Τα Γαλλικά Μπρακ

0

Η Γαλλία είναι η χώρα που μπορεί να καυχιέται πως έχει τον μεγαλύτερο αριθμό σκύλων φέρμας, για την ακρίβεια 15, εκ των οποίων 6 τύπου μπρακ: τα δύο γαλλικά μπρακ (τύπος Πυρηναίων και τύπος Γασκώνης), το μπρακ της Αριέγης, το Dupuy, το Σαιν Ζερμέν και το Μπλε της Οβέρνης. Από αυτά, μερικά όπως το μπρακ Dupuy κι εκείνο της Αριέγης, είναι πολύ σπάνια, αν όχι προς εξαφάνιση, ενώ άλλα όπως το μπρακ των πυρηναίων είναι πολύ διαδεδομένα, ακόμα κι εκτός των γαλλικών συνόρων.

Τα μπρακ είναι χωρίς αμφιβολία προγενέστερα σε σχέση με άλλους γαλλικούς σκύλους φέρμας (επανιέλ και γκριφόν). Με τη σειρά τους, τα γαλλικά μπρακ αντιπροσωπεύουν τα πιο παλιά μπρακ και γι αυτό πιθανολογείται ότι τα άλλα μπρακ προέρχονται από αυτά (για παράδειγμα το Σαιν Ζερμέν είναι ο καρπός της διασταύρωσης ενός γαλλικού μπρακ κι ενός πόιντερ). Όπως είδαμε, υπάρχουν δυο γαλλικά μπρακ: το πιο μεγάλο, λεγόμενο τύπου Γασκώνης και το πιο μικρό, τύπου Πυρηναίων, διαφορετικά τόσο στη μορφολογία όσο και στον τρόπο εργασίας.

Γράφει ο Απόστολος Αποστολάτος
Κυνηγεσία & Κυνοφιλία

Το μπρακ της Γασκώνης είναι ένας σκύλος επιβλητικός, με ρωμαλέα όψη, αν και λιγότερο βαρύ από το ιταλικό μπρακ. Κάποτε και το γαλλικό μπρακ ήταν πολύ βαρύ, αλλά με την εισαγωγή αίματος άλλων φυλών οι Γάλλοι κατάφεραν να το ελαφρύνουν. Είναι ένας σκύλος πραγματικά εκλεκτικός, κατάλληλος για όλα τα θηράματα και για όλα τα εδάφη. Η παρουσία του σήμερα περιορίζεται στη νότια Γαλλία, λόγω της μεγάλης και αυξανόμενης επιτυχίας των αγγλικών και γερμανικών σκύλων φέρμας. Αντίθετα, το μπρακ των Πυρηναίων περνάει μια περίοδο μεγάλης ζήτησης μέσα κι έξω από τη Γαλλία. Έχει αρχίσει να εκτρέφεται στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ το συναντάμε και στις ΗΠΑ και τον Καναδά, μέχρι την Αρκτική ζώνη, όπου χρησιμοποιείται στις λευκές πέρδικες.
Πρόκειται για ένα μπρακ πολύ μικρού μεγέθους, έχει τις διαστάσεις ενός επανιέλ μπρετόν, πλασμένο από το κλίμα της περιοχής απ’ όπου προέρχεται, κατάλληλο δηλαδή για το κυνήγι στο βουνό σε όλες τις καιρικές συνθήκες, ικανό να μπαίνει στα πυκνά και δύσβατα μέρη, εκεί που άλλοι σκύλοι διστάζουν. Το μικρό του μέγεθος και το μικρό του βάρος, του επιτρέπουν να εργάζεται ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες. Η καταγωγή του είναι πιο πρόσφατη από αυτή του μπρακ της Γασκώνης από το οποίο προέρχεται.

