Ο balou1982 άγραψε σε άλλο τόπικ:
Καλησπερα κ.Γιαννη.Αν και δεν συμμετεχω συχνα διαβαζω καθημερινα τα κυνοφιλικα θεματα του φορουμ.Μπορει να ειμαι και λιγο εκτος θεματος αλλα θα ηθελα να σας ρωτησω μιας και ειστε ο πλεον γνωστης και εμπειρος στα κυνοφιλικα θεματα.Αν πιστευετε και οι υπολοιποι οτι το ερωτημα μου αξιζει να συζητηθει περισσοτερο ας ανοιξουμε ενα ξεχωριστο θεμα!Λετε σε προηγουμενη απαντηση σας οτι προτιματε το σεττερ να μην ειναι κοντινο-μεσαιο αλλα ανοιχτο!Αν δεν κανω λαθος κυνηγατε και με αγγλικο σεττερ ή κυνηγουσατε μπεκατσα αλλα και με σπρινγκερ.Τα σκυλια εχουν διαφορετικη ερευνα και τροπο εργασιας,τα σεττερ ανοιχτη ενω τα σπρινγκερ κοντινη στα 20-25 μετρα.Ποια απο το δυο ομως ειναι πιο αποδοτικα σε ποιους βοιοτοπους και ποια η αποσταση που τα χωριζει στην καρπωση.Τελος στα σπρινγκερ ειναι ξεκαθαρο οτι η ερευνα τους δεν πρεπει να ξεπερναει τα 30 μετρα λογω μη φερμας να ειναι παντα μεσα στην εμβελεια του οπλου.Στα σκυλια φερμας ομως τα πραγματα ειναι λιγο μπερδεμενα και υποκειμενικα.Εγω ειμαι κατοχος και αγγλικων και ηπειρωτικων φιλων,το σεττερ μου το θεωρω μεσαιο στο οριο του κουδουνιου οπως επισης και το κουρτσχααρ που ειχα.Δηλαδη εκαναν λασε το πολυ στα 150 μετρα.Για καποιους αλλους αυτο το σκυλι ειναι ανοιχτο ενω καποιοι αλλοι θεωρουν οτι ψαχνει στα ποδια μου….Εσεις τι θεωρειτε αποσταση ερευνας και ποια ειναι για εσας αποδοτικη στην καρπωση;
Αν πιστευετε και οι υπολοιποι οτι το ερωτημα μου αξιζει να συζητηθει περισσοτερο ας ανοιξουμε ενα ξεχωριστο θεμα!
Μάλλον έχεις δίκιο, έτσι θα μπορούμε να το αναζητήσουμε ευκολότερα.
θα ηθελα να σας ρωτησω μιας και ειστε ο πλεον γνωστης και εμπειρος στα κυνοφιλικα θεματα.
Ευχαριστώ αλλά δεν το δέχομαι, η γνώση και η εμπειρία έρχεται από τους πολλούς και όχι από έναν, αυτή είναι η δύναμις στα φόρα, από εκεί και πέρα ο αναγνώστης πρέπει να έχει την ικανότητα να αξιολογεί και να οικειοποιείται.
Αν δεν κανω λαθος κυνηγατε και με αγγλικο σεττερ ή κυνηγουσατε μπεκατσα αλλα και με σπρινγκερ.
Σωστά, από το 1973 μέχρι πριν δύο σεζόν. Από τις αρχές του ‘80 μπήκαν και τα Σπάνιελς. Πότε συγχρόνως και πότε χωριστά, ανάλογα με τον βαθμό εκπαίδευσης που είχαν.
Το Σέττερ έκανε την τυπική του έρευνα και το Κόκερ ή Σπρίνγκερ την δική του. Όταν το Σέττερ ήταν σε φέρμα το Σπάνιελ έμπαινε στο «κοντά/heel» μέχρι να πλησιάσω, ανάλογα με την περίπτωση ή σερβίριζα μόνος μου ή έστελνα το Σπάνιελ να ξεσηκώσει, μετά ακολουθούσε το απόρτ, τις περισσότερες φορές από το Σπάνιελ και σποραδικά το Σέττερ για λόγους ισορροπίας.
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΡΠΩΣΗΣ
Ποια απο το δυο ομως ειναι πιο αποδοτικα σε ποιους βοιοτοπους και ποια η αποσταση που τα χωριζει στην καρπωση.
