Ο μικρόκοσμος … στον κυνηγετικό κόσμο…

0

Πολλά από τα στοιχεία που αφορούν την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα είναι μοναδικά. Σχετίζονται άμεσα με τη διατήρηση της παραδοσιακής εικόνας του κυνηγίου στην Ελλάδα και σε αυτά εν πολλοίς οφείλεται η ταυτότητα που έχει το κυνήγι στη χώρα μας.
Με περισσή ευκολία, αλλά και με παρρησία και πάθος προσπαθούμε να διαφυλάξουμε το παραδοσιακό κυνήγι, να εξοστρακίσουμε κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησης του, να πατάξουμε τη λαθροθηρία, να εξαλείψουμε εν γένει κάθε ενέργεια που στρέφεται εναντίον του. Παράλληλα όμως ο κάθε κυνηγός δεν ξεχνά πως η δραστηριότητα αυτή του προσφέρει ευχαρίστηση και μέσα στον ασφυκτικό σύγχρονο τρόπο ζωής επιδιώκει μέσα από το κυνήγι να διατηρήσει τη μακρόχρονη σχέση του με τη φύση.

Κυριάκος Σκορδάς
Δασοπόνος-Περιβαλλοντολόγος
ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ 2009

Ο κυνηγός ασκεί πια τη δραστηριότητά του, με βάση το διαθέσιμο χρόνο που μπορεί να βρει τόσο από τις επαγγελματικές ασχολίες του, όσο και από τις οικογενειακές του υποχρεώσεις. Στις όποιες κυνηγετικές εξορμήσεις καταφέρει να κάνει πρώτο μέλημα είναι να ευχαριστηθεί αυτήν του την έξοδο, να χαρεί το σκύλο του και αν μπορέσει η προσπάθεια του να επιφέρει και κάποιο θήραμα στην κυνηγετική του τσάντα. Είναι
κοινή ομολογία πως ποτέ το κυνήγι στην Ελλάδα δεν συνδέθηκε με το πόσα θηράματα μπήκανε στο κυνηγετικό σακίδιο, ούτε ποτέ τέθηκαν αριθμητικοί στόχοι. Ευχής έργον βέβαια είναι οι κυνηγετικές έξοδοι να είναι καρποφόρες, προσφέροντας και ευχαρίστηση και θηρευτικό αποτέλεσμα.
Ορισμένες φορές όμως υπάρχει μετάβαση από την ευχαρίστηση της κυνηγετικής εξόρμησης στον αυτοσκοπό της κάρπωσης. Και όταν γίνουμε, ας μου επιτραπεί η αδόκιμη λέξη, «καρπωσο-κεντρικοί», τότε ξεχνάμε αρκετά
άλλα και περιοριζόμαστε στον μικρόκοσμο μας, τον δικό μας κυνηγετικό μικρόκοσμο, που τον ανάγουμε λανθασμένα ως μέγα.
Έτσι αρχίζουμε και διατυπώνουμε γνώμες που άτυπα επιχειρούν να προσθέσουν «κυριαρχικά δικαιώματα»
σε μέρη και τοποθεσίες (του στυλ πως εγώ κυνηγάω χρόνια εδώ), ακόμα και σε θηραματικά είδη (του στυλ τι δουλειά έχουν οι τσιχλάδες στα λαγοτόπια μας). Ασυναίσθητα λοιπόν δημιουργείται ένα κλίμα πως … οι άλλοι κυνηγοί (που μην ξεχνάτε πως πάντα είναι όμως οι συνάδελφοι μας) θα καρπωθούν θηράματα, τα οποία θα μπορούσα να καρπωθώ εγώ, άρα μου τα στερούν!!! Ίσως να είναι μια ακραία άποψη, άλλα πολύ φοβάμαι πως έτσι ασυναίσθητα αρχίζει και καλλιεργείται στο μυαλό, όχι συντονισμένα, αλίμονο, αλλά άθελα τους από ορισμένους, όπου μέσα στην εστίαση τους πάνω στις δικές τους καρπώσεις, να θεωρούν ενοχλητικό κάθε κυνηγό, που δυνητικά είναι ικανός να καρπωθεί αντίστοιχα. Αγαπητοί αναγνώστες ο μόνος ο οποίος απειλεί και καρπώνεται θήραμα, που σας αντιστοιχεί είναι ο λαθροθήρας και όχι ο επισκέπτης κυνηγός στον τόπο σας.
Αλλά ας αφήσουμε το θέμα των ντόπιων και επισκεπτών κυνηγών, που είναι μεγάλο και ας δούμε την ατομική μας συμπεριφορά, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας πάνω στο ενδιαφέρον μας για τα κυνηγετικά ζητήματα και προβλήματα, ας αναλογιστούμε για τη συμμετοχή μας στα κυνηγετικά κοινά, ας σκεφτούμε πόσο συναδελφικά
συμπεριφερόμαστε, ας αξιολογήσουμε αν ποτέ παραμερίζουμε το προσωπικό μας συμφέρον, ας θυμηθούμε τους άγραφους νόμους του ελληνικού κυνηγιού και πολλά άλλα. Τότε με ηρεμία θα κουνήσουμε συγκαταβατικά το κεφάλι πως ναι μεν λέμε πως είμαστε μια τεράστια κοινωνική ομάδα 250.000 ανθρώπων, αλλά συχνά κοντοθωρούμε κοιτώντας στα στενά όρια της κυνηγετικής μας παρέας, του αγαπημένου μας θηράματος και άντε στην έσχατη περίπτωση μέχρι τα συμφέροντα του Κυνηγετικού μας Συλλόγου.
Δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμα πως τα προβλήματα του κυνηγίου στην Ελλάδα δεν είναι καταρχήν ανεξάρτητα μεταξύ τους. Αν ένα πρόβλημα παραμένει άλυτο, αυτό σύντομα θα επηρεάσει και τα άλλα και το σύνολο και εν τέλει κι εμάς. Συχνά ακολουθούμε την ελληνική παράδοση μόνο για να κάνουμε την κριτική του καφενείου, θεωρώντας πως όλα τα τεράστια ζητήματα της θήρας λύνονται με ένα μαγικό ραβδάκι, αλλά να … κάποιοι βαριούνται να το κουνήσουν! Και με ευκολία συνεχίζουμε «και τι κάνει ο Σύλλογος, τι κάνει η Ομοσπονδία, τι κάνει η Συνομοσπονδία;»

Δυστυχώς η εποχή που το κυνήγι ήταν κάτι το δεδομένο έχει περάσει ανεπιστεπτί. Με τη συμπεριφορά μας, το σοβαρό έργο των κυνηγετικών οργανώσεων και τα πολύ καλά τεκμηριωμένα επιχειρήματα, βασισμένα σε επιστημονικές μελέτες, μπορούμε να διασφαλίσουμε τη συνέχιση του κυνηγίου στην Ελλάδα, στη μορφή που το γνωρίσαμε έως τώρα, αλλά και να το βελτιώσουμε, προς όφελος των θηραματικών πληθυσμών και των αποδοτικών κυνηγετικών εξορμήσεων.
Κάθε πρόταση για περιορισμό της θήρας στην Ελλάδα, τοπική ή σε είδος επηρεάζει το σύνολο του κυνηγετικού κόσμου. Για παράδειγμα η απαράδεκτη μεθόδευση για απαγορεύσεις στο δέλτα του Έβρου, αν ποτέ εφαρμοστεί, τότε ποιος αφελής πιστεύει πως οι φίλοι του υδρόβιου θα σταματήσουν να κυνηγούν; Το πιο πιθανό είναι να στραφούν σε άλλες μορφές και έτσι οι μπεκατσοκυνηγοί των γύρω δασικών εκτάσεων να αρχίσουν να συναναστρέφονται με πολλούς καινούριους συναδέλφους. Και με ευκολία να χρησιμοποιούν φράσεις του αστικού ιδεαλισμού ή ακόμα και του Σαρτρ όπως «οι άλλοι είναι η κόλασή μου».
Μα και σε αντίθετη περίπτωση, η επιβεβαιωμένη αύξηση του αγριόχοιρου στην Ελλάδα, δεν έχει οδηγήσει πολλούς κυνηγούς στο κυνήγι αυτού του τριχωτού θηράματος; Αλλά και μετά την παρέλευση του χρόνου δυνατότητας θήρας για κάποια πουλιά, αρκετοί δεν στρέφονται στο κυνήγι του αγριόχοιρου και ξαφνικά μεγαλώνουν οι «γουρουνοπαρέες»; Όλα στο κυνήγι είναι συγκοινωνούντα δοχεία και όποιος εξακολουθεί και κοιτά μέχρι την άκρη της μύτης του πλανάται οικτρά.
Η πρόταση είναι η συμμετοχή στα τεράστια φιλοθηραματικά έργα που πραγματοποιούν οι κυνηγετικές οργανώσεις. Είναι πρωτόγνωρο σε επίπεδο Ελλάδας το μέγεθος της κλίμακας των έργων βελτίωσης των βιοτόπων (ενδιαιτημάτων) που πραγματοποιούνται σε όλους τους νομούς της χώρας μας, με τα χρήματα αποκλειστικά να προέρχονται από τους Έλληνες κυνηγούς. Σπορές με φυτά χρήσιμα για την άγρια πανίδα,
φυτεύσεις καρποφόρων δέντρων, ενοικίαση χωραφιών και διατήρηση της παραγωγής αθέριστης, καλλιέργειες εδαφών, κατασκευές έργων για παροχή νερού στα θηράματα, κλπ. Παράλληλα υπάρχουν οι προσπάθειες για προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων, οι περιπολίες για τον εντοπισμό και αποτροπή πυρκαγιάς στα δάση, οι αναδασώσεις, η παροχή τροφής στα θηράματα, οι επιλεγμένες απελευθερώσεις και τα έργα εμπλουτισμού θηραμάτων, κ.ά.
Φίλε κυνηγέ, ευκαιρίες πάντα υπάρχουν για τον καθένα μας να προσφέρει, αρκεί να κατανοήσει πως όλοι μας οφείλουμε να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμό μας.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων