Έχουμε διαβάσει και έχουμε ακούσει, αρκετές φορές για τον αρχηγό της παρέας που κυνηγάει αγριόχοιρους, αλλά σχεδόν ποτέ για αρχηγό στο κυνήγι του λαγού. Στην συνέχεια θα εξετάσουμε τους λόγους που γίνεται αυτό. Το κυνήγι του λαγού είναι και μοναχικό κυνήγι, συνήθως όμως κατά μεγάλο ποσοστό γίνεται από 1-3 άτομα. Όταν λοιπόν γίνεται έως και 3 κυνηγούς, δηλαδή μικρή παρέα, τότε ο ρόλος του αρχηγού μπορεί και να μην υπάρχει, αφού όλα τα μέλη που απαρτίζουν την ομάδα, συνήθως παίρνουν όλες τις αποφάσεις μαζί.
Βέβαια τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και πολυάριθμες παρέες και στο λαγοκυνήγι. Σήμερα έχουμε δει παρέες αποτελούμενες από 6-7 άτομα, οι οποίες συνήθως κυνηγούν και με αγέλες σκυλιών. Στην περίπτωση αυτή η παρουσία του αρχηγού είναι απαραίτητη, για να βάζει τα καρτέρια στα πιθανά περάσματα. Όταν κυνηγούν πολλά άτομα μαζί, αυτό γίνεται σε λαγοτόπια τα οποία έχουν μεγάλη έκταση, ώστε τα καρτέρια να μην είναι κοντά το ένα στο άλλο. Στα μεγάλα υψόμετρα όπου τα βουνά έχουν επίσης μεγάλο εύρος, πρέπει να υπάρχουν αρκετά καρτέρια, ώστε να κλείνετε ο τόπος όσο το δυνατόν καλύτερα.
Για να δούμε όμως αν υπάρχει πραγματικά «αρχηγός» στο λαγοκυνήγι, όχι ως τίτλος αλλά ως έννοια. Ο άνθρωπος που μπορεί να επιλέξει τον λαγότοπο που θα κυνηγήσουμε μία συγκεκριμένη μέρα, αφού έχει την ικανότητα να γνωρίζει τις καιρικές συνθήκες στην περιοχή π.χ. τον αέρα που φυσάει, από ποια διεύθυνση φυσάει, την ένταση μου μπορεί να έχει και έτσι να αποφασιστεί αν πρέπει να πάμε για κυνήγι εκεί. Υπάρχουν λαγότοποι, που όταν φυσάει βοριάς τους πιάνει πολύ, ενώ σε αντίθεση όταν φυσάει νοτιάς υπάρχει άπνοια. Ξέρω λαγοτόπια τα οποία όταν φυσάει βοριάς ή νοτιάς, δεν τα πιάνει σχεδόν καθόλου ο αέρας (εννοείται μέχρι μέτριοι άνεμοι), ενώ αντίθετα όταν φυσάει βορειοανατολικός ή βορειοδυτικός ή νοτιοδυτικός στα μέρη αυτά ο αέρας είναι δυνατός. Επίσης, πρέπει να γνωρίζει την διαθεσιμότητα λαγών στην περιοχή από προηγούμενα εκπαιδευτικά που έχει κάνει, καθώς και τις διαδρομές που ακολουθούν οι λαγοί, μόλις κυνηγηθούν.
Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν υπάρχει «αρχηγός» στο λαγοκυνήγι, αλλά σίγουρα αυτός που οδηγεί τα σκυλιά, ο κυναγωγός δηλαδή, είναι αυτός που κάνει κουμάντο. Αυτός είναι που δίνει τις κατάλληλες οδηγίες προς τα καρτέρια, εξηγώντας ποια κατεύθυνση παίρνει ο λαγός, ώστε να κλειστεί ο τόπος με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, αλλά και να ελέγχονται καλύτερα τα σκυλιά, ώστε τελικά να έρθει το επιτυχές αποτέλεσμα, που δε είναι άλλο από την κάρπωση.
