Ήταν 15 Νοέμβρη το 2014, ημέρα Σάββατο, όταν ο μπάρμπα-Γιώργης Τασούλας κίνησε χάραμα για το κυνήγι. Επί τέσσερις δεκαετίες τώρα, αυτό είναι το κυνήγι του στα άγρια βουνά της Ηπείρου.
Όμως, εκείνη την ημέρα έμελλε να συμβεί κάτι που δεν είχε ξαναζήσει, κάτι που αποτυπώθηκε στη μνήμη του και θα τον συνοδεύει για όλη την υπόλοιπη ζωή του…
Συνηθισμένο έδειχνε εκείνο το πρωινό στους πρόποδες της Ολύτσικας, με κατάλληλες καιρικές συνθήκες για να διεξαχθεί η παγάνα της παρέας…
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΜΠΑΤΖΙΔΗ
www.facebook.com/giannis.ampatzidis
Και πράγματι, ένας μεγάλος κάπρος βρέθηκε, ”ξεφωλιάστηκε” από το γιατάκι του και καταδιώχθηκε, αλλά τα πράγματα ήρθαν έτσι που τα πλάνα και οι αρχικοί σχεδιασμοί έπρεπε να αλλάξουν.
Το ζώο τουφεκίστηκε αλλά δεν έπεσε, και ο κυρ Γιώργης με άλλους δύο μετακινήθηκαν για να του κόψουν το δρόμο, αφού αντιλήφθηκαν πως ο αγριόχοιρος διέφευγε από τον κλοιό τους.
Κάποια στιγμή, ο μονιάς αποφάσισε να αντισταθεί και να δώσει μάχη με τους σκύλους, που με μανία τον καταδίωκαν…
Πιο κοντά και πιο έμπειρος από όλους ο Γιώργος Τασούλας, ανέλαβε να παρέμβει για να προστατέψει τα σκυλιά και να δώσει ένα τέλος, όπως απαιτείται σε ανάλογα περιστατικά.
Άρχισε να πλησιάζει αθόρυβα και με προσοχή το καθηλωμένο αγριογούρουνο και τα σκυλιά που γάβγιζαν γύρω του, αλλά το μέρος δεν ήταν βολικό για μια κατάλληλη τουφεκιά. Μετά από μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να βρει μια ευκαιρία, τη στιγμή που ο κάπρος ρίχνονταν στα σκυλιά. Έριξε μία γρήγορη βολή πάνω του, όμως, το ζώο δεν έπεσε και ξανάρχισε να τρέχει, με τα σκυλιά ξοπίσω του…
Λίγο πιο κάτω, ο μονιάς ”ξανακόλωσε” οπότε ο μπάρμπα-Γιώργης έφτασε ξανά, σε απόσταση αναπνοής απέναντί του, τη στιγμή που οι σκύλοι τον κρατούσαν στη ”στάμπα”. Και τότε, το ζώο αποφάσισε να ξεσπάσει την οργή του στον κυνηγό: αγνοεί τα σκυλιά που το παρενοχλούσαν, και στρέφεται αστραπιαία πάνω του..
Ο κυρ Γιώργης βέβαια, είχε ζήσει και άλλες τέτοιες στιγμές στο παρελθόν, οπότε ήταν απόλυτα έτοιμος και ψύχραιμος και γι’ αυτήν…
Σκοπεύοντας καλά το κεφάλι του μονιά πατά την σκανδάλη, απόλυτα σίγουρος πως το καπρί είναι δικό του. Και τότε, συνέβη αυτό που δεν πρέπει να συμβεί ποτέ. Οπουδήποτε αλλού ναι, αλλά όχι εκείνη τη στιγμή…!
Ο ήχος του ”κλικ” που δηλώνει την αδύναμη πρόσκρουση της βελόνας στο καψούλι προειδοποιεί για αφλογιστία του όπλου του, αλλά πριν ακόμα ο κυνηγός το συνειδητοποιήσει, το ζώο έχει πέσει πάνω του!
Χτυπώντας τον στα πόδια, ο αγριόχοιρος καταφέρνει να ρίξει κάτω τον κυνηγό. Και μετά αρχίζει μια δραματική μάχη, όπου οι ρόλοι θύτη και θύματος έχουν αντιστραφεί!
Με τους χαυλιόδοντές του το καπρί συνεχίζει να τον χτυπά μανιωδώς, σε όλο του το σώμα…Ο Γιώργος Τασούλας προσπαθεί να κρατήσει τα δόντια του αγριόχοιρου μακριά του, αλλά το καπρί έχει αφηνιάσει και δεν δείχνει έλεος.
