Εκπαίδευση γερακιών για αρχάριους
Σωστή διατροφή για τα εξημερωμένα αρπακτικά είναι εκείνη που πλησιάζει περισσότερο τη φυσική τροφή του κάθε είδους σε άγρια κατάσταση. Γενικά όσο πιο μικρόσωμο είναι ένα γεράκι, τόσο ταχύτερος είναι ο μεταβολισμός του. Έτσι ένα ξεφτέρι που ζυγίζει 300 γραμμάρια και τρέφεται με πουλιά απαιτεί πολύ πιο πλούσια τροφή από έναν χρυσαετό που ζυγίζει έξι κιλά και σκοτώνει μεγάλα ζώα, συμπληρώνοντας μάλιστα τη διατροφή του με θνησιμαία.
Καθώς στη φύση τα αρπακτικά τρώνε το στομάχι και το συκώτι του θηράματός τους προσλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την καλή τους υγεία. Στην αιχμαλωσία όμως πρέπει ο άνθρωπος να προσθέτει κατάλληλα σκευάσματα για να χορηγήσει αυτές τις ουσίες. Στη περίπτωση αυτή χρησιμοποιούμε πολυβιταμίνες για γάτες που κυκλοφορούν ευρέως στο εμπόριο σε μορφή ταμπλέτας. Αφού τις κονιορτοποιήσουμε ρίχνουμε την ανάλογη ποσότητα στην μερίδα του αρπακτικού.
Τα άγρια γεράκια μαζί με το κρέας των ζώων καταπίνουν κόκκαλα, δέρμα, τρίχες ή φτερά. Δηλαδή υλικά που μένουν αχώνευτα και την επόμενη μέρα εξεμούνται συμπιεσμένα σε ωοειδέις σβώλους. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη και διατηρεί τον πρόλοβο καθαρό. Συνεπώς ο γερακάρης πρέπει να κολλά στο κρέας που ταϊζει μια μικρή ποσότητα πούπουλών ή τριχών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Ποτέ δεν ταϊζουμε τα γεράκια με τουφεκισμένα πουλιά από κυνηγετικό όπλο. Αν καταπιούν σκάγια υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δηλητηριαστούν από τον μόλυβδο. Επίσης ποτέ δεν δίνουμε κρέας που έχει καταψυχθεί περισσότερο από μία φορά για τον γνωστό κίνδυνο της σαλμονέλας.
Βασικά είδη κρέατος
Κοτοπουλάκια μιας μέρας. Τα αρσενικά κοτοπουλάκια που δεν προορίζονται για κρεατοπαραγωγή ξεχωρίζονται αμέσως μόλις γεννιούνται και θανατώνονται. Είναι λοιπόν μια φθηνή λύση για όσους έχουν πολλά αρπακτικά στην κατοχή τους. Η θρεπτική τους αξία είναι μέτρια και κατά τη γνώμη μου δεν ενδείκνυνται για μακρύφτερα γεράκια, ούτε βέβαια για τα ξεφτέρια.
Ορτύκια. Τα ορτύκια είναι ικανοποιητική τροφή για κάθε αρπακτικό. Μπορεί κανείς να τα προμηθευτεί από μεγάλα πολυκαταστήματα ή κατευθείαν από πτηνοτροφικές μονάδες.
Μοσχάρι. Μέτριο κρέας είναι και το μοσχάρι. Όποτε ταϊζεται πρέπει να αφαιρείται σχολαστικά το λίπος. Χρησιμεύει όμως όταν θέλουμε να αδυνατίσει το γεράκι χωρίς να μειωθούν πολύ οι μερίδες του, καθώς και σαν δέλεαρ όταν παροτρύνουμε το πουλί να επιτεθεί στο ομοίωμα.
Κουνέλι. Το κουνέλι έχει αναιμικό, άσπρο κρέας και χαμηλή θρεπτική αξία. Είναι λοιπόν κατάλληλο μόνο για τα πολύ μεγαλόσωμα και λιγότερο δραστήρια αρπακτικά.
Ποντίκια και αρουραίοι. Μπορεί κανείς να προμηθεύεται τέτοια τρωκτικά κατεψυγμένα από μαγαζιά κατοικίδιων ζώων. Είναι δυστυχώς ακριβά, αλλά είναι εξαιρετική τροφή ακόμη και για τα πιο απαιτητικά γεράκια.
Περιστέρια. Ενώ και αυτά είναι άριστη τροφή, πρέπει απαραίτητα να καταψύχονται για ένα, τουλάχιστον, μήνα, αφού αφαιρεθούν προσεχτικά τα εντόσθια και το κεφάλι. Με αυτά τα μέτρα αποστειρώνονται, γιατί συχνά είναι φορείς μιας σοβαρής ασθένειας που λέγεται τριχομονάδωση.
Εντόσθια. Από τα εντόσθια των νεκρών ζώων, μόνο το συκώτι που είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία μπορεί κάτω από ειδικές συνθήκες να ταϊστεί στο γεράκι. Τα υπόλοιπα είναι ακατάλληλα.
«Βρεγμένο κρέας». Έτσι ονομάζουμε τις λωρίδες μοσχαρίσιου κρέατος που αφήνουμε όλη τη νύχτα στο ψυγείο, μέσα σε νερό και κατόπιν τις βυθίζουμε σε χλιαρό νερό και τις στίβουμε για να χάσουν όλη τους την ουσία. Το δίνουμε σε αετούς ή άλλα μεγαλόσωμα αρπακτικά που αργούν να αδυνατίσουν στη διάρκεια της εξημέρωσης. Δεν ενδείκνυται όμως για μεγάλα διαστήματα αφού ισοδυναμεί περίπου με νηστεία.
Φτερούγες και λαιμοί. Αυτά τα μέρη έχουν λιγοστό κρέας και πολλούς τένοντες. Κρατώντας τα σφιχτά στο γάντι απασχολούμε το γεράκι με κάτι ενδιαφέρον στα πρώτα στάδια της εξημέρωσής του. Περνώντας έτσι ευχάριστα αρκετή ώρα στο γάντι εξοικειώνεται με την παρουσία μας, ενώ η προσπάθεια του να αποσπάσει την ελάχιστη ποσότητα τροφής δυναμώνει το μυϊκό του σύστημα.