Ο κυναγωγός-αρχηγός είναι αυτός που εκτός από το να οδηγεί τα σκυλιά στο κυνήγι, είναι αυτός που συγκροτεί την αγέλη των σκυλιών που σχηματίζει την ομάδα. Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η σύνθεση μίας αγέλης σκυλιών στο λαγοκυνήγι, αφού μια απόλυτα ταιριασμένη ομάδα έστω και αν αποτελείται από μέτρια σκυλιά, μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από μια άλλη αγέλη που αποτελείται από πολύ καλά σκυλιά, αλλά χωρίς συνοχή. Εάν σε μια αγέλη ένα σκυλί πηγαίνει μπροστά, άλλο πίσω, άλλο ψάχνει δεξιά και άλλο αριστερά, τότε ακόμα και τα καλύτερα σκυλιά, δεν μπορούν να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην περίπτωση αυτή, ο κυναγωγός πρέπει να αναθεωρήσει όσο αφορά τα μέλη της αγέλης, και να την ξανασχηματίσει απομακρύνοντας κάποια σκυλιά που διαπιστώνει ότι δημιουργούν το πρόβλημα, βάζοντας κάποια νέα που ισορροπούν την κατάσταση. Σίγουρα αυτός που έχει τις παραπάνω ικανότητες, δεν είναι ένας τυχαίος λαγοκυνηγός και κάλλιστα μπορεί να ηγηθεί μίας λαγοπαρέας.
Επίσης, ο αρχηγός πρέπει να οδηγεί τα σκυλιά σε τέτοια λαγοτόπια που η μορφολογία του εδάφους να ευνοεί την απόδοση της ομάδας των λαγόσκυλων. Για να το γνωρίζει κάποιος αυτό, πρέπει να έχει οδηγήσει τα λαγόσκυλα σε πολλούς και διαφορετικούς τόπους, ώστε να γνωρίζει που αυτά αποδίδουν καλύτερα. Οι καλοί λαγοκυνηγοί που δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, κατά την διάρκεια των εκπαιδευτικών πηγαίνουν τα σκυλιά τους σε δύσκολους λαγότοπους, ώστε όταν αρχίσει η κυνηγετική περίοδος, να τα έχουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Σημαντικό ρόλο επίσης παίζουν τα ζευγαρώματα που κάνουμε με τα λαγόσκυλά μας. Θεωρώ ότι τα ζευγαρώματα είναι η πιο δύσκολη απόφαση για έναν λαγοκυνηγό, αφού πρέπει να γνωρίζει απόλυτα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των δύο γεννητόρων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αυξάνουμε τις πιθανότητες για ένα καλό αποτέλεσμα. Βέβαια, η γενετική έχει δύσκολα και αδιέξοδα «μονοπάτια», που είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατον να τα «περπατήσει» και να τα κατανοήσει ο απλός λαγοκυνηγός. Αναφέρομαι βέβαια στο κυνηγετικό κομμάτι, γιατί για να πετύχουμε και μορφολογικό αποτέλεσμα, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Για τους παραπάνω λόγους, οι λαγοκυνηγοί ενδιαφέρονται πρώτα για τα κυνηγετικά αποτελέσματα και δευτερευόντως για τα μορφολογικά. Σε κάθε περίπτωση, οι γνώστες και οι ψαγμένοι λαγοκυνηγοί είναι αυτοί που έχουν τι περισσότερες πιθανότητες να πάρουν μετά από μία γέννα ένα καλύτερο λαγόσκυλο. Ακόμα και η φυλή του ιχνηλάτη που θα επιλέξει ένας κυνηγός για να κυνηγήσει, πρέπει να συμβαδίζει με τον τρόπο κυνηγίου που κάνει.
Ο αρχηγός πρέπει να είναι ο ισορροπιστής μεταξύ των κυνηγών της παρέας και να έχει τον τρόπο να συμφιλιώνει την ομάδα σε στιγμές έντασης και διαφωνίας. Επίσης, πρέπει να λύνει με ειρηνικό τρόπο τις διαφωνίες και με άλλες παρέες που μπορεί να συναντήσουμε στο βουνό, γιατί δυστυχώς αρκετοί κυνηγοί έχουν άγνοια των γραπτών και άγραφων νόμων του κυνηγίου. Επιπλέον, ο αρχηγός πρέπει να έχει ήθος να εκπέμπει σεβασμό, τόσο από τα μέλη της παρέας του όσο και από τις άλλες παρέες που συναντάμε στο βουνό. Μια ζεστή καλημέρα σε τέτοιες συναντήσεις είναι ότι καλύτερο.