Ο μπάρμπα Γιώργης αναγκάζεται να αρπάξει το ζώο από το λαιμό για να αποτρέψει τα χτυπήματα, πολεμάει με χέρια και πόδια να κρατήσει τους κοφτερούς χαυλιόδοντες μακριά του, αλλά ο κάπρος τον δαγκώνει κάποια στιγμή και στο χέρι…
Δέκα λεπτά μάχης!
Ο κυνηγός αιμορραγεί σε τρία διαφορετικά σημεία του σώματός του, και αυτή η πάλη θανάτου συνεχίζεται για ένα…ολόκληρο δεκάλεπτο!
Αν δεν ήταν ένας σκληραγωγημένος και έμπειρος άνθρωπος της υπαίθρου, ο Γιώργης Τασούλας μπορεί να μην είχε επιβιώσει από αυτήν την ”αναμέτρηση”.
Τα σκυλιά προσπαθούσαν να απωθήσουν τον κάπρο δαγκώνοντάς τον στο πίσω μέρος των ποδιών, αλλά μάταια…το οργισμένο ζώο δεν καταλάβαινε τίποτα.
Κανείς δεν ξέρει πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα, αν δεν έφταναν κοντά δύο από τους συντρόφους του μπάρμπα-Γιώργη, που άκουσαν τον ”χαλασμό”…Δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους αυτό που έβλεπαν, τον κάπρο και τον φίλο τους να παλεύουν ”αγκαλιασμένοι” στο έδαφος, αλλά η εξουθενωμένη φωνή του Γιώργου δεν αφήνει περιθώρια καθυστέρησης: – ”Σχολάστε το ωρέ το ρημάδι! Πρώτα αυτό και μετά δώστε και μία σε μένα με το τουφέκι, δεν…μπορώ άλλο”.
Στο χειρουργείο…
Η στιγμή ήταν επικίνδυνη, και οι σύντροφοι του κυρ Γιώργου έπρεπε να προσέξουν πολύ, πως και πότε θα έδιναν την χαριστική βολή. Τελικά, ο ένας εκ των δύο κατάφερε να πυροβολήσει σχεδόν εξ επαφής το εξαγριωμένο ζώο και…να το τελειώσει.
Το ασθενοφόρο που ειδοποιήθηκε έφτασε μέσα σε 20 λεπτά, γιατί έτυχε να βρίσκεται σε κοντινή περιοχή.
Καθώς μεταφερόταν προς το νοσοκομείο, από τον πόνο, την κούραση και την αιμορραγία της πληγής του στο πόδι, ο μπάρμπα Γιώργης λιποθύμησε. Στο νοσοκομείο χειρουργήθηκε στο πίσω μέρος του ποδιού και στον αριστερό αντίχειρα του χεριού, ενώ ιατρική παρέμβαση χρειάστηκαν και τα υπόλοιπα τραύματά του στο στήθος και σε διάφορα άλλα σημεία του σώματος.
Την περιπέτειά του, όμως, δεν πρόκειται να την ξεχάσει ποτέ, καθώς θα τον ”συνοδεύουν” για πάντα πάνω στο κορμί του, οι ουλές από τα δόντια του κάπρου.
Αν ρωτήσει κανείς σήμερα τον Γιώργο Τασούλα, τι θα συμβούλευε όσους κυνηγάνε αγριογούρουνα, δύο πράγματα θα τους έλεγε με βάση την επώδυνη εμπειρία του: Να χρησιμοποιούν αξιόπιστα φυσίγγια που είναι σε καλή κατάσταση (κατασκευής των τελευταίων δύο χρόνων), και το όπλο να διατηρείται καθαρό και αψεγάδιαστο, για την ομαλή λειτουργία του.
Υ.Γ. Όπως, αποδείχθηκε, εκ των υστέρων, μετά το γδάρσιμο του ζώου που επιτέθηκε στον κυνηγό, ο ίδιος ο κάπρος έφερε παλαιότερο τραύμα στο πόδι, κάτι που εξηγεί και αυτήν την συμπεριφορά. Με τρία μόνο καλά πόδια, ο αγριόχοιρος αισθανόταν την ”ανεπάρκεια” του να ξεφύγει από τα σκυλιά, οπότε αναμενόμενα είχε επιλέξει τακτικές…μάχης για να ξεμπερδεύει από τους διώκτες του.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Γ. Αμπατζίδης
