Διανύοντας την τελική ευθεία για ετούτη την χρονιά καθώς η κυνηγετική περίοδος του αγριόχοιρου σε λίγες ημέρες λήγει, παρατηρούμε κάποια στοιχεία να αλλάζουν αυτό το διάστημα τόσο για τα ζώα, αλλά και για τους κυνηγούς.
Έχουν ήδη προηγηθεί σχεδόν τέσσερις μήνες κυνηγιού και οι αγριόχοιροι έχουν υποστεί μεγάλη κυνηγετική πίεση, αφού πλέον, και οι κυνηγοί του είδους έχουν αυξηθεί παράλληλα μ’ αυτό. Κάποιοι αγριόχοιροι έχουν αποτραβηχτεί σε φιλήσυχες περιοχές, ιδίως μεγάλων υψομέτρων, άλλοι σε καταφύγια, άλλοι έχουν απομονωθεί από τα κοπάδια, κι άλλοι, κυρίως νεαροί, έχουν ενσωματωθεί επίσης σ’ αυτά. Τα συγγενικά άτομα που έχουν διασπαστεί από την διαδικασία του κυνηγιού, πολλές των περιπτώσεων και σε μακρινές μεταξύ τους περιοχές, προσπαθούν και πάλι να έλθουν σε συνοχή.
Τα νεαρά αγριογούρουνα που «έχασαν» τη μητέρα τους ή τον αρχηγό της φαμίλιας τους, επιδιώκουν να ενταχθούν σε κάποια άλλη οικογένεια όπου και συνεπώς θα γίνουν αποδεκτά. Η αναπαραγωγική περίοδος ακόμα συνεχίζεται και τα μεγάλα αρσενικά, κάνουν αισθητή την παρουσία τους γύρω από τα θηλυκά. Κάποια άλλα, έχουν εκδιωχθεί βίαια από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα, αναζητώντας άλλες περιοχές που θα μπορέσουν εκεί να κυριαρχήσουν.
Αυτή την εποχή καθώς η διαθεσιμότητα τροφής έχει συσσωρευτεί, τα αγριογούρουνα κινούνται προς συγκεκριμένα επί των πλείστων σημεία που επικρατούν τα βελάνια. Είναι η βασική τους τροφή που θα τα «κρατήσει» έως τον ερχομό της άνοιξης. Έτσι, αν τα αγριογούρουνα έχουν μειωθεί αισθητά από περιοχές που αρχικά βρίσκονταν, πέρα από τον παράγοντα της θήρευσης, είναι και γιατί έχουν καταφύγει σε άλλες πηγές τροφής και μακριά από τον άνθρωπο.
‘Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής, είναι η μυρωδιά των αγριόχοιρων όπου είναι πλέον πιο έντονη και αισθητή. Τόσο των αρσενικών λόγω της αυξημένης τεστοστερόνης που εκπέμπουν, αλλά και λόγω του ψύχους που συνήθως επικρατεί, καθώς διατηρεί την μυρωδιά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο περιβάλλον. Τα ίχνη που αποτυπώνονται τόσο από τις οπλές στο υγρό έδαφος, αλλά και από το σώμα τους με την επαφή στην βλάστηση δεν «αλλοιώνονται» τόσο σύντομα όπως πρότινος. Αυτά τα στοιχεία, είναι ωφέλιμα τόσο για τους σκύλους όσο και για τους κυνηγούς, αφού τους δίνεται η δυνατότητα να εντοπίζουν πιο εύκολα τους αγριόχοιρους στα σημεία που αυτοί δραστηριοποιούνται.
Οι ιχνηλάτες σκύλοι είναι σε θέση να ακολουθούν τα ίχνη με μεγαλύτερη πλέον ευκολία, αλλά και πολλές φορές να εντοπίζουν τους αγριόχοιρους με τον αέρα και μόνο, εφόσον αυτοί βρίσκονται σε μια σχετικά κοντινή απόσταση. Τα αρσενικά αγριογούρουνα, καθώς είναι πιο εύκολο να βρεθούν από τους σκύλους για τους λόγους που προαναφέραμε, επιλέγονται και κατά προτίμηση. Παρατηρείται αυτό το διάστημα ότι τα σκυλιά μας συνήθως «πέφτουν» περισσότερο πάνω σε αρσενικά αγριογούρουνα. Ακόμη και η αντίσταση των αγριόχοιρων (όχι όλων) τείνει κατά κάποιο τρόπο να κατευνάσει απέναντι στους σκύλους, λόγω της συνεχούς πίεσης που τους έχει ασκηθεί το προηγούμενο διάστημα. Παρατηρούμε επίσης ότι κατά την καταδίωξη χαράζουν μεγάλες και «ευθείες» πορείες και με μικρότερο βαθμό άμυνας-επίθεσης.
Αυτό είναι κάτι που προσφέρει στους κυνηγούς μεγαλύτερη ευκολία ως προς την θήρευση τους, αλλά και στους σκύλους που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις όπως σε πρότερες συνθήκες. Λόγω του ότι οι αγριόχοιροι υπό όλες αυτές τις περιστάσεις βρίσκονται σε μια κατάσταση εγρήγορσης, συμβαίνει κάποιες φορές να κινούνται και την διάρκεια των πρωινών ωρών κατά το φως της ημέρας, με αποτέλεσμα να γίνονται αντιληπτοί από τους κυνηγούς. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει και να παραπέμπει απαραίτητα σε σημάδια υβριδισμού, αφού λάβουμε υπόψη τους παραπάνω παράγοντες.
Ιδίως, πρωινά που επικρατεί πυκνή ομίχλη οι αγριόχοιροι νιώθουν μια σχετική ασφάλεια λόγω της κάλυψης που προσφέρει, κάτι που μπορεί να καθυστερήσει τον χρόνο επιστροφής στο γιατάκι τους.
Το τελικό αυτό διάστημα αλλάζουν κάπως τα πράγματα και για τους κυνηγούς. Για κάποιους έχει ήδη επέλθει κορεσμός και ειδικά, για όσους από την αρχή της κυνηγετικής χρονιάς απουσίαζαν σπάνια από τις κυνηγετικές εξόδους. Οι παγανιέρηδες επί τω πλείστων, είναι αρκετά κουρασμένοι από τα αμέτρητα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει αλλά και από την ψυχοφθόρα προσπέλαση της πυκνής βλάστησης που συχνά αντιμετωπίζουν. Για πολλούς εξ αυτών, η συμμετοχή τους παραμένει τυπική έως τη λήξη , αφού έχουν πλέον γεμίσει από ποικίλα συναισθήματα που προσφέρει το ιδιαίτερο αυτό κυνήγι. Σίγουρα κάποιοι άλλοι δεν «χορταίνουν» την διαδικασία του, συνήθως όμως, είναι αυτοί που έχουν λίγα «ένσημα» στις παραστάσεις.
Κάποιοι άλλοι, ρίχνουν από τώρα το βάρος στην εκπαίδευση νέων σκύλων εφόσον είναι ικανοποιημένοι από το διάστημα που μεσολάβησε. Οι πληθυσμοί του είδους σε πολλές περιοχές παραμένουν σε αφθονία και σε κάποιες άλλες έχουν μειωθεί αισθητά. Οι κατασταλαγμένοι στις απόψεις τους, και αυτοί που θέτουν το αποτέλεσμα ως δευτερογενή παράγοντα, στρέφονται πλέον σε άλλους είδους προτεραιότητες. Διαχείριση της κάρπωσης, του κυνηγότοπου, αλλά και διευθέτηση των εκκρεμοτήτων της ομάδας. Η ποιότητα είναι κάτι που λείπεται σήμερα σε τούτο το κυνήγι και όσοι τη λησμονούν ή την αναζητούν, την επιδιώκουν με κάθε τρόπο.
Οι ομάδες αυτό το διάστημα μεγαλώνουν προσωρινά και σε μέλη, καθώς ενσωματώνονται σε αυτές διάφοροι κυνηγοί από τις υπόλοιπες κατηγορίες κυνηγιού. Για παράδειγμα, αρκετοί λαγοκυνηγοί, αφού το δικό τους κυνήγι λήγει ένα δεκαήμερο νωρίτερα, στρέφονται σε γουρουνοπαρέες φίλων να αλλάξουν εικόνες, αλλά και να γευτούν την πεμπτουσία του δυναμικού κυνηγιού των αγριόχοιρων.
Κάποιοι «φιλοξενούμενοι» που θέλουν να βιώσουν για πρώτη φορά την εμπειρία του μεγάλου θηράματος… και κάποιοι -γιατί όχι- για αποκόμιση του λαχταριστού και μη επεξεργασμένου κρέατος και σε όσο πιο φυσική μορφή αυτού γίνεται, αποφεύγοντας έτσι τον σύγχρονο τρόπο ζωής που επιτάσσει να τρώμε διαρκώς «πλαστικά» .
-Γιάννης Αμπατζίδης-
