Ιερακοτροφία: Διόρθωση ή αντικατάσταση σπασμένων φτερών

0

Ένα κυνηγετικό γεράκι δεν είναι ασυνήθιστο να σπάσει κάποιο φτερό την ώρα που παλεύει με το θήραμά του, καθώς επίσης ένα γεράκι που δεν εξημερώθηκε ακόμη καλά και χτυπιέται στη βάση του φοβισμένο. Αν πρόκειται για κάποιο από τα πρωτεύοντα φτερά της φτερούγας ή φτερό της ουράς ο γερακάρης πρέπει να το αντικαταστήσει για να μην ελαττωθεί η πτητική ικανότητά του.

Όσα φτερά έχουν απλώς τσακίσει χωρίς να υποστεί σοβαρή βλαβη το στέλεχος μπορούν να κοπούν και να ξανακολληθούν στο σημείο της τσάκισης. Χρησιμοποιούμε έναν αυτοσχέδιο πίρο από μπαμπού ή ανθρακονήματα με πάχος τέτοιο όσο ακριβώς είναι το εσωτερικό του σπασμένου στελέχους. Κατόπιν τον αλείφουμε με κόλλα «στιγμής» και σπρώχνουμε το μισό του μήκος στο αποσπασμένο μέρος του φτερού. Αφήνουμε να στεγνώσει. Ύστερα με τη βοήθεια κάποιου που θα κρατήσει το γεράκι ακινητοποιημένο, ανοίγουμε τη φτερούγα ή την ουρά και ξεχωρίζουμε το κομμένο φτερό από τα διπλανά του. Με μεγάλη προσοχή αλείφουμε κόλλα στο προεξέχον μέρος του νάρθηκα και σπρώχνουμε το φτερό να τοποθετηθεί στην ακριβή του θέση. Έπειτα κρατάμε λίγο το γεράκι ακίνητο έως ότου στεγνώσει η κόλλα και το φτερό είναι έτοιμο.

Αν το φτερό έχει σχιστεί καταμήκος χρειάζεται αντικατάσταση. Πρέπει να κοπεί κάτω από το σπασμένο σημείο και το υπόλοιπο να πεταχτεί για να αντικατασταθεί από ένα αντίστοιχο φτερό είτε από αυτά που το ίδιο πουλί έριξε κατά την περασμένη πτερόρροια, είτε από ένα άλλο γεράκι του ίδιου ή πολύ παραπλήσιου είδους. Αυτό το αναπληρωματικό φτερό κόβεται εκεί ακριβώς που κόπηκε το προηγούμενο κατεστραμμένο και ακολουθείται η διαδικασία που αναφέρθηκε πιο πάνω.

Η κόλλα που χρησιμοποιούμε είναι προτιμώτερο να έχει τη μορφή ζελέ ώστε να μη στεγνώνει τόσο άμεσα, αλλά να επιτρέπει κάποιες επιπλέον κινήσεις που θα φέρουν το φτερό στη σωστή θέση.

Ο νάρθηκας δεν πρέπει να είναι στρογγυλός αλλά να τετραγωνισθεί ελαφρά με μια λεπτή λίμα για να μην περιστρέφεται στο εσωτερικό του φτερού αναγκάζοντάς μας να επαναλάβουμε όλη τη διαδικασία από την αρχή.

Ενώ για τα χαμηλά τσακίματα των φτερών φτιάχνουμε πείρους από υλικά με σχετική ελαστικότητα, για τις άκρες χρησιμοποιούμε βελόνες. Εκεί το στέλεχος δεν είναι πια κούφιο εσωτερικά, αποτελείται από έναν πορώδη ιστό στον οποίο η βελόνα εισχωρεί και σφηνώνει καλύτερα. Καθώς ο νάρθηκας στα σημεία αυτά είναι υποχρεωτικά πολύ λεπτός, θα ήταν αδύνατο να κατασκευαστεί από άλλο υλικό, χωρίς τη σκληρότητα και την αντοχή του μετάλλου. Η επεξεργασία που απαιτείται στη βελόνα, εκτός από το λιμάρισμα για να τετραγωνιστεί, είναι η αφαίρεση του «ματιού» για να γίνει και η δεύτερη άκρη της αιχμηρή.

Χωρις ναρθηκα, με μόνη τη χρήση κόλλας το φτερό αντικαθίσταται ως εξής: Κόβουμε το σπασμένο φτερό κοντά στη ρίζα για να είναι το πάχος του στελέχους του αρκετό. Κατόπιν κόβουμε λοξά το φτερό που διαλλέξαμε για την αντικατάσταση, η τομή αυτή πρέπει να γίνει με ξυράφι, νυστέρι ή άλλη εξίσου κοφτερή λάμα, να έχει μήκος 2,5 εκατοστών περίπου και να καταλήγει σε αιχμή. Η τομή αλείφεται με κόλλα και εφαρμόζεται διεισδύοντας στο εσωτερικό του φτερου του γερακιού. Πριν στεγνώσει η κόλλα διορθώνουμε τη γωνία του φτερού όπως σε κάθε περίπτωση.

Για φτερά που απλώς λύγισαν στη διάρκεια του κυνηγιού ή κατά τη μεταφορά μέσα στο κουτί, χωρίς να τσακίσει η πένα, καθώς και για φτερά «αχτένιστα» που οι ίνες βρίσκονται με αντίθετη φορά από τη φυσική τους, η λύση είναι να βυθιστούν για λίγα λεπτά σε πολύ ζεστό, όχι πάντως καυτό, νερό.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων