«Έφυγε» ο Γιάννης Λοβέρδος.

0

 Ξαφνικά όπως άλλωστε γίνονται όλα τα κακά η κυνηγετική (και όχι μόνο οικογένεια) έχασε ένα τεράστιο κεφάλαιο.
Ο Γιάννης Λοβέρδος χθες το βράδυ μετά από μια ξαφνική ζάλη έσβησε στις 23:30 περίπου στα 66 του χρόνια από αδιευκρίνιστη μέχρι στιγμής αιτία.
Οι περισσότεροι κυνηγοί γνωρίζαμε τον Γιάννη ως συνάδελφο κυνηγό και σκοπευτή όμως στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια χαρισματική προσωπικότητα και έναν άνθρωπο της περιπέτειας με πολυδιάστατη δράση.

Ο ΑΘΛΗΤΗΣ
Αθλητής από μικρή ηλικία διέπρεψε στο θαλάσσιο σκι και στο windsurfing διατηρούσε σχολές και έβγαλε από αυτές μεγάλους αθλητές όπως ο Λεωνίδας Κασιάπης, η Τίνυ Δροσοπούλου, ο Θοδωρής Θεοδωρίδης και άλλοι.
Αφού πέρασε από αυτό το στάδιο κατόπιν αφοσιώθηκε στη μεγάλη του αγάπη, την σκοποβολή.
Σκοπευτής από μικρός και ο ίδιος, ερασιτεχνικά στην αρχή και πιο εντατικά στη συνέχεια ξεκίνησε τον πρωταθλητισμό στα σαράντα του χρόνια, όμως όπως έλεγε ο ίδιος είχε πάντα το μεράκι της προπονητικής.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Έτσι αφού απέκτησε εμπειρία, πήρε  πτυχίο από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και έπειτα πήγε στη Φιλανδία όπου τελείωσε τη σχολή της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας και έφτασε να γίνει Ομοσπονδιακός Προπονητής της Εθνικής Ομάδας αναδεικνύοντας αθλητές που όπως ο ίδιος έλεγε με τη σεμνότητα που τον διακατείχε «έγιναν πολύ καλύτεροι από μένα».

Οι σημαντικότερες διακρίσεις που απέσπασαν οι αθλητές που προπονούσε ήταν  στην Αριζόνα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έκανε δύο παγκόσμια ρεκόρ και δύο πανευρωπαϊκά πετυχαίνοντας το απόλυτο, το 125 στο 125 και το 150 στα 150 τον Απρίλιο του 2012.
Στη συνέχεια,  στους Πανευρωπαϊκούς πήρε τη δεύτερη θέση και την τέταρτη θέση στο Λονάτο στην Ιταλία.
Το πιο σπουδαίο επίτευγμα του όμως ήταν ότι με αυτόν στο τιμόνι της Εθνικής η χώρα μας πήρε για πρώτη φορά πρόκριση με δύο αθλητές για την Ολυμπιάδα του Ρίο.
Για να αντιληφθούμε όμως τι σημαίνει να κερδηθούν οι θέσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι κάθε χώρα δικαιούται δύο θέσεις μέχρι να συμπληρωθούν τριάντα συνολικά. Δηλαδή δεν μπορούν και τα διακόσια κράτη που συμμετέχουν στην Ολυμπιάδα να κατεβάσουν από δύο αθλητές, τότε θα είχαμε τετρακόσιους συμμετέχοντες. Υπάρχουν τριάντα θέσεις με μάξιμουμ μία χώρα να καταλάβει τις δύο θέσεις. Εμείς ήμασταν μία από τις επτά χώρες που καταφέραμε και πήραμε πρόκριση με δύο αθλητές. Είναι τόσο δύσκολο που η Ρωσία, μια τεράστια δύναμη, δεν μπόρεσε να βάλει δύο αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες ούτε και η Κίνα.

Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ
Κυνηγός από τα μικρά του χρόνια παρέα με τον αείμνηστο πατέρα του Μάριο που μας άφησε και αυτός πρόσφατα (τον Δεκέμβριο του 2016) μαζί με ότι και αν έκανε ποτέ του δεν σταμάτησε να κυνηγάει στους ελληνικούς και ξένους κυνηγότοπους.
Αυτή η ροπή του προς την περιπέτεια τον οδήγησε στο Σουδάν όπου πέρασε 14 σεζόν δουλεύοντας σε εταιρεία σαφάρι ως οδηγός και οργανωτής εξορμήσεων, από το 1991 έως το 2004.

Επίσης ήταν δεινός ψαροντουφεκάς, λάτρης των μοτοσυκλετών και της ταχύτητας.

Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ

Η άλλη μεγάλη «ερωμένη» του Γιάννη (εκτός από το κυνήγι και την σκοποβολή) ήταν η μουσική.
Χειρίζονταν την κιθάρα του τόσο καλά όσο τα όπλα του και όπως δήλωνε ο ίδιος «Αν μπορούσα να ζήσω στην Ελλάδα από τη μουσική που μου αρέσει, θα το είχα δει αλλιώς το πράγμα. Έκανα μια προσπάθεια να μείνω στο εξωτερικό για να παίξω τη μουσική που μου αρέσει, αλλά δεν μου πήγαινε ο τρόπος ζωής στη Γερμανία. Με το γκρουπ που είμαι τώρα κάνουμε αυτό που μας αρέσει χωρίς συμβιβασμούς χοντρούς. Ο καθένας μας έχει το δικό του επάγγελμα και το γκρουπ είναι περισσότερο σαν ψυχοθεραπεία. Βέβαια, όταν παίζεις ζωντανά, το βασικό είναι να έχεις επικοινωνία με το κοινό σου, έτσι παίζουμε και κομμάτια πιο εύκολα και σε φέρνουν κοντά με τον κόσμο σου. Όμως ο σκελετός είναι η μουσική που μας αρέσει. Δεν νομίζω άλλωστε ότι υπάρχει κανένας που να ζει από το μπλουζ και το ροκ στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι αναγκάζονται και παίζουν σε λαϊκά σχήματα και με μεγάλα ονόματα για ένα καλό μεροκάματο. 
Εγώ στα 27 μου έπρεπε να αποφασίσω ποιο δρόμο θα ακολουθήσω επαγγελματικά, της μουσικής ή των σπορ. Διάλεξα τον αθλητισμό και δεν έκανα λάθος, γιατί μπορώ να ζω αξιοπρεπώς με τους κανόνες που θέλω εγώ, ενώ με τη μουσική θα έπρεπε να κάνω συμβιβασμούς δύσκολους για το χαρακτήρα και τα πιστεύω μου.”

Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Ο Γιάννης είχε την ατυχία να προσβληθεί από Καρκίνο, τον οποίο όμως με τον τρόπο του και την αγωνιστική του διάθεση κατάφερε να νικήσει ΠΛΗΡΩΣ.
Ο ίδιος για την περιπέτεια της υγείας του είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του:
«-Τι σου έμαθε η περιπέτεια με την υγεία σου;
Από την πρώτη στιγμή που ανακάλυψα ότι έχω προσβληθεί από μια τόσο σοβαρή ασθένεια, δεν φοβήθηκα. Το είδα σαν μια νέα εμπειρία, όπου θα περνούσα μια φάση και είπα ας δω πού θα με βγάλει. 
-Αυτό θα έλεγες σε όσους περνάνε μια σοβαρή αρρώστια;
Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος, ο καθένας όμως πρέπει να έχει τις επιλογές του για να αντιμετωπίζει τα προβλήματα, που πάντα θα υπάρχουν και θα εμφανίζονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Γι` αυτό και ο καθένας μας πρέπει να έχει τη δική του άμυνα, με τις δικές του ικανότητες. Επομένως, δεν λέω να το πάρει κάποιος αψήφιστα, εγώ απλώς πήγα να εγχειριστώ όπως θα πήγαινα στον οδοντίατρο. Μου έλεγαν «κάτσε, σε μια βδομάδα είναι Χριστούγεννα», αλλά είπα «εδώ και τώρα».

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Όσοι είχαμε την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσουμε (εγώ ομολογώ πολύ λίγο, λιγότερο τουλάχιστον από όσο θα ήθελα), μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε γι αυτόν.
Δεν είναι τα καλά λόγια που λέγονται συνήθως μετά θάνατον. Και εν ζωή από όλους καλά λόγια θα άκουγες για τον Γιάννη.
«Ακακία» τον έλεγε ο αδερφικός του και κοινός μας φίλος Γιάννης Αποστολόπουλος για να χαρακτηρίσει την παντελή έλλειψη κακίας που τον διέκρινε.
Άνθρωπος πάντα πράος και μειλίχιος, μιλούσε ήρεμα και σιγά κι όμως σταματούσες να τον ακούσεις με ενδιαφέρον.
Χαρισματικός και με άστρο  κέρδιζε αμέσως την προσοχή και την εκτίμηση όλων.

Δυστυχώς όμως ο «κόουτς» έφυγε από ανάμεσα μας και πάει για άλλα κυνηγοτόπια.
Ώρα καλή σου φίλε, καλά κυνήγια στα κυνηγοτόπια του ουρανού όπου θα βρεις τον αγαπημένο σου Μάριο.
Όσο για μας εδώ, θα σε θυμόμαστε πάντα …
Για όσους επιθυμούν να πουν το στερνό αντίο στο Γιάννη, η ταφή του θα γίνει στο κοιμητήριο Αμαρουσίου την Πέμπτη 3 Αυγούστου και ώρα 05:00 το απόγευμα.

 kentayros.wordpress.com/ 

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων