Το χωροταξικό των καλύτερων πόστων για τα μπασίματα της τσίχλας, στις “διάσημες” περιοχές που εκτείνονται σε αποστάσεις 100 έως 140 χιλιομέτρων από την Αθήνα
Ολόκληρη η Εύβοια, από τους Ωρεούς και την Ιστιαία στον βορρά, μέχρι τα Στύρα και το Μαρμάρι στο νότο, αποτελεί έναν απέραντο τσιχλότοπο…
Όμως, η κεντρική Εύβοια είναι αυτή που απαριθμεί τους περισσότερους κυνηγότοπους, ενώ οι αποστάσεις των 100 έως 140 χιλιομέτρων που τη χωρίζουν από την Πρωτεύουσα, την κάνουν πολύ “ελκυστική” στους Αθηναίους.
κείμενο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΡΑΜΑΟΥΝΑΣ
Σταυροδρόμι δυο επιλογών
Ο νέος αυτοκινητόδρομος, που ξεκινά από το 60ο χλμ της Εθνικής Οδού, οδηγεί σε σύντομο χρόνο στην γέφυρα του Ευρίππου, στις παρυφές της πόλης της Χαλκίδας… Και καθώς καταλήγει στο σταυροδρόμι, προσφέρει δύο επιλογές:
Ή κατευθύνεσαι αριστερά για τη βόρεια Εύβοια, είτε δεξιά για τη νότια…
Η προς βορρά κατεύθυνση φθάνει στην Νέα Αρτάκη, όπου και πάλι ο δρόμος διχάζεται για να οδηγήσει είτε προς την Στενή (στους πρόποδες του βουνού Δίρφυς), είτε προς τον τερματικό παραλιακό δρόμο που περνά από τα Ψαχνά, τα Πολιτικά, την Νεροτριβιά και καταλήγει στην Δάφνη.
Ο ελαιώνας στα παραθαλάσσια Πολιτικά, αναπτύσσεται στα δεξιά της επαρχιακής οδού και απλώνεται βαθειά μέσα, μέχρι τα πευκόφυτα λοφάκια της Καμάριζας, που… κρύβουν γερά απογευματινά καρτέρια: δεκαετίες τώρα ο ελαιώνας συγκέντρωνε και συγκεντρώνει πολλούς κυνηγούς, ιδιαίτερα στα μπασίματα και στα επιστρόφια.
Με βορειοδυτικό άνεμο…
Σε ένα βολικό ξέφωτο, ανάμεσα στα λιόδεντρα και στα πεύκα, στα τέλη ενός Οκτώβρη βίωσα εκεί ένα από τα μεγαλύτερα μπασίματα τσίχλας στη ζωή μου (και μάλιστα σε προχωρημένη πρωϊνή ώρα)!
Ο ασφαλτόδρομος για την Στενή, με το ανηφορικό στροφιλίκι, διασχίζει όμορφα δασωμένα κομμάτια, για να περάσει από τους Καθενούς και την Αμφιθέα…
Τα πολυσύχναστα καρτέρια βρίσκονται μετά το χωριό (Καθενοί) και είναι στημένα στις παρυφές, ή πάνω στα “ταμπάνια” που σχηματίζονται μεταξύ των δύο μεγάλων ρεμάτων, που κατεβαίνουν από το βουνό.
Όταν έχει βορειοδυτικό άνεμο, οι τσίχλες φαίνονται σαν να μπαίνουν από το βουνό (Δίρφυ), ενώ με καθαρό βοριά τα πουλιά έρχονται από την μεριά της Σέτας και του Μίστρου.
Η χαράδρα της Αμφιθέας
Καθώς “μπαίνουν”, τα πουλιά έρχονται ψηλωμένα και έτοιμα να “βουτήξουν” στα αμπέλια, που είναι διάσπαρτα σε όλη την περιοχή.
Στα πρωτοκλασάτα καρτέρια υπάρχει πάντα μεγάλος συνωστισμός τα σαβατοκύριακα, ειδικά αν έχει πέσει “σύρμα” από την προηγούμενη μέρα (οι Χαλκιδαίοι κυνηγοί και παθιασμένοι τσιχλάδες είναι, και ή έδρα τους απέχει μόνο 20-25 χλμ από τον κυνηγότοπο). Στην κοντινή Αμφιθέα, τα καρτέρια στήνονται στις πλαγιές της τεράστιας, σε μήκος και σε πλάτος χαράδρας, που βρίσκεται στα ανατολικά του χωριού ή πίσω από το γήπεδο… Τις μέρες που γίνεται μπάσιμο κοτσυφιών, διαλέξτε τα καρτέρια που είναι κοντά σε ψηλά πεύκα και κυπαρίσσια.
Ο δρόμος για την νότια Εύβοια περνά από την Ερέτρια, την Αμάρυνθο (Βάθεια για τους παλιούς) και το Αλιβέρι, για να διχαστεί στα Λέπουρα, προς τα Στύρα και την Κάρυστο (νότια) ή προς την Κύμη (βόρεια).
Στον Οξύλιθο και στις Κονίστρες
Στην βορινή διαδρομή για την Κύμη, ξεδιπλώνονται μερικά από τα πιο φημισμένα τσιχλοτόπια της κεντρικής Εύβοιας!
Αμέσως μετά τα Χάνια Αυλωναρίου, συναντάμε το Μονόδρυ, το Ωρολόγιο, τον Οξύλιθο και τις ονομαστές Κονίστρες, που έχουν χαρίσει το όνομά τους στην ευρύτερη περιοχή.
Στην “επικράτεια” περιλαμβάνονται οι Ταξιάρχες, το Κάδι, τα Διρρέματα, οι Κήποι, το Κουρούνι (Άνω και Κάτω) και η παραλιακή Πλατάνα.
Οι Κονίστρες αποτελούν κάθε χρόνο το σημείο αναφοράς για τους Αθηναίους και τους Ευβοιώτες τσιχλοκυνηγούς, αν και τις δυο – τρεις τελευταίες μέτριες ή κακές χρονιές, τα τουφέκια… σίγησαν!
Το εκπληκτικό ανάγλυφο της περιοχής με τους λόφους και τις ρεματιές, τα λιοστάσια, τους πευκώνες, τα σκίνα και τα πουρναρωτά, αποτελεί ιδανικό βιότοπο για τα τσιχλοκότσυφα.
Στα μπασίματα του Οκτώβρη τα πουλιά που κατεβαίνουν από την έξω μεριά της Εύβοιας (Αιγαίο), διαγράφουν τόξο και μπαίνουν από τον Οξύλιθο και την Οχθονιά, για να σκορπίσουν έπειτα στην ενδοχώρα.
Το τρίτο 10ήμερο του μήνα
Στις Κονίστρες και στην τριγύρω περιοχή, ιδιαίτερα στο τρίτο 10ήμερο του μήνα, αρχίζουν να δουλεύουν και τα απογευματινά καρτέρια, που εντοπίζονται κυρίως στο Κάδι, στους Κήπους και στην Ενορία.
Τις μέρες με βοριά (3-5 μπωφόρ) δοκιμάστε το Κάδι και δεν θα χάσετε. Προσοχή θέλει μόνο… στο “απόρτ”, γιατί ο τόπος είναι “ντυμένος” με πυκνά και ψηλά πουρνάρια!
Πολύ κοντά στις Κονίστρες και με βορινή κατεύθυνση, αντικρυστά στην μεγάλη και πλατιά ρεματιά, βρίσκονται οι Ανδρονιάνοι και ο Πύργος, που τις μέρες των μπασιμάτων το τουφεκίδι σταματά μόνο λίγο πριν το μεσημέρι.
Η πυκνή βλάστηση διακόπτεται από μικρά λιοστάσια, και σε αυτά τα ανοίγματα στήνονται τα καρτέρια…
Τις καλές χρονιές υπήρχαν κυνηγοί που… κοιμόντουσαν στο αυτοκίνητο, για να καπαρώσουν τα καλύτερα από αυτά!
Το “μπάσιμο” της φάσσας
Σε μία από εκείνες τις χρονιές (2000-2005), μέτρησα γύρω στους… 80 κυνηγούς (!), μέσα σε ένα ανισόπεδο λιοστάσι, έκτασης 30-35 στρεμμάτων: όμως, αν και…στριμωγμένοι, είχαν όλοι κάνει πουλιά.
Μετά – και μέσα από τους Ανδρονιάνους – ξεκινά ο ασφάλτινος ανηφορικός δρόμος, που οδηγεί στα Βίταλα. Στο υψόμετρο των 850 μέτρων, το σχετικά μικρό οροπέδιο είναι γεμάτο… καστανιές και καρυδιές, αλλά αποτελεί άριστο τόπο μπασιμάτων τσίχλας και φάσσας!
Η Κύμη… του βοριά!
Η Κύμη, με την υπέροχη θέα στο Αιγαίο, κρύβει μερικούς μικρούς και σχεδόν άγνωστους κυνηγότοπους: στον φιδωτό κατηφορικό δρόμο για την παραλία, ανάμεσα στα μικρά κοιλώματα με τα λιοστάσια, οι τσίχλες βρίσκουν απάγγιο και αποκούμπι, μέχρι να κοπάσει ο δυνατός βοριάς. Τέτοιες ημέρες τα πουλιά απαντώνται σε μεγάλες συγκεντρώσεις, και τα τουφέκια πιάνουν “δουλειά” από τα χαράματα.
