Μεγάλη επιστημονική έρευνα που εξέτασε 2.300 φωλιές κότσυφα αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι καρακάξες μειώνουν απελπιστικά τους πληθυσμούς του κότσυφα!
Στην Ελλάδα η καρακάξα είναι ένα από πιο πολυπληθή πουλιά και τα πιο ευρύτερα διανεμημένα ανά την επικράτεια. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερα ωδικά πτηνά και περισσότερες καρακάξες!
Η δεκαπενταετής έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό ΙΒΙΣ (τη.ν βίβλο των απανταχού ορνιθολόγων) και διεξήχθη από επιστήμονες του Βρετανικού Οργανισμού Θηραματοπονίας, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ. Οπως εξηγεί ο διευθύνων την έρευνα δρ Κρις Στόουτ «η φωλεοποίηση είναι σημαντικό συστατικό της επιβίωσης των πουλιών. Η κατανόηση των παραγόντων που επιδρούν στην επιτυχία ή την αποτυχία της φωλεοποίησης είναι σημαντική στην προσπάθειά μας να σώσουμε τα ωδικά πτηνά στο καλλιεργημένο περιβάλλον.
Επικίνδυνη περίοδος
Τα αρπακτικά τελικά ευθύνονται για ένα τεράστιο ποσοστό ματαίωσης της φωλεοποίησης…».Στην Αγγλία ο κότσυφας δεν απειλείται, ωστόσο οι αριθμοί έχουν μειωθεί παρά το γεγονός ότι δεν διαφαίνεται περιβαλλοντικό αίτιο για τη μείωση. Η μελέτη, που διήρκεσε 15 χρόνια, έγινε στο κτήμα του Αλερτον, σε μια εποχή που έγιναν βελτιώσεις στον βιότοπο. Στο Αλερτον έγινε και έλεγχος επιβλαβών, ειδικά της καρακάξας και άλλων κορακοειδών.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης οι επιστήμονες εξακρίβωσαν ότι 89% των κατεστραμμένων φωλιών ήταν αποτέλεσμα της δράσης καρακάξας και άλλων αρπακτικών. Ο κότσυφας δεν είναι θηρεύσιμο είδος στην Αγγλία όπου έγινε η μελέτη. Αρα δεν υφίσταται η καραμέλα «τα αφάνισαν οι κυνηγοί» «Η επικίνδυνη περίοδος είναι η αρχή της φωλεοποίησης, όταν το φύλλωμα των δέντρων δεν έχει αναπτυχθεί για να προσφέρει κάλυψη στις φωλιές», αναφέρει ο δρ Στόουτ.
Η επιβιωσιμότητα των φωλιών ήταν μεγαλύτερη όταν γινόταν έλεγχος των αρπάγων, σε σύγκριση με τις περιόδους που δεν γινόταν έλεγχος. Επίσης διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός και η πυκνότητα των αρπάγων είχε άμεση σχέση με τον αριθμό φωλιών που κατάφερναν να φτάσουν μέχρι την επιτυχή επώαση και την ανάπτυξη νεοσσών.
Ο Πάτρικ Γουάιτ, του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, δήλωσε:
«Οταν ερευνούμε τρόπους να αυξήσουμε την επιτυχή επιβίωση των ωδικών πτηνών, τότε πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα αρπακτικά. Ο έλεγχος αρπακτικών που ρημάζουν φωλιές ενδέχεται να επιτρέπει σε είδη όπως ο κότσυφας να φτιάξουν φωλιές σε μια μεγαλύτερη ποικιλία βιοτόπων».
Πολυπληθή πουλιά
Στην Ελλάδα η καρακάξα είναι ένα από πιο πολυπληθή πουλιά και τα πιο ευρύτερα διανεμημένα ανά την επικράτεια. Οταν επιλέγουμε να μην κάνουμε τίποτε, τότε πρέπει να ξέρουμε το αποτέλεσμα της επιλογής μας: και αυτό το αποτέλεσμα είναι λιγότερα ωδικά πτηνά και περισσότερες καρακάξες! Η «καραμέλα» που διάφοροι έμαθαν να πιπιλίζουν για τη δήθεν «σοφία της φύσης» και άλλα παρόμοια είναι μια ανευθυνότητα ολκής. Αυτοί που τα λένε αυτά τα φαιδρά δεν πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσουν σε κανέναν για τις ανοησίες τους.
Ομως το αποτέλεσμα θα το εισπράξουμε όλοι. Και το αποτέλεσμα είναι μια φύση που θα έχει πολλές καρακάξες και αρουραίους και ελάχιστα άλλα. Αν και έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά από έγκριτους επιστήμονες ότι η αρπακτικότητα είναι σημαντικό πρόβλημα στην επιβίωση πολλών ειδών, η Ελλάδα από το 1992 κατήργησε τη «δίωξη επιβλαβών» χωρίς να την αντικαταστήσει με ένα είδος ελέγχου και διαχείρισης των αρπάγων, ώστε να αποφεύγεται ο υπερπληθυσμός τους. Και όμως…
Αυτός ο «έλεγχος» είναι αναγκαίο μέτρο διαχείρισης και δεν είναι μέρος του κυνηγίου, ούτε δουλειά των κυνηγών. Αυτός ο έλεγχος επιβάλλεται να γίνεται την άνοιξη από ειδικευμένους υπαλλήλους. Αυτό γίνεται έξω, αυτό πρέπει να γίνει και εδώ, σε πανελλαδική κλίμακα και σύντομα. Αυτό το ξέρουν και οι «αντί» που έχουν ήδη προβεί σε δίωξη αρουραίων και γλάρων σε μερικά νησιά, για να σώσουν σπάνια πουλιά.
‘Η δεν είναι έτσι;