Μπορεί η μπεκάτσα να είναι το αγαπημένο μου θήραμα αλλά κυνηγώ όλα τα είδη… και λαγό. Όπως προχωρά η εποχή, όπως πάει ο καιρός, ότι έχει ο τόπος που θα επισπευτώ, ή όποτε έχω ένα ευγενικό κάλεσμα από φίλους γουρουνάδες. Επομένως οι επιλογές μου για της φυλές αυτές είναι προσαρμοσμένες και σε έναν παράγοντα που δεν ανέφερες. Για ποια θηράματα.
Τρυγόνια, φάσσες, αγριοπερίστερα, τσιχλοκότσυφα όλων των ειδών, υδρόβια, αγριοκούνελα και λαγοί: σαφώς υπερέχει το Σπρίνγκερ σε όλους τους βιότοπους και φυσικά στις αποστάσεις που κυνηγιούνται.
Ορτύκι – μπεκατσίνι: ίδια αποδοτικότητα εφόσον το Σέττερ είναι αντιπροσωπευτικής έρευνας και ταχύτητας, δηλαδή όσο πιο καλό είναι τόσο «χάνει» σε αυτά τα θηράματα. Εκτός και αν έχει πολύ μεγάλη εμπειρία. Βλέπετε… αρχίζουν να μπαίνουν παράμετροι, ο καθένας μπορεί να έχει στο μυαλό του το Σέττερ που τσούκου –τσούκου θα ψάξει με τη μύτη χαμηλά και θα ξεπατώσει τα ορτύκια γιατί αυτό κάνει συνεχώς. Δεν μιλώ γι’ αυτό, μιλώ για κανονικές συνθήκες.
Πέρδικά τσούκαρ: στα νησιά με πολλή και πυκνή βλάστηση η αν τα πουλιά (για όποιο λόγο) δεν δέχονται φέρμα τότε η αποδοτικότητα είναι ισόβαθμη με ένα + στο Σπρίνγκερ και άλλο ένα + για τις δύσκολες επαναφορές. Αν το τοπίο θυμίζει τοπίο Γκρέκας, σαφώς προηγείται το Σέττερ.
Πέρδικα Γκρέκα: θα πρέπει να είναι κανείς απελπισμένος για να πάει με Σπρίνγκερ.
Και τέλος η Μπεκάτσα: Νομίζω πως όλες σου οι ερωτήσεις αφορούν αυτήν, μια και για τα άλλα θηράματα είναι πασιφανές ή σχεδόν πασιφανές.
Πριν αναφέρω την γνώμη μου θα πρέπει να προσδιορίσω πως οι σκύλοι μου είναι αντιπροσωπευτικοί της φυλής των και άρτια εκπαιδευμένοι. Ένα ενήλικο Σέττερ που έχει υποκύψει στις επιθυμίες του αφεντικού του και ξεπετά και απορτάρει τσίχλες θα έλεγα πως δεν εργάζεται τυπικά, καταλαβαίνω πως πολλοί αυτό θέλουν και καλά κάνουν, απλά διευκρινίζω πως δεν αναφέρομαι σε τέτοιους σκύλους. Όταν μιλάς για «απόδοση» θα πρέπει να λάβω υπόψη μου πως η τσάντα θα γεμίσει περισσότερο με ένα τέτοιο Σέττερ παρά με ένα τυπικό. Αποδεκτό; Για άλλους ναι και για άλλους όχι. Οι του όχι στρέφονται προς άλλες φυλές και μία από αυτές είναι τα Σπρίνγκερς. Πιστεύω να έγινα σαφής για να προχωρήσω για την Μπεκάτσα
Το ιδεατό κυνήγι, για εμένα, δηλαδή τελείως υποκειμενικά, είναι και με τα δύο ήδη σκύλων, πότε μαζί και πότε χώρια. Έτσι απολαμβάνω όλες τις χαρές και τις συγκινήσεις που δίνουν ο τρόπος που εργάζονται και το ταμπεραμέντο τους. Πέρσι κυνήγησα για πρώτη φορά μόνο με Σπρίνγκερ, ήταν για μένα μία εξαιρετική χρονιά (από τσάντα) που δεν μου έλειψε καθόλου το Σέττερ μου, μου έλειψε όμως το «ψυχόλουτρο» από τις φέρμες. Από την άλλη, περίσσεψε η αδρεναλίνη που αναβλύζει την ένταση πριν το ξεπέταγμα. Φέτος, όμως, είναι διαφορετικά.
Αντικειμενικά; σαφώς υπερέχει το Σέττερ, πλην μερικών εξαιρέσεων βιοτόπων που δεν θα μπαίνει λόγω πολύ πυκνού ή παραποτάμιες περιοχές, ασφακωτά ή σούδες που ούτως ή άλλως θα τις περπατήσουμε. Ο λόγος είναι πως η μπεκάτσα θέλει να εξερευνηθεί πολύς τόπος σε αντίξοα εδάφη, αν αυτό δεν ενοχλεί τον κυνηγό και μπορεί να πάει όπου και ο σκύλος τότε τα πράγματα αλλάζουν. Από πλευράς ικανότητας: να βρει (να μυρίσει) το θήραμα, να το πλησιάσει κατάλληλα δεν υστερεί. Στις μπεκάτσες που δεν δέχονται φέρμα, όταν τις ξεπετά είμαστε πλέον κοντά, οπότε έχουμε πιθανότητες. Φέτος όσες φορές κυνήγησα με φίλους που έχουν καλά Σέττερς στις ίδιες τοποθεσίες, τα αποτελέσματα κάρπωσης ήταν ίσα. Εδώ θα πρέπει να πω, χωρίς να παρεξηγηθώ, πως από τα Σπρίνγκερς μου παίρνω το μεγαλύτερο δυνατόν ποσοστό των ικανοτήτων της φυλής.
ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
ενω τα σπρινγκερ κοντινη στα 20-25 μετρα.
Νομίζω πως έχω κάνει ένα λάθος στην Ελληνική Κυνοφιλία που αφορά την απόσταση της έρευνας του Σπρίνγκερ, έχω αναφέρει περισσότερες φορές το μάξιμουμ επιτρεπτό και έχω παραμελήσει το σύνηθες που είναι 8 με 12μ. Έτσι ακούω να αναπαράγεται το 20-25 που θα συμβεί ελάχιστες φορές σε κάθε έξοδο αν και εφόσον το τοπίο το επιτρέπει.
προτιματε το σεττερ να μην ειναι κοντινο-μεσαιο αλλα ανοιχτο!
Ωπ…. Λάθος φίλε Μπαλού, δεν ανέφερα την λέξη ανοιχτό. Σκόπιμα. Η εργασία του Σέττερ είναι.. μία, απόλυτα προσδιορισμένη, δεν θα επαναλάμβανα το αυτονόητο. Εγώ προτιμώ το Σέττερ που εργάζεται σύμφωνα με τον τύπο του, όπως σήμερα υπάρχει.
Στα σκυλια φερμας ομως τα πραγματα ειναι λιγο μπερδεμενα και υποκειμενικα……
Για όσους δεν ασχολούνται σε βάθος για την φυλή που κατέχουν. Είναι δε, τόση η άγνοια που δικαίως την αναφέρεις ως υποκειμενική, ο καθένας με την γνώμη του.
Εσεις τι θεωρειτε αποσταση ερευνας
Τα Σέττερς είναι σκύλοι που απομακρύνονται περισσότερο από όλες τις άλλες φυλές όπως και τα Πόιντερς. Εργονομικά τα Πόιντερς έχουν ένα μικρό προβάδισμα στα αλπικά. Δεν θα ήταν σωστό να αναφερθούμε αυστηρά σε μέτρα γιατί υπάρχουν πολλές παράμετροι που το προσδιορίζουν. Και τα 100μ. είναι σωστά όπως και τα… 300, και τα..500.
Πρώτα από όλα να πω πως το μεγαλύτερο λάθος (σκύλων και κυναγωγών) είναι η συνεχώς μακρινή έρευνα χωρίς να είναι το επίκεντρο ο άνθρωπος. Όταν δούμε τον σκύλο την ώρα που τον βγάλουμε από το αυτοκίνητο και τον ξαναδούμε στην επιστροφή, τότε ο καθένας έχει κυνηγήσει για τον εαυτό του.
