Το κυνήγι ως εναλλακτική μορφή τουρισμού

0

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το φυσικό και αστικό περιβάλλον από τον μαζικό τουρισμό είναι γνωστά. Προβλήματα επίσης δημιουργούνται και σχετικά με την αλλοίωση της φυσιογνωμίας των κατοίκων, της αλλαγής της εικόνας της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής ενός τόπου. Πολλοί έχετε επισκεφτεί τουριστικές περιοχές και αρκετοί από εσάς έχετε αναπολήσει τις ρομαντικές εκείνες περιόδους όπου περισσότερη γαλήνη, ανθρωπιά και ποιότητα παροχής υπηρεσιών υπήρχε.

Πάμε διακοπές; Πάμε για κυνήγι;
Το κυνήγι ως εναλλακτική μορφή τουρισμού
Του Πέτρου Πλατή
Δασοπόνου – Θηραματοπόνου

Αντιλαμβανόμενοι οι ιθύνοντες τα προβλήματα που δημιουργούνται, έδωσαν έμφαση τις τελευταίες δεκαετίες σε άλλες μορφές τουρισμού, που για να τις διαφοροποιήσουν από τις υπάρχουσες τους έδωσαν το όνομα εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Μορφές τουρισμού που «υπόσχονται» διαφορετικές συγκινήσεις και εμπειρίες. Βέβαια η υπερβολή δεν απουσιάζει και από εδώ καθώς πολύ αργά έγινε αντιληπτό ότι οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού μπορούν εξίσου να δημιουργούν προβλήματα, να αλλοιώνουν καταστάσεις, κλπ. Έτσι λοιπόν εμφανίσθηκε μαζική προσέλευση ανθρώπων σε ορισμένες εναλλακτικές τουριστικές δραστηριότητες, ο δε πολύς κόσμος δημιούργησε συναισθήματα δυσφορίας καθώς όλοι προτιμούσαν να είναι λίγοι…και να μην ενοχλούνται. Τεράστια προβλήματα δημιουργήθηκαν σε ευαίσθητες οικολογικές περιοχές, όπου οι χιλιάδες των επισκεπτών «αναστάτωσε» το τοπίο δημιουργώντας όχληση στην άγρια πανίδα, ενώ οι αναγκαίες υποδομές για την εξυπηρέτηση των τουριστών δημιουργήθηκαν βιαστικά και υποβάθμισαν τις περιοχές αυτές.
Για να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα καθορίσθηκε ως αντικειμενική παράμετρος για την ανάπτυξη κάθε μορφής τουρισμού η εκτίμηση της «φέρουσας ικανότητας τουριστών ή επισκεπτών», δηλαδή με απλά λόγια πόσους τουρίστες μπορεί να αντέξει ένας τόπος ώστε να παρέχει υψηλής ποιότητας τουριστικές υπηρεσίες και να μην υποβαθμίζεται.
Το κυνήγι αποτελεί και αυτό από την πλευρά του μια ειδική μορφή τουρισμού. Μπορεί να ξενίζει η λέξη «τουρισμός», γιατί κάθε άλλο παρά τουρίστας νιώθει ο Έλληνας κυνηγός. Είναι όμως μια αδιαμφισβήτητη υπαίθρια δραστηριότητα που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, έχει μέσα του στοιχεία μετακίνησης, διαμονής, κατανάλωσης και τρόπων συμπεριφοράς που συναντάμε σε διάφορες μορφές τουρισμού. Οπότε υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αναγνωρίσουμε το κυνήγι ως έκφραση τουριστικής συμπεριφοράς. Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας και το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων συμπεριλαμβάνουν μάλιστα το κυνήγι στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού και μάλιστα το θεωρούν ως μορφή φυσιολατρικού τουρισμού, όπως είναι η πεζοπορία, η ορειβασία, η ποδηλασία, η ιππασία, η υπαίθρια κατασκήνωση, κλπ.
Για πληρέστερη εικόνα ένας συνοπτικός κατάλογος εναλλακτικών μορφών τουρισμού είναι ο ακόλουθος:
· Οικοτουρισμός
· Πολιτιστικός τουρισμός
· Θρησκευτικός τουρισμός
· Συνεδριακός τουρισμός
· Ιαματικός τουρισμός
· Αθλητικός τουρισμός
· Εκπαιδευτικός τουρισμός
· Φυσιολατρικός τουρισμός
· Δραστηριότητες που σχετίζονται με το νερό (ψάρεμα, θαλάσσια σπορ, κωπηλασία, καγιάκ, ράφτιγκ, κλπ)
· Αγροτουρισμός

