Τα Τρυγόνια στην Πελοπόννησο

0

807-doveut-1.jpg
Αρχές Ιουλίου και κάποιες ανησυχίες αρχίζουν να μας ζώνουν όπως κάθε χρόνο. Που θα πάμε φέτος ;
Η Μακεδονία και η θράκη είναι πάντα εκεί. Τα μεγάλα κυνηγετικά τερέν τα χωράφια με τα Λιόσπορα
που παίζουν τα τρυγόνια και τα απέραντα ορτυκοτόπια. Μια ανατριχίλα και μια νοσταλγία με πιάνει κάθε φορά που εικόνες της πρώτης κυνηγετικής μέρας περνάνε σαν φλας από το μυαλό μου. Τι θα κάνουμε, θα πάμε και φέτος η θα καθίσουμε στα μετόπισθεν και ότι βγει. Η Αρκαδία η Μεσσηνία η Αργολίδα και γενικά η Πελοπόννησο δεν κρατάει πολλά τρυγόνια. Τα μέρη αυτά μαζί με κάποια μεγάλα νησιά είναι οι “αδικημένες περιοχές” σε σχέση με τη βόρειο Ελλάδα και τον Έβρο είναι οι άγονες γραμμές των τρυγονιών. Λίγα τρυγόνια μένουν λίγες φωλιές και κατά συνέπεια στις 20 Αυγούστου τα πουλιά είναι μετρημένα. Κοπαδάκια με πέντε έξη πουλιά βλέπεις τον Ιούλιο να βόσκουν στις άκρες στους χωματόδρομους στις αποθερισιές και στις βικίστρες. Τα μεσημέρια σταλίζουν στα σύρματα της ΔΕΗ και στα ξερά πλατάνια δίπλα στα ρέματα.. Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα. Για να βρεις ένα κοπαδάκι 10-15 πουλιά πρέπει να κάνεις χιλιόμετρα και να χάσεις πολλές ώρες σε ανιχνεύσεις και παρακολούθηση. .

Κάνω αυτές τις σκέψεις ενώ οδηγώ για να πάω σε ένα χωριουδάκι ψηλά στις παρυφές του Ταϋγέτου. Δεν έχει αρχίσει ακόμα το έλατο αλλά η διαδρομή περνάει μέσα από ένα τεράστιο δάσος βελανιδιάς με τρεχούμενα ρεματάκια και πηγές με νερά πεντακάθαρα που τραγουδάνε ένα πανάρχαιο και πανέμορφο τραγούδι γλύφοντας τις πέτρες τους κορμούς και τα κλαριά που μάζεψε ο χειμώνας. Δίπλα από το δρόμο που και που εμφανίζονται μικρά χωραφάκια με καλαμπόκια, βίκο, λίγο σιταράκι σπαρμένο σε παρτέρια και ενδιάμεσα ποτιστικά με ντομάτες φασολάκια, μπάμιες και διάφορα άλλα οπωροκηπευτικά που συμπληρώνουν την υγιεινή διατροφή των ανθρώπων της απομόνωσης και της γλυκιάς μοναξιάς του χωριού. Οδηγώ απορροφημένος στην μαγεία της διαδρομής όταν μπροστά μου πετάγονται από την άκρη ένα ζευγάρι τρυγονάκια. Δεν προλαβαίνω να συνέλθω και άλλα δύο στον αέρα μπροστά από το αυτοκίνητο τραβάνε κατά μήκος του δρόμου. Χαμηλώνουν και πάνε να ξανακαθίσουν το αυτοκίνητο τα πιέζει και ξεπετάγονται. Δύο τρεις φορές η ίδια εικόνα. Γλιστράνε στον αέρα αλλάζοντας το γκρι με το λευκό της κοιλιάς και τις άσπρες κουκίδες της ουράς τους. Κόβω ταχύτητα και σταματάω. Κάθονται τα δύο γύρω στα είκοσι μέτρα μπροστά μου κάτω στο δρόμο και τα άλλα δύο σε μια βελανιδιά μέσα στις φυλλωσιές. Ώρα για τσιγαράκι και περισυλλογή. Από το παράθυρο ακούγονται τα γουργουρίσματα μέσα από τα δέντρα. Πολλά τρυγόνια. Τα καλεί φαίνεται ο τόπος. Τα τρυγόνια ζευγαρώνουν παντού αλλά πιστεύω ότι στην περιοχή μας (Πελοπόννησο) οι περισσότερες φωλιές είναι ψηλά σε μέρη τέτοια όπου εδώ βρίσκουν νερό, φαγητό, ησυχία , δροσιά
και από τα γουργουρίσματα καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχω πέσει σε καλό τόπο αναπαραγωγής. Το μέρος που είμαι πρέπει να είναι τουλάχιστον 600 με 700 μέτρα υψόμετρο. Μετά τις αρχές του Ιουλίου όταν είναι τα χωράφια θερισμένα κατεβαίνουν στον κάμπο αλλά πάντα ο μεγαλύτερος αριθμός τρυγονιών παραμένει ψηλά. Βέβαια τα τρυγόνια αυτά δεν μπορούμε να τα κυνηγήσουμε γιατί είναι εκτός ζωνών. Και δεν είναι μόνο αυτό αλλά μόλις ξεκινήσει το κυνήγι όσα από αυτά τα τρυγόνια που έχουν κατέβει στον κάμπο με τις πρώτες τουφεκιές και ιδικά εάν ακούσουν ομοβροντίες εξαφανίζονται και πιάνουν πάλι το ορεινό εκεί που έχουν αναπαραχθεί και αισθάνονται ασφάλεια. Έχουν την ησυχία τους και δεν ξανακατεβαίνουν στον κάμπο εύκολα. Πρέπει να αλλάξει ο καιρός να βρέξει να πιάσει κανένα μπουρίνι για να ανακατευτούν ξανά τα πουλιά.

Πολλά από αυτά τα τρυγόνια κάθε μέρα κάνουν το δρομολόγιο από το ορεινό στο κάμπο στις σιταριές στις καλαμποκιές και στο βίκο. Η πτήση τους το πρωί είναι γρήγορη και χαμηλή. Ακολουθούν συγκεκριμένους διαδρόμους μέσα από χουναριές και ρέματα με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται ξαφνικά μπροστά στον κυνηγό δυο δύο τρία μαζί αιφνιδιάζοντας τον με αποτέλεσμα οι επιτυχίες να είναι ελάχιστες. Φτάνοντας μπροστά στον κυνηγό στην φυλάχτρα κάνουν ένα σπάσιμο και ένα γύρισμα δείχνοντας την κοιλιά τους. Σ αυτή τη φάση και μόλις απομακρυνθούν καμιά εικοσιπενταριά μέτρα είναι η καλύτερη στιγμή για την πρώτη τουφεκιά. Πολλά περνάνε σίρριζα όπως λέμε πάνω και δίπλα από τον κυνηγό. Εκεί θέλει ψυχραιμία. Δεν τουφεκάμε όταν έρχεται και είναι πάνω από το κεφάλι μας. Είναι σίγουρη η αποτυχία. Περιμένουμε να μας “καβαλήσει” γυρνάμε και τουφεκάμε πίσω πάντα στη σωστή απόσταση. Καλό είναι εάν έχουμε καραμπίνα να μην την αδειάζουμε αλλά να κρατάμε το τρίτο. Πολλές φορές ένα καθυστερημένο η ένα προγκιγμένο τρυγόνι είναι ο καλύτερος στόχος και η πιο εύκολη τουφεκιά.
Αναφέρομαι σε τόπους που δεν έχουν τον Αύγουστο πολλά τρυγόνια, εγώ τους τόπους αυτούς τους ονομάζω “άγονες γραμμές” γιατί χωρίς τρυγόνια και ορτύκια ουσιαστικά το κυνήγι για μας αρχίζει στις 15 Σεπτέμβρη όταν δηλαδή αρχίζει ο λαγός και η πέρδικα και το αγριογούρουνο.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ : Που θα φυλάξουμε την πρώτη μέρα

Στις άγονες γραμμές λοιπόν στις αρχές Αυγούστου τα κοπαδάκια των 5-6 πουλιών καθώς και τα σκόρπια τρυγόνια σμίγουν σιγά σιγά σε κοπαδάκια των 15-20 πουλιών. Τα βλέπουμε στα χωράφια να βόσκουν και στα σύρματα να λιάζονται και να ψειρίζονται φουσκώνοντας σαν μπαλονάκια. Την πρώτη μέρα πρέπει να ξεπεραστούν πολλές δυσκολίες. Τα τρυγόνια που θα τουφεκίσουμε λίγα, μετρημένα. Τα “καλά” πουλιά που δίνουν τη δυνατότητα μίας φαντασμαγορικής τουφεκιάς ακόμα πιο λίγα. Δεν έχουμε ρίξει τουφεκιά εδώ και πεντέμισι μήνες, το χέρι βαρύ, τα αντανακλαστικά χάλια. Πρέπει να συγκεντρωθούμε κατ αρχήν να είμαστε ήρεμοι και να έχουμε καλή φυλάχτρα. Μια φυλάχτρα που θα είναι στο διάβα στη γραμμή των τρυγονιών όπως μπαίνουν το πρωί. Να περνάνε ούτε πολύ μακριά ούτε πολύ κοντά. Βέβαια το να πετύχης το απόλυτο είναι δύσκολο. Τουλάχιστόν να μη λέμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια κατά τις 11 η ώρα το πρωί. Τι έπαθα , τι χαζομάρα έκανα , γιατί δεν κάθισα πιο πέρα, θα μπορούσα να έχω τουφεκίσει πιο πολλά πουλιά και άλλα διάφορα τέτοια. Εδώ είναι βέβαια πιο λίγοι οι κυνηγοί σε σχέση με τη κεντρική και βόρειο Ελλάδα όπου υπάρχει μεγάλος συνωστισμός αλλά λίγα τα τρυγόνια. Που θα πιάσουμε πρώτη μέρα εκεί που έχει τα περισσότερα τρυγόνια η εκεί που είναι λίγα τα τρυγόνια αλλά λίγοι η καθόλου κυνηγοί. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι όσο αφορά την τελική επιλογή που θα κάνει ο κυνηγός την πρώτη μέρα.
Γιατί όπου υπάρχουν σίγουρα πολλοί κυνηγοί τρυγόνια θα πάρει όποιος εντοπίσει και πιάσει καρτέρι στις παρυφές του δάσους εκεί από όπου βγαίνουν το πρωί τα τρυγόνια. Θα τουφεκίσει πουλιά σχετικά ήρεμα και όχι τουφεκισμένα από άλλους κυνηγούς. Οι άλλοι που περιμένουν στις σιταριές στον κάμπο θα βλέπουν που και που κανένα τρυγόνι με το κιάλι.
Κάποιος κυνηγός όμως που θα βρει μια σιταριά κοντά στο ποτάμι μέσα στις καρυδιές και στα δέντρα θα δει πιο πολλά πουλιά με μία προϋπόθεση όμως. Ότι δεν θα είναι κοντά η μπροστά του άλλοι κυνηγοί που θα του κόψουν τρυγόνια.
Γι αυτό θέλει τουλάχιστον την προηγούμενη μέρα στις 19 Αυγούστου να είμαστε στο καρτέρι στη σιταριά που έχουμε καταλήξει από την προηγούμενη μέρα. Εκεί μόλις φωτίσει θα δούμε από πού μπαίνουν τα τρυγόνια , σε πιο κλαρί πιάνουν , που κάθονται στο χωράφι, από πού φεύγουν αν νοιώσουν ότι κινδυνεύουν. Αλλά κυρίως θα δούμε αν είναι άλλοι κυνηγοί. Αν είμαστε μόνοι μας έχουμε πολλές πιθανότητες να είμαστε μόνοι μας και την άλλη μέρα. Τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο γιατί το θέμα έχει γίνει πια επιστήμη και παίζονται πολλές κομπίνες και τρίπλες. Γι αυτό καλό είναι να έχουμε πάντα στο μυαλό μας μια δεύτερη και μια τρίτη λύση σε περίπτωση που το πρωί αντί να είμαστε μόνοι μας αντικρίσουμε κανένα λόχο από κυνηγούς που έχουν κοιμηθεί μέσα στη σιταριά.

Καλή Αρχή

Μπάμπης Γκαβάς 14 Αυγούστου 2003 gavas@tri.forthnet.gr

Σχετικά άρθρα:

* Τόνωση Πανίδας
Σε συνεργασία: ΔΕΗ – Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης και Κυνηγετικού Συλλόγου Μεγαλόπολης…
* Οι Βασίλισσες του 2001-2002
Έχω πάει μαζί με τα σκυλιά μου για βόλτα σε ένα από τα καλύτερα και πιο αγαπημένα μου μπεκατσοτόπια. Αναπόφευκτα το μυαλό μου γυρνάει πίσω. Κάθε γωνιά του δάσους κάθε ρεματάκι κάθε όχτος δίπλα από το ποτάμι που κοιτάζω με κάνει να σκιρτίζω από τις θύμησες…
* Κυνηγήστε με ασφάλεια
Το όπλο είναι ένα εργαλείο ουσιαστικά με το οποίο θηρεύουμε το θήραμα και αποτελεί το βασικό και αναγκαίο μέσο για κάθε κυνηγό. Είναι ότι πιο αποτελεσματικό υπάρχει και έχει εφεύρει ο άνθρωπος για να ασκεί την θήρα…
* Πώς επιλέγω και πώς μεγαλώνω ένα πουλόσκυλο
Το σκυλάκι μας αρχίζει να παίρνει εφόδια από 3 μηνών, για να μην πω και νωρίτερα. Εφόδια που θα χαράξουν την ψυχή του και το μυαλό του για πάντα…
* Πως επιλέγουμε το πουλόσκυλο που μας ταιριάζει
Για να γίνουν κατανοητά μερικά πράγματα που θα βοηθήσουν στην πορεία, πρέπει να αναφερθώ πολύ συνοπτικά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας όχι κοινολογικά αλλά στο κυνήγι…
* Αναμνήσεις από το τρυγόνι και το ορτύκι – Αύγουστος 2001
(ένα άρθρο του Μπάμπη Γκαβά). Ξεκινάμε όπως κάθε χρόνο το κυνήγι στις 20 Αυγούστου τα τελευταία χρόνια από την βόρειο Ελλάδα παρόλο που δεν μας κάνει τα χατίρια. Είναι η συσσωρευμένη η μεγάλη επιθυμία για κυνήγι η ελπίδα ότι φέτος θα είμαστε πιο τυχεροί οι φίλοι από τα βόρεια που μας παροτρύνουν οι πληροφορίες για πουλιά…
* Τρυγόνια 20 Αυγούστου 2002
(Ένα άρθρο του Μπάμπη Γκαβά). Το τρυγόνι κατά γενική ομολογία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα θηράματα των κυνηγών. Και αυτό όχι άδικα γιατί έχει υψηλό δείκτη δυσκολίας μπορεί να κυνηγηθεί από όλους δεν χρειάζεται δηλαδή “πόδια” γίνεται σε εποχή με καλές κλιματολογικές συνθήκες και ακόμα δεν είναι απαραίτητο το σκυλί…
* Ορτύκι
Το ορτύκι είναι ένα από τα πιο όμορφα και ”εύκολα” κυνήγια (αν εξαιρέσουμε τις υψηλές θερμοκρασίες) που βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις των κυνηγών. Βρίσκεται σε αρκετά…
* Δημοτικές εκλογές και στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας
Δύο κυνηγοί είναι υποψήφιοι για το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος ή (Ζάρας) κυνηγός από τα γεννοφάσκια του συνταξιούχος πρόσφατα της ΔΕΗ. Έχει εκλεγεί κατ’ επανάληψη στο Δήμο Μεγαλόπολης…
* Πετροπέρδικα
Έφτασε λοιπόν η ώρα της πέρδικας. Είναι πραγματικά μια ώρα δύσκολη γιατί το κυνήγι της πέρδικας είναι το πιο κουραστικό το πιο επίπονο τρομερά δύσκολο όχι μόνο στην τελική φάση της τουφεκιάς της κάρπωσης αλλά στο να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση ώστε να έχεις σίγουρη και αποτελεσματική τουφεκιά…
* Σκυλιά στην Πέρδικα
Ότι καλύτερο υπάρχει στο κυνήγι της πέρδικας είναι ένα εκπαιδευμένο πόιντερ. Μεγάλη έρευνα τρομερή μύτη, ακούραστο, υπάκουο, σταθερή μακρινή φέρμα, άψογο στυλ, κίνηση αέρινη άριστος χαρακτήρας και ψυχάρα στο βουνό…
* Όπλα – Φυσίγγια στην Πέρδικα
Η καραμπίνα και το δίκανο είναι τα κυρίως όπλα του Έλληνα κυνηγού και στην πέρδικα. Προσωπικά κυνηγάω την πέρδικα με δίκανο 66 πόντους, τρία/ πέντε αστέρια και με Νο 7…
* Φάσες οι κυρίαρχοι του ουρανού
Μιλώντας πριν τρεις μήνες στην Καλαμάτα με έναν καλαματιανό από τους πιο μανιακούς και μεγάλους φασάδες (έστω και εάν το ύψος του δεν υπερβαίνει το ένα εξήντα) μου είπε ότι υπάρχουν ντόπιες φάσες οι οποίες μένουν όλο το χρόνο εδώ και μάλιστα μου μιλούσε για το Μαίναλο πάνω από τη βυτίνα μέσα στα έλατα…
* Ο σκύλος λίγο πριν τη φέρμα
Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές έχω δει τα αγαπημένα μου μπεκατσόσκυλα σε θέση φέρμας. Δεν μπορώ και δεν έχει κανένα νόημα. Εκείνο όμως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κάθε φορά αισθάνομαι στη ραχοκοκαλιά μου ένα ρίγος σαν να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα…
* Φερμάρει…το νου σου!
ΦΕΡΜΑΡΕΙ, Σε φέρμα, Άγαλμα, το νου σου φερμάρει, κόκαλο. Είναι κάποιες από τις πιο γνωστές εκφράσεις που σίγουρα δεν υπάρχει φερμαντζής κυνηγός και δη μπεκατσοκυνηγός που να μην έχει ακούσει το φίλο του στο κυνήγι να λεει…
* Μπεκάτσες το Γενάρη
Πέρασαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Τα πουλιά δηλαδή μειωθήκανε σημαντικά. Κάθε χρόνο το ίδιο γίνεται μετά τα γερά μπασίματα του Νοέμβρη τα πουλιά σκορπίζουν σε όλο το πλάτος της κυνηγετικής επικράτειας και ιδικά μετά τα Χριστούγεννα…
* Οι τελευταίες τσίχλες
Να λοιπόν που δυστυχώς σιγά σιγά φτάνουμε στο τέλος και αυτής της κυνηγετικής περιόδου. Μια μελαγχολία με διακατέχει. Όσο και να κυνηγήσω αυτή η δραστηριότητα πού λέγεται κυνήγι δεν χορταίνετε…
* Η πιο δύσκολη μπεκάτσα

* Κυνήγι τσίχλας
Μία ώρα πριν ξημερώσει οδηγώ με το καφεδάκι αχνιστό κάνοντας το πρώτο τσιγάρο της μέρας. Στο ραδιόφωνο κάποια ωραία σχόλια και κουβεντούλα καιρός και λοιπά. Το κοκεράκι στο κουτί πίσω και πάμε για πρωινό καρτέρι μπάσιμο τσίχλας…
* Οι μπεκάτσες θα ξανάρθουν
Φέτος η χρονιά κατά γενική ομολογία ήτανε χάλια. Λίγα πουλιά μπήκανε στο τέλος Οκτωβρίου και μετά τίποτα. Καμία σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Επειδή κρατάω στατιστικά πολλών χρόνων όσο αφορά την μπεκάτσα θα ήθελα να επιχειρήσω μία εξήγηση…
* Κόκερ: Ένας σκύλος για όλα!
(του Μπάμπη Γκαβά). Φλεβάρης 1992 και έχουμε πάει μία παρέα για τσίχλες. Πρωινό καρτέρι και μετά περπατητό. Στο τέλος του κυνηγίου κάναμε απολογισμό και όλοι λέγαμε την εξής φράση: Πήρα παράδειγμα 20 τσίχλες αλλά στο χέρι 12…
* Καλό Ταξίδι!
Τελευταία μέρα της κυνηγετικής περιόδου ξημερώνει και όλα σήμερα είναι βαριά. Ο ουρανός από βραδύς είχε «φορτώσει» με νοτιά και όλα δείχνουν ότι μπορεί να πιάσει καμιά βροχή. Η ώρα είναι πέντε και μισή όταν χτυπάει το κουδούνι για εγερτήριο…

Share.

Τα σχόλια είναι κλειστά σε αυτό το θέμα


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων