“Κρύπτειν αμαθίην κρέσσον, ή ες το μέσον φέρειν”.
Αυτό είχε διατυπώσει πολύ εύστοχα ο Ηράκλειτος κάπου στο 5ο αιώνα π.χ. Δηλαδή…”καλύτερα να κρύβεις την αμάθειά σου παρά να την φανερώνεις”.
Και όμως, στις ημέρες μας προσπαθούν αρκετοί με δυσπειθείς, δυσχείρωτες και υστερόβουλες απόψεις, να υποβαθμίσουν το ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ κυνήγι του αγριόχοιρου!
Επηρεαζόμενοι λόγω των σημερινών συνθηκών που φαντάζει στα μάτια τους κάτι το ποταπό και εύκολο, παραδειγματιζόμενοι από τα δικά τους -περιστασιακά- βιώματα και συγκυρίες που μέχρι σήμερα επικρατούν, έχουν συνδυάσει το κυνήγι αυτό ως ”χόμπι” που πολύ εύχερα αποκαλούν.
Επειδή πέρασαν σαν φευγαλεό όνειρο από το κυνήγι αυτό, ή το ασκήσαν για να ”σκοτώσουν” απλά την ”αραχνιασμένη” ώρα τους, ή το έκαναν απλά επειδή το επιβάλλει η μόδα της εποχής, νόμισαν και πως το κυνήγι αυτό είναι κάτι ”πρόχειρο” και ”απλοϊκό”.
Δικαιολογημένα βέβαια, ιδίως για εκείνα τα παιδιά της Τσιμεντούπολης (να με σχωρνάτε φίλοι μου) που νομίζουν πως ”ότι πετάει τρώγεται”!
Δικαιολογημένα και για όσους αλλάζουν τις κατηγορίες του κυνηγιού σαν τις γκόμενες. Που νομίζουν πως όποια κατά καιρούς πηδάν αυτοί… είναι και η… καλύτερη!
Κύριοι…
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που στράφηκε στο κυνήγι του από σπόντα, γιατί απέτυχε στα άλλα είδη ή γιατί η ποσότητα των ημερών του γέννησε την ”πρόκληση”.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που συναντάς στο δρόμο με το καρεκλάκι και με την κοιλιά να καλύπτει -μερικώς- το πουλί του.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που επιλέγει τις ημέρες που θα βγει στη φύση.
– Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που τρώει παντόφλα από την κυρά του και πρέπει το μεσημέρι να επιστρέψει σπίτι γιατί το απόγευμα θέλει βόλτα η μαντάμ!
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός με το σακίδιο στη πλάτη.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που περπατάει όρθιος στα βουνά.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που φωτογραφήθηκε μια φορά κι ένα καιρό με έναν κάπρο δίπλα του για να δείξει το αντριλίκι του.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτός που πνίγεται μέσα στον εγωισμό του και δεν θέλει άλλους τριγύρω του.
-Γουρουνοκυνηγός δεν είναι αυτό που ΝΟΜΙΖΕΤΕ οι περισσότεροι ότι είναι.
-Και καλά θα κάνετε, όσοι δεν διεκδικείτε με τις πράξεις σας τον τίτλο, όσοι δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το μεγαλείο αυτού του κυνηγιού όσο και να χαλά τη συνείδηση ή την αισθητική σας…. να διατηρήσετε τη σιωπή σας μήπως και κρατήσετε στο ελάχιστο και την αξιοπρέπεια σας!
-Ο Γουρουνοκυνηγός ξεκινά για το βουνό πριν το χάραμα και επιστρέφει σπίτι του το βράδυ.
-‘Εχει αφοσιωθεί στο σκοπό και όχι στα πρέπει.
-Πολλές φορές μένει άγρυπνος παρά την ολοήμερη ταλαιπωρία του, εκεί έξω στην άγρια φύση αγκαλιάζοντας τη φωτιά, περιμένοντας τον ερχομό των σκύλων του που θα επιστρέψουν από την μακρινή καταδίωξη.
-Ο Γουρουνοκυνηγός είτε με βροχή είτε με ήλιο, είτε με με ζέστη είτε με κρύο, είτε με παγωνιά είτε με ξέρα, στέκεται απέναντι στη φύση και προσπαθεί να την δαμάσει.
-Προσπαθεί από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου, να βάλει στο τουφέκι του το ζώο που ολημερίς κυνηγά.
-Δεν κουβαλά πάνω του ούτε νερό που θα τον βαραίνει στο ολοήμερο περπάτημα.
-Γυρνά στο σπίτι να ξαπλώσει και το κορμί του πονά ολόκληρο.
Βγάζει τα αγκάθια από τα πόδια του ένα-ένα και οι πληγές χαρακώνουν εσαεί το κορμί του.
-Ο γουρουνοκυνηγός έχει αποβάλλει από μέσα του το αίσθημα της ‘δειλίας’ και ξέρει πολύ καλά πως έχει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο.
-Έχει έρθει σε απόσταση αναπνοής με τον θάνατο, έχει δεχθεί επιθέσεις από το ζώο που κυνηγά, έχει δει αιματοβαμμένα και διαμελισμένα τα σκυλιά (που από κουτάβια μεγάλωσε) από τα δόντια των κάπρων
Τα έχει κλάψει, τα έχει θάψει και ξανά τα έχει φτιάξει…με τα ίδια του τα χέρια!
-Όσο και να αποκαρδιώθηκε από τις δυσμενείς συνθήκες του αντικειμένου, σηκώθηκε και πάλι να παραστεί αγέρωχος.
-Έχει υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης φύσης.
-Τα βουνά πονάνε όταν τα πατά ένας γουρουνοκυνηγός.
-Λίγες αράδες σκέψης και λόγων που αρμόζουν μόνο σε ήρωες που αψηφούν το θάνατο.
-Για όλους εσάς που πολύ εύκολα υποβαθμίζετε κάτι που ποτέ πραματικά δε νιώσατε και που το μυαλό και η ψυχή σας… ποτέ δεν φτάσει!
-Να κρίνετε με όσα γνωρίζετε, όχι με όσα νομίζετε.
