Μία επιστημονική μελέτη σχετικά με τον υβριδισμό του αγριόχοιρου στην Ευρώπη. Επισυνάπτω αποσπασματικά κάποια βασικά στοιχεία αυτής, για όσους πράγματι ενδιαφέρονται για την φύση και το αξιοθαύμαστο αυτό ζώο.
«Σημεία πρόσφατης υβριδοποίησης μεταξύ χοίρων και αγριόχοιρων στην Ευρώπη»
Μετά από μια ισχυρή δημογραφική παρακμή πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πληθυσμοί των αγριόχοιρων επεκτείνονται και το είδος είναι πλέον το δεύτερο άφθονο οπληφόρο στην Ευρώπη. Αυτή η αύξηση εγείρει ανησυχίες λόγω των επιπτώσεων των αγριόχοιρων στις καλλιέργειες και τα φυσικά οικοσυστήματα και ως πιθανός φορέας ασθενειών. Επιπλέον, το αγριογούρουνο μπορεί να υβριδοποιηθεί με τους οικόσιτους χοίρους, γεγονός που θα μπορούσε να αυξήσει τους κινδύνους για την υγεία και να μεταβάλει τις δυνατότητες προσαρμογής των αγριόχοιρων.
Αναλύθηκαν 47.148 πολυμορφισμοί μονού νουκλεοτιδίου σε αγριόχοιρο από την Ευρώπη (292) και την Εγγύς Ανατολή (16) και εμπορικές (44) και τοπικές (255) φυλές χοίρων, για να διακρίνουμε τα πρότυπα υβριδισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προσδιορίσαμε 33 αγριόχοιρους με περισσότερο από 10% εγχώρια καταγωγή στο γονιδίωμά τους, κυρίως συγκεντρωμένοι στην Αυστρία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Βουλγαρία και τη Σερβία.– Τα αποτελέσματά δείχνουν ότι ο υβριδισμός υφίσταται για μεγάλο χρονικό διάστημα και συνεχίζεται, αφού παρατηρήσαμε πρόσφατα υβρίδια. Παρόλο που οι άγριοι και οι οικόσιτοι πληθυσμοί έχουν διατηρήσει τη γενετική τους ιδιαιτερότητα, οι πιθανές απειλές για την υγεία εγείρουν ανησυχίες και απαιτούν την εφαρμογή δράσεων διαχείρισης και γεωργικών πρακτικών που αποσκοπούν στη μείωση της επαφής μεταξύ άγριων και οικόσιτων χοίρων.
– Στη βορειοδυτική Ευρώπη, η κύρια πηγή διείσδυσης των χοίρων σε αγριογούρουνα φαίνεται να προέρχεται από τον αγριόχοιρο που απελευθερώθηκε ή διέφυγε – ένα ΨΕΥΔΕΣ ΟΝΟΜΑ δεδομένου ότι ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΙ ΕΚΤΡΟΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΔΙΑ που είναι ευκολότερα στην εκτροφή και μεγαλώνουν (βάρος) γρηγορότερα από τον γνήσιο αγριόχοιρο. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί σε αναλύσεις σε ολόκληρο το γονιδίωμα της ποικιλίας άλλων πληθυσμών αγριογούρουνων από τη Σαρδηνία και τη Ρουμανία όπου η παρέμβαση των χοίρων σε αγριόχοιρους μπορεί να σχετίζεται με την εκτροφή χοίρων ελεύθερης βοσκής.
– Παρόλο που η παρεμβολή των εγχώριων γονιδίων μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να προκαλέσει κατάθλιψη και κακή προσαρμογή στο περιβάλλον, οι αναμεμιγμένοι γονότυποι θα μπορούσαν ενδεχομένως να προσαρμοστούν καλύτερα από τους γονικούς τους πληθυσμούς, ένα υβριδικό σθένος που μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη ετεροζυγωτικότητα και να εμφανίζει υψηλότερη αναπαραγωγική ικανότητα, αυξάνοντας έτσι το δυναμικό ΕΙΣΒΟΛΗΣ αυτού του είδους. Επιπλέον, η γενετική ικανότητα και η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των αγρίων αγριόχοιρων θα μπορούσαν να απειληθούν από την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών και τον ανταγωνισμό με υβρίδια για περιβαλλοντικούς πόρους.
– Υβριδισμός μεταξύ αγριόχοιρου και χοίρων έχει εντοπιστεί σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιώντας μια ποικιλία δεικτών. Παρόλο που παρέχουν πολύτιμες περιφερειακές πληροφορίες, αυτές οι μελέτες δεν μπορούν να συγκριθούν με έναν απλό τρόπο, καθιστώντας έτσι δύσκολη την αξιολόγηση της έκτασης του υβριδισμού των χοιριδίων αγριόχοιρου σε όλη την Ευρώπη.
– Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο στόχος μας ήταν να εκτιμήσουμε τα επίπεδα υβριδισμού σε αγριόχοιρους σε ολόκληρη την Ευρώπη συγκρίναμε τον αγριόχοιρο με τους εμπορικούς χοίρους, για να ελέγξουμε την ακρίβεια των αποτελεσμάτων μας, καθώς δεν αναμενόταν υβριδισμός σε βιομηχανικές εκτροφές χοίρων.
Επιπλέον, συμπεριλάβαμε τις τοπικές φυλές καθώς, κατ ‘αρχήν, αναμένεται να είναι η κύρια πηγή εισβολής χοίρων σε αγριόχοιρους, ενώ οι χοίροι που εκτρέφονται βιομηχανικά θα έχουν πολύ λιγότερο σχετικό ρόλο. Επιπλέον, όπως τονίζεται τόσο από την πολυπλοκότητα των αποτελεσμάτων πρόσμιξη όσο και από την κλίση εντός του συμπλέγματος (Εικ. 2), οι τοπικές φυλές μπορούν να παρουσιάσουν μια ισχυρή γενετική διαφοροποίηση σε σύγκριση με τις εμπορικές γραμμές και η συμπερίληψή τους είναι υψίστης σημασίας για την εκτίμηση των πρόσφατων επιπέδων υβριδισμού.
– Ωστόσο, θα ήταν ενδιαφέρον να προσομοιώσουμε διαφορετικά δημογραφικά σενάρια για πληθυσμούς με μεταβλητά επίπεδα γενετικής πρόσμιξης για να επιτρέψουμε τη βελτίωση των πολιτικών διαχείρισης. Επιπλέον, η παρουσία πρόσφατου μείγματος εγείρει ανησυχία σχετικά με τον πιθανό κίνδυνο εξάπλωσης των χοίρων που μεταδίδονται σε ασθένειες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν ληφθεί υπόψη η εισαγωγή της αφρικανικής πανώλης των χοίρων στον Καύκασο και, αργότερα, εξαπλώθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ η αυξημένη βιοασφάλεια θα μπορούσε να αποτρέψει τη μετάδοση σε εκτρεφόμενα ζώα, ο κίνδυνος παραμένει υψηλός για χοίρους ελεύθερης βοσκής και η επαφή με αγριογούρουνα θα μπορούσε να είναι μια πιθανή οδός μόλυνσης.
Αυτός ο κίνδυνος θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος εάν νεαρά άτομα (0,5-2 ετών) εμπλέκονται στο συμβάν πρόσμειξης και τη μόλυνση, καθώς δείχνουν υψηλότερη συνδεσιμότητα με άλλα άτομα εντός του πληθυσμού σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα ζώα. Επιπρόσθετα, ο αυξανόμενος αριθμός αγριογούρουνα σε αστικές περιοχές θα μπορούσε να ευνοήσει τη μετάδοση ζωονόσων και άλλων ασθενειών και θα μπορούσε ενδεχομένως να επιδεινωθεί από την παρεμβολή, αν και υβριδοποίησης, των χαρακτηριστικών ωμότητας.
– Δυστυχώς, όπως τονίζεται από την παρουσία σχεδόν καθαρών χοίρων στο δείγμα αγριόχοιρου, η ταυτοποίηση των υβριδίων στο χωράφι μπορεί να είναι προβληματική ακόμη και για έμπειρο προσωπικό, όπως αναφέρεται για άλλα είδη, τονίζοντας τη σημασία των γενετικών μελετών και την επιλογή των πληθυσμών αναφοράς.
Ωστόσο, δεδομένου ότι ο σημερινός πληθυσμός αγριόχοιρου αντιπροσωπεύει ένα σύνολο γονότυπων, είναι μάλλον ανέφικτο να μειωθούν τα επίπεδα υβριδισμού με την απομάκρυνση των αναμεμειγμένων ατόμων. Κατά συνέπεια, υπάρχει επείγουσα ανάγκη ανάπτυξης στρατηγικών για τη μείωση του υβριδισμού και των υποκείμενων αιτίων του. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν τη σημασία της μακροχρόνιας γενετικής παρακολούθησης των πληθυσμών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο υβριδισμός μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, οι αναλυτικές προσεγγίσεις ενδέχεται να έχουν διαφορετική ισχύ ανάλυσης και η φυσική κίνηση των ζώων μπορεί να αναδιαμορφώσει τη χρονική υποδομή του πληθυσμού. Επιπλέον, προτείνουμε να εφαρμόσουμε αυστηρούς γενετικούς ελέγχους στα ζώα προέλευσης για πρακτικές απελευθέρωσης, μειώνοντας τη χρήση των εκτρεφόμενων ζώων, τα οποία έχουν αποδειχθεί να είναι μια από τις κύριες πηγές παρεμβολής.
-Ταυτόχρονα, πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τους κινδύνους που συνδέονται με τις παράνομες εισαγωγές και για τη βελτίωση της βιοασφάλειας σε χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις ελεύθερης βοσκής. Επιπλέον, τα αποτελέσματά μας επισημαίνουν την εσωτερική υποδομή του ευρωπαϊκού πληθυσμού αγριόχοιρων. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη ανάπτυξης σχεδίων διαχείρισης που θα λαμβάνουν υπόψη περιφερειακές διαφορές (π.χ. Γαλλία ή Κάτω Χώρες) και θα διευκολύνουν την εφαρμογή διασυνοριακών στρατηγικών (π.χ. Βαλκάνια και Καρπάθια). Ένας συνδυασμός τέτοιων μέτρων θα συμβάλει στη μείωση των ποσοστών επαφής μεταξύ αγριόχοιρου και χοίρων, μειώνοντας την εμφάνιση τόσο των συμβάντων υβριδισμού όσο και του κινδύνου εξάπλωσης της νόσου.
(Δημοσίευση άρθρου Νοέμβριος 2018 – Συγγραφέας Laura Lacolina)
Η έρευνα υποστηρίχθηκε από το Aalborg Zoo Conservation Foundation (AZCF)
