Σκοποβολή. Ξεκινώντας από το sporting

0

2078-sporting.jpg

του Λεωνίδα Μητσιάλη

Αποφασίσαμε λοιπόν να ασχοληθούμε με την σκοποβολή. Ναι, αλλά με ποιο αγώνισμα; Υπάρχουν όπως είπαμε τα 3 ολυμπιακά αγωνίσματα, trap, skeet και double trap, και υπάρχει και το μη ολυμπιακό sporting. Αυτά στην Ελλάδα βέβαια, αφού στο σύνολό τους, τα αγωνίσματα πήλινου δίσκου ανά την υφήλιο αριθμούν δεκάδες παραλλαγές. Στα δικά μας δεδομένα λοιπόν, και πριν αρχίσουμε τις αναλύσεις για το ποιο αγώνισμα είναι το καταλληλότερο για τον εκάστοτε υποψήφιο σκοπευτή, καλό θα ήταν να ρίξουμε μία ματιά στο υπόβαθρο της σκοποβολής στην Ελλάδα, στις υποδομές, την νοοτροπία των Ελλήνων σκοπευτών κ.α.

Κατ’ αρχήν, σκοπευτήρια πήλινου στόχου υπάρχουν λίγα, σε σύγκριση τουλάχιστον με χώρες που λόγω παράδοσης έχουν πολύ σοβαρότερες υποδομές (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, Ιταλία, Κύπρος κλπ.) Η σκοποβολή στην Ελλάδα ξεκίνησε να γίνεται γνωστή αρκετά παλιά, αλλά παρ’ όλο το μεγάλο διάστημα που είχαμε την παρουσία του πήλινου δίσκου στην χώρα μας, ποτέ δεν ωρίμασε σαν σπορ. Λίγο οι «δύσκολες» εποχές, λίγο η οπλοφοβία, λίγο το κόστος του αθλήματος, όλα αυτά έπαιξαν ανασταλτικό ρόλο στην άνθηση της σκοποβολής πήλινου δίσκου στην Ελλάδα. Κρίμα φυσικά, γιατί σαν χώρα, από αρχαιοτάτων χρόνων, μάθαμε να μεγαλώνουμε με τα όπλα, χρησιμοποιώντας τα είτε σε πολέμους είτε στο κυνήγι με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας κυνηγός είναι πολύ πιο ταλαντούχος σκοπευτής (στο επίπεδο του αρχαρίου) από άλλους λαούς, και αυτό δεν είναι δική μου διαπίστωση, αλλά πιο ειδικών.

Εκτός από την έλλειψη των σκοπευτηρίων, ένα πρόβλημα είναι και η προσκόλληση στα ολυμπιακά αγωνίσματα, ίσως επειδή αυτά γνωρίσαμε πρώτα στην Ελλάδα, αλλά κυρίως λόγω του βάρους που πέφτει σε αυτά από τους επίσημους φορείς, ενώ θα μπορούσε να ενισχυθεί περισσότερο ο διασκεδαστικός ρόλος της σκοποβολής και όχι ο αγχωτικός πρωταθλητισμός. Φυσικά η εθνική μας ομάδα έχει απόλυτη ανάγκη την στήριξη της πολιτείας, αλλά εξίσου σημαντική θα ήταν και μία εκστρατεία προσέλκυσης νέων σκοπευτών, από τους οποίους θα ήταν ευκολότερη και αποτελεσματικότερη η επιλογή των μελλοντικών ταλέντων για το διεθνές επίπεδο.

Ενάντια λοιπόν στο υπάρχον κατεστημένο, η κοινή λογική είναι ο αρχάριος σκοπευτής να ασχοληθεί με το Sporting. Κατά την γνώμη μου, το Sporting εξυπηρετεί πολλαπλούς σκοπούς. Πρώτον, είναι το αδιαμφισβήτητο “σχολείο” για τον αρχάριο σκοπευτή, αφού εκεί θα μάθει τα βασικά στοιχεία περί σκοποβολής, που θα τον συντροφεύουν αργότερα σε όλες του τις σκοπευτικές δραστηριότητες. Ο αρχάριος σκοπευτής, στο Sporting απολαμβάνει επίσης μία πιο επιεική αντιμετώπιση από τους συναδέλφους του, μιας και οι περισσότεροι που ασχολούνται με το Sporting είναι κυνηγοί και όχι έμπειροι σκοπευτές, ώστε να έχουν απαιτήσεις όλοι να σέβονται αυστηρά “πρωτόκολλα”.
Από εκεί και πέρα, κάποιοι “προωθούνται” στα ολυμπιακά αγωνίσματα και κάποιοι άλλοι παραμένουν στο Sporting, είτε γιατί το βρίσκουν πιο ενδιαφέρον από τα υπόλοιπα, είτε γιατί απολαμβάνουν αυτήν την πιο ανέμελη ατμόσφαιρα, ή γιατί σκοπός τους είναι να περνάνε καλά και να βελτιώσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες για το κυνήγι. Όλοι οι λόγοι είναι σεβαστοί και κάθε χαρακτήρας έχει το λόγο του που επισκέπτεται το σκοπευτήριο.
Η γοητεία που ασκούν τα ολυμπιακά αγωνίσματα, σίγουρα κερδίζει αυτόν που θέλει να δοκιμάζεται στα δύσκολα, και αυτούς που έχουν το μικρόβιο του συναγωνισμού, αφού αργά ή γρήγορα, οι περισσότεροι θα δοκιμάσουν την τύχη τους σε κάποιον αγώνα, όταν αισθανθούν δυνατοί και σίγουροι για τις δυνατότητες τους. Για την ακρίβεια, η συμμετοχή στους αγώνες είναι αρκετός λόγος για κάποιους να ασχοληθούν με τα αγωνίσματα αυτά, μιας και αν υπήρχε αγωνιστικό πρόγραμμα στο Sporting, σίγουρα θα κράταγε πολύ περισσότερους σκοπευτές που θα έκαναν πρωταθλητισμό εκεί. Δυστυχώς, στον τομέα αυτόν, το Sporting έχει αντιμετωπιστεί άδικα από την ΣΚ.Ο.Ε., που πολύ απλά το αγνοεί.
Και κάπως έτσι ξεκινάνε οι “μεταγραφές” από το Sporting στα άλλα αγωνίσματα. Και η πλάκα είναι ότι πρακτικά το Sporting έχει την μεγαλύτερη ποικιλία βολών, το περισσότερο “σασπένς” αν θέλετε, κι όμως αργά ή γρήγορα, οι περισσότεροι σκοπευτές διαλέγουν ένα ολυμπιακό αγώνισμα.
Πιστεύω ότι ο λόγος έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία, που συνεχώς αναζητάει την πρόκληση, διαρκώς θέλει να ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω. Π.χ., ο σκοπευτής του Sporting θέλει να μεταπηδήσει σε άλλο αγώνισμα, γιατί εκεί τα πράγματα είναι δυσκολότερα και αυστηρότερα. Μετά, αρχίζει να λαμβάνει μέρος σε αγώνες, για να συναγωνιστεί τους άλλους. Ύστερα, προσπαθεί να ανέβει τις κατηγορίες, μέχρι να καταλήξει στην Α.
Αν κρίνω από τον εαυτό μου, όσο καιρό ήμουν στην Β κατηγορία, μου είχε γίνει εμμονή να ανέβω στην Α, κι ας μην ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω τον ανταγωνισμό εκεί. Δεν με ενδιέφερε αν θα ξανάβλεπα κύπελλο ή μετάλλιο έστω από μακριά, αυτό που με έκαιγε ήταν ότι υπήρχε μία ομάδα ανθρώπων διαλεγμένοι με κριτήρια απόδοσης, και εγώ ήμουν απ’ έξω.
Σίγουρα η ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου παίζει μεγάλο ρόλο, και δεν έχουν όλοι το μικρόβιο του συναγωνισμού, αλλά έχω καταλήξει ότι το Sporting χάνει τους οπαδούς του από αυτόν τον λόγο, την ανυπαρξία επίσημων αγώνων.
Φυσικά όλα αυτά είναι τελείως πλασματικά και να εξηγήσω το γιατί. Το Sporting στην Ελλάδα είναι εύκολο. Αυτό συμβαίνει όμως επειδή είναι κυρίως τόπος εξάσκησης των κυνηγών, οι οποίοι για να μην χάσουν το ενδιαφέρον τους στην σκοποβολή, έχουν ανάγκη από μία θετική πρώτη εμπειρία. Χρειάζονται την τόνωση της αυτοπεποίθησής τους ώστε να επιστρέψουν και δεύτερη και τρίτη φορά και τελικά να κολλήσουν με την σκοποβολή. Κάποια στιγμή όμως, το πράγμα καταντάει βαρετό, λίγο η έλλειψη αγώνων (ο άνθρωπος είναι καθαρά ανταγωνιστικό ζώο), λίγο η μονοτονία, λίγο ο περιφρονητικός τρόπος που βλέπουν το Sporting οι “καθαρόαιμοι” (τρομάρα τους) σκοπευτές, τελικά ο νέος σκοπευτής, με μαθηματική ακρίβεια, ασχολείται με το Skeet ή το Trap, ή απλά τα παρατάει όλα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που παραμένουν πιστοί στο Sporting, αν και τελικά είναι ίσως οι πιο “ψαγμένοι” απ’ όλους μας. Ξέρουν τι θέλουν, να περάσουν ένα ευχάριστο πρωινό, να πουν δυο κουβέντες πίνοντας καφέ με τους φίλους τους και φυσικά να βελτιώσουν και να διατηρήσουν τις σκοπευτικές τους ικανότητες σε ένα υψηλό επίπεδο με απώτερο σκοπό την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο κυνήγι.
Τα πράγματα όμως, θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά, όπως έχουν αποδείξει οι συνάδελφοι σκοπευτές στο εξωτερικό, και ιδίως στην Μ. Βρετανία και στις Η.Π.Α. Εκεί το Sporting έχει εξελιχθεί τόσο, που τελικά έχει πολύ μεγαλύτερη αξία να βγει κάποιος πρωταθλητής στην πόλη ή στον νομό του στο Sporting παρά πρωταθλητής της χώρας του στο Skeet. Μην ξεχνάμε ότι το Skeet και το Trap έχουν έναν βαθμό ευκολίας ακριβώς λόγω της επαναληπτικότητας που τα διακρίνει. Εντάξει, στις ολυμπιακές τους μορφές δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα, αλλά στο αμερικάνικο Skeet για παράδειγμα είναι απλούστατο να κάνεις 25άρι σχετικά γρήγορα. Το Sporting όμως εκεί κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Το να κάνει κάποιος ένα απόλυτο σκορ, π.χ. 100/100 σε ένα ολόκληρο course, ή να κάνει ένα 25άρι σε ένα parcour του FITASC συζητείται μέσα στους κύκλος των σκοπευτών για μήνες και σε κάποιες περιπτώσεις δεν ξεχνιέται ποτέ. Ο George Digweed, 7 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στο Sporting, θεωρείται δικαίως το καλύτερο ντουφέκι στον κόσμο. Οι αντίστοιχοι παγκόσμιοι πρωταθλητές στα Skeet & Trap θεωρούνται απλά κορυφαίοι αθλητές.
Για να καταλήξω, το Sporting δεν είναι αυτό που εμείς έχουμε γνωρίσει. Εδώ είναι άλλη μία μισοδουλειά, άρπα κόλλα, όπως όλα σχεδόν τα πράγματα στην χώρα μας. Μακάρι κάποια στιγμή να γίνει μία σοβαρή εγκατάσταση στην Ελλάδα, με προγραμματισμό, υπευθυνότητα και επαγγελματισμό. Η ανταπόκριση του κόσμου θα είναι πραγματικά τεράστια.

