Ο ευρωπαϊκός λαγός έχει εποικήσει όλον τον πλανήτη. Γιατί μειώνεται μόνο στην Ευρώπη;

0

lagosΗ επίσημη λατινική ονομασία μιλά για Λαγό Ευρωπαϊκό, όμως ο παγκόσμιος χάρτης δείχνει ότι το πλέον παραδοσιακό μας θήραμα έχει ταξιδέψει και έχει εποικήσει τα πιο απόμακρα μέρη του πλανήτη. Και η απλή σκέψη είναι ότι αν έχει καταφέρει να «πιάσει» μέχρι και στα νησιά Φόκλαντ, τότε μάλλον κάτι δεν κάνουμε καλά και μειώνεται στην πατρίδα του την Ευρώπη.

Η μεταφορά του λαγού σε υπερπόντιες κτήσεις των Βρετανών έγινε για να έχουν οι άποικοι τροφή και κυνήγι. Αυτές οι μεταφορές είναι ενδιαφέρουσες διότι έγιναν σε μια εποχή που το ταξείδι έπαιρνε εβδομάδες, και στις πρώιμες μεταφορές γινόταν με μικρά ιστιοφόρα καράβια, με αποτέλεσμα να υποφέρουν τα ζώα από το στρες της μεταφοράς. Αυτό το στρες, μας λένε οι σύγχρονοι επιστήμονες είναι καταστροφικό στην επιτυχή εισαγωγή και απελευθέρωση θηραμάτων.

Στον Καναδά μεταφέρθηκαν το 1912 επτά θηλυκοί και δύο αρσενικοί λαγοί που στην αρχή ήταν σε αιχμαλωσία. Τα ζώα κατάφεραν να ξεφύγουν και σύντομα εποίκισαν τον Νοτιοανατολικό Καναδά. Σήμερα ο λαγός στον Καναδά καλύπτει μια τεράστια περιοχή που εκτείνεται από τις Μεγάλες Λίμνες μέχρι την Οτάβα.

Στις ΗΠΑ οι πρώτοι ευρωπαϊκοί λαγοί μεταφέρθηκαν από την Ουγγαρία στο χωριό Millbrook της πολιτείας της Νέας Υόρκης το 1893. Από τότε μέχρι το 1911 έγιναν διάφορες εισαγωγές, από την Ουγγαρία πάντα, σε ποσότητες 500 λαγών κάθε φορά. Σήμερα οι απόγονοι αυτών των ουγγρικών λαγών, που θεωρούνται όχι και τόσο προσαρμοστικά ζώα, καλύπτουν την ανατολική πλευρά της κοιλάδας του Ποταμού Χάντσον, συναντώνται στις βορειοανατολικές πολιτείες και είναι δημοφιλές θήραμα.

Στην άλλη άκρη της Γης, την Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, οι λαγοί μεταφέρθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα, γύρω στο 1850. Μετά ταξίδι μηνών σε ιστιοφόρα καράβια οι λαγοί ελευθερώθηκαν στην περιοχή της σημερινής Βικτόρια. Έκτοτε εξαπλώθηκαν και σήμερα βρίσκονται στα παράλια της Νοτιοανατολικής Αυστραλίας καθώς και στο βόρειο και νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας.

Ισως η πιο εντυπωσιακή μεταφορά του λαγού είναι αυτή που έγινε στη Νότιο Αμερική. Τριάντα έξι λαγοί μεταφέρθηκαν στην Αργεντινή το 1888. Το 1896 μερικά ακόμη ζώα μεταφέρθηκαν στη Νότιο Χιλή. Από αυτά τα πρώτα ζώα οι λαγοί πολλαπλασιάστηκαν και επέκτειναν την εξάπλωσή τους βόρεια μέχρι το Περού και συναντιόνται σε υψόμετρα μέχρι 4.300 μέτρα!

http://www.diananews.gr

Εκτός από τις χώρες αυτές με μεγάλες εκτάσεις λαγοί έχουν μεταφερθεί και έχουν «πιάσει» στα νησιά Φόκλαντ, σε νησιά του συμπλέγματος της Χαβάης, τα Μπαρμπάντος και στο νησάκι Ρεουνιόν. Με λίγα λόγια, το ζώο είναι προσαρμοστικό και έχει αποδείξει την ικανότητά του να προσαρμόζεται σε ποικίλες συνθήκες και να επεκτείνεται χιλιάδες χιλιόμετρα.

Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζει πρόβλημα την πατρίδα του την Ευρώπη όπου βλέπουμε αναφορές για μείωση τόσο του πληθυσμού όσο και της εξάπλωσής του σε διάφορες χώρες;

Η απάντηση περί μείωσης βιοτόπων είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία. Οπως λένε οι επιστήμονες Grigera και Rapoport αναφέρουν ότι στην Αργεντινή οι λαγοί είναι παντού εκτός από τις αστικές περιοχές. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι λαγοί ζουν σε κάθε είδους βιότοπο από πεδινούς βοσκότοπους σε ημιερήμους και από έλη έως αραιά δάση. Στην Ευρώπη αν εξαιρέσουμε τις αστικές περιοχές και τα πολύ ψηλά βουνά δεν υπάρχει βιότοπος εκ φύσεως αφιλόξενος για τον λαγό.

hare

Χωρίς τη δέσμευση των επιστημόνων που πρέπει να αποδεικνύουν ό,τι λένε μπορούμε να πιθανολογήσουμε. Η μείωση του λαγού στην Ευρώπη συμπίπτει με τις αλλαγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στη Δυτική Ευρώπη και των τεράστιων αγροτικών κολεκτίβων στην Ανατολική Ευρώπη πριν από το 1989. Η μεταπολεμική Ευρώπη χαρακτηρίζεται από μια περίοδο εντατικοποίησης της γεωργίας σε ένα ανόητο αγώνα για τη μεγιστοποίηση της «αποτελεσματικότητας». Στις συζητήσεις για την πρώτη φάση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής γινόταν λόγος για το πόσα στρέμματα ανά ώρα μπορεί να καλλιεργήσει ένα βαρύ μηχάνημα και γίνονταν συγκρίσεις για μέρη με και χωρίς φυσικούς φράχτες. Κάποιοι χαρτογιακάδες έκριναν ότι ένας εργάτης με ένα βαρύ μηχάνημα οργώνει περισσότερο χώρο όταν λείπουν οι φυσικοί φράχτες και έτσι δόθηκαν επιδοτήσεις για το ξεπάτωμα φυσικών φραχτών.

Σε ανοικτές πεδιάδες, ιδανικό βιότοπο του λαγού, οι φυσικοί φράχτες ήταν αναγκαίο καταφύγιο από αρπακτικά και κακοκαιρίες. Οταν ξεπατώθηκαν οι φράχτες και έμειναν τεράστια ανοικτά χωράφια μειώθηκαν και οι λαγοί. Πρόκειται για πιθανολόγηση, και κάποιοι μπορούν να πουν ότι η απλή χρονική σύμπτωση δύο συμβάντων, μείωσης του λαγού και εξαφάνισης των φυσικών φραχτών, δεν αποδεικνύει ότι το ένα είναι αίτιο του άλλου.

Σίγουρα δεν αποδεικνύεται, αλλά είναι ενδιαφέρουσα η σύμπτωση και δεν είναι η μόνη. Την ίδια εποχή, μεταπολεμικά και ειδικά στις δεκαετίες 1970 και 1980 περάσαμε και στην έντονα αντικυνηγετική εποχή όταν άρχισε η εφαρμογή της προστασίας αρπακτικών. Είχαμε δηλαδή εξαφάνιση φυσικών φραχτών και έξαρση αρπακτικών και τελικά μείωση το λαγού, της πεδινής πέρδικας και άλλων θηραματικών ειδών. Σημειώστε ότι σε αυτήν ακριβώς την περίοδο είδαμε και μια μείωση των κυνηγών σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, άρα η δικαιολογία της υπερθήρευσης δεν υφίσταται.

Η κατάσταση δεν είναι μονόδρομος. Οι επιτυχείς μεταφορές του λαγού σε διάφορα κλίματα και βιότοπους δείχνουν ότι πρόκειται για θήραμα προσαρμοστικό και ανθεκτικό. Είναι στο χέρι μας να προσφέρουμε τις κατάλληλες συνθήκες σε συνδυασμό με λογική μείωση της αρπακτικότητας για να ανακάμψει ο λαγός πανευρωπαϊκά.

 

Νικήτας Κυπρίδημος

 

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων