Τα “κλουβιά” των γερακιών

0

Στην πραγματικότητα οι χώροι όπου διαμένουν τα γεράκια δεν είναι κλουβιά, αφού κλουβί συνήθως εννοείται ένας κλειστός χώρος από συρμάτινα κάγκελα ή πλέγμα, υλικά εντελώς ακατάλληλα για τη στέγαση των γερακιών. Ποτέ δε βάζουμε αρπακτικά πουλιά σε τέτοιες κατασκευές γιατί χτυπιούνται και σπάνε τα φτερά τους, πληγώνεται το κήρωμα και κόβονται τα πέλματά τους.

Το καλύτερο υλικό για την κατασκευή μιας «κλούβας» είναι το «κόντρα πλακέ» θαλάσσης που αντέχει στον ήλιο και στην υγρασία. Με τη χρησιμοποίηση μεγάλων τεμαχίων η κλούβα ολοκληρώνεται εύκολα και γρήγορα.

Για την οροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε υλικό, ακόμη και αυλακωτή λαμαρίνα που θα περαστεί με κάποια μονωτική ουσία ώστε να μην πυρώνει το καλοκαίρι, ενώ το ένα τρίτο της επιφάνειας πρέπει να μείνει ανοιχτό, δηλαδή να καλυφθεί με χονδρό σύρμα περίφραξης. Τα άλλα συρματοπλέγματα είναι επικίνδυνα για το γεράκι. Και βέβαια η στέγη πρέπει να είναι επικλινής ώστε να κυλούν τα νερά της βροχής.

Ανάλογα με τη χρήση τους οι κλούβες διακρίνονται σε δύο βασικούς τύπους. Στον έναν τύπο το γεράκι μπαίνει δεμένο στη βάση του ενώ στο άλλον αφήνεται μέσα ελεύθερο. Συνεπώς οι διαστάσεις του πρώτου τύπου πρέπει να είναι τέτοιες ώστε το γεράκι να μπορεί να ανοίγει τα φτερά του χωρίς να χτυπούν στα πλαϊνά τοιχώματα, ενώ η πρόσοψη που στην περίπτωση αυτή φτιάχνεται από το χονδρό πλέγμα θα απέχει τόσο που να μη φτάνει ως εκεί το γεράκι.Ο λόγος που φτιάχνουμε την πρόσοψη ανοιχτή είναι γιατί το αρπακτικό, δεμένο χαμηλά δεν έχει δυνατότητα να βλέπει έξω από κάποιο παράθυρο.

Ο δεύτερος τύπος κλούβας απαιτεί μεγαλύτερες διαστάσεις, εφόσον το πουλί θα κινείται ελεύθερα. Αν ο χώρος είναι στενός και το γεράκι δυσκολεύεται να πετάξει γίνεται νευρικό, ενώ οι φτερούγες και η ουρά φθείρονται από τα αδέξια χτυπήματα και την τριβή στους τοίχους του κλουβιού του. Στην πρόσοψη αφήνουμε ένα μεγάλο, επίμηκες παράθυρο και πάντοτε ψηλά, ενώ μπροστά του τοποθετούμε ένα οριζόντιο δοκάρι για να κάθεται το γεράκι και να παρακολουθεί την εξωτερική κίνηση. Άλλο ένα δοκάρι τοποθετείται ψηλότερα, στο πίσω μέρος της κλούβας όπου το πουλί καταφεύγει για να ησυχάσει. Τα δοκάρια καλύπτονται από χλοοτάπητα για να μην προκαλούν σκασίματα και αμυχές στα πόδια των γερακιών. Το παράθυρο κλείνεται με κάγκελα, ποτέ με πλέγμα. Το δάπεδο του κλουβιού στρώνεται με καθαρό ποταμίσιο χαλίκι, αν δεν είναι χτισμένο στο χώμα. Δάπεδα από μπετόν ή πλακάκια χρειάζονται συχνό πλύσιμο, αφού δεν απορροφούν τις ακαθαρσίες. Επίσης στο δάπεδο τοποθετείται μία «μπανιέρα» και μία πέτρινη πλάκα τροφής, μακριά από τα σημεία που κάθεται το αρπακτικό για να μην τα λερώνει. Η «μπανιέρα» είναι ένα ρηχό δοχείο με διάμετρο τέτοια ώστε το γεράκι να μπορεί να βουτά όλο του το σώμα κάνοντας το λουτρό του. Δίπλα βάζουμε μια μεγάλη πέτρα για να ανεβαίνει και να στεγνώνει τα φτερά του. Πάνω από το δοχείο, καθώς και πάνω από την πλάκα τροφής, στο τοίχωμα της κλούβας ανοίγονται τρύπες από όπου ανανεώνουμε το νερό και ρίχνουμε την τροφή αντίστοιχα.

Στη μεγάλη κλούβα το γεράκι μπαίνει μόνον όταν η εκπαίδευσή του έχει ολοκληρωθεί και είναι απόλυτα ήμερο. Ένα γεράκι που δεν έχει ξεπεράσει τελείως τη νευρικότητα και το φόβο προς τον εκπαιδευτή του αν αφεθεί ελεύθερο στη μεγάλη κλούβα εξαγριώνεται περισσότερο . Και είναι βέβαια απαράδεκτο ο γερακάρης να κυνηγά το γεράκι μέσα στην κλούβα για να του περάσει τα λουράκια και να προχωρήσει στο καθημερινό μάθημα.

Η θέση των κλουβιών πρέπει να απαγκιάζει από τον βοριά και να προφυλάσσεται από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού. Έτσι το γεράκι θα αισθάνεται ασφάλεια στο καταφύγιό του, μετά την ελεύθερη πτήση, χωρίς να δίνει την εντύπωση ενός ταραγμένου ζώου σε φυλακή.

Σ.Φ.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων