Οδηγίες γεμίσματος φυσιγγιών

0

Όταν πριν λίγο καιρό ξεκίνησα το θέμα των ιδιογομώσεων στο φόρουμ του e-artemis, ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα έχει τέτοια απήχηση στα μέλη μας.
Θα προσπαθήσω με κάποιες σύντομες οδηγίες να βοηθήσω τους συνάδελφους που επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτή την ευχάριστη απασχόληση.
Το να φτιάξει κανείς ένα καλό φυσίγγι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, χρειάζεται προσοχή, πιστή εφαρμογή των κανόνων ασφάλειας και των συνταγών που προτείνουν οι κατασκευαστές της πυρίτιδας.
Μεγάλο βοήθημα για το ξεκίνημα, είναι το βιβλίο του Χρ. Χατζιώτη « Συνταγές Γομώσεων με τις σύγχρονες πυρίτιδες».
Θα έλεγα ότι είναι απαραίτητο καθώς περιέχει σχεδόν όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα στο νέο μας χόμπι.

Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες, ούτε θα επαναλάβω αυτά που περιέχονται στο βιβλίο του Χρήστου. Θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στα κατασκευαστικά, στην προμήθεια των υλικών και γενικά στο στήσιμο του εργαστηρίου μας.

Σ’ αυτή την φωτογραφία βλέπετε το «εργαστήριο μου». Αριστερά είναι η μηχανή και δεξιά η ρελιάστρα. Στο ράφι διακρίνονται τα απαραίτητα εργαλεία.

Βασική προϋπόθεση, η αγορά μιας μηχανής γεμίσματος αφού δεν είναι δυνατόν να γεμίζουμε με το χέρι τα φυσίγγια όλης της χρονιάς. Κυκλοφορούν στην αγορά δυο – τρεις τύποι μηχανών, με πιο διαδεδομένη την Αμερικάνικη MEC που εισάγει ο Καλκαντζάκος σε τρεις τύπους. Μπορείτε επίσης να την παραγγείλετε μέσω Internet η Fax στην ίδια την Εταιρεία και πιθανώς να σας στοιχίσει φθηνότερα http://www.mecreloaders.com/
Εκτός από την μηχανή γεμίσματος θα χρειασθείτε μια ρελιάστρα για τελικό φινίρισμα του κλεισίματος. Όπως βλέπετε πρόκειται για μια βάση δράπανου.

Το ρελιαστήρι που προσαρμόζεται στο δράπανο πωλείται σε μαγαζιά με κυνηγετικά. Η βάση στην οποία πατά το
φυσίγγι που πρόκειται να ρελιάσουμε δεν υπάρχει έτοιμη, την φτιάχνουμε στον τόρνο από μασιφ ατσάλι. Το άνοιγμα στο οποίο τοποθετούμε το φυσίγγι πρέπει να είναι κωνικό ώστε όταν κατεβαίνει η ρελιάστρα να κεντράρει αυτή τον κάλυκα εκεί που πρέπει.

Ας δούμε τώρα τα απαραίτητα σύνεργα για το γέμισμα.
Ζυγαριά ακριβείας με δυνατότητα ζύγισης ενός εκατοστού του γραμμαρίου. Θα την βρείτε σε όλα τα μαγαζιά με είδη κυνηγίου αλλά σε τιμή φαρμακείου (39 ευρώ).
Παχύμετρο για τον έλεγχο του ύψους κλεισίματος του κάλυκα.
Ένα μικρό χωνί για να μπορούμε να ρίχνουμε την πυρίτιδα και τα σκάγια στο φυσίγγι μετά την ζύγιση. Θα χρειασθούμε επίσης ένα κόφτη για το άνοιγμα των φυσιγγίων που δεν μας ικανοποιεί το κλείσιμο τους.

Η πυρίτιδα πρέπει να φυλάσσεται σε δοχεία γυάλινα η μεταλλικά που κλείνουν αεροστεγώς μακριά από εστίες θερμότητας και υγρασίας.
Τα καψούλια τα βάζουμε σε κάποιο ντουλάπι, πάντα μέσα στην συσκευασία τους.
Τέλος μεγάλη προσοχή χρειάζεται και με τα σκάγια αφού είναι πολύ εύκολο με μια άτσαλη κίνηση να τα σκορπίσουμε. Εγώ προτιμώ να τα τοποθετώ σε πλαστικά μπουκάλια με στενό άνοιγμα που βοηθά να μην χύνονται όταν τροφοδοτώ την μηχανή.

Τους κάλυκες και τους συγκεντρωτήρες τους βάζω σε πλαστικά λεκανάκια αριστερά και δεξιά της μηχανής.

Καλό είναι να διαθέτουμε ένα θερμόμετρο – υγρόμετρο για τον έλεγχο της υγρασίας στο χώρο που γεμίζουμε και φυλάσσουμε τα υλικά μας. Στο ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ θα βρείτε αφυγραντήρες δωματίου με 15 ευρώ.

Η πρώτη μας δουλειά πριν ξεκινήσουμε το γέμισμα είναι να ελέγξουμε ένα προς ένα τους μεταχειρισμένους κάλυκες που θα χρησιμοποιήσουμε. Αν παρατηρήσουμε έστω και την παραμικρή παραμόρφωση στον πάφιλα η το πλαστικού τον πετάμε.
Ο κάλυκας της φωτογραφίας έχει πατηθεί με αποτέλεσμα να είναι παραμορφωμένο το χείλος του, πιθανόν δεν θα κλείσει σωστά.
Αφού είμαστε έτοιμοι κάνουμε ένα τελευταίο έλεγχο στο ογκομετρικό ζυγίζοντας την πυρίτιδα και τα σκάγια.

Αφαιρούμε το καψούλι από τον κάλυκα , προσέχοντας μην παραμορφωθεί ο πάφιλας.
Στην μηχανή που χρησιμοποιώ ο κάλυκας αλλάζει θέση μετά από κάθε πάτημα αυτόματα. Έτσι μετά το ξεκαψούλιασμα θα πάει στην διπλανή θέση, όπου θα μπεί το νέο καψούλι και ταυτόχρονα θα πέσει η πυρίτιδα.

Στην επόμενη θέση τοποθετείται ο συγκεντρωτήρας και τα σκάγια

Είναι πολύ σημαντικό η απόσταση της επιφάνειας των σκαγιών από το χείλος του κάλυκα να είναι ακριβώς 11 χιλιοστά. Αν είναι μεγαλύτερη θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ψηλότερο συγκεντρωτήρα γιατί διαφορετικά θα μας κάνει βαθούλωμα στο κλείσιμο με συνέπεια τις άσχημες κατανομές.
Αν η απόσταση είναι μικρότερη των 11mm, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά γιατί για να κλείσει το φυσίγγι θα συμπιεστεί υπερβολικά όλη η γόμωση με αποτέλεσμα τις υπέρμετρα αυξημένες πιέσεις. Για να μπορώ να ελέγχω την απόσταση αυτή έφτιαξα το εργαλείο που βλέπετε στην φωτογραφία.
Στο κάτω μέρος του έχει την διάμετρο του εσωτερικού του κάλυκα και το ύψος του είναι ακριβώς 11mm. Φυσικά δεν κάνουμε έλεγχο σε κάθε φυσίγγι που γεμίζουμε, αλλά μόνο όταν ρυθμίζουμε την μηχανή για μια νέα γόμωση.

Το ύψος του συγκεντρωτήρα παίζει σπουδαίο ρόλο στο σωστό κλείσιμο του φυσιγγίου, καλό είναι να έχουμε μικρή ποσότητα από διάφορα ύψη για τις δοκιμές μας.
Πώς μετράται ο συγκεντρωτήρας? Το νούμερο δεν είναι το ύψος του ποτηριού που μπαίνουν τα σκάγια, αλλά το ύψος της βάσης του.

Στην επόμενη θέση βρίσκεται το «μαχαίρι» όπου τσακίζεται το πάνω μέρος του κάλυκα. Υπάρχουν μαχαίρια που κάνουν αστεροειδές 6αρι η 8αρι. Δεν μπορούμε να κάνουμε 8αρι κλείσιμο σ’ ένα μεταχειρισμένο κάλυκα που πριν ήταν κλεισμένος με 6αρι αστέρι.
Μετά το τσάκισμα γίνεται το κλείσιμο, εδώ πρέπει να δώσουμε την ανάλογη προσοχή στην σωστή ρύθμιση του εξαρτήματος γιατί σ’ αυτή την φάση δίνονται οι πιέσεις και το χείλος του κλεισίματος.

Εδώ γίνεται το κλείσιμο όπως το περιγράψαμε παραπάνω. Στο πάνω μέρος του εξαρτήματος φαίνεται ο ρεγουλατόρος που καθορίζει το πόσο θα κατέβει το κλείσιμο.

Στα φτηνότερα μοντέλα της MEC το γέμισμα τελειώνει σ’ αυτήν την φάση. Η MEC 9000 SERIES διαθέτει άλλη μια θέση όπου φινίρεται το φυσίγγι μαζεύοντας τα χείλη προς τα μέσα και δίνοντας του πιο κυλινδρική μορφή στο πάνω μέρος.

Εδώ τελειώνουμε με την μηχανή, τα φυσίγγια μπορούν να χρησιμοποιηθούν και χωρίς να τα περάσουμε από την ρελιάστρα . Οι Αμερικάνοι δεν τα ρελιάζουν αλλά αυτοί χρησιμοποιούν κυρίως καραμπίνες Χραπα-Χρούπα που αποκλείουν τις εμπλοκές σε περίπτωση που κάποιο φυσίγγι δεν είναι τέλεια κλεισμένο. Στα αυτογεμή όμως υπάρχει περίπτωση εμπλοκής αν κάποιο φυσίγγι δεν είναι όπως αυτό της φωτογραφίας.

Πάμε λοιπόν στο ρέλιασμα για ένα τέλειο κλείσιμο που δεν θα διαφέρει από αυτό των φυσιγγίων του εμπορίου.

Και σ’ αυτή την φάση πρέπει να ρυθμίσουμε την βάση του δράπανου ώστε να μην κατεβαίνει περισσότερο απ’ όσο πρέπει και δώσουμε πιέσεις. Ένα σωστά κλεισμένο φυσίγγι πρέπει να έχει συνολικό μήκος 58mm +-2. Καλό είναι να μετράμε το μήκος με το παχύμετρο κάθε 10 φυσίγγια. Επειδή το ρελιαστήρι περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα και υπερθερμαίνει το πλαστικό του κάλυκα, ρίχνουμε λίγο καθαριστικό λάδι σ’ ένα σφουγκαράκι στο οποίο ακουμπάμε τον κάλυκα ώστε να λιπανθεί πριν τον βάλουμε στην ρελιάστρα.

Δείτε την βάση που στηρίζεται ο κάλυκας, είναι κωνική στο εσωτερικό της και του επιτρέπει να κινείται γύρω από τον άξονα του. Όταν κατέβει το δράπανο με το ρελιαστήρι σταθεροποιεί τον κάλυκα εκεί που πρέπει ώστε να μην στραβοπατηθεί και έχουμε διαφορετικό ύψος σε κάθε πλευρά του.

Όπως θα έχετε καταλάβει το σημαντικότερο κομμάτι στις ιδιογομώσεις είναι το σωστό κλείσιμο και η ελεγχόμενη ροή του ογκομετρικού. Οι σωστές «ριξιές» έρχονται εύκολα με τις δοκιμές που θα κάνετε. Θα έχετε σαν μπούσουλα την δοσολογία του κατασκευαστή και θα πειραματίζεστε μόνο με την πυρίτιδα βήμα-βήμα. Συνήθως η σωστή ποσότητα είναι λίγο κάτω από την προτεινόμενη.
Προσέξτε τις πιέσεις γιατί δεν καταπονούν μόνο το όπλο αλλά λειτουργούν αρνητικά στην ποιότητα της τουφεκιάς.

Ελπίζω να βοήθησα, αν υπάρχουν απορίες μπορείτε να μου στείλετε mail στο kazerosgr@yahoo.gr

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων