Μπράβο και στους τρεις σας, καλά πάτε στο εκπαιδευτικό σαν 6 1/2 μηνών κουτάβι. Όταν βλέπω την προσπάθεια για σωστή έρευνα χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί οι περισσότεροι κάνουν (νομίζουν πως κάνουν) εκπαιδευτικά αφήνοντας τα κουτάβια τους να περιφέρονται πέρα δώθε. Να σημειώσουμε πως στα σπάνιελς η έρευνα είναι περισσότερο από το 50% της εργασίας του αφού και η επαναφορά εμπεριέχει την έρευνα.
Αν νομίζετε Γιώργο και Ηρακλή πως δεν θα σας παρατηρούσα για κάτι γελιέστε.
Θα έδινα περισσότερο προσοχή στην χρήση σφυρίχτρας. Παρόλο που η έρευνα αυτή την στιγμή είναι καλή σε εύρος και βάθος, και σταθερή (επαναλαμβάνει σταθερά το ίδιο μοτίβο) και ακολουθεί τις δείξεις του κυναγωγού, με καλή απόκριση στο σφύριγμα όποτε έγινε (ή τουλάχιστον άκουσα). Θα έλεγε κανείς πως δεν χρειάζεται η σφυρίχτρα, πως αρκεί το σφύριγμα με το στόμα (ή άλλη λεκτική εντολή). Λάθος. Κάθε σκύλος την εποχή που θα μπει στην εφηβεία (8-9 περίπου μηνών) και μετά στην ενηλικίωση (1 1/2 – 2 περίπου χρόνων) ανάλογα με την φυλή, το κλίμα. και την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, θα κάνει την “επανάστασή” του. Θα αρχίσει να διεκδικεί ανώτερη θέση στην ιεραρχία, θα αμφισβητήσει την “αρχηγεία” μας και γενικά η αλλαγή των ορμονών θα επιφέρει μία ανωμαλία στον χαρακτήρα του.
Οι αποστάσεις στην έρευνα και η μεθοδική δουλειά είναι από τα πρώτα που θα θέσει τις “προσωπικές του προτιμήσεις”. Αν, δε, η εκπαίδευση γίνεται με θήραμα, τότε οι αντιδράσεις του κορυφώνονται και καταλήγουν σε ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ έρευνα. Στην περίπτωση αυτή το σφύριγμα με το στόμα ή οι λέξεις δεν αρκούν. Εάν είχε, όμως, ακούσει εκατοντάδες φορές, για μήνες το τουτ -τουτ από την ίδια σφυρίχτρα θα στρίβει ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ / ΜΗΧΑΝΙΚΑ όπως όταν πατήσουμε μια πινέζα το πόδι μας με αντανακλαστική λειτουργία “πετάγεται” με αποτέλεσμα να μη μας καρφωθεί βαθιά. Με άλλα λόγια η σφυρίχτρα είναι ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ μέσο από ότι το σφύριγμα με το στόμα, όπως π.χ. η τροφή είναι ισχυρότερο εργαλείο από το λεκτικό: Μπράβο.
Τα εργαλεία δεν είναι ντροπή να τα χρησιμοποιούμε προκειμένου να προλάβουμε ή να διορθώσουμε οποιαδήποτε παρέκκλιση, όπως δεν είναι μαγκιά να τα κάνουμε όλα “στο περίπου” για να μη μας πουν πως υπερβάλουμε.