Εκπαίδευση γερακιών για αρχάριους
Τα άγρια αρπακτικά που τρέφονται με ποικιλία θηραμάτων και κάθονται σε διάφορα πόστα διατηρούν τα ράμφη τους και τα νύχια στο σωστό μέγεθος και σχήμα. Ένας εκπαιδευμένος πετρίτης, για παράδειγμα, που τρέφεται κυρίως με ορτύκια, σπάει και καταπίνει τα κόκαλα, ενώ ένας άγριος που πιάνει πολλά περιστέρια τρίβει το ράμφος του στα κόκαλά τους προσπαθώντας να τα καθαρίσει από τα υπολείμματα τροφής και με αυτή την τριβή το ράμφος «λιμάρεται».
Δεν είναι δύσκολο, ακόμη και για έναν αρχάριο να αντιληφθεί πότε το ράμφος του γερακιού του χρειάζεται κόψιμο. Μία πρώτη ένδειξη είναι όταν το πάνω μέρος του ράμφους μακραίνει και εμποδίζει το αρπακτικό να τραφεί. Τα κομμάτια του κρέατος καρφώνονται στην μακριά προεξοχή και το πουλί κάνει προσπάθεια να τα ξεκολλήσει για να τα καταπιεί. Το επόμενο στάδιο είναι να δυσκολεύεται το γεράκι να κλείσει το στόμα του γιατί το πάνω μέρος του ράμφους ακουμπά και εμποδίζεται από το κάτω.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι ένας κόφτης νυχιών και μια ψιλή λίμα δύο όψεων, μιας επίπεδης και μιας καμπύλης. Απαραίτητη είναι η βοήθεια ενός δεύτερου προσώπου που θα τυλίξει με μια γρήγορη κίνηση το σώμα του γερακιού πριν προλάβει να ανοίξει τις φτερούγες και κατόπιν θα το ακινητοποιήσει ξαπλώνοντάς το μπρούμυτα σε ένα μαξιλάρι. Στο σημείο αυτό βοηθά πολύ η κουκούλα, για όσα γεράκια την ξέρουν και τη δέχονται.
Στη συνέχεια ο γερακάρης έχοντας ως οδηγό μια φωτογραφία που δείχνει καθαρά ένα άλλο γεράκι με σωστό ράμφος κόβει εγκάρσια την παραπανήσια προεξοχή στο μήκος που πρέπει. Έπειτα με τη λίμα «δουλεύει» λίγο την άκρη να ξαναγίνει αιχμηρή, χωρίς όμως υπερβολές. Εκτός από αυτή τη φανερή υπερτροφία του γαμψού μέρους, το υπόλοιπο ράμφος χρειάζεται λιμάρισμα συνολικά. Όπως θα καθαρίζαμε ένα παλιό σκεύος με γυαλόχαρτο από τη σκουριά, έτσι λιμάρουμε τον όγκο του ράμφους επιφανειακά. Τέλος παρατηρώντας με προσοχή τη φωτογραφία-οδηγό βλέπουμε ότι το ράμφος έχει χάσει και το εσωτερικό του σχήμα, οι εσοχές κοντεύουν να σβήσουν. Πρέπει λοιπόν και εκεί να σμιλέψουμε φτιάχνοντας ένα μικρογλυπτό με ακρίβεια, προσέχοντας να μη τραυματίσουμε το στόμα του πουλιού.
Δεν είναι ανάγκη το ράμφος να δείχνει τέλειο. Σκοπός είναι να μην ενοχλεί το γεράκι. Ο αρχάριος ας αρκεστεί σε αυτό και ας μην προσπαθήσει καθόλου για το αισθητικό μέρος για να μην κάνει ζημιά στο γεράκι.
Τα νύχια, απλούστερη υπόθεση, χρειάζονται κόψιμο δύο φορές το χρόνο περίπου. Εάν έχουν μεγαλώσει υπερβολικά, μετά το κόψιμο θα χρειαστεί κάποιο λιμάρισμα για να γίνουν πάλι αιχμηρά. Εκείνο που πρέπει να προσέξει ο γερακάρης είναι να μην προκαλέσει αιμορραγία. Τα νύχια στη βάση τους αιματώνονται, είναι δηλαδή «ζωντανά». Αν δεν είμαστε σίγουροι για το πού σταματά η αιμάτωση είναι προτιμότερο να τα κόψουμε χαμηλότερα. Σε περίπτωση λάθους η βλάβη δεν είναι σοβαρή, αργεί μόνο η επούλωση λόγω της επαφής του νυχιού με τη βάση ή τα άλλα σημεία που κάθεται το γεράκι.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