Τεχνικά
Το Sporting, με δυο λέξεις, είναι προσομοίωση κυνηγετικών βολών. Βολές δηλαδή που θα συναντήσουμε στον κυνηγότοπο, σε αντίθεση με το Skeet (ποτέ δεν μου έτυχε να διασταυρωθούν μπροστά μου δύο πουλιά, πηγαίνοντας σε αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους με ιλλιγιώδη ταχύτητα) και το Trap (δεν υπάρχει θήραμα που να εκτοξεύεται από το έδαφος με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα). Θα συναντήσουμε λοιπόν βολές οικείες με την εμπειρία μας στο κυνήγι, τραβέρσες, πλάγιες τραβέρσες, απομακρυνόμενους και εισερχόμενους δίσκους, κάθετης απογείωσης (παπί) αλλά και βολές εδάφους (λαγός).
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας όπλο, που δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα αλληλεπίθετο, αρκεί να μάθουμε τον ασφαλή χειρισμό του, ο οποίος δεν συμπίπτει συνήθως με αυτό που εμείς έχουμε μάθει να αποκαλούμε «ασφαλή χειρισμό». Τα φυσίγγια μπορούν να είναι ακόμα και τα κυνηγετικά μας φυσίγγια των 32-33 γραμμαρίων, αν και τα περισσότερα σκοπευτήρια θέτουν ως ανώτερο όριο τα 28 γραμμάρια, συνήθως σε Νο 8. Απαραίτητα είναι τα μέσα προστασίας της όρασης και της ακοής μας (ακουστικά και σκοπευτικά γυαλιά), ενώ αντί για ένα σκοπευτικό γιλέκο μπορούμε να βολευτούμε και με το κυνηγετικό μας. Οι συσφίξεις που χρησιμοποιούνται εξαρτώνται φυσικά από τις αποστάσεις βολής που θα συναντήσουμε στο εκάστοτε σκοπευτήριο, αλλά σαν μπούσουλας, ένα βελτιωμένος κύλινδρος είναι ικανός να ανταπεξέλθει άριστα στο 90% των βολών που θα συναντήσετε στα ελληνικά σταντ του Sporting.

Πώς ρίχνουμε;
Σε όλα τα σκοπευτήρια, στους βατήρες του Sporting υπάρχει πάντα ένας άνθρωπος ο οποίος πέρα από τον ρόλο του να πατάει κουμπιά, είναι υπεύθυνος και για την ενημέρωση των νέων σκοπευτών σχετικά με το αγώνισμα, τις παρουσιάσεις των δίσκων, την εξοικείωσή τους, τον ασφαλή χειρισμό του όπλου, καθώς και για μικρές συμβουλές τεχνικής για τις διάφορες παρουσιάσεις των δίσκων. Επομένως δεν υπάρχει λόγος άγχους ότι θα πάμε απροετοίμαστοι, αλλά καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι (1) το όπλο πρέπει να είναι πάντα ανοιχτό και άδειο, με εξαίρεση την στιγμή που είμαστε μέσα στον βατήρα και είναι η σειρά μας να ρίξουμε, (2) περιμένουμε την σειρά μας χωρίς να κάνουμε φασαρία ενοχλώντας τους υπόλοιπους σκοπευτές, και παρατηρούμε τους δίσκους και τις βολές των συναδέλφων μας, ιδίως αν είναι εμπειρότεροι από εμάς, (3) διατηρούμε την ψυχραιμία και την ηρεμία μας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Σκοπός είναι να περάσουμε ευχάριστα και να βελτιώσουμε την σκοπευτική μας ικανότητα, και να φροντίσουμε ώστε και οι υπόλοιποι που θα είναι στον ίδιο χώρο μαζί μας να μην ενοχληθούν από την συμπεριφορά μας. Η νευρικότητα εντός και εκτός βατήρα, ενοχλεί τους παρευρισκόμενους, βλάπτει το θετικό αποτέλεσμα των βολών μας και είναι και πρόξενος ατυχημάτων.
Σταντ για Sporting υπάρχουν εντός Αττικής στα σκοπευτήρια της Μαλακάσας, της Πάρνηθας και της Ελευσίνας.

lead01.jpg

Σχετικά άρθρα:

* Εισαγωγή στα σκοπευτικά αθλήματα
Η κυνηγετική σκοποβολή, αρχικά ξεκίνησε χρησιμοποιώντας σαν στόχους ζωντανά περιστέρια. Τα ήθη περασμένων εποχών επέτρεψαν σε μια τέτοια δραστηριότητα να γνωρίσει μεγάλη άνθηση και αποδοχή από πολλούς κοινωνικούς κύκλους. Τα χρόνια βέβαια πέρασαν και πολύ πριν η περιστεροβολία κηρυχθεί παράνομη, οι στόχοι είχαν ήδη αρχίσει να αντικαθίστανται από άψυχα υλικά σε ποικίλλες παραλλαγές, και πολύ σύντομα καθιερώθηκε η λύση του πήλινου δίσκου. ..
* Τα σκοπευτήρια της Αττικής
Μία σύντομη γνωριμία με τα σκοπευτήρια πέριξ των Αθηνών. Το Σκοπευτήριο του Ο.Φ.Κ.Ο. (Όμιλος Φιλάθλων Κυνηγετικού Όπλου) ή της Μαλακάσας όπως λέγεται, βρίσκεται στην περιοχή Μήλεσι, ανάμεσα στη Μαλακάσα και στη Σκάλα Ωρωπού. Για να φτάσουμε εκεί από την Αθήνα, παίρνουμε την Εθνική Οδό προς Θεσ/νίκη. Μετά τη Μαλακάσα στρίβουμε δεξιά προς τη Σκάλα Ωρωπού….

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων