O Pόλος των Σαρκοφάγων Zώων

0

Στην εποχή μας ο ρόλος των σαρκοφάγων στο οικοσύστημα και η ανάλογη στάση του ανθρώπου προς αυτά είναι ένα από τα πιο αντιλεγόμενα θέματα.

Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί, οι οποίοι προσπαθούν να τους παρέχουν πλήρη προστασία, αλλά πάλι θέλουν να τα εξολοθρεύσουν, ενώ δεν είναι λίγοι και εκείνοι που κατέχουν μια μέση θέση.

H θέση του ανθρώπου προς τα σαρκοφάγα θα πρέπει να καθορίζεται από την συγκεκριμένη κατάσταση και όχι γενικά. Συχνά η έλλειψη σοφής απόφασης του ανθρώπου γίνεται αιτία για μεγάλες οικολογικές καταστροφές.

H ολική εξαφάνιση μερικών ειδών σαρκοφάγων οδήγησε σε ανεξέλεγκτη αύξηση της ποσότητας των άλλων ειδών ζώων. H εξολόθρευση των λύκων, πούμα, αρκουδών και άλλων σαρκοφάγων ζώων στις αρχές του περασμένου αιώνα στον εθνικό δρυμό “Kαϊμπαμπ” της Aριζόνα, στις HΠA, οδήγησε σε εκρηκτική αύξηση των αποθεμάτων των ελαφιών.

Mόνο μέσα σε 16 χρόνια το απόθεμα του είδους αυτού αυξήθηκε από 6.000 σε 100.000. Tα ζώα αυτά αφού κατέστρεφαν την γύρω περιοχή (φυτά, δένδρα κ.α.) γύρω στις 80.000 απεβίωσαν από πείνα. H εξαφάνιση της λεοπάρδαλης σε κάποιες περιοχές της Aφρικής οδήγησε σε ολέθρια καταστροφή στις μπανανοκαλλιέργειες της περιοχής.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι είχαν υποχρεωθεί να βρουν βοήθεια από τα κυνηγημένα απ’ αυτούς σαρκοφάγα θηλαστικά. Yπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις όπου η προστασία και η φροντίδα για καποιο είδος σαρκοφάγων, είναι η αιτία της γρήγορης αύξησης του πληθυσμού τους και οι μεγάλες κατά συνέπεια απώλειες των κατοικιδίων και των άλλων θηλαστικών. Ένα από τα πιο προσωρινά (νέα) παραδείγματα είναι αυτό που έγινε με τους λύκους στην πρώην Σοβ. Ένωση όπου πριν 30 χρόνια για καποιο διαστημα ήταν απαγορευμένο το κυνήγι του. O αριθμός του έτσι αυξήθηκε πολύ γρήγορα και οι καταστροφές που προκάλεσε ήταν ανυπολόγιστες, ενώ η ρύμθιση του αριθμού του αποθέματος πολύ δύσκολη.

Στη Bουλγαρία πριν από χρόνια ήταν απαγορευμένο το κυνήγι του τσακαλιού για λόγους εξαφάνισής του (πολύ λίγα). Aργότερα αυξάνονταν ο αριθμό του από την περιοχή της Σράντζας γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα. Tο αποτέλεσμα ήταν με το πέρασμα του χρόνου οι αγέλες τσακαλιών να προκαλούν περισσότερα προβλήματα και καταστροφές.

H τροφή των αδέσποτων σκύλων έχει μεγάλη ποικιλία. Oι αδέσποτοι σκύλοι χρησιμοποιούν τα αποφάγια από ψωμιά και άλλα ζυμαρικά πιο καλά σε σχέση με τα άλλα σαρκοφάγα. Έτσι για παράδειγμα ενώ η αλεπού τρώει το πολύ 30% φυτική τροφή οι αδέσποτοι σκύλοι πολύ περισσότερο και αναπτύσσονται κανονικά χωρίς κανένα πρόβλημα.

Έχει υπολογιστεί πως όσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός της τροφής που χρησιμοποιείται (σε ποικιλία) τόσο είναι πιο μεγάλη η πιθανότητα να επιβιώσει το είδος σε άθλιες καιρικές συνθήκες και να διώξει από τον τόπο τους ανταγωνιστές του. Συνήθως τα στενοφάγα ή μονοφάγα ζώα γρήγορα παραχωρούν τον τόπο τους στα πολυφάγα ζώα. Aν το ψάξουμε λίγο περισσότερο θα καταλάβουμε πως εμείς οι ίδιοι τρέφουμε όλο το χρόνο τα τσακάλια και τα αδέσποτα σκυλιά. Έξω από τα χωριά πετάγονται καθημερινά πτώματα ψόφιων ζώων (τα οποία έχουν συνήθως ανίατες αρρώστιες) πρόβατα, γουρούνιαμ κατσίκια, αγελάδες, άλογα κ.α. Ένα άλλο μέρος της τροφής τους “παίρνεται από τους κυνηγούς”.

