του Κώστα Ζαφειρόπουλου
Έφτασε η μεγάλη στιγμή και φέτος. Η στιγμή που αρχίζει το κυνήγι της ρήγισσας των βουνών όπως την έχουν αποκαλέσει και σωστά.
Πολλοί θα είναι οι συνάδελφοι οι οποίοι θα κοπιάσουν, υποβάλλοντας τον εαυτό τους σε απίστευτες δοκιμασίες προσπαθώντας να την πλησιάσουν, εκεί στα ψηλά που έχει διαλέξει για να κατοικήσει. Λες και το κάνει επίτηδες ώστε να μπορέσει να την πλησιάσει μόνο αυτός ο οποίος είναι <> μαζί της, αυτός ο οποίος ακόμα και όταν δεν θα μπορούσαν τα πόδια του να τον οδηγήσουν εκεί ψηλά θα του έφτανε και μόνο να ακούει την φωνή της τα πρωινά, να κατεβαίνει από τα ψηλά. Σαν μια μελωδία <>. Μπορεί να ακούγονται περίεργα για κάποιους αυτά τα λόγια αλλά εκείνοι οι οποίοι έχουν την φλόγα μέσα τους για μια συνάντηση μαζί της σίγουρα καταλαβαίνουν απόλυτα τι λέω. Βλέπετε τα ίδια συναισθήματα τα έχουν νοιώσει και αυτοί και θα αισθάνονται γεμάτοι σαν άνθρωποι όσο μπορούν να τα αισθάνονται ακόμα.
Διαβάζω τελευταία διάφορες απαγορεύσεις που ενοχλούν όλους τους συνειδητοποιημένους κυνηγούς της πέρδικας. Ακούω επίσης από συναδέλφους διάφορες εκδοχές για τους λόγους που οδήγησαν τους υπευθύνους σε αυτές τις απαγορεύσεις. Λόγοι που μπορεί να προκύπτουν από την ανάγκη όντως για προστασία της πέρδικας αλλά και για λόγους που πολλές φορές (μην θέλοντας προσωπικά να το πιστέψω) προκύπτουν από φαινόμενα τοπικιστικά. Ακούω δηλαδή για φαινόμενα <> εξολοθρευτών. Στον αντίποδα υπάρχουν καταγγελίες για φαινόμενα <> οι οποίοι δεν σέβονται τα ενδημικό ή δεν θέλουν και τους <> στα μέρη τους.
Ο δολοφόνος δεν έχει καταγωγή συνάδελφοι, μπορεί να είναι <> ή <>. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να δούμε τα ποσοστά. Σημασία έχει να προσπαθήσουμε να μην υπάρχουν τέτοιοι τύποι. Και αυτό δεν γίνεται με ευχολόγια αλλά με εκπαίδευση. Εκπαίδευση δεν υπάρχει άρα γιατί αναζητούμε την κυνηγετική κουλτούρα;;; Γιατί να έχει κάποιος ;; Ποιος του την δίδαξε;;;
Όσοι είχαν την τύχη να διαβάσουν κυνηγετικά έντυπα , να τους μιλήσουν ΚΥΝΗΓΟΙ, να κυνηγήσουν κοντά σε ΚΥΝΗΓΟΥΣ, αυτοί μπορεί να απέκτησαν μια ποιότητα. Οι άλλοι οι οπλοφόροι, γιατί να σεβαστούν την πέρδικα ή τα άλλα θηράματα; Διότι απλά κανένας δεν φρόντισε να τους βελτιώσει το επίπεδο σκέψης τους. Όταν μια φορά σε μια παρέα επίδοξων <> είπα ότι θα πρέπει να αφήνουν από το κοπάδι ένα σημαντικό αριθμό πουλιών ώστε να μπορέσουν να υπάρχουν και του χρόνου με κοιτούσαν λες και ήμουν εξωγήινος.
Όταν είδα λοιπόν ότι δεν καταλάβαιναν με τίποτα αυτά που έλεγα τους ρώτησα τί διαφορά έχει εάν κάνουν 3 ή 15 πουλιά. Τους είπα εάν τους λείπει κρέας από το ψυγείο, τους ρώτησα εάν στο καφενείο υπάρχουν και άλλοι ανεγκέφαλοι οι οποίοι θα γουρλώσουν τα μάτια και θα πουν αυτός είναι κυνηγός, ο εξολοθρευτής και εάν είχε γι’ αυτούς τόσο πολύ σημασία η γνώμη πέντε άλλων ανεγκέφαλων οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι στο τέλος θα κυνηγάμε σπουργίτια. Έδειξαν να ενοχλούνται αλλά και να προβληματίζονται συνάμα.
Αυτόν τον προβληματισμό θέλουμε συνάδελφοι να υπάρχει στο μυαλό του καθενός. Αλλά για να υπάρχει πρέπει να δουλέψουν πολλοί ξεκινώντας από τα υψηλόβαθμα στελέχη του κυνηγίου. Εδώ βλέπετε μας ενδιαφέρει το πως θα επιτραπούν τα ραβδωτά ώστε ο κάθε ανίδεος να έχει και από ένα και όχι το πως θα κάνουμε αυτόν τον ανίδεο υπόδειγμα κυνηγού (επιτρέψτε μου να έχω στο μυαλό μου Γάλλους κυνηγούς οι οποίοι κυνηγούν με τα πλαγιόκαννα μπεκάτσες και στην συνέχεια σημειώνουν στο ειδικό χαρτάκι των αριθμό ώστε να μπορεί να τους ελέγξει ανά πάσα στιγμή ο θηροφύλακας γνωρίζοντας τον αριθμό των μπεκατσών που έχουν θηρεύσει συνολικά την περίοδο του κυνηγίου).
Μέχρι να υπάρξει λοιπόν αυτή η εκπαίδευση το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εύχομαι οι έχοντες μυαλό και κουλτούρα να είναι περισσότεροι στα βουνά μας από τους άλλους. Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι, όταν βλέπω τους οπλοφόρους να βγάζω από την τσέπη μου το κινητό μου τηλέφωνο και να τηλεφωνώ στους αρμόδιους (θηροφυλακή , Κ.Σ. ) και όχι να παθαίνω αγκύλωση. Έτσι θα συμβάλλουμε και εμείς ώστε το υπέροχο αυτό πουλί να υπάρχει και να το χαρούν και άλλοι κυνηγοί στα μετέπειτα χρόνια. Θα πρέπει να την προστατεύσουμε εμείς οι κυνηγοί διότι η μεν ορεινή αντιπροσωπεύει την ίδια την Ελλάδα (Alectoris Graece) ή δε νησιωτική ομορφαίνει τα νησιά μας και της βραχονησίδες της πατρίδας μας.
Δεν θα ήθελα ποτέ να σκεφτώ και μόνο, ότι κάποια μέρα, είτε επειδή δεν θα υπάρχει είτε επειδή κάποιος μου το απαγορεύει δεν θα μπορώ να σκαρφαλώνω ώστε να ακούω την φωνή της.
