την προστασία τους μέσω της εφαρμογής σχεδίων δράσης. Επίσης προβλέπονται, σε συνεργασία με συναρμόδια Υπουργεία, ρυθμίσεις για αποζημιώσεις ή αντισταθμιστικά μέτρα σε παραγωγούς (γεωργούς, κτηνοτρόφους, αλιείς) που υφίστανται ζημιές που προκαλούνται από είδη της άγριας πανίδας και αποτελεσματική ρύθμιση της εμπορίας απειλούμενων ειδών ή προϊόντων από παράνομη υλοτομία.
Γενικός Σκοπός 3. Αειφορική διαχείριση αγροτικών οικοσυστημάτων για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την ενίσχυση της εφαρμογής Κωδίκων Ορθής Γεωργικής Πρακτικής και των Κανονισμών και προτύπων Πολλαπλής Συμμόρφωσης( αφορά στις υποχρεώσεις του αγρότη να διατηρεί το χωράφι σε καλή κατάσταση, να προστατεύει το έδαφος και τα οικοσυστήματα, να φροντίζει για την δημόσια υγεία και την υγεία και καλή διαβίωση των ζώων κ.α ούτως ώστε να δικαιούται να λάβει άμεσες και έμμεσες Κοινοτικές οικονομικές ενισχύσεις.), τη προώθηση πρακτικών παραγωγής φιλικών προς το περιβάλλον (π.χ. βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, προστασία των ευαίσθητων στα νιτρικά περιοχών), τη διατήρηση των επικονιαστών ( Έντομα που συμμετέχουν στην εποικονίαση των φυτών (το αντίστοιχο της γονιμοποίησης στα ζώα) ώστε να προκύψει ο καρπός.) για την αγροτική βιοποικιλότητα και τη προστασία της γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας (δραστικός περιορισμός της διάχεισης αστικών χρήσεων).
Γενικός Σκοπός 4. Διατήρηση και αειφορική διαχείριση ορεινών οικοσυστημάτων.
Περιλαμβάνει τη διατήρηση και ανόρθωση των ορεινών βοσκοτόπων (μέτρα για έλεγχο της υπερβόσκησης) και την αποφυγή της υλοποίησης έργων και υποδομών που υποβαθμίζουν τη βιολογική ποικιλότητα στα αλπικά λιβάδια (όπως π.χ. τουριστικές υποδομές, χιονοδρομικά κέντρα)
Γενικός Σκοπός 5. Διατήρηση και αειφορική διαχείριση δασικών οικοσυστημάτων.
Αφορά στη κατάρτιση και κύρωση δασικών χαρτών και σύνταξη δασολογίου, στη προστασία και διατήρηση δασικών οικοσυστημάτων μέσω του χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών και σε δράσεις πρόληψης πυρκαγιών Επίσης προβλέπεται η επικαιροποίηση υφιστάµενων σχεδίων διαχείρισης δασικών περιοχών και η σύνταξη νέων, η εφαρμογή μέτρων αειφορικής διαχείρισης και ανόρθωσης δασών, η παρακολούθηση της δασικής βιοποικιλότητας και η δημιουργία Εθνικού Συστήματος Δασικής Πιστοποίησης.
Γενικός Σκοπός 6. Διατήρηση μεσογειακών οικοσυστημάτων, και ειδικότερα φρυγάνων και μακκί.
Τα φρύγανα και τα μακκί είναι χαρακτηριστικά Μεσογειακά οικοσυστήματα και καλύπτουν μεγάλο μέρος της βλάστησης της Ελλάδας. Προβλέπεται η προστασία τους από πυρκαγιές και η κατάλληλη διαχείριση της βόσκησης.
Γενικός Σκοπός 7. Διατήρηση και αειφορική διαχείριση υγροτοπικών οικοσυστημάτων.
Περιλαμβάνει τη σύνταξη Σχεδίων Διαχείρισης Υδατικών Διαμερισμάτων και εφαρμογή μέτρων διαχείρισης επιφανειακών και υπόγειων νερών, τον σχεδιασμό και εφαρμογή προγραμμάτων παρακολούθησης της κατάστασης των υδάτων (ποιοτική και ποσοτική) και τη δημιουργία Τράπεζας Πληροφοριών για τη ποιοτική και ποσοτική κατάσταση των υδατικών πόρων της χώρας. Επίσης προβλέπεται η επικαιροποίηση της απογραφής των υγροτόπων, η διατήρησή τους μέσω του χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών και της προαγωγής μορφών γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας που ευνοούν τη διατήρηση της βιοποικιλόητας (π.χ. μέσω της εφαρμογής των Κωδίκων Ορθής Γεωργικής Πρακτικής, της εκπόνησης σχεδίων αλιευτικής διαχείρισης σε λίμνες, της προστασίας των περιοχών ωοτοκίας των ψαριών), και τέλος η αποκατάσταση υγροτόπων που στο παρελθόν είχαν αποξηρανθεί (π.χ. Κάρλα, Καλλιπεύκη) ή που έχουν υποβαθμιστεί (π.χ. Λ. Κορώνεια).
Γενικός Σκοπός 8. Διατήρηση παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Περιλαμβάνει την ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου για την εξάλειψη παράνομων δραστηριοτήτων (όπως διάθεση ακατέργαστων λυμάτων, αυθαίρετη δόμηση, χρήση δυναμίτη), τον χαρακτηρισμό θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, την εναρμόνιση και εφαρμογή της νομοθεσίας μας με την Οδηγία για τη Θαλάσσια Στρατηγική (που αφορά στη προαγωγή της αειφόρου χρήσης των θαλασσών και στην ενίσχυση των μηχανισμών αντιμετώπισης περιβαλλοντικών κινδύνων στον θαλάσσιο χώρο), και τον εκσυγχρονισμό της Εθνικής Αλιευτικής Νομοθεσίας. Επίσης προβλέπεται η λήψη μέτρων για την ενσωμάτωση της διατήρησης της βιοποικιλότητας στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών (π.χ προωθούνται ο χαρακτηρισμός περιοχών οργανωμένης ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών, η περιβαλλοντική πιστοποίησή τους, οι βιολογικές υδατοκαλλιέργειες κ.α).
Γενικός Σκοπός 9. Χαρακτηρισμός, διατήρηση και αποτελεσματική διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών.
Περιλαμβάνει την ολοκλήρωση του δικτύου Natura 2000 με τον χαρακτηρισμό επιπλέον περιοχών στη χέρσο και στο θαλάσσιο χώρο. Θα ληφθούν μέτρα προστασίας, διατήρησης και αποφυγής της υποβάθμισης των οικοτόπων και των ειδών των περιοχών του Δικτύου. Επίσης προβλέπεται η υποστήριξη της λειτουργίας των υφιστάμενων Φορέων Διαχείρισης και η δημιουργία νέων, η ενίσχυση της οικολογικής συνοχής του Δικτύου και η εφαρμογή δράσεων διατήρησης σε περιοχές ενδιαφέροντος που βρίσκονται εκτός του Δικτύου (π.χ. μικρά νησιά, υγρότοποι).
Γενικός Σκοπός 10. Διατήρηση των τοπίων.
Περιλαμβάνει την επικαιροποίηση του καταλόγου των προτεινόμενων για προστασία Τοπίων Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους, την κύρωση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Τοπία και τη προώθηση των ρυθμίσεών της. Να διευκρινήσω ότι η κύρωση θα γίνει μετά την ολοκλήρωση του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού για τον ορεινό και τον παράκτιο χώρο. Επίσης προβλέπεται η διατήρηση του αγροτικού τοπίου και των γνωρισμάτων του. Τέτοια γνωρίσματα είναι οι ξερολιθιές, οι αναβαθμίδες, οι φυτοφράκτες στα όρια των ιδιοκτησιών, οι μύλοι, τα λιοτρίβια κ.α. Δηλαδή όλα τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την ιδιαιτερότητα της Ελληνικής υπαίθρου.
Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει θέματα τομεακά και διατομεακά. Εδώ εντάσσονται τέσσερεις (4) Γενικοί Σκοποί, οι οποίοι αναφέρονται στην συμβολή της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και στην υποστήριξη της δυνατότητας προσαρμογής της βιοποικιλότητας σ’ αυτήν, στην ενσωμάτωση της διατήρησης της βιοποικιλότητας στον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, στην παραγωγή ενέργειας καθώς και στον τουρισμό. Επίσης εδώ περιλαμβάνεται και η διεθνής και διακρατική συνεργασία για την προστασία της βιοποικιλότητας.
Πιο αναλυτικά:
Γενικός Σκοπός 13. Συμβολή στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, προσαρμογή σε αυτήν και μείωση των επιπτώσεων στη βιοποικιλότητα από δράσεις αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.
Περιλαμβάνει μέτρα που ήδη αναφέρθηκαν και τα οποία θα συμβάλλουν στη μείωση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα (όπως π.χ. η προστασία των δασών, η δάσωση με ιθαγενή είδη, η διατήρηση σε καλή κατάσταση των υγροτόπων και των θαλάσσιων οικοσυστημάτων). Επίσης, θα επιδιωχθεί η ενίσχυση των δυνατοτήτων προσαρμογής της βιοποικιλότητας στην κλιματική αλλαγή με έμφαση στην διερεύνηση των επιπτώσεών της σε είδη και οικοσυστήματα, στην ενίσχυση της οικολογικής συνοχής του Δικτύου Natura 2000 και στον περιορισμό (ή αποφυγή κατά το δυνατόν) των επιπτώσεων από την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.
Γενικός Σκοπός 14. Διασφάλιση της συμβατότητας του αναπτυξιακού σχεδιασμού και προγραμματισμού με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την ενσωμάτωση των αναγκών διατήρησης της βιοποικιλότητας
– στα διάφορα επίπεδα σχεδιασμού, όπως είναι τα ειδικά χωροταξικά πλαίσια, τα τοπικά χωροταξικά σχέδια, τα πολεοδομικά σχέδια και οι τομεακές πολιτικές με προτεραιότητα τις Μεταφορές (χερσαίες, εναέριες και θαλάσσιες), τον Τουρισμό, τον Αγροτικό τομέα, την Βιομηχανία, την Ενέργεια και την Επικοινωνία
– στα διάφορα επίπεδα προγραμματισμού (όπως είναι τα επιχειρησιακά προγράμματα).
ενώ για την ενσωμάτωση αυτή προβλέπεται η αξιοποίηση της διαδικασίας των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων σχεδίων και έργων καθώς και η σύνταξη ειδικών οδηγιών που θα υποβοηθήσουν την αξιολόγηση των ΜΠΕ.
Γενικός Σκοπός 15. Διασφάλιση της συμβατότητας του τουρισμού με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την διαμόρφωση και εφαρμογή Σχεδίου Δράσης για τη διαφύλαξη της βιολογικής ποικιλότητας από τουριστικές δραστηριότητες που έχουν αρνητικές συνέπειες ιδιαίτερα σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές, τη διαφύλαξη σημαντικών παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων με αυξημένη τουριστική δραστηριότητα και την ανάδειξη της βιολογικής ποικιλότητας ως εθνικού πλούτου.
Γενικός Σκοπός 16. Ουσιαστική ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της διεθνούς, περιφερειακής και διακρατικής συνεργασίας υπέρ της βιοποικιλότητας και των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων.
Αφορά στην ενίσχυση της εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων (π.χ. Σύμβαση για τη βιοποικιλότητα, Ραμσάρ, Βόννης), στην ενσωμάτωση της διατήρησης της βιοποικιλότητας στα συμβατικά πλαίσια που ρυθμίζουν τις σχέσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες (όπως π.χ. στα Μνημόνια Συνεργασίας) και στα προγράμματα αναπτυξιακής συνεργασίας με τρίτες χώρες, στην ενίσχυση της διασυνοριακής συνεργασίας σε θέματα βιοποικιλότητας και στη μεταφορά τεχνογνωσίας.
Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει θέματα οριζόντια. Εδώ εντάσσονται επτά (7) Γενικοί Σκοποί οι οποίοι αναφέρονται στην έρευνα για τη βιοποικιλότητα ώστε να καλυφθούν τα κενά γνώσης και να υποστηριχθεί πιο αποτελεσματικά η διατήρησή της, στην πρόληψη και αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημίας, στη θέσπιση κινήτρων για την διατήρηση της βιοποικιλότητας, στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, στην ενδυνάμωση της συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων κατά τη λήψη αποφάσεων για θέματα βιοποικιλότητας, στην χρηματοδότηση για την διατήρηση της βιοποικιλότητας και στην ενδυνάμωση της Δημόσιας Διοίκησης για την εφαρμογή πολιτικών και δράσεων διατήρησής της.