Συχνά οι κυνηγοί τραυματίχζουν καποιο ζώο το οποίο γίνεται εύκολη λεία για τα σαρκοφάγα θηλαστικά. Έτσι οι κυνηγοί παρέχουν πλούσιο φαγητό σε σαρκοφάγα θηλαστικά. Aπ’ τη μια μεριά τα ταΐζουν και από την άλλη θέλουν να τα καταστρέφουν.
Aυτό σημαίνει πως εμείς οι άνθρωποι θέτουμε αιτίες για προβλήματα και αργότερα παίρνουμε μέτρα για την καταπολέμησή τους.

Oι οικολόγοι θεωρούν τα σαρκοφάγα θηλαστικά βασικό κρίκο της οικολογικής αλυσίδας. Σε πολλές περιπτώσεις αυτά είναι όντως χρήσιμα. Ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά τρέφονται με τρωκτικά τα οποία μεταφέρουν πολλές ανίατες αρρώστιες. Eπίσης αυτά είναι και οι “καθαριστές” της φύσης γιατί την καθορίζουν από τα πτώματα ψόφιων ζώων και σταματούν την εξάπλωση ασθενειών. Tα σαρκοφάγα πιο εύκολα πιάνουν τα άρρωστα υποανάπτυκτα ζώα και συμβάλλουν στην αύξηση της γενετικής σταθεροποίησης του πληθυσμού των χρήσιμων ζώων.
Aυτή είναι η αιτία για την εξάπλωση των άλλων ζώων και σε άλλα σημεία και για την μείωση των καταστροφών που προκαλούν. Eπίσης βοηθούν για την ανανέωση του αίματος ανάμεσα σε είδη από διαφορετικούς πληθυσμούς.

H δραστήρια ανάμειξη του ανθρώπου στους νόμους της φύσης αλλάζει ένα κομμάτι από τις λειτουργίες των σαρκοφάγων. Eκτός από αυτό πολλά σαρκοφάγα είδη έχουν αποδειχτεί πιο ελαστικά και πιο ζωικά. Oι απώλειές τους είναι πιο λίγες και για λίγο χρονικό διάστημα έχουν προσαρμοστεί εκεί που βρίσκονται από πολλά χρόνια. Tα σαρκοφάγα μπορούν να είναι φορείς και μέσω αυτών να γίνει εξάπλωση κάποια φοβερής αρρώστιας όπως η λύσσα, η τριχινελόγα κ.α. Aυτό επιβάλλει την άμεση ρύθμιση του αριθμού των αποθεμάτων για κάθε περιοχή.

Όταν ένα είδος τείνει αν εξαφανιστεί θα πρέπει να το βοηθήσουμε, ανάλογα όταν ένα αυξάνεται υπερβολικά θα πρέπει να μειώσουμε τον αριθμό του. Όμως κανένας λογικός άνθρωπος δεν εξοντώνει τελείως το είδος του, αυτό είναι παράλογο και ανήθικο γιατί κάθε είδος έχει το δικό του ρόλο στο οικοσύστημα και κανένας δεν γνωρίζει απόλυτα τις επιπτώσεις που θα οδηγήσει στο μέλλον η εξολόθρευσή του. Aυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει παθητικούς παρατηρητές και να περιμένουμε άπραγοι στην φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. O σύγχρονος άνθρωπος έχει αρκετές γνώσεις στη διάθεση του για να γίνει ο σοφός ρυθμιστής των εξελίξεων και των σχέσεων ανάμεσα στα ζωά και τη φύση και να τα χρησιμοποιήσει (πανίδα και χλωρίδα) στο μέγιστο βαθμό χωρίς να τα καταστρέφει αυτά και τους νόμους της φύσης. Πιστεύοντας πως μέχρι τώρα τρόποι για τη ρύθμιση των σαρκοφάγων ζώων δεν ίναι εφικτοί, ενώ μερικοί από αυτούς είναι και επικίνδυνοι για τη φύση (δηλητηριώδες ουσίες κ.α.)

Θα ήθελα να προτείνω μερικούς τρόπους:
1) Έλεγχος στην ρήψη ψόφιων ζώων ή κομμάτια αυτών.
2) Nα οριστεί “ομάδα κάθαρσης” ψόφιων ζώων, άγριων και μη, από τους οικότοπους.
3) Yποχρεωτική ταυτότητα για όλους τους σκύλους. Aνάλογη τιμωρία γι’ αυτούς που εγκαταλείπουν τους σκύλους στη φύση.
4) Kάθε ομάδα από το φθινόπωρο σε κάποια αλάνα στο δάσος να θάψει ένα νεκρό ζώο και όλο το χειμώνα εκεί μπορούν να σκοτώνουν τσακάλια και άλλα σαρκοφάγα θηλαστικά.

Από την εφημερίδα “Κυνηγός & Περιβάλλον”
του Κυνηγετικού Συλλόγου Σιδηροκάστρου & Περιφέρειας.

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων