Δημιουργώντας το τέλειο όπλο

0

Βήμα-βήμα η πορεία που μεταμορφώνει ένα άψυχο μέταλλο σε ένα όπλο έργο τέχνης.
Μαέστρος, φυσικά ο τεχνίτης!

Για να κατασκευαστεί ένα πολύ καλό όπλο, απαιτούνται συγκερασμοί διαφόρων στοιχείων και υλικών, Ως μηχανικό κατασκεύασμα το όπλο, για να αγγίξει τους υψηλούς βαθμούς τελειότητας, χρειάζεται ευφυΐα και πείρα από τη μια και τα καλύτερα μέταλλα και ξύλα από την άλλη, απαιτείται δημιουργικό πνεύμα στη σχεδίαση και στην κατασκευή, μέγιστη πείρα στη συναρμολόγηση, τέχνη και υπομονή στο φινίρισμα.

Δημιουργικό Πνεύμα
Μακρύς μοχλός όπλισης: Η όπλιση της σφύρας γίνεται με τη βοήθεια ενός μοχλού με μεγάλο μήκος. Αυτή είναι η βασική αρχή η οποία προσφέρει στο σύστημα την ελάχιστη δυνατή τριβή, Η όψη του μοχλού πρέπει να είναι τετραγωνική και πολύ πλατιά, έτσι ώστε να αυξάνεται το εμβαδόν της καταπονούμενης επιφάνειας και να μειώνεται η φθορά.

Πλατύς, επίπεδος συρτής ασφάλισης: Ο συρτής αποτελείται από ένα μόνο πλατύ εξάρτημα το οποίο προσαρμόζεται με ιδιαίτερη προσοχή στον σκελετό που θα χρησιμοποιηθεί για το ίδιο όπλο, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν ανοχές στην κίνηση του. Επίσης η εγκοπή που απαιτείται για το κλείδωμα γίνεται στο χαμηλότερο σημείο του μονομπλόκ της κάννης, εκεί ακριβώς όπου ασκείται το φορτίο. Η ρύθμιση του όλου συστήματος γίνεται έτσι, ώστε ο μοχλός της κορυφής να δίνει στον χρήστη, κυνηγό ή σκοπευτή, μια οπτική ένδειξη του αν ο συρτής έχει «καθίσει» σωστά, με την απόκλιση του από τη γραμμή σκόπευσης. Για τον συγκεκριμένο λόγο η διαδρομή του μοχλού της κορυφής είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να γίνεται εμφανής κάθε ανοχή.

Μεγάλες επιφάνειες ανάκρουσης: Βρίσκονται στη βάση του σκελετού και οι προεξοχές της κάννης ταιριάζονται σ’ αυτές και στον αρμό-πείρο σύνδεσης, ώστε η εφαρμογή να είναι τέλεια και χωρίς «μπόσικα», Το μέγεθος των επιφανειών ανάκρουσης είναι καθοριστικής σημασίας, διότι το φορτίο που προκαλείται όταν το όπλο πυροβολεί, ασκείται περισσότερο σ’ αυτές παρά στον αρμό σύνδεσης,
Σκελετός από σφυρήλατο ατσάλι: Ο σκελετός κατασκευάζεται από ένα ενιαίο κομμάτι ατσαλιού με δυνατότητα αντίστασης σε πιέσεις αρτκετά μεγαλύτερες από εκείνες που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια του πυροβολισμού ή από αυτές που επιβάλλουν οι υποχρεωτικές δοκιμές στις εξουσιοδοτημένες τράπεζες,

Μοναδικός άξονας άρμοσης: Ο πείρος άρμοσης (φωτό 1) κατασκευάζεται ως ένα μοναδικό κομμάτι με πλατειά επιφάνεια, γύρω από την οποία κατανέμονται ομοιόμορφα οι δυνάμεις ολισθαίνουσας περιστροφής, που δημιουργούνται από το άνοιγμα και το κλείσιμο του όπλου, αυτή η μηχανική λύση εγγυάται μεγάλη διάρκεια ζωής.

Επιλογικός μηχανισμός εξολκέα: Ο μηχανισμός του εξολκέα χρησιμοποιεί ένα μοναδικό σύστημα ώθησης προς τα πίσω, το οποίο παρέχει θετική, μεγάλης ισχύος και απαλή έξωση. Τμήμα του μηχανισμού αποτελεί ένα έξυπνο σύστημα εμπλοκής που απενεργοποιείται μόνο από την πτώση των επικρουστήρων, και παρέχει τη δυνατότητα να εκτοξεύονται μόνον οι κάλυκες των φυσιγγίων που έχουν πυροδοτηθεί.

Κάννες: Όλα αρχίζουν με την εκλογή υψηλής ποιότητας ατσαλιού με πρόσμιξη χρωμίου – μολυβδαινίου, του οποίου οι προδιαγραφές προσδιορίζονται και ελέγχονται από ειδικά εργαστήρια, Σ’ αυτό το στάδιο οι κάννες δεν είναι τίποτε άλλο από ράβδους ατσαλιού. Κάθε μία κατασκευάζεται με σφυρηλάτηση του ατσαλιού, ενώ το άγκιστρο και η προεξοχή άρμοσης αποτελούν στην πραγματικότητα μέρος της κάτω κάννης, Διαδοχικά σφυρηλατούνται εν θερμώ, για να αυξηθεί η αντοχή τους, τρυπιούνται και ξανασφυρηλατούνται με συγκεκριμένες διαδικασίες, κατόπιν συγκολλούνται μαζί με ασημοκόλληση και φρεζάρονται, ώστε να δημιουργηθεί ένα ζευγάρι μερικώς φινιρισμένες κάννες. Οι μηχανουργικές εργασίες των άκρων εκτελούνται με τις θαλάμες. Στη συνέχεια οι κάννες λειαίνονται και κόβονται με απαλά χτυπήματα, έτσι ώστε η γραμμή τους να είναι αλάνθαστη, Έπειτα ακολουθεί η χειροποίητη διαδικασία του ταιριάσματος στον υποδοχέα. Μια μέθοδος που απαιτεί τέχνη και υπομονή. Οι πλευρικές ρίγες συγκολλούνται με κασσίτερο, Πρόκειται για την ισχυρότερη μέχρι σήμερα μέθοδο συγκόλλησης για κάννες. Είναι παραδοσιακά ο καλύτερος αγγλικός τρόπος κατασκευής πλαγιόκαννων και σήμερα μόνον η ελίτ των κατασκευαστών εξακολουθεί να τον χρησιμοποιεί, γιατί είναι εξαιρετικά δαπανηρός. Η εργασία αυτή γίνεται εξ’ ολοκλήρου στο χέρι (φωτό 2) χρησιμοποιώντας εργαλεία ειδικά κατασκευασμένα από τον ίδιο τον τεχνίτη, για παράδειγμα, οι λίμες. Για κάθε δουλειά υπάρχει μια ειδική τέλεια προσαρμοσμένη λίμα (φωτό 3). Αυτές κατασκευάζονται από κομμάτια ατσαλιού που ο τεχνίτης χαράζει ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζονται και κατόπιν υπόκεινται θερμική επεξεργασία για να αποκτήσουν την απαιτούμενη σκληρότητα.

Για το σκάλισμα χρησιμοποιούνται εργαλεία με τα πιο παράξενα σχήματα, σχεδιασμένα από τον ίδιο τον τεχνίτη. Πρόκειται για την πιο λεπτή εργασία, αυτή που προκαλεί τον θαυμασμό με τα κομψοτεχνήματά της.

Συναρμολόγηση από τεχνίτες
Ο οπλουργός που συναρμολογεί τα τρία βασικά κομμάτια του όπλου, τον υποδοχέα, τις κάννες και το μεταλλικό μέρος της πάπιας, χρησιμοποιεί την τεχνική του «μουτζουρώματος». Μία έξυπνη μέθοδος, απλή και αποτελεσματική, Στην πραγματικότητα αυτή η παμπάλαια τεχνική είναι ο μόνος τρόπος να γίνει γνωστό πότε και πώς εφάπτονται τα κομμάτια μέσα σε ένα κλειστό όπλο.
Ο οπλουργός μουτζουρώνει τα εφαπτόμενα μέρη με τον καπνό που παράγεται από τη φλόγα μιας λάμπας λαδιού (φωτό 4,5).

Το πάχος του μαυρίσματος είναι περίπου ένα χιλιοστό του χιλιοστού. Κατόπιν συναρμολογεί σφιχτά (φωτό 6) και αποσυναρμολογεί εντελώς τα μεταλλικά μέρη. Αν κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας δημιουργηθεί οποιαδήποτε τριβή, τότε το μαύρισμα εξαφανίζεται (φωτό 7), Έτσι ο οπλουργός μπορεί να ελέγξει ακριβώς πού και πόσο η εφαρμογή δεν είναι προβληματική και να προβεί στις απαιτούμενες ρυθμίσεις με το χέρι.