Το κυνήγι πλεονεκτεί από όλες τις προαναφερθείσες μορφές για τους εξής λόγους:
1) δεν χρειάζεται να πειστεί κανένας. Οι κυνηγοί υπάρχουν, είναι δεδομένοι εν αντιθέσει με τους υποθετικούς «οικοτουρίστες» ή άλλους δυνητικούς επισκέπτες που μόνο μέσα από marketing και διαφημιστικές εκστρατείες θα τους προσεγγίσουν.
2) Οι κυνηγοί είναι οργανωμένοι σε περίπου 250 τοπικούς Συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, γεγονός που κάνει εύκολη την επαφή μαζί τους για ενημέρωση
3) Μέσα από τις οργανωμένες εργασίες των κυνηγετικών οργανώσεων και των πανεπιστημίων, κυρίως μέσα από το πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ, αλλά και από ειδικές κοινωνικές έρευνες, είναι γνωστές αρκετές πληροφορίες σχετικά με το προφίλ και τις προτιμήσεις του Έλληνα κυνηγού
4) Δεν απαιτείται η αύξηση του αριθμού που κυνηγάνε σε μια περιοχή

Τα παραπάνω στοιχεία, αλλά ειδικά το 4ο είναι τα σημεία κλειδιά όταν συζητάμε για τον κυνηγετικό τουρισμό. Η ανάπτυξη του κυνηγετικού τουρισμού είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, που μέσα από μεθοδική και ολοκληρωμένη προσέγγιση μπορεί να δώσει τεράστια θετικά αποτελέσματα. Θα αποφύγω μια στερεότυπη παρουσίαση και θα εκθέσω μερικούς προβληματισμούς και κάποιες διαπιστώσεις.
Καταρχήν δεν συζητάμε να κάνουμε μια περιοχή «γνωστή» ώστε όλοι να πάμε εκεί να κυνηγήσουμε. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το θέμα είναι η οργάνωση της θήρας κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει πάντα θήραμα, να υπάρχουν υποδομές (διαμονή, εστίαση, βενζίνη, καταστήματα, κτηνιατρικές υπηρεσίες, κλπ) ώστε ο επισκέπτης κυνηγός να εξυπηρετείται. Σημασία έχει ότι μεγάλες ομάδες ανθρώπων μετακινούνται πηγαίνοντας σε άλλες περιοχές συμβάλλοντας τα μέγιστα στην τοπική οικονομία, ειδικά των απομονωμένων ορεινών και νησιωτικών περιοχών. Ανάπτυξη κυνηγετικού τουρισμού σημαίνει την οργανωμένη σύνδεση του κυνηγού με την τοπική οικονομία, την οργάνωση κατάλληλων καταλυμάτων, την παροχή υπηρεσιών, την ασφαλή παραμονή των σκυλιών του, τη δυνατότητα αγοράς παραδοσιακών τοπικών προϊόντων, κλπ.
Ένα άλλο στοιχείο είναι η δημιουργία υποδομών και ευκαιριών ώστε να μπορεί ο κάθε κυνηγός να μπορεί να πάρει μαζί του την οικογένεια. Διότι δεν ξυπνάμε όλοι νωρίς το πρωί για να πάμε για κυνήγι, αλλά η ύπαρξη ευκαιριών απασχόλησης, δραστηριοτήτων και διασκέδασης, θα είναι ελκυστικό στοιχείο ώστε στους τόπους που ο κυνηγός προτιμά να κυνηγά να μπορεί να φέρει μαζί του την οικογένεια του ή φίλους μη κυνηγούς, με τους οποίους θα κάτσει και θα διασκεδάσει ένα Σαββατοκύριακο. Παράλληλα αν σκεφθούμε πόσα όμορφα μέρη γνωρίζει μέσα από τη θήρα και τις περιγραφές αυτών σε φίλους, τα μέρη αυτά μπορούν να αποτελούν προορισμούς μικρών αποδράσεων και μετά τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου.
Ουσιαστικά η προσέγγιση είναι η εξής: Έτσι κι αλλιώς έχουμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ¨Έλληνες κυνηγούς, ας προσπαθήσουμε ώστε να ασκούν τη θήρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος της άγριας πανίδας, της δικιάς τους ψυχαγωγίας, των οικείων και των φίλων τους, προς όφελος της τοπικής οικονομίας και της ανάδειξης πολιτισμικών και πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων από διάφορες περιοχές της χώρας μας. Ο τοπικισμός είναι όμως μια πραγματικότητα που έχει λογικοφανείς ρίζες (…θα έρθουν οι ξένοι να μας πάρουν τα θηράματα), μπορεί όμως να αρθεί με την ενσωμάτωση του επισκέπτη κυνηγού στην τοπική θηραματική οικονομία. Η έννοια που πρέπει να δεσπόζει είναι ο αλληλοσεβασμός. Αλληλοσεβασμός είτε οι κτύποι της καρδιάς και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη, είτε είναι καταλαγιασμένα αυτά γύρω από τη φωτιά στη ξυλόσομπα του τοπικού καφενείου.
Τα βασικά στοιχεία που θα έλκουν πάντα τον κυνηγό είναι η ύπαρξη θηραμάτων και η αυθεντικότητα στην επαφή του με τη φύση. Αυτό όμως δεν έχει γίνει κατανοητό, για αυτό και συνεχώς με τη μορφή λερναίας ύδρας δημιουργούνται προτάσεις για ίδρυση νέων ρεζερβών. Προτάσεις που έρχονται κυρίως από εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης και που θα φέρουν μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα. Εκτός αν στόχος αυτών των προτάσεων είναι να φέρουν στα «περιφραγμένα τους μέρη», στις ιδιωτικές ή δημοτικές ρεζέρβες να φέρουν κόσμο που ως τώρα δεν ανήκε στην κυνηγετική οικογένεια. Να προσελκύσουν αστούς, που αντί να πάνε για καγιάκ θα πάνε να «κτυπήσουν» κανένα «κοτόπουλο» που φαινομενικά είναι θήραμα. Για ποια επαφή με τη φύση μιλάμε σε αυτές τις σχεδιαζόμενες ρεζέρβες; Δεν χρειάζεται το κυνήγι τέτοιες προτάσεις για να εδραιωθεί σε μια περιοχή. Εκτός αν νομίζουν ότι οι κυνηγοί δεν έχουν απαιτήσεις.
Η συγγραφή αυτού του άρθρου έχει ως στόχο να διαφυλαχθεί το κυνήγι. Η ανάπτυξη του κυνηγετικού τουρισμού έχει την εξής και μόνη διάσταση: Προστασία και αύξηση των θηραμάτων, συσχέτιση του κυνηγιού με την τοπική οικονομία και κοινωνία, θετική ανάμειξη των τοπικών κοινοτήτων ώστε το κυνήγι να αποτελέσει βασικό εργαλείο για τη διατήρηση και ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας. Είναι προφανές ότι η οργανωμένη προσέγγιση του ζητήματος θα αναδείξει πολλά άλλα οφέλη, όπως η αύξηση της απασχόλησης, η σύνδεση με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, η ανάδειξη των πολιτισμικών αξιών και των παραδόσεων. Τότε θα γινόταν ακόμη πιο κατανοητό πόσο το κυνήγι πλεονεκτεί, και ουσιαστικά και οικονομικά, σε σχέση με άλλες μορφές τουρισμού, ιδίως με τη λανθασμένη ερμηνεία που έχει δοθεί στον οικοτουρισμό, που πολλοί τον έχουν αναγάγει ως «μάνα εξ ουρανού» για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής τους.
Η ουσία παραμένει. Το κυνήγι αποτελεί μορφή εναλλακτικού τουρισμού που απέχει από τα στερεότυπα του μαζικού τουρισμού.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων