Αρχές καλοκαιριού του 2013 μια οικογένεια πήγε για Σαββατοκύριακο στους δασικούς οικίσκους κοντά στη Δράμα. Αντί για χαλάρωση πέρασαν δύο μέρες οδύνης όταν οι λύκοι ξεμονάχιασαν και σκότωσαν τον σκύλο τους.
Οπως πολλοί κάτοικοι πόλεων οι επισκέπτες στο δάσος δεν ήξεραν ότι υπάρχουν λύκοι στην περιοχή. Αυτό δεν εκπλήσσει. Οι περισσότεροι από τα τέσσερα εκατομμύρια των κατοίκων Αττικής δεν ξέρουν ότι ο νομός τους έχει πλέον αγριόχοιρους, ούτε ότι οι λύκοι δρουν μέσα στα όρια του επόμενου νομού, στη Βοιωτία.
Σύμφωνα με τους εκδρομείς, το σκυλί τους έπαιζε γύρω από τον οικίσκο και κάποια στιγμή απομακρύνθηκε. Τελευταία φορά που τον είδαν ήταν γύρω στα 150 μέτρα από τον οικίσκο. Υπέθεσαν ότι το σκυλί έπαιζε και θα επέστρεφε. Δύο μέρες μετά ένας βοσκός της περιοχής εντόπισε το μισοφαγωμένο πτώμα και το απέδωσε σε λύκους. Ο ίδιος βοσκός δήλωσε ότι ήξερε από κτυπήματα λύκων αφού είχε χάσει και αυτός σκυλιά στην ίδια περιοχή.
του Νικήτα Κυπρίδημου
ΕΘΝΟΣ
Οι κυνηγοί εδώ και μερικά χρόνια αναφέρουν όλο και τακτικότερα απώλειες σκύλων από λύκους. Βέβαια όταν πρόκειται για απώλεια κυνηγετικών σκύλων η αντίδραση των ΜΜΕ ακολουθεί το «ο κακός κακά παθαίνει» μοτίβο που έχει περάσει εδώ και κάποια χρόνια. Τώρα όμως το φαινόμενο ξεπερνά τα κυνηγετικά όρια και αγγίζει «φιλικούς στόχους». Οτι οι λύκοι θεωρούν τα οικόσιτα σκυλιά «μεζέ» είναι γνωστό και επιστημονικά μελετημένο φαινόμενο. Το Διεθνές Κέντρο Ερευνας του Λύκου στις ΗΠΑ έχει καταγράψει το φαινόμενο στις περιοχές όπου έγινε επανεισαγωγή λύκων στις ΗΠΑ. Ενας μάλιστα επιστήμονας που μελετούσε τους λύκους έχασε τον σκύλο του ράτσας Χάσκι από λύκους.
Ο επιστήμονας έγραψε την εμπειρία του και μια καθηγήτρια δημοσιογραφίας τον κατακεραύνωσε λέγοντας «ούτε εγώ αλλά ούτε οι μαθητές μου δεν βρήκαμε ηθική δικαιολογία για την καταγραφή του συμβάντος». Δηλαδή η κυρία καθηγήτρια μεταπτυχιακών φοιτητών θεώρησε τη γνώση ότι οι λύκοι τρώνε σκύλους άχρηστη για το ευρύ κοινό! Εκτός από μεζέ, ο λύκος ίσως να θεωρεί τον σκύλο, μαζί με άλλα κυνοειδή, ως δυνητικό κίνδυνο για τα κουτάβια του και να επιδίδεται σε προληπτικές εκκαθαρίσεις. Αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στο Γιελοστόουν στην Αμερική όπου οι λύκοι επιδίδονται σε συστηματική εξόντωση των Κογιότ, του αμερικανικού τσακαλιού.
Οποιο και να είναι το βιολογικό αίτιο της εξόντωσης οικόσιτων σκύλων είναι χρέος κάθε ιδιοκτήτη σκύλου να προλαβαίνει το κακό. Δεν υπάρχει περίπτωση ένα σκυλί, όσο δυνατό και αν είναι, να τα βγάλει πέρα με λύκους. Η άμυνα είναι η εγγύτητα. Αυτό ίσως να μην είναι πρακτικό για τα σκυλιά που ανοίγονται στο κυνήγι. Είναι όμως ο μοναδικός τρόπος αποφυγής της επαφής σκύλου και λύκου διότι οι λύκοι διατηρούν ακόμα τον φόβο του ανθρώπου. Βέβαια, ο φόβος είναι επίκτητος και όχι ενστικτώδης. Αν χαθεί αυτός ο επίκτητος φόβος τότε ίσως να δούμε επιθέσεις εναντίον σκύλων μέσα σε αυλές «όπως Αμερική» και τότε να είστε βέβαιοι ότι θα προβληματιστούν ακόμη και οι «οικολογικοί συντάκτες»…