Η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι τα κομμάτια να εφαρμόζουν τέλεια. Ο σκοπός αυτής της εξαιρετικά λεπτής και με ακρίβεια εφαρμογής των εφαπτόμενων μερών του μηχανισμού είναι η δημιουργία ενός όπλου που αυτασφαλίζεται.
Όταν πυροδοτείται ένα φυσίγγι, η υψηλή πίεση που δημιουργείται στη θαλάμη προκαλεί μια μικρή αύξηση του μεγέθους της. Εφόσον οι κάννες έχουν τέτοιας εξαιρετικής ακρίβειας εφαρμογή μέσα στον υποδοχέα, τότε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή σφηνώνουν μέσα στις πλευρικές επιφάνειες του υποδοχέα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι τη στιγμή της πυροδότησης το όπλο κλειδώνει αυτόματα με αυτή τη μέθοδο «αυτασφάλισης». Επιπλέον η συγκεκριμένη λειτουργία αυξάνει τη διάρκεια ζωής του όπλου, διότι τη στιγμή που οι κάννες σφηνώνουν στον υποδοχέα μειώνεται η πίεση που ασκείται στον άξονα του αρμού σύνδεσης και στις επιφάνειες ανάκρουσης, με αποτέλεσμα μικρότερη καταπόνηση.

Ο απόλυτος ήχος: Η ακόλουθη έκφραση περιγράφει το πρότυπο εφαρμογής: «το άνοιγμα και το κλείσιμο του όπλου πρέπει να είναι απαλό και σφιχτό», Επιτυγχάνεται ακολουθώντας την παραπάνω διαδικασία εφαρμογής, η οποία επιπλέον δίνει και ένα απαλό και σύντομο ηχητικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι το μυστικό του χαρακτηριστικού ήχου που ακούγεται κάθε φορά που ανοίγετε ή κλείνετε το όπλο.

Ξύλινα μέρη: Για να επιτύχει την ενδεδειγμένη εφαρμογή μεταξύ των μεταλλικών και των ξύλινων τμημάτων, ο τεχνίτης χρησιμοποιεί μία μέθοδο παρόμοια με του μουτζουρώματος. Εδώ ένα ειδικό κόκκινο χρώμα έχει αντικαταστήσει το μαύρο του καπνού, Ο τεχνίτης αλείφει με χρώμα τον υποδοχέα και κατόπιν εφαρμόζει το κοντάκι. Μετά την απομάκρυνση των δύο κομματιών ελέγχει τα σημαδεμένα με κόκκινο σημεία και διορθώνει την ακρίβεια της εφαρμογής, Κατόπιν επαναλαμβάνει τη διαδικασία για το μεταλλικό μέρος της πάπιας και για τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Αφού το κοντάκι έχει υποστεί τη μηχανουργική επεξεργασία, ο τεχνίτης λιμάρει το ξύλο (φωτό 9) για να δημιουργήσει το τελικό σχήμα, τη λαβή, Τώρα το ξύλο θα περάσει τα διαδοχικά στάδια του γυαλίσματος, της χάραξης και πιθανότατα της βαφής, ενώ στο τέλος λουστράρεται με λινέλαιο ή βερνίκι. Ακολουθεί το σκάλισμα χρησιμοποιώντας εργαλεία με τα πιο παράξενα σχήματα, σχεδιασμένα και πάλι από τον ίδιο τον τεχνίτη. Αυτή είναι η πιο λεπτή και ακριβής εργασία, η οποία θαυμάζεται για την κομψότητα της.

Γυάλισμα: Πριν το σκάλισμα (φωτό 10), οι εξωτερικές επιφάνειες του υποδοχέα γυαλίζονται με το χέρι, Σε μερικά πολύ ακριβά μοντέλα ένας μεγάλος αριθμός εσωτερικών τμημάτων γυαλίζεται μέχρι η επιφάνεια τους να γίνει «καθρέφτης», Πρόκειται για το φινίρισμα το οποίο παρέχει υψηλό βαθμό αντίστασης στη διάβρωση. Για να δώσουν στα μέταλλα γυάλισμα «καθρέφτη», οι τεχνίτες χρησιμοποιούν επτά διαφορετικού βαθμού λείανσης σμυριδόπανα σε αντίστοιχα στάδια.

Διακριτικά γνησιότητας: Κάθε όπλο υφίσταται δοκιμασία αντοχής στην πίεση και στον έλεγχο της κατασκευής. Γίνονται στο τέλος, διότι στη διάρκεια της κατασκευής του ελέγχονται πάνω από 2,000 διαστάσεις και χρησιμοποιούνται πολλοί ειδικοί μετρητές και όργανα, Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δοκιμές πίεσης γίνονταν σε επίπεδα από 900 bar που είναι το σύνηθες για κυνηγετικά όπλα μέχρι τα 1.200 bar που ονομάζεται «superior». Πα τα όπλα διαμετρήματος 20 οι πιέσεις του τεστ «superior» ανεβαίνουν στα 1.400 bar (το ένα bar ισούται με την ατμοσφαιρική πίεση).

του Γιώργου Κ. Κόντη
περιοδικό “Κυνηγός & Φύση”

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων