Οι συνήθειες των αγριόχοιρων τον Δεκέμβρη

0

Μπαίνοντας στον τελευταίο μήνα του έτους, η εποχή αυτή είναι η πιο ιδιαίτερη για το «μεγάλο θήραμα».

Από άποψη καιρικών συνθηκών, καθώς το κρύο, οι βροχές και η υγρασία γίνονται όλο και πιο έντονα, οδηγούν τους αγριόχοιρους σε μετακινήσεις άλλων περιοχών απ’ αυτές που μέχρι πρότινος δραστηριοποιούνταν. Φεύγουν από τις πεδινές περιοχές και από τα χαμηλά υψόμετρα που αρχικά υπήρξαν, και συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα και πιο στραγγερά εδάφη.

Επιλέγουν περιοχές με πυκνότερη βλάστηση εφόσον τα φυλλοβόλα δέντρα έχουν πλέον «γυμνωθεί» αφήνοντάς τους έτσι εκτεθειμένους. Βέβαια και η κυνηγετική πίεση που έχει προηγηθεί, τους οδηγεί σε πιο απόμακρες και ασφαλείς περιοχές.

Στον αντίποδα, το έδαφος που διατηρείται υγρό αυτό το διάστημα ευνοεί αρκετά τους κυνηγούς. Η αποτύπωση των ιχνών που δημιουργείται πάνω στη λάσπη, αποτελεί μεγάλο σύμμαχο για τον εντοπισμό των ζώων αλλά και την παρατήρηση της συμπεριφοράς τους. Αυτό που παρατηρείται είναι η «πονηρεμένη» και προσεκτική κινητικότητά τους, σε σχέση με αυτή του προηγούμενου διαστήματος.

Οι μετακινήσεις τους γίνονται μεγαλύτερες για την αναζήτηση τροφής, αφού ο Δεκέμβρης είναι ο μήνας με τις περισσότερες ώρες νυκτός. Μέσα σε διάστημα 12 ωρών από το σούρουπο έως το χάραμα, μπορούν να διανύσουν αρκετά χιλιόμετρα για ευνοϊκότερες συνθήκες. Αυτή την εποχή προτιμούν το βελάνι όσο ποτέ άλλοτε, καθώς αποτελεί επί του παρόντος την κύρια διατροφή τους. Αναζητούν κατά συνέπεια περιοχές με βελανιδιές, πουρνάρια και αριάδες. Το βελάνι του «αριά» είναι πιο ελκυστικό γι’ αυτούς από τα υπόλοιπα είδη διότι ο καρπός του είναι γλυκός, όμως, δεν συναντάται παντού και σε αφθονία όπως τα υπόλοιπα είδη. Βρίσκεται στα βουνά και κυρίως σε απόκρημνες πλαγιές που περικλείονται από πουρνάρια, ωριμάζοντας ο καρπός προς τα τέλη του μήνα.

Πολλά από τα κοπάδια που είχαν διασπαστεί από την μέχρι πρότινος κυνηγετική όχληση, έχουν αρχίσει να δομούνται ξανά, αλλά και κάποιες των περιπτώσεων σε μεγαλύτερους αριθμούς απ’ ότι στην πρότερη μορφή τους.
Εξάλλου, ο Δεκέμβρης αποτελεί και τον πιο κύριο μήνα της αναπαραγωγής του είδους, αφού ως συνήθως βρίσκεται σε εξέλιξη από τα μέσα του Νοέμβρη. Αν οι κλιματολογικές και εξίσου διατροφικές συνθήκες είναι ιδανικές, κάποια θηλυκά ”μπαίνουν” πιο νωρίς σε οίστρο, από κάποια άλλα που περιμένουν τούτο τον βασικό μήνα .

Έτσι, λοιπόν, πολλοί αγριόχοιροι που κρύβονταν μέσα σε καταφύγια και σε κάθε είδους απαγορευμένες περιοχές, αρχίζουν σιγά-σιγά να «βγαίνουν» από εκεί, ούτως ώστε να διατηρήσουν και πάλι την κοινωνική συνοχή τους, αλλά και ιδίως τ’ αρσενικά να έρθουν σε επαφή με τα θηλυκά για την διαιώνιση του είδους. Τα ώριμα θηλυκά που αποτελούν και τους αρχηγούς των κοπαδιών, είναι τα πρώτα που θα μπουν στη διαδικασία αυτή, αλλά, είναι και αυτά που θα δώσουν το ερέθισμα καθοδηγώντας τις «πρωτάρες» ώστε να ακολουθήσουν και αυτές με τη σειρά τους.

Τα μεγάλα αρσενικά, επί τω πλείστων «μονιάδες», είναι σε θέση να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις για την αναζήτηση των θηλυκών,ακολουθώντας κάποιο κοπάδι, και έτοιμα να δώσουν σκληρή μάχη με τους άλλους υποψήφιους «εραστές».
Αποτελεί συχνό φαινόμενο το διάστημα αυτό, να εντοπίζονται μεγάλα ζώα στα κυνηγοτόπια που δραστηριοποιούμαστε.
Παρατηρείται επίσης, κάποιοι αγριόχοιροι, να κινούνται ακόμη και την ημέρα κατά τις πρωινές ώρες λόγω πίεσης των αρσενικών που προσπαθούν να επιβληθούν στις θηλυκές, ή σε άλλα μικρότερα αρσενικά. Πολλοί αρσενικοί μπορεί να διεκδικούν μία θηλυκιά, αλλά το πιο δυνατό και κυρίαρχο που θα επιβληθεί των υπολοίπων, θα είναι και το κατάλληλο προς αναπαραγωγή. Αυτό είναι το μεγαλείο της φύσης…

Το διάστημα αυτό αποτελεί και συχνό φαινόμενο να θηρεύονται εύκολα κάποια αρσενικά που είναι εξαντλημένα λόγω της διαδικασίας (ολονύκτιας μάχης), τα οποία και φέρουν πάνω τους τραύματα από χαυλιόδοντες άλλων αρσενικών.

Η περίοδος αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως «βίαιη» και είναι πράγματι η πιο επικίνδυνη για τους ιχνηλάτες σκύλους. Λόγω της παρατεταμένης υπερέντασης που επικρατεί από τις μεταξύ μάχες των κάπρων, αυτό τα κάνει πολύ πιο επιθετικά απέναντι στα σκυλιά, αλλά λόγω και του ότι η τεστοστερόνη τους βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα θανατηφόρα τραύματα στα σκυλιά, σημειώνονται αυτή την εποχή. Οι κάπροι χτυπούν με μανία όσο ποτέ άλλοτε. Εδώ πρέπει να δίδεται προσοχή και η χρήση των προστατευτικών γιλέκων για τους ιχνηλάτες να κρίνεται απαραίτητη. Είναι ο μόνος τρόπος για να προστατέψει κανείς τον αγαπημένο του σύντροφο από τα μανιασμένα θηρία.

Η επίμαχη αυτή περίοδος μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τον επόμενο μήνα (Ιανουάριο) και οι παραπάνω συνήθειες τείνουν να παραμένουν ίδιες, έως ότου και πάλι η παύση του κυνηγιού επιφέρει αλλαγές στη συμπεριφορά τους.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων