Ο ιταλικός αυτός σκύλος είναι ένα τυπικό γκριφόν, δυνατό, με ισχυρό σκελετό, πολύ μυώδες και μεγάλου μεγέθους. Είναι κατάλληλο για κυνήγι σε όλες τις καιρικές συνθήκες και σε όλα τα εδάφη. Το τρίχωμά του πράγματι το προστατεύει από το νερό και την παγωνιά του βάλτου. Μπαίνει με άνεση στα παγωμένα και βαθιά νερά όντας ένας εξαιρετικός κολυμβητής κι ένας θαυμάσιος σκύλος επαναφοράς. Όπως όλες οι ιταλικές φυλές είναι παλαιά ράτσα. Στην αναγέννηση ήταν ήδη παρών ένας σκύλος φέρμας με σκληρό τρίχωμα, ο οποίος έφτασε ως εμάς, μέσα από πολλές δυσκολίες, λόγω των ευδόκιμων διασταυρώσεων. Μετά το 1950 η φυλή ανασυγκροτήθηκε από μερικούς μεγάλους εκτροφείς. Προς τιμήν τους οι Ιταλοί κυνόφιλοι κατάφεραν να διατηρήσουν ένα κλασικό γκριφόν, στις φλέβες του οποίου δεν κυλά σχεδόν καθόλου αίμα πόιντερ ή σέττερ.
Οι οσφρητικές ικανότητες, η φέρμα, το απόρτ, η στενή επαφή με τον κυνηγό, είναι έμφυτα προτερήματά του. Η άγρια όψη του έρχεται σε αντίθεση με τον γλυκό και στοργικό χαρακτήρα του, με την μεγάλη του ικανότητα να μαθαίνει και την επιθυμία του να ικανοποιεί το αφεντικό του στο μέγιστο. Πολύ κοινωνικός, θαρραλέος, αξιόπιστος, είναι ένας εξαιρετικός σύντροφος. Σήμερα η φυλή είναι δημοφιλής, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Αγγλία και στις Σκανδιναβικές χώρες.
Γράφει ο Απόστολος Αποστολάτος
Κυνηγεσία & Κυνοφιλία
Ιστορική αναδρομή
Έχει καθαρά ιταλική καταγωγή. Ο Ξενοφώντας το 500 π.Χ, ο Grazio Falisco, o Nemesiano, o Seneca, o Ariano, μιλούν ήδη γι αυτό τον σκύλο.
Στην βιβλιογραφία γίνεται νύξη για έναν ιταλικό σκύλο με σκληρό τρίχωμα, πιθανό πρόγονο του σημερινού σπινόνε. Το 1683, ο Selicourt γράφει στο βιβλίο του «Le parfait Chasseur» για ένα γκριφόν, το οποίο προέρχεται από την Ιταλία και από το Piemonte. Απεικονίζεται συχνά στον Μεσαίωνα, σε πίνακες διασήμων ζωγράφων (μεταξύ των πιο γνωστών είναι η τοιχογραφία του Andrea Mantegna στο δουκικό ανάκτορο της Mantona, XV αιώνας).
Γενική εμφάνιση
Σκύλος με συμπαγή και εύρωστη κατασκευή, δυνατό σκελετό, μυϊκό σύστημα κοίλα αναπτυγμένο και σκληρό τρίχωμα. Ο κορμός του είναι εγγεγραμμένος στο τετράγωνο, αρμονικός σε σχέση με το μέγεθος (ετερομετρία) και δυσαρμονικός σε σχέση με το προφίλ (αλλοειδισμός).
Σημαντικές αναλογίες
Το ύψος στο ακρώμιο στα αρσενικά είναι από 60 έως 70 εκ. και στα θηλυκά από 58 – 65 εκ. Το μήκος του κεφαλιού είναι ίσο με τα 4/10 του ύψους στο ακρώμιο, το πλάτος του μετρημένο στα ζυγωματικά τόξα είναι μικρότερο από μισό του ολικού του μήκους.
Στάνταρ εργασίας
Ο ρυθμός του είναι αυτός ενός μακρύ και κλειστού τροχασμού, αρκετά γρήγορου, ο οποίος εναλλάσσεται με μερικούς χρόνους μισού καλπασμού (μόνο τα πίσω άκρα), έτσι το σπινόνε είναι λίγο πιο γρήγορο από το ιταλικό μπρακ.
