Αυτή η φυλή ιχνηλατών φέρει ίδια καταγωγή όπως και οι υπόλοιποι Βαλκανικοί ιχνηλάτες. Τα χρώματα του συγκεκριμένου, τα αναφέρει και ο Laska στην μελέτη του για τους ιχνηλάτες το 1905.
Για πολύ καιρό στους κυνολογικούς κύκλους της τότε Γιουγκοσλαβίας, επικρατούσε το δίλημμα αν πρόκειται για κάποια ξεχωριστή, ανεξάρτητη φυλή ή για έκδοση του «τρίχρωμου Βαλκανικού ιχνηλάτη»
Του Γιώργου Μαγκούτη
Κυνηγεσία & Κυνοφιλία
Η επιτροπή για τα αυτόχθονα σκυλιά σε συγκέντρωσή της στις 13-8-1955 αποφασίζει ότι πρέπει να οριστούν τα στάνταρ για αυτή τη φυλή με την ονομασία «Βαλκανικός τρίχρωμος ιχνηλάτης».
Η πρώτη πρόταση των στάνταρ είχε ως εξής:
Γενική όψη: Συνήθως τετράγωνου σχήματος, δυνατής κατασκευής, μεσαίου μεγέθους.
Κεφάλι: Μεσαίου μεγέθους το μήκος από την ινιακή απόφυση έως το ακρορίνιο είναι
18-22 εκ., με φαρδύ κρανίο, ινιακή απόφυση τονισμένη, και στοπ που ξεχωρίζει ελαφρά. Στο σύνολό του το κεφάλι από το κρανίο προς το ακρορίνιο στενεύει σταδιακά. Ρουθούνια καλώς ανοιχτά, χείλη μεσαίου μεγέθους, οδοντοστοιχίες καλώς αναπτυγμένες σε κλείσιμο ψαλίδας. Αυτιά μεσαίου μεγέθους, με άκρες στρογγυλεμένες, κολλημένα στους σιαγώνες.
Μάτια: Σκούρου ή ξανθού χρώματος με βλέμμα έξυπνο.
Λαιμός: Δυνατός, μάλλον κοντός, φαρδαίνοντας προς το στήθος χωρίς κατωλαίμι.
Μπροστινό μέρος: Ωμοπλάτες μυώδες και λοξές. Αντιβράχια κάθετα και δυνατά. Αγκώνες ίσιοι και όχι κυρτοί. Πέλματα δυνατά, με δάκτυλα μαζεμένα, νύχια σκληρά και κυρτά.
Θώρακας φαρδύς. Ράχη ίσια, δυνατή κάπως κοντή. Λαγόνες ελαφρώς ανασηκωμένοι.
Πίσω σκέλη δυνατά με καλές αναλογίες.
Ουρά τοποθετημένη στο μέσον, χοντρή στη βάση της λεπταίνοντας προς την άκρη φτάνει ως το ύψος των ταρσών.
Τρίχωμα πυκνό, κοντό και γυαλιστερό με υπόστρωμα. Στις ορεινές περιοχές μπορεί να είναι λίγο μακρύτερο.
Χρώμα: κυριαρχεί ο μαύρος μανδύας, ο οποίος απλώνεται από τα μισά της κεφαλής, στο λαιμό στη πλάτη και σε μέρος της ουράς, με ξανθοκόκκινο ή κόκκινο της φωτιάς χρώμα το οποίο εκτείνεται γύρω από τα μάτια στη εσωτερική πλευρά και στις άκρες των αυτιών, στις πλευρές, στους λαγόνες, στη κοιλιά, από το μέσον των μηρών στους αστραγάλους και λευκό χρώμα το οποίο ξεκινά από το ρύγχος και εκτείνεται κάτω από το λαιμό, στο στήθος, στα μπροστινά και πίσω πέλματα και στην κορυφή της ουράς.
Ύψος: Από 45-55 εκ. Σκύλοι ορεινών περιοχών συνήθως είναι ελαφρώς μεγαλύτεροι και βαρύτεροι.
Μειονεκτήματα: Μορφή Λαγωνίκας δηλαδή με αυτιά ανασηκωμένα.
Χοντρή και γυριστή ουρά δίνοντας την εντύπωση διασταύρωσης με τσοπανόσκυλο.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ
Μετά λοιπόν την υλοποίηση της πρότασης για τα στάνταρ της φυλής, η ενασχόληση με την εκτροφή του τρίχρωμου ιχνηλάτη και η δημιουργία σκύλων με βάση τα στάνταρ πήρε άλλες διαστάσεις. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και η απόφαση της Κυνολογικής Ομοσπονδίας για την αναγνώριση της φυλής.
Έτσι παράλληλα με την βαθμολόγηση και την αναζήτηση τύπου σκύλου που είναι όσο το δυνατό πλησιέστερος στα στάνταρ της φυλής έπρεπε να ασχοληθούν και με την παρουσίασή της.
Με αυτό τον τρόπο αυτή η νέα αναγνωρισμένη φυλή θα γίνονταν γνωστή σε πλήθος κόσμου.
Θεωρήθηκε λοιπόν κατάλληλη ευκαιρία η παρουσίαση της φυλής να γίνει κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Έκθεσης όλων των φυλών των σκύλων που θα γινόταν στο Βελιγράδι στις 7 και 8 Ιουνίου το 1958.
Η εξεταστική επιτροπή δέχτηκε τα προτεινόμενα στάνταρ και ο τρίχρωμος ιχνηλάτης έγινε πλέον αναγνωρισμένη αυτόχθωνη φυλή στη Γιουγκοσλαβία.
Μετά από αυτό έπρεπε τα στάνταρ να σταλούν στην FCI πράγμα που έγινε, χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία, και έτσι στις 25-7-1961 η FCI με τον αριθμό 229 ανακοινώνει τα στάνταρ του τότε Γιουγκοσλάβικου τρίχρωμου ιχνηλάτη, στη γαλλική
γλώσσα.
ΤΑ ΣΤΑΝΤΑΡ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ
Αριθμός στάνταρ: 229
Χώρα καταγωγής: Σερβία
Χρήση: Ιχνηλάτης
Ταξινόμηση FCI: 6η Ομάδα: Ιχνηλάτες, σκύλοι που ακλουθούν το αίμα τραυματισμένου θηράματος, και συγγενικές φυλές.
Επιλογή 1-2 Μεσαίου μεγέθους ιχνηλάτες. Με εξέταση εργασίας.
Γενική όψη: Σκύλος μεσαίου μεγέθους, δυνατής κατασκευής, ενεργητικός, με πλούσιο ταπεραμέντο.
Σημαντικές αναλογίες: Το μήκος του σώματος ξεπερνά το ύψος στο ακρόμιο κατά 10%. Το μήκος της κεφαλής αποτελεί το 45% του ύψους στο ακρόμιο.
Χαρακτήρας: Στενά δεμένος με το αφεντικό του, αξιαγάπητος, ενεργητικός, σταθερός, αρκετά ανθεκτικός.
Κεφάλι: Μακρύ και στενό.
Κρανίο: Κοιτώντας το από μπροστά και πλάγια είναι ελαφρώς κυρτό. Το στοπ ξεχωρίζει. Ινιακή απόφυση ελαφρώς αναπτυγμένη. Η απόσταση μεταξύ των βάσεων των αυτιών είναι ίση με την απόσταση από την ινιακή απόφυση έως το στοπ.
Ακρορίνιο: Πάντα μαύρο, καλά αναπτυγμένο.
Ρύγχος: Σφηνοειδές, μικρότερο από το κρανίο. Η επιθυμητή σχέση μήκος ρύγχους και κρανίου είναι 8,5/10. Στενεύει σταδιακά από το στοπ προς το ακρορίνιο. Ρινικός κάλαμος ευθύγραμμος.
Χείλη: Λεπτά, μεσαίου μεγέθους, καλά προσκολλημένα. Οι άκρες των χειλιών πρέπει να είναι μαύρες. Το πάνω χείλος καλύπτει το κάτω.
Σιαγώνες: δυνατοί, σε κλείσιμο ψαλίδας. Είναι επιτρεπτό και το κλείσιμο τανάλιας.
Μάτια: Αμυγδαλωτά έως οβάλ, μεσαίου μεγέθους, ελαφρώς λοξά τοποθετημένα, σκούρου χρώματος.
Αυτιά: Ψηλά τοποθετημένα μεσαίου μήκους και πλάτους, περισσότερο λεπτά παρά χοντρά, προσκολλημένα στους σιαγώνες.
Η κορυφή των αυτιών είναι ελαφρώς κυρτή.
Λαιμός: Δυνατός, περίπου ίδιου μήκους με το κεφάλι, με την πάνω γραμμή να είναι ελαφρώς κυρτή. Με την οριζόντιο σχηματίζει γωνία από 45 έως 50 μοίρες.
Κορμός: Σε σχήμα ορθογωνίου. Το μήκος του οποίου είναι 10% μεγαλύτερο από το ύψος.
Ράχη: Ίσια, δυνατή και στερεή.
Νώτα: Ελαφρώς επικλινή.
Θώρακας: φαρδύς η περίμετρος του οποίου είναι 20% μεγαλύτερη από το ύψος στο ακρόμιο.
Στέρνο: Σχετικά ανοιχτό.
Πλευρές: Ελαφρώς κυρτές.
Λαγόνες: επίπεδοι, ελαφρώς ανασηκωμένοι.
Ουρά: καλά προσκολλημένη, χοντρή στη βάση της λεπταίνοντας προς την άκρη φτάνει ως το μήκος των ταρσών. Είναι ελαφρώς κυρτή προς τα πάνω και φέρεται κάτω από την ευθεία της ράχης.
Μπροστινά σκέλη: μυώδη και δυνατά, παράλληλα μεταξύ τους.
Ωμοπλάτες μυώδεις και λοξές σχηματίζοντας με την οριζόντιο γωνία από 45 έως 50 μοίρες.
Αγκώνες: ισχυροί, το ύψος των οποίων αποτελεί το 50% του ύψους στο ακρόμιο.
Πέλματα: ισχυρά, με δάχτυλα μαζεμένα και δυνατά, νύχια σκληρά, σκούρου χρώματος.
Πίσω σκέλη: δυνατά, ίσια, με καλό μυϊκό σύστημα, παράλληλα μεταξύ τους.
Τρίχωμα: κοντό, πυκνό, γυαλιστερό, κάπως χοντρό, καλά προσκολλημένο στο δέρμα.
Στο πίσω μέρος των μηρών και στο κάτω μέρος της ουράς είναι ελαφρώς μακρύτερο.
Χρώμα: βαθύ κόκκινο ή κόκκινο αλεπούς με μαύρη επικάλυψη – μανδύα.
Το μαύρο χρώμα μπορεί να φτάνει ως το κεφάλι σχηματίζοντας μαύρα σημάδια στους κροτάφους.
Στο θώρακα είναι επιτρεπτό το άσπρο χρώμα το οποίο μπορεί να εκτείνεται στο κάτω μέρος της κοιλιάς φτάνοντας ως το εσωτερικό των πίσω ποδιών.
Το κάτω μισό των ποδιών όπως και η κορυφή της ουράς μπορούν να είναι άσπρα. Το άσπρο χρώμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 1/3 του συνολικού χρώματος.
Ύψος: Αρσενικά 45-55 εκ. με ιδανικό τα 51 εκ.
Θηλυκά 44-54 εκ. με ιδανικό τα 49 εκ.
Μειονεκτήματα – γενικά: Κάθε απόκλιση από τα παραπάνω αναφερόμενα στάνταρ αποτελεί μειονέκτημα ανάλογα με το βαθμό που συναντάται.
Μειονεκτήματα – Αποκλεισμού:
• Επιθετικότητα ή φοβία.
• Το μη προβλεπόμενο κλείσιμο σιαγώνων.
• Ελλιπής οδοντοστοιχία.
• Υαλίζοντα μάτια.
• Το πολύ μακρύ σώμα.
• Η γυριστή, η ψηλά τοποθετημένη ή ακόμη και στα πλάγια φερόμενη ουρά.
• Τα πιτσιλωτά άσπρα σημάδια.
• Η παρουσία άσπρου χρώματος περισσότερου από το 1/3 του συνολικού.
• Η ύπαρξη τέταρτου χρώματος.
• Το μη προβλεπόμενο ύψος.
Σημείωση: Υπάρχει και έκδοση τρίχρωμου σέρβικου ιχνηλάτη όπου αντί για μαύρο μανδύα συναντάται «σοκολατής» μανδύας.
Έκδοση η οποία αναμένεται να μελετηθεί αναλυτικά στο μέλλον.
