Το διπλοσάϊνο είναι ένα από τα γρηγορότερα και ίσως το πιο αποτελεσματικό αρπακτικό στα χέρια του γερακάρη. Όμως ο νευρικός του χαρακτήρας με τις απρόβλεπτες αντιδράσεις το κάνουν επίσης ένα από τα πιο δύσκολα γεράκια, τόσο στην εξημέρωση, όσο και στη μετέπειτα συνεργασία με τον άνθρωπο. Η ισορροπία ανάμεσα στο σωματικό βάρος και το στρές που φέρνουν τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης είναι λεπτή και χρειάζεται μεγάλη εμπειρία. Τότε τα διπλοσάϊνα κινδυνεύουν να πάθουν υπογλυκαιμία και να πεθάνουν.
Πολλά χάνονται όταν τα αφήνουν ελεύθερα, είτε γιατί κάτι τα τρομάζει απροσδόκητα κι εξαφανίζονται μέσα στο δάσος, είτε επειδή αρνούνται απλώς να υπακούσουν.
Η κατάσταση κατά την οποία ένα διπλοσάϊνο θεωρείται ασφαλές και με μεγάλη ορμή στο κυνήγι λέγεται “γιάρακ”.
Ένα γεράκι στο “γιάρακ” έχει ελαφρώς ριγμένες τις φτερούγες μπροστά, το κεφάλι σκυφτό με ανασηκωμένα πούπουλα στην κορυφή του και ένα άγριο, ερευνητικό βλέμμα που δείχνει διάθεση να “ριχτεί” σε ο,τιδήποτε περάσει από μπροστά του.
Τα θηράματα που κυνηγούν με αυτό το υπέροχο αρπακτικό είναι ασυνήθιστα πολλά. Πιάνουν λαγούς και κουνέλια με άψογο στυλ, ενώ στο φτερωτό είναι ικανότατα για φασιανούς, πέρδικες, ορτύκια, μπεκάτσες, πάπιες, νερόκοτες, περιστεροειδή, κορακοειδή, ακόμη και χήνες!
Χωρίς αμφιβολία το διπλοσάϊνο είναι ένα κορυφαίο αρπακτικό.
Όμως όπως ακριβώς τα γρήγορα αυτοκίνητα δεν συνιστώνται για να μάθει ένας αρχάριος να οδηγεί, έτσι κι αυτό το γεράκι είναι απόλυτα ακατάλληλο για να ξεκινήσει κανείς. Χρειάζεται τουλάχιστον να πετάξει για έναν χρόνο ένα Χάρις ή μια Κοκκινόουρη γερακίνα που έχουν πιο βατούς χαρακτήρες, για να μπορέσει κατόπιν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτού του τρομερού κυνηγού.