Πιο αναλυτικά:
Γενικός Σκοπός 17. Ουσιαστική ενίσχυση του γνωστικού υποβάθρου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την απογραφή των στοιχείων της βιοποικιλότητας για τα οποία υπάρχουν κενά γνώσης, την ανάπτυξη νέων εργαλείων για την προστασία και διαχείριση της βιοποικιλότητας και τη συστηματική παρακολούθηση της κατάστασής της. Επίσης θα υποστηριχθεί η έρευνα σε εξειδικευμένα θέματα που ενδιαφέρουν την χώρα μας όπως είναι η αντιμετώπιση της ερημοποίησης και τα ξενικά χωροκατακτητικά είδη, η έρευνα για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και μεθόδων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής ενώ θα επιδιωχθεί η αποτελεσματική διαχείριση των δεδομένων και η ευρύτερη δυνατή διάχυση των αποτελεσμάτων της έρευνας στους λαμβάνοντες αποφάσεις και στο κοινό.
Γενικός Σκοπός 18. Ενίσχυση της πρόληψης και αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημίας για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την ολοκλήρωση της ενσωμάτωσης και την εφαρμογή της Οδηγίας 2004/35/ΕΚ για την Περιβαλλοντική Ευθύνη καθώς και την κατάρτιση στελεχών της διοίκησης και αυτοδιοίκησης σε θέματα πρόσβασης στην περιβαλλοντική πληροφόρηση, πρόληψης και αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημίας.
Γενικός Σκοπός 19. Θέσπιση κινήτρων για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει τη δημιουργία του κατάλληλου θεσμικού και διοικητικού πλαισίου κινήτρων για τη διατήρηση και αειφορική χρήση της βιολογικής ποικιλότητας και την θέσπιση αντικινήτρων για δραστηριότητες που συμβάλλουν στην απώλειά της. Επίσης θα προωθηθεί η υιοθέτηση των κοινών κριτηρίων για τις πράσινες δημόσιες προμήθειες ώστε να προαχθεί η επιλογή αγαθών και υπηρεσιών που έχουν τη μικρότερη επίπτωση στο περιβάλλον.
Γενικός Σκοπός 20. Ενίσχυση της εκπαίδευσης, επιμόρφωσης, επικοινωνίας και ευαισθητοποίησης των πολιτών σε ό,τι αφορά τα θέματα βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει τη σύνταξη και εφαρμογή Σχεδίου Δράσης Επικοινωνίας της Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα, την αξιοποίηση του διαδικτύου (π.χ μέσω των ιστοσελίδων των εμπλεκόμενων υπουργείων), των ΜΚΟ και των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων για την ευαισθητοποίηση του κοινού, την προαγωγή θεμάτων βιοποικιλότητας στο πλαίσιο της εκπαίδευσης (π.χ. μέσω της ένταξης θεμάτων βιοποικιλότητας στο αναλυτικό πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), την επιμόρφωση εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων σε θέματα βιοποικιλότητας, και τον κατάλληλο σχεδιασμό των προγραμμάτων σπουδών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Γενικός Σκοπός 21. Οικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των κύριων ενδιαφερόμενων ομάδων για τη βιοποικιλότητα.
Περιλαμβάνει την ενδυνάμωση της συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων και του κοινού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που αφορούν στη βιοποικιλότητα, μέσω της κατάρτισης στελεχών της διοίκησης και αυτοδιοίκησης σε θέματα πρόσβασης στην περιβαλλοντική πληροφόρηση και συμμετοχής του κοινού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Επίσης προβλέπεται η αξιοποίηση των διαδικασιών διαβούλευσης και του ρόλου των περιβαλλοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και των ερευνητικών ιδρυμάτων ως κοινωνικών εταίρων καθώς και η προαγωγή της σχέσης μεταξύ επιχειρήσεων και βιοποικιλότητας (π,χ, μέσω της ενσωμάτωσης σχεδίων δράσης προς όφελος της βιοποικιλότητας στο σύστημα περιβαλλοντικής διαχείρισης της επιχείρησης και χρηματοδότησή τους).
Γενικός Σκοπός 22. Διασφάλιση επαρκούς χρηματοδότησης για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Περιλαμβάνει την βέλτιστη αξιοποίηση των εθνικών πόρων και της κοινοτικής συγχρηματοδότησης, για την λειτουργία του Δικτύου Natura 2000, τη διατήρηση της βιοποικιλότητας εκτός του Δικτύου, την απογραφή και παρακολούθηση της κατάστασης διατήρησής της, την έρευνα, την στήριξη της αειφορικής άσκησης της γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας. Επίσης, αφορά στην χρηματοδότηση δράσεων εδαφικής συνεργασίας και διμερούς αναπτυξιακής συνεργασίας προς όφελος της βιοποικιλότητας.
Γενικός Σκοπός 23. Ενδυνάμωση της δημόσιας διοίκησης σε πλευρές που άπτονται της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και της εφαρμογής πολιτικών, μέτρων και της νομοθεσίας για τη βιοποικιλότητα.
Περιλαμβάνει την επαρκή στελέχωση και διαρκή κατάρτιση του προσωπικού, την αναβάθμιση των διοικητικών μηχανισμών που έχουν ως αντικείμενο θέματα του φυσικού περιβάλλοντος, την ενδυνάμωση των υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για ι) την εποπτεία του συστήματος προστατευόμενων περιοχών (περιλαμβανομένων των Φορέων Διαχείρισης), ιι)την παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων, ιιι) την αδειοδότηση ΜΠΕ και την εφαρμογή της Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης. Επίσης προβλέπεται η ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου παράνομων δραστηριοτήτων που βλάπτουν τη βιοποικιλότητα και η ανάληψη, από το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενεργειών συντονισμού των συναρμόδιων υπηρεσιών για την εφαρμογή της παρούσας Στρατηγικής.
Η τέταρτη κατηγορία περιλαμβάνει ειδικά θέματα. Εδώ εντάσσονται δύο (2) Γενικοί Σκοποί, οι οποίοι αναφέρονται στην αντιμετώπιση της εξάπλωσης των χωρακατακτητικών ξενικών ειδών και στην πρόληψη «ενδεχόμενων/ πιθανών» επιπτώσεων από Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς ( «ενδεχόμενων/ πιθανών» διότι, μέχρι στιγμής απαγορεύεται στην Ελλάδα η σκόπιμη απελευθέρωση στο περιβάλλον γενετικά τροποποιημένων οργανισμών και μικρο-οργανισμών. Επομένως, μόνο η κατά λάθος απελευθέρωση ενδέχεται να έχει επιπτώσεις).
Γενικός Σκοπός 11. Ουσιαστική μείωση των επιπτώσεων στη βιοποικιλότητα από τα χωρακατακτητικά ξενικά είδη
Περιλαμβάνει την εκπόνηση και εφαρμογή σχεδίου δράσης για τα είδη αυτά, καθώς και τη κύρωση και αποτελεσματική εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τον έλεγχο και τη διαχείριση των υδάτων και των ιζημάτων των δεξαμενών έρματος των πλοίων ( Σημαντικό μέρος της μεταφοράς ξενικών ειδών σε διάφορα μέρη της γης γίνεται με το άδειασμα των δεξαμενών έρματος στη θάλασσα, όπου έχουν παγιδευτεί τα ξενικά είδη.)
.
Γενικός Σκοπός 12. Συμβολή στη διασφάλιση επαρκούς επιπέδου πρόληψης έναντι τυχόν επιπτώσεων των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ) στη βιοποικιλότητα.
Περιλαμβάνει την εκπόνηση και εφαρμογή σχεδίου δράσης σε θέματα βιοασφάλειας (δηλαδή αντιμετώπισης των δυνητικών κινδύνων από την απελευθέρωση ΓΤΟ στο περιβάλλον), την ενίσχυση της εφαρμογής της νομοθεσίας στον τομέα των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, την ενίσχυση των εθνικών μηχανισμών παρακολούθησης και ελέγχου και τη συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες του Πρωτοκόλλου της Καρθαγένης.