Το δεύτερο μεγάλο λάθος είναι η ακανόνιστη έρευνα. Τι να προσδοκώ από έναν σκύλο που μου φερμάρει μία μπεκάτσα σε 500μ. στον ελατιά με τις απόκρημνες ανηφόρες/κατηφόρες και τα πεσμένα έλατα όταν μου αφήνει τις μπεκάτσες των 50μ. μακριά μου. Να γιατί δεν σταματώ να γράφω πως πρέπει να «διδάσκουμε» τους σκύλους μας στην διασταυρωμένη έρευνα από κουτάβια, γιατί όταν θα βρεθούν στα γκρέμια ή στα πυκνά θα έχουν στο μυαλό τους πως ναι μεν δεν θα τηρούν αυστηρά «βάθος και πλάτος» αλλά θα έχουν εκ συνηθείας την έρευνα (όσο γίνεται) από δεξιά και από αριστερά περνώντας από τον κυναγωγό τους για να ρίξουν αυτήν την αδιόρατη ματιά τους -που όσοι την γνωρίζουμε- εκείνη την στιγμή, ξέρουμε πως ανταλλάσσουμε δεκάδες «πληροφορίες».
Εξ αταβισμού θα βρουν το θήραμα, αυτό που λέμε αίσθηση θηράματος, και αργότερα… με τις συνεχείς ευκαιρίες συνάντησης θηραμάτων θα δημιουργηθεί η πείρα. Με την εμπειρία αυτή η αίσθηση θηράματος θα θεριέψει και θα δημιουργήσει τον «μάστορα».
Η πλειονότητα των κυνηγών άγεται από τον σκύλο που ψάχνει κόβοντας ευθείες πότε εδώ και πότε εκεί, αν τον ρωτήσεις τι κάνει ο σκύλος του θα σου απαντήσει με αδιαμφισβήτητο ύφος 14 καρδιναλίων:… ξέρει αυτός που να ψάξει, έχει αίσθηση θηράματος!!! Είναι μάστορας!!! Είναι μεγάλος Σεττεράς!!!… Άσε μην ακούς τι λένε, τα Σέττερ γεννιούνται μαθημένα…. Και αναπαύονται αυτοί στις δόξες των σκύλων τους και οι μπεκάτσες γύρο τους. Χτυπούν και 2-3 από τις πολλές που θα μπορούσαν… και είναι όλοι ευτυχισμένοι. Περισσότερο αυτοί που ψάχνουν στο κατόπιν τους.
Άλλος σπουδαίος παράγοντας είναι «το μυαλό». Ο μυαλωμένος σκύλος εκμεταλλεύεται τις εμπειρίες του, ξέρει ανάλογα με το τοπίο πόσο πρέπει να απομακρυνθεί, όταν είναι για πέρδικά στο καθαρό θα πάρει τον περισσότερο τόπο, θα αποφύγει να αλλάξει κορφή αν δεν έχει ερευνήσει αυτή που πατά. Στο ντυμένο θα μαζευτεί, θα ψάξει έστω και με την μύτη κάτω τα πιο πονηρά σημεία, στα πολύ πυκνά θα αναζητά το βλέμμα του κυναγωγού. Θα ανέβει στην μυρωδιά με λιγότερη ένταση από το καθαρό. Θα πάρει τέτοια θέση που να εξυπηρετεί την βολή. Ο σκύλος που τρέχει για να τρέχει δεν «παίρνει τόπο» παίρνει τον πούλο…
Άλλος παράγοντας είναι η οξύτητα της μύτης και η σωστή επεξεργασία των οσμών. Ένας σκύλος για να είναι «ανοιχτός» θα είναι και γρήγορος οπότε αν δεν έχει αυτά τα προσόντα θα προσπερνά ή θα κουτουλά τα πουλιά. Ο έξυπνος σκύλος βασίζεται στις ικανότητές του και τέτοιες ικανότητες τις έχουν τα καθαρόαιμα Σέττερς από καλές γραμμές που ανατράφηκαν και εκπαιδεύτηκαν σωστά. Από αυτούς τους σκύλους έχω απαιτήσεις, από τους άλλους… αρχίζουν οι συμβιβασμοί.
και ποια ειναι για εσας αποδοτικη στην καρπωση;
Αυτή που θα βρει πρώτα τα κοντινά πουλιά και θα μου δώσει και ευκαιρίες σε μακρινές αποστάσεις, τέτοιες που ένας καλός εκπρόσωπος μίας Ηπειρωτικής φυλής δεν θα επεδίωκε. Η αναφορά δεν υποτιμά τα Ηπειρωτικά αλλά προσδιορίζει τι σημαίνει το μακριά ενός Σέττερ.