Η έρευνά του είναι λεπτομερειακή και χαροποιείται από μία σχεδόν συνεχή εγκάρσια κίνηση του υπολείμματος της ουράς του. Το σώμα του φέρεται καλά ορθωμένο, με τον λαιμό όχι πολύ τεντωμένο, για να έχει καλά υψωμένο το κεφάλι με πολλή κεκλιμένη στον ορίζοντα (προς το έδαφος). Μπαίνοντας σε μία ελαφριά αναθυμίαση επιβραδύνει σταδιακά και ανεβαίνει προς την πιθανή πηγή με μεγάλη προσοχή, το κεφάλι ψηλά, όπως περιγράψαμε, χωρίς άλλη εκδήλωση, αν εξαιρέσουμε τα αυτιά, τα οποία είναι σηκωμένα στο μέγιστο και η ουρά ακίνητη, λίγο πεσμένη. Αν αντιληφθεί ότι έκανε λάθος, συνεχίζει ανακτώντας την συνηθισμένη του στάση και ταχύτητα. Αν αντιθέτως αντιληφθεί ότι η αναθυμίαση οδηγεί σε θήραμα, επιβραδύνει όλο και περισσότερο, έτσι ώστε τα τελευταία του βήματα είναι πάρα πολύ αργά, ψηλαφώντας συχνά με το εμπρός άκρο πριν το ακουμπήσει σαν να φοβάται μήπως κάνει θόρυβο. Όταν πλέον φερμάρει σκληραίνει τον λαιμό του, ανασηκώνοντάς τον. Αν κατά την έρευνα μπει σε μία περιοχή με πολύ δυνατή αναθυμίαση που τον κάνει να είναι απόλυτα σίγουρος για την παρουσία του θηράματος, επιβραδύνει αμέσως, βηματίζει και παίρνει μία στάση όμοια με εκείνη της φέρμας, με τη διαφορά ότι ο λαιμός είναι λίγο πιο τεντωμένος και η ουρά του λίγο πιο κατεβασμένη, εκτελώντας το ποντάρισμα επιβραδύνοντας σταδιακά και ακολουθώντας τη νοητή ευθεία που το ενώνει στο θήραμα. Μερικές φορές αυτού του πονταρίσματος προηγείται ένα σύντομο σταμάτημα, αλλά αυτό δεν είναι επιθυμητό. Όταν τώρα αισθανθεί ξαφνικά πάνω από το θήραμα (και μόνο σ’ αυτή την περίπτωση) φερμάρει απότομα, παραμένοντας τις περισσότερες φορές όρθιο ή με τα άκρα λίγο λυγισμένα, με το κεφάλι στραμμένο χαμηλά προς το θήραμα. Σπάνια συναστρέφεται. Όταν το θήραμα προσπαθεί να απομακρυνθεί περπατώντας, το σπινόνε το ακολουθεί στον αέρα, χρησιμοποιώντας την απευθείας αναθυμίαση και προχωρά με μεγάλη προσοχή αποφεύγοντας όσο είναι δυνατόν τα ξερόκλαδα και τα φύλλα παραμένοντας πάντα στην ένταση της φέρμας. Το σπινόνε επαναλαμβάνει, εν ολίγοις, την ενέργεια του πονταρίσματος πάρα πολύ προσεκτικά, αλλά αποφασιστικά, χωρίς να κάνει φέρμες, οι οποίες δεν έχουν προηγηθεί από βαθμιαίες επιβραδύνσεις. Είναι εμφανές ότι ελέγχοντας την άμεση αναθυμίαση και παραμένοντας όσο το δυνατόν στα σταθερή απόσταση από το θήραμα, ρυθμίζει το πόσο πηγαίνει εμπρός με το πόσο προχωρεί το θήραμα.
Μεταξύ των χαρακτηριστικών του σπινόνε είναι η απόλυτη επαφή του με τον κυναγωγό, τον οποίο δεν πρέπει να εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση.
Στάνταρ μορφολογίας
Κεφάλι
Οι κατευθύνσεις των ανωτέρω επιμηκών αξόνων είναι αποκλίνουσα.
Κρανιακή περιοχή
Κρανίο ωοειδές, με την ινιακή ακρολοφία πολύ ανεπτυγμένη και την διαβρεγματική ακρολοφία πολλή έντονη. Οι μετωπιαίοι κόλποι δεν είναι πολύ ανεπτυγμένοι, εμπρός και πάνω. Τα υπερόρφρυα τόξα δεν είναι πολύ ανυψωμένα, το στοπ μόλις που διακρίνεται, ενώ η μεσοτωπιαία ραφή είναι καλά τονισμένη.
Προσωπική περιοχή
Ακρορρύνιο
Στην ίδια γραμμή με το ρύγχος, ογκώδες, μοιάζει με σφουγγάρι. Η ανώτερη άκρη του είναι πολλή χοντρή και πολλή στρογγυλεμένη. Έχει χρώμα ροζ-σάρκας στα άσπρα άτομα, λίγο πιο έντονο στα άσπρα-πορτοκαλί, καφέ στα καφέ. Το προφίλ προεξέχει από την εμπρός κάθετη των χειλιών. Τα ρουθούνια είναι μεγάλα και προεξέχουν.
Ρύγχος
Το μήκος του είναι ίσο με το μήκος του κρανίου. Το ύψος του στο μέσον είναι 1/3 του μήκους του. Το προφίλ του ρύγχους είναι ευθύγραμμο. Οι πλαϊνές όψεις του ρύγχους είναι παράλληλες, γι αυτό η εμπρός όψη του είναι τετράγωνη. Τα επάνω χείλη είναι μάλλον λεπτά και σχηματίζουν από το ακρορρύνιο μία ανοιχτή γωνία στο εμπρός μέρος είναι στρογγυλεμένα, καλύπτουν τα κάτω και φτάνουν στην ένωση, με εμφανή αναδίπλωση. Το κατώτερο προφίλ του ρύγχους δίνεται από εκείνο των επάνω χειλιών και το πιο χαμηλό του σημείο είναι αυτό της ένωσης.
Γνάθοι
Δυνατές, κανονικού μεγέθους. Οι κλάδοι της γνάθου έχουν μια πολύ μικρή κάμψη στο μέσον τους μήκους τους. Τα μάγουλα είναι στεγνά.
Δόντια
Τα οδοντικά τόξα εφαρμόζουν μεταξύ τους και οι κοπτήρες κλείνουν σαν ψαλίδι.
Μάτια
Είναι μεγάλα, καλά ανοιχτά και σε σωστή απόσταση. Η βλεφαρική σχισμή είναι στρογγυλή, ο οφθαλμικός βολβός δεν είναι ούτε προεξέχων, ούτε βαθουλωμένος. Τα βλέφαρα εφαρμόζουν πάνω του τέλεια. Βρίσκονται συνήθως σε υπομετωπιαία θέση. Το χρώμα της ίριδας είναι ώχρα, λίγο ή πολύ σκούρο, σύμφωνα με το χρώμα του τριχώματος.
Αυτιά
Σχήμα σχεδόν τριγωνικό, σε μήκος ξεπερνούν την κατώτερη γραμμή του λαιμού, όχι πάνω από 5 εκ., σε πλάτος εκτείνονται από το σημείο ένωσης του κεφαλιού με το λαιμό ως το μέσον του ζυγωματικού τόξου. Τα εμπρός άκρα τους εφαρμόζουν στα μάγουλα, είναι γυρισμένα προς το εσωτερικό. Η μύτη του αυτιού είναι ελαφρώς στρογγυλεμένη. Φέρονται σχεδόν πάντα χαλαρά και ορθώνονται λίγο. Ο χόνδρος είναι λεπτός. Το δέρμα τους καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα, ανάμεικτο με ένα χνούδι πιο μακρύ και αραιό, το οποίο πυκνώνει στις άκρες.
Λαιμός
Δυνατός και μυώδεις. Ο αυχένας διακρίνεται ξεκάθαρα. Ενώνεται αρμονικά με την πλάτη. Το μήκος του δεν πρέπει να είναι μικρότερο από τα 2/3 του συνολικού μήκους του κεφαλιού. Η διάμετρός του φτάνει το 1/3 του ύψους στο ακρώμιο. Το κάτω μέρος του παρουσιάζει ένα ελαφρύ προγούλι.
Κορμός
Τετραγωνισμένη κατασκευή.
Πλάτη
Ακρώμιο όχι πολύ ανυψωμένο. Οι άκρες των ωμοπλατών είναι σε διάσταση. Το άνω προφίλ του κορμού σχηματίζεται από δύο γραμμές: μία κεκλιμένη σχεδόν κάθετη, η οποία από το ακρώμιο φτάνει στον 11ο ραχιαίο σπόνδυλο, η άλλη, ελαφρώς κυρτή, ενώνεται με την οσφυϊκή περιοχή. Τα καπούλια είναι φαρδιά, μακριά, μυώδη και κεκλιμένα, σχηματίζουν με τον ορίζοντα γωνία 30-35 μοίρες. Ο θώρακας είναι ευρύς και κατεβαίνει τουλάχιστον μέχρι το ύψος των αγκώνων, βαθύς, καλά κυρτός στο μέσον του ύψους του. Η εγκάρσια διάμετρος έχει τη μέγιστη ανάπτυξή της στο μέσον του ύψους της, μειώνεται αισθητά προς το στέρνο, χωρίς να σχηματίζεται καρίνα. Οι πλευρές είναι καλά στρογγυλεμένες, επικλινείς, με ευρείς μεσοπλεύριους χώρους. Οι νόθες πλευρές είναι μακριές, επικλινείς και καλά ανοιχτές. Τα ισχία είναι ελαφρώς κυρτά, έχουν καλά αναπτυγμένους μυς σε πλάτος. Είναι μακριά λίγο λιγότερο από το 1/5 του ύψους στο ακρώμιο, το πλάτος τους είναι σχεδόν ίσο με το μήκος τους. Η κάτω γραμμή τείνει να είναι οριζόντια στο ύψος του στέρνου, ενώ ανεβαίνει ελαφρά στην κοιλιακή χώρα. Η ουρά είναι χοντρή, κυρίως στην ρίζα και φέρεται οριζόντια ή με κλίση προς τα κάτω, ενώ δεν έχει κρόσσια. Κόβεται έτσι ώστε να έχει μήκος 15-25 εκ.
Άκρα
Εμπρός άκρα
Βλέποντάς τα από εμπρός είναι τελείως παράλληλα μεταξύ τους και κάθεται στο έδαφος. Προφίλ ο πήχης είναι κάθετος, το μετακάρπιο είναι ελαφρώς ξαπλωμένο.
Ώμοι
Είναι δυνατοί, το μήκος τους είναι ίσο με το ¼ του ύψους στο ακρώμιο, με μία κλίση στην οριζόντια γραμμή περίπου 50 μοίρες. Οι κορυφές των ωμοπλατών είναι σε απόσταση μεταξύ τους. Οι ώμοι είναι εφοδιασμένοι με καλά αναπτυγμένους μυς και ελεύθερους στις κινήσεις. Η ωμοπλατοβραχιόνια γωνία είναι περίπου 105 μοίρες.
Βραχίονας
Είναι επικλινής στην οριζόντια, με μία κλίση περίπου 60 μοίρες. Η κατεύθυνση είναι σχεδόν παράλληλη στον μεσαίο άξονα του σώματος. Είναι μυώδης.
Πήχης
Το μήκος του είναι λίγο μεγαλύτερο από το 1/3 του ύψους στο ακρώμιο. Είναι κάθετος τόσο στην εμπρός όσο και στην πλαϊνή όψη του. Δυνατά οστά. Ο πίσω τένοντας είναι δυνατός και ξεχωριστός κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το πηχεοκαρπικό αυλάκι είναι εμφανές. Οι αγκώνες βρίσκονται σε ένα παράλληλο επίπεδο με το μέσο επίπεδο του σώματος. Η κορυφή του αγκώνα πρέπει να βρίσκεται εμπρός από την κάθετο της πίσω κορυφής της ωμοπλάτης. Η απόσταση του αγκώνα από το έδαφος είναι ίση με το 50% του ύψους στο ακρώμιο. Ο καρπός ακολουθεί την κάθετη γραμμή του πήχη.
Μετακάρπιο
Είναι επίπεδο και ακολουθεί την κάθετη γραμμή του πήχη βλέποντάς το από εμπρός. Προφίλ φαίνεται ελαφρώς κεκλιμένο. Το μήκος του είναι ίσο με το 1/6 του ύψους του άκρου στον αγκώνα.
Πόδια
Στρογγυλά, με δάχτυλα καλά ενωμένα μεταξύ τους και με τοξοειδή κάμψη. Καλυμμένα από κοντό και πυκνό τρίχωμα, ακόμα και στους μεσοδακτύλιους χώρους. Οι πατούσες είναι στεγνές και σκληρές, λίγο ή πολύ χρωματισμένες, ανάλογα με το χρώμα του τριχώματος. Νύχια δυνατά και κυρτά, καλά χρωματισμένα, αλλά ποτέ μαύρα.
Πίσω άκρα
Το πίσω προφίλ του μηρού είναι λίγο κυρτό. Τα διάφορα τμήματα έχουν καλές γωνιώσεις μεταξύ τους. Το μετατάρσιο πρέπει να είναι κάθετο στο έδαφος. Βλέποντας τα από πίσω είναι παράλληλα και κάθετα στο έδαφος.
Μηροί
Το μήκος τους δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το 1/3 του ύψους στο ακρώμιο, Το πλάτος τους φτάνει τα ¾ του μήκους τους. Είναι πολύ μυώδη. Η κατεύθυνσή τους είναι ελαφρώς επικλινής από πάνω προς τα κάτω και από πίσω προς τα εμπρός. Η πίσω άκρη τους είναι λίγο κυρτή.
Κνήμη
Το μήκος της είναι λίγο μεγαλύτερο από εκείνο του μηρού. Η κλίση είναι περίπου 55-60 μοίρες και είναι εφοδιασμένη με στεγνούς μυς στο επάνω μέρος. Τα αυλάκια της κνήμης είναι έντονα και εμφανή.
Κότσι
Οι πλευρές του είναι πολύ πλατιές. Η απόσταση της κορυφής είναι περίπου το 1/3 του ύψους στο ακρώμιο. Η γωνία της ταρσοκνημικής άρθρωσης είναι περίπου 150 μοίρες.
Μετατάρσιο
Το μήκος του είναι ίσο με την απόσταση που έχει το κότσι από το έδαφος. Γεροδεμένο και σκληρό. Από όποια πλευρά και να το δεις, φαίνεται κάθετο. Στην εσωτερική πλευρά του μπορεί να βρίσκεται ένα σπιρούνι απλό και αρθρωμένο.
Πόδια
Με όλα τα χαρακτηριστικά των εμπρός, αλλά ελαφρώς πιο ωοειδή.
Δέρμα
Καλά προσκολλημένα στο σώμα. Πρέπει να είναι χονδρό και ξηρό. Είναι πιο λεπτό στο κεφάλι, στον λαιμό, στους προσαγωγούς, στις μασχάλες και στο πίσω μέρος του κορμού, μαλακό στους αγκώνες. Σχηματίζει μόλις δύο πτυχές, που αρχίζουν από την γνάθο κι εξαφανίζονται στο ύψος του πρώτου μισού του λαιμού (προγούλι). Όταν το κεφάλι είναι κατεβασμένο, μόλις που φαίνεται μία πτυχή που από την κροταφική γωνία του ματιού κατεβαίνει στο μάγουλο, εφοδιασμένη στο πίσω μέρος με λίγο τρίχωμα. Το χρώμα του δέρματος, αλλάζει, ανάλογα με τις κηλίδες του τριχώματος. Οι εξωτερικές βλεννογόνοι πρέπει να έχουν ανάλογο χρώμα με το τρίχωμα.
Τρίχωμα
Μακρύ τρίχωμα 4-6 εκ. στον κορμό, πιο κοντό στο ρύγχος, στο κεφάλι, στα αυτιά, στο εμπρός μέρος των άκρων. Στο πίσω μέρος των άκρο είναι σαν βούρτσα, χωρίς να σχηματίζει κρόσσια. Μακριές και ίσιες τρίχες εφοδιάζουν τα υπερόφρυα τόξα. Το τρίχωμα είναι ίσιο, σκληρό και πυκνό, αρκετά προσκολλημένο στο σώμα.
Χρώμα
Εντελώς λευκό, άσπρο με πορτοκαλί βούλες, άσπρο με πορτοκαλί στίξεις, άσπρο με καφέ βούλες. Η πιο «πολύτιμη» απόχρωση του καφέ είναι εκείνη «ράσου μοναχού». Χρώματα μη αποδεκτά: το bicolore και το μαύρο σε οποιονδήποτε συνδυασμό.
