Το ‘πε και το ‘κανε ο Θέμης…. Υλοποίησε την απειλή του, και με τη θέση που κατέχει ως σύμβουλος του Υπουργού, υποχρέωσε τις Περιφερειακές Διευθύνσεις της Εκπαίδευσης να εκδώσουν οδηγία προς τα σχολεία να μην επιτρέπουν την επαφή των μαθητών με όποιον είναι κυνηγός ή ανήκει σε Κυνηγετικό Σύλλογο.
“…κατά την εφαρμογή των Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων δεν θα πρέπει να απευθύνονται προσκλήσεις σε φορείς των οποίων εκπρόσωποι που θα έρθουν σε επικοινωνία με μαθητές είναι μέλη Κυνηγετικών Συλλόγων”!!!!!!!.
Με τον τρόπο αυτό ξεφτιλίζει την ίδια την εκπαίδευση. Ξεφτιλίζει τους επιστήμονες που η Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας παράγει. Οι επιστημονικοί συνεργάτες των Κυνηγετικών Οργανώσεων απόφοιτοι όλοι των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, απαγορεύεται να έρχονται σε επαφή με τους μαθητές, αν και πολλοί από αυτούς διδάσκουν ήδη φοιτητές και σπουδαστές ή κάνουν εισηγήσεις σε διεθνή συνέδρια εκπροσωπώντας επάξια τη χώρα και το επιστημονικό δυναμικό της.
Όμως, κατά τον Θέμη, πρέπει να θεωρούνται μιάσματα και πρέπει να μπουν σε καραντίνα…
Αντίθετα αυτός νομιμοποιείται να είναι σύμβουλος του Υπουργού Παιδείας και να διαμορφώνει συνειδήσεις με τον “έγκαυλο λόγο του” και “λέγοντας καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα” όπως ο ίδιος λέει, δηλώνοντας παράλληλα πως εκ Κηφησίας ορμώμενος επέλεξε να είναι ποδηλάτης, χορτοφάγος και άθεος, ενώ οι δουλειές του επιλέγονται ανάλογα με τα…. φεγγάρια.
Αγαπητέ Θέμη, αν η δική σου επιλογή είναι να είσαι eco + left εγώ σου δηλώνω hunt + left, και θα σου περιγράψω μια κυνηγετική εβδομάδα μου, και πως εγώ επιλέγω να διαπαιδαγωγήσω τα παιδιά μου …
Τετάρτη είχα πάει, θυμάμαι, με τον 14χρονο γιο μου στο θέατρο… “Αυγά μαύρα”, σου προτείνω να το δεις, θα σε βοηθήσει να συμφιλιωθείς με το οικογενειακό παρελθόν σου…. Παρασκευή βραδάκι αναχωρήσαμε από την μεγάλη πόλη. Εγώ, η γυναίκα μου, ο γιος μου και τα δύο σκυλιά μας, μέλη και αυτά της οικογένειας. Σάββατο πρωί πρωί βγήκαμε για κυνήγι στα βουνά της Αλωνίσταινας. Τα σκυλιά ιχνηλατούσαν, ο γιος μου αναγνώριζε ίχνη, ήχους, μυρωδιές…. κι εγώ ακολουθούσα …
Ο λαγός πετάχτηκε ξαφνικά, τα σκυλιά αρχισαν τη δίωξη….. πέρασε λίγο κοντά μου … ντουφέκισα αλλά δεν τον πήρα… Μέχρι το μεσημέρι περπατάγαμε στα βουνά. Κοκκινόβρυση, Δίρεμμα, Κεντρόλακα… Λαγό δε χτυπήσαμε αλλά πηγαίνοντας κατά το χωριό στη μικρή κοιλάδα που δημιουργείται από τις πηγές του Ελισσώνα, μαζέψαμε αρκετά χόρτα, τα οποία μας μαγείρεψαν εξαιρετικά στη μικρή ταβέρνα… Οι μόνοι επισκέπτες του χωριού ήμασταν εμείς και ένα ζευγάρι περιπατητών, με τους οποίους κάναμε ωραία παρέα μιλώντας για τα μονοπάτια μέσα στα έλατα και τις ομορφιές τις περιοχής.
Την Κυριακή ακολουθήσαμε τα ήθη του χωριού… Ο γιος μου με ξύπνησε πριν την καμπάνα, αλλά ο καιρός δεν ήταν για κυνήγι. Πήγαμε και ανάψαμε ένα κεράκι, όχι από θρησκοληψία αλλά επειδή το θεωρήσαμε αγένεια να βλέπουμε τους ηλικιωμένους κατοίκους να περπατούν στωικά μέσα στη βροχή προς την εκκλησία κι εμείς να χουζουρεύουμε.
Μετά στο καφενείο, καφέ και τσιπουράκι και κουβέντα με τους παλιούς κυνηγούς για τα περάσματα, τους τόπους, τη μαστοριά του λαγού και τόσα άλλα που, και να σου τα πω, δεν μπορείς να τα καταλάβεις…. Αλλά σου προτείνω να πας μια μέρα στην Αλωνίσταινα, από την οποία καυχάσαι πως κατάγεσαι, και να μιλήσεις με τους κατοίκους και τους γεροκυνηγούς. Θα σε βοηθήσει πολύ.
Το απογευματάκι, χαιρετίσαμε τη Ζαμπία και αναχωρήσαμε με γεμάτες μπαταρίες για να αντέξουμε άλλη μια βδομάδα στη πόλη των δήθεν ανθρώπων…
Με αυτά που σου γράφω δε νομίζω να σου μπει καμιά τρελή ιδέα και βγάλεις εγκύκλιο για αφαίρεση κηδεμονίας των παιδιών, που οι γονείς τους είναι κυνηγοί…
huntleft