Στάνταρ εργασίας
Διαφορετικό μέγεθος και κατασκευή συνεπάγονται και με διαφορετικό στυλ εργασίας. Τα χαρακτηριστικά των δύο γαλλικών μπρακ περιέχονται με αρκετά αναλυτικό τρόπο στο στάνταρ εργασίας, που συνέταξε ο όμιλος των δύο φυλών.
Η εργασία των γαλλικών μπρακ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μοιάζει με εκείνη των πόιντερ ή των γερμανικών μπρακ (kurzzhaar). Η αγγλική φυλή δημιουργήθηκε κατά 80% από αίμα μπρακ, τα οποία προέρχονται και από τις δύο μεριές των πυρηναίων, αλλά η πρόσθεση και άλλου αίματος και η έντονη επιλογή έγιναν ούτως ώστε να δώσουν μεγαλύτερη ταχύτητα. Το κούρτσχααρ, φυλή με καταγωγή κοντινή μ’ αυτή των γαλλικών μπρακ, επιλέχτηκε από τους Γερμανούς εκτροφείς για μία πιο γενική χρήση, με μία ιδιαίτερη αναζήτηση της «κακίας», προσόν το οποίο επιτρέπει σ’ αυτά τα σκυλιά να αντέξουν με ευκολία μία αυστηρή εκπαίδευση.
gbrak1Το γαλλικό μπρακ, αντίθετα, έχει γλυκό και καλό χαρακτήρα γι αυτό δύσκολα αντέχει τη σκληρή εκπαίδευση. Δεν ενδείκνυται λοιπόν το ντρεσάρισμα ενός γαλλικού μπρακ με σκληρότητα και νεύρα, διότι είναι κι ένας σκύλος πολύ ευφυής, ο οποίος θέλει πάνω απ’ όλα να καταλάβει τι απαιτούμε από αυτόν, δεν δέχεται άδικες τιμωρίες και υπακούει στις εντολές μόνο για να ευχαριστήσει τον ιδιοκτήτη του. Η γλυκύτητά του, μεταξύ των άλλων, του επιτρέπει να είναι έξω από τα κυνηγοτόπια, ένας ευχάριστος σύντροφος, εύθυμος με όλη την οικογένεια.
Το μπρακ των Πυρηναίων έχει ένα στυλ εργασίας λίγο πιο διαφορετικό από αυτό του μπρακ της Γασκώνης. Το πρώτο είναι γενικά πιο ορμητικό και γρήγορο (ακόμα και ο ρυθμός είναι διαφορετικός: στο μπρακ της Γασκώνης επικρατεί γρήγορος τροχασμός, ο οποίος εναλλάσσεται με καλπασμό, ενώ στο μπρακ των Πυρηναίων επικρατεί καλπασμός). Και τα δύο πάντως, έχουν διαφορετικό στυλ από τις αγγλικές φυλές. Δεν έχουν τίποτα το «θεατρικό», ούτε ταχύτητα, ούτε κρατάει το κεφάλι ακίνητο. Δίνουν την εντύπωση δηλαδή ότι κάνουν οικονομία δυνάμεων κατά την διάρκεια της έρευνάς τους. Μόλις λυθούν από τον κυναγωγό τους, φαίνεται ήδη να ξέρουν ότι έχουν μπροστά τους μια ολόκληρη μέρα κυνηγιού και δεν τα ενδιαφέρει ιδιαίτερα η επίδειξη του στυλ.
Η φέρμα τους είναι σταθερή, αλλά όχι υπερβολική. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης διατηρούν τη συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω τους, διευκολύνοντας την πιθανότητα του πονταρίσματος. Η ιδανική στάση τους στη φέρμα είναι η όρθια, το κεφάλι στην κατεύθυνση της αναθυμίασης, τα αφτιά ελαφρώς σηκωμένα, τα μάτια καρφωμένα, η ουρά στο ύψος της πλάτης. Αν ο κυνηγός βρίσκεται ακόμα πίσω, ο σκύλος μπορεί να γυρίσει το κεφάλι προς αυτόν κι έπειτα να τον κατευθύνει προς το σημείο όπου βρίσκεται το θήραμα.
Σ’ αυτό το σημείο ο σκύλος πρέπει να είναι ακίνητος και πρέπει να προχωρήσει μόνο αν δοθεί εντολή από τον κυναγωγό.
Το γαλλικό μπρακ είναι ένας ευφυής σκύλος, ο οποίος λειτουργεί ενστικτωδώς και δεν πρέπει ποτέ να δίνει την εντύπωση ότι έχει πιεστεί ή μηχανοποιηθεί. Αν καμιά φορά κάνει άτακτα λασέ ή φρενάρει και ξαναπεράσει από το ίδιο μέρος, είναι επειδή μύρισε μια αναθυμίαση και δεν θέλει να ρισκάρει παραμελώντας το θήραμα ή ξεπετάγοντάς το. Το κεφάλι δεν πρέπει να είναι άκαμπτο και πάντα ψηλά, αλλά να ακολουθεί τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η αναθυμίαση. Κατά την έρευνα και στο πλησίασμα του θηράματος μπορεί να κινείται δίνοντας την εντύπωση ότι χαίρεται το κυνήγι, αλλά στη φέρμα πρέπει να είναι ακίνητο.
Το ποντάρισμα μπορεί να είναι λίγο ή πολύ ενεργητικό και γρήγορο, αλλά πρέπει να είναι πάντα κυριαρχικό και τεταμένο. Αν το θήραμα απομακρύνεται περπατώντας, ο σκύλος μπορεί να αναζητήσει τα ίχνη στο έδαφος για λίγα μέτρα, ώσπου να ξαναβρει την αναθυμίαση.
Στην εκτέλεση της επαναφοράς το να βρει το θήραμα νεκρό ή τραυματισμένο είναι πολύ πιο σημαντικό και χρήσιμο από τον τρόπο που παρουσιάζει το θήραμα στον κυνηγό. Η ταχύτητα επιστροφής δεν είναι σημαντική, αλλά το γαλλικό μπρακ πρέπει να επιδείξει ενθουσιασμό χωρίς όμως να δώσει την εντύπωση ότι παίζει. Το γαλλικό μπρακ δεν διστάζει μπροστά σε θάμνους , αγκάθια, έλη, ρυάκια, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δείχνει σημάδια εκνευρισμού, δεν πρέπει να υποφέρει ούτε στη ζέστη, ούτε στη δίψα.

Στάνταρ του γαλλικού μπρακ της Γασκώνης
Γενική εμφάνιση: Είναι το μεγαλύτερο από τα δύο γαλλικά μπρακ. Κατάγεται από τα νοτιο-δυτικά της Γαλλίας και τα κεντρικά των Πυρηναίων. Το μπρακ της Γασκώνης είναι ένα μεσόμορφο μπρακοειδές, με ευγενή όψη, δυνατό, χωρίς να είναι υπερβολικά ογκώδες, ρωμαλέο, με δυνατά μέλη, με γερό και αρκετά χαλαρό δέρμα. Κατάλληλο για κυνήγι σε οποιοδήποτε έδαφος, μυρίζει με τη μύτη ψηλά, αν και ξέρει να λαμβάνει και τις χαμηλές αναθυμιάσεις.
Ύψος: αρσενικά 58 – 60 εκ. στο ακρώμιο, θηλυκά 56 – 58 εκ.
Τρίχωμα: Μάλλον χοντρό, πιο λεπτό στο κεφάλι και στ’ αφτιά, χρώμα καφέ, καφέ και άσπρο, καφέ και άσπρο με πολλά στίγματα, καφέ με κιτρινοκόκκινα στίγματα.
Κεφάλι: Αρκετά αξιόλογο, αλλά όχι βαρύ. Κρανίο επίπεδο ή μόλις κυρτό, με κεντρικό αυλάκι, λίγο εμφανές, ινιακό λοφίο προεξέχον. Stop ούτε πολύ ούτε λίγο τονισμένο. Οι γραμμές του κρανίου και του ρύγχους είναι ελαφρώς αποκλίνουσες. Το εμπρός μέρος της μουσούδας είναι φαρδύ και ορθογώνιο, θολό, λίγο κυρτό, μήκος λίγο μικρότερο από εκείνο του κρανίου. Χείλη κρεμαστά με ένωση αρκετά χαλαρή, ακρορύνιο μεγάλο χρώματος καφέ, ρουθούνια καλά ανοιχτά.
Μάτια: Χρώμα καφέ ή κίτρινο κλειστό, βλέμμα ελεύθερο.
Αφτιά: Μεσαίου μήκους, κολλημένα στο ύψος της γραμμής των ματιών, όχι πολύ φαρδιά στη βάση, τετραγωνίζουν καλά το κεφάλι, ελαφρώς αναδιπλωμένα και στρογγυλεμένα στις άκρες. Δύο ρυτίδες κάθετες μπορεί να υπάρχουν στο επίπεδο της βάσης ή λίγο παραπάνω. Οι άκρες πρέπει να φτάνουν στη βάση του ακρορύνιου.
Λαιμός: Διακριτικά μακρύς, ελαφρώς κυρτός στο ανώτερο τμήμα, πάντα με λίγο προγούλι.
Οδοντοστοιχία: Πλήρης, επιτρεπτό το κλείσιμο σαν τανάλια.
Άκρα: Εμπρός: Καλές κάθετες, φαρδιά και μυώδη. Ώμοι πάρα πολύ μυώδεις με μέτρια κλίση, αγκώνες στο ύψος του στέρνου, ταρσός και μετατάρσιο μάλλον κοντοί.
Πίσω: Πόδια συμπαγή, σχεδόν στρογγυλά, δάχτυλα καλά κλειστά και κυρτά, νύχια δυνατά και μαξιλαράκια εύσαρκα.
Στήθος: Φαρδύ ανφάς, μακρύ προφίλ, φτάνει το επίπεδο των αγκώνων, πλευρές στρογγυλεμένες χωρίς υπερβολές.
Πλάτη: Φαρδιά, ίσια, μερικές φορές μακριά, αλλά πάντα καλά στηριγμένη. Νεφρό κοντό, μυώδες, ελαφρώς κυρτό λεκάνη ελαφρώς κεκλιμένη σε σχέση με τη γραμμή της πλάτης.
Κοιλιά: Ελαφρά ανεβασμένη, πλευρά επίπεδα.
Ουρά: Συνήθως κομμένη, ακολουθεί με φυσικότητα την κυρτή γραμμή της λεκάνης. Η μακριά ουρά αν φέρεται με σωστό τρόπο, δεν αποτελεί ελάττωμα. Δεν είναι ελάττωμα επίσης η κοντή ουρά εκ γενετής.

Στάνταρτ του Γαλλικού Μπρακ Τύπου Πυρηναίων
Γενική εμφάνιση: Όχι βαρύ αλλά αρκετά μυώδες. Αυτός ο δεύτερος τύπος, μικρού μεγέθους, διατηρεί (τηρουμένων των αναλογιών) σε μειωμένες διαστάσεις και σε ελαφρύτερες φόρμες, τα ίδια χαρακτηριστικά του τύπου Γασκώνης, εκτός απ’ αυτά που ακολουθούν.
Ύψος: Αρσενικά 47-58 cm, θηλυκά 47-56 cm (ιδανικό μέγεθος 50-55 cm).
Τρίχωμα: Κοντύτερο και με δέρμα πιο τεντωμένο από αυτό του τύπου Γασκώνης.
Κεφάλι: Χείλη λιγότερο κατερχόμενα από αυτό του τύπου Γασκώνης ή κυρτά. Μύτη χρώματος καφέ, ρουθούνια καλά ανοικτά.
Αυτιά: Προσφυόμενα πάνω από τη γραμμή του ματιού, μόλις αναδιπλωμένα με τις άκρες να φτάνουν 2cm από το ακρορύνιο.
Λαιμός: Λίγο ή καθόλου προγούλι.
Εμπρός άκρα: Ελαφρύτερα από αυτά της Γασκώνης, ώμοι μυώδεις και με μέτρια κλίση.
Κοιλιά: Λιγότερο χαμηλωμένη από της Γασκώνης.
Ουρά: Λεπτή, μπορεί να είναι κομμένη ή κοντή εκ γενετής.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων