Ένα κυνοστάσιο μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, αναλόγως των χρημάτων που μπορούμε να διαθέσουμε. Μπορεί να είναι χτιστό με τούβλα, τσιμεντόλιθους ή Alfablock, να είναι περασμένο με σοβά ή τσιμεντοκονία, να έχει πλακάκια στους τοίχους μέχρι εκεί όπου πατάει ο σκύλος όταν είναι όρθιος, να έχει μόνωση και άλλα πολλά.
Διαθέσιμες είναι ξύλινες και μεταλλικές κατασκευές, με ή χωρίς μόνωση. Υπάρχουν εταιρείες που προσφέρουν έτοιμα τυποποιημένα κυνοστάσια, με ή χωρίς προαύλιο (εννοούμε τον κλειστό στεγασμένο χώρο όπου περιορίζουμε τον σκύλο μας αντί να τον δένουμε με αλυσίδα και όχι όλη την αυλή ή την ταράτσα μας), σε πολλούς τύπους, για έναν ή περισσότερους σκύλους. Όσο πιο πολλά προσφέρουμε τόσο περισσότερα κερδίζουν οι σκύλοι μας από άποψη υγείας και μακροζωίας, επομένως τόσο περισσότερο τους χαιρόμαστε στο κυνήγι.
Κείμενο: Γιάννης Νικολακόπουλος
Σε γενικές γραμμές, ένα κλειστό δωματιάκι 170×200 εκατοστά με παράθυρο με σήτα για τα κουνούπια και τις σκνίπες, καθώς και μια μικρή [σιδερένια] πόρτα στο ύψος ενός ανθρώπου, στο κάτω μέρος της οποίας θα υπάρχει πορτάκι για να μπαινοβγαίνει ο σκύλος στον προαύλιο χώρο του (με διαστάσεις 200×300 εκ.], είναι ικανοποιητικά για ένα ζευγάρι σκύλων.
Η σκεπή πρέπει να καλύπτει σπίτι και προαύλιο. Το μέρος της που σκεπάζει το σπίτι πρέπει να είναι καλά «ταβανωμένο» προκειμένου να μην μπαίνουν κουνούπια, καθώς και να εξέχει τόσο ώστε να προστατεύει το προαύλιο από τον ήλιο ή τη βροχή. Τα χωρίσματα των αυλών μπορούν να γίνουν με πλέγμα 5×10 (όχι απλό συρματόπλεγμα όπου μπορεί να μπλεχτεί πόδι ή νύχι) ή κάθετες βέργες.
Σε μερικές περιπτώσεις που δεν θέλουμε ο ένας σκύλος να έχει επαφή με τον άλλο, το χώρισμα μπορεί να γίνει με τοίχο, πλαισιωμένη λαμαρίνα, τσιμεντοσανίδες ή ξυλοκατασκευή. Μέσα στο δωματιάκι μπορούμε να φτιάξουμε σταθερή στρωμνή [παλέτα, πλαίσιο μεταλλικό και ύφασμα) ή να είναι με μεντεσέ στον τοίχο (σον πάγκος) για να καθαρίζουμε εύκολα από κάτω.
Πιο φθηνή κατασκευή είναι μια απλή περίφραξη για κάθε σκύλο, όπου στην πιο απάγκια μεριά και πάνω σε βάση 10-15 εκ. (για να αποφεύγουμε την υγρασία) βάζουμε ένα σπιτάκι ξύλινο ή πλαστικό και μια υποτυπώδη σκεπή.
Μεγάλη σημασία έχει το στέγαστρο του προαυλίου χώρου, ενώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον ήλιο, στις υψηλές θερμοκρασίες (κίνδυνος θερμοπληξίας) και στη συνεχή έκθεση σε υγρασία. Αν βάλουμε μόνο λαμαρίνα, το καλοκαίρι θα είναι «φούρνος» από κάτω. Αρκεί πάνω από τη λαμαρίνα να ρίξουμε καλάμια με τα φύλλα τους ή κάτι ανάλογο. Ικανοποιητική προστασία, επίσης, παρέχει η λευκή μπογιά.
Για το δάπεδο του προαυλίου και του κυνοστασίου υπάρχουν αρκετές λύσεις.
Αναφέρω τις πιο εφικτές απ’ όσες έχω συναντήσει σε κυνοστάσια εκτροφέων κι εκπαιδευτών, εδώ και σε άλλες χώρες. Η επιλογή εξαρτάται από το πού θα στηθεί ο χώρος, από το αν πρόκειται για έναν ή περισσότερους σκύλους, από το αν το ζώο είναι μεγαλόσωμο ή μικρόσωμο και φυσικά από το κόστος.
Βιομηχανικό δάπεδο (αυτό που έχουν τα σύγχρονα βενζινάδικα): Είναι αντιολισθητικό κι επομένως δεν δημιουργεί προβλήματα στους προσαγωγούς, οπότε δεν έχουμε το φαινόμενο των «ξύλινων» σκελών. Είναι λείο, γι’ αυτό καθαρίζεται και απολυμαίνεται εύκολα. Με κατάλληλη αποχέτευση στεγνώνει γρήγορα. Αντιθέτως, όπως όλα τα σκληρά δάπεδα, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στους τένοντες και κακώσεις στις φάλαγγες, στα μετατάρσια και τα μετακάρπια, κυρίως σε νεαρούς υπερκινητικούς σκύλους που συνηθίζουν να χοροπηδάνε. Επειδή η κατασκευή του γίνεται με ειδικό εργαλείο (έλικα), δεν ενδείκνυται για λίγα τετραγωνικά. Πρόκειται για ακριβή κατασκευή.
Πλάκες βιομηχανικού δαπέδου; Τα υπέρ και τα κατά της συγκεκριμένης κατασκευής είναι περίπου ίδια, εκτός του ότι μπορείς να βάλεις όσα τετραγωνικά θέλεις. Πρόκειται επίσης για ακριβή κατασκευή.
Αντιολισθητικές πλάκες (πεζοδρομίου): Συγκεντρώνει τα ίδια πλεονεκτήματα που έχουμε ήδη αναφέρει, ενώ είναι και αρκετά φθηνότερες. Είναι όμως πορώδεις και «ποτίζουν» με ούρα, ενώ δύσκολα απομακρύνονται οι ακαθαρσίες.
Τσιμεντοκονία (επίχρισμα άμμου θαλάσσης με τσιμέντο πάνω από το μπετό): Είναι αρκετά αντιολισθητικό, ενώ αν προσθέσεις άμμο γρανίτη θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Στα μειονεκτήματα του ότι λειτουργεί σαν γυαλόχαρτο στα πέλματα, ενώ καθαρίζει πολύ δύσκολα.
Σημειώνουμε πως όλα τα παραπάνω δάπεδα το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα ζεστά αν δεν διαθέτουν στέγαστρο.
Γαρμπίλι: Είναι πολύ καλό για τα πέλματα και γενικώς για τα πόδια, ιδιαίτερα για τα κουτάβια και τους σκύλους σε ανάπτυξη. Στραγγίζει τα ούρα και τη βροχή, είναι δροσερό το καλοκαίρι και το κόστος του είναι χαμηλό. Από την άλλη, το καθάρισμα είναι δύσκολο, ενώ χρειάζεται αντικατάσταση ανά περιόδους.
Ποταμίσια άμμος: Τη χρησιμοποιούν πολύ στην Αγγλία. Στα «υπέρ» της το γεγονός ότι δεν είναι όπως εκείνη της θαλάσσης, γι’ αυτό δεν ενοχλεί τα μάτια, δεν εισπνέετε και δεν εισχωρεί στο τρίχωμα. Είναι αρκετά στραγγιστική, ιδίως αν υπάρχει υπόστρωμα κροκάλας (μεγάλο βότσαλο]. Τέλος, οι ακαθαρσίες καθαρίζονται εύκολα, ενώ δεν πυρώνει
το καλοκαίρι. Χρειάζεται, όμως, αλλαγή από καιρού εις καιρόν, ενώ τη βρίσκουμε πιο δύσκολα.
Γκαζόν: Υπάρχουν ποικιλίες που αντέχουν το πολύ πάτημα και τα ούρα. Προϋποθέτει μεγάλο χώρο (π.χ. στον κήπο). Είναι πολύ καλό για τα πόδια, δροσερό, καθαρίζει εύκολα, στραγγίζει αρκετά αν υπάρχει υποδομή και αποτελεί ωραίο περιβάλλον για όλους. Στον αντίποδα, απαιτεί τη συνήθη συντήρηση του γκαζόν, μαζεύει σκνίπες και κουνούπια όπως όλες οι πρασινάδες και τα φυτά, ενώ μουσκεύει τους μακρύτριχους κυρίως σκύλους αν δεν υπάρχει κατάλληλη υποδομή.
Υπάρχουν επίσης ρητίνες ή συνδυασμοί ρητινών και ειδικών χρωμάτων, που αδιαβροχοποιούν το τσιμέντο και το κάνουν αντιολισθητικό. Η εφαρμογή γίνεται από ειδικά συνεργεία, κυρίως σε αποθηκευτικούς χώρους.
Η μόνιμη παροχή νερού είναι χρήσιμη για την καθαριότητα του χώρου και των σκευών (με τα σύγχρονα πλαστικά υλικά γίνεται εύκολα και φθηνά), ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την ηλεκτροδότηση, έστω με μια μπαλαντέζα, καθώς εκτός από φωτισμό είναι απαραίτητη για τα ηλεκτρικά εντομοαπωθητικά και τη θέρμανση των νεογέννητων.
Τα ανοξείδωτα μπολ για φαΐ και νερό είναι τα πιο υγιεινά και καθαρίζονται εύκολα. Υπάρχουν πιπίλες νερού για σκύλους (όπως των κουνελιών, αλλά μεγαλύτερες] που βιδώνουν στη βρύση και οι οποίες σας απαλλάσσουν απ’ αυτή την έννοια (ο σκύλος δεν θα διψάει αν συνηθίζει να αναποδογυρίζει το νερό του).
Όσο καλό κυνοστάσιο με προαύλιο κι αν κατασκευάσουμε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σκύλοι -και μάλιστα οι κυνηγητικοί- θέλουν την έξοδο τους για άσκηση, για τις φυσικές ανάγκες τους (καλό είναι να μάθουν να λερώνουν έξω) αλλά, κυρίως, για να έχουν επαφή μαζί μας.
Αν θέλουμε ένα σκύλαρο για συνεργάτη, υγιέστατο, με ρώμη και μυαλό, θα πρέπει να τον τρέφουμε και να τον φροντίζουμε καλά. Η εποχή της αλυσίδας, του χαρτόκουτου ή του βαρελιού σαν σπίτι, του σκουριασμένου κουβά για νερό και του ξεροκόμματου ανήκει σ’ ένα παρελθόν που δεν αξίζει να το θυμόμαστε…
