Καλησπερίζω όλους τους κορακο-hunters μιας και είμαι και εγώ ένας από αυτούς και μάλιστα φανατικός. Έχω στο χωριό μου ένα ποτιστικό περιβόλι 5 στρέμματα με τουλάχιστον δυο δέντρα από όλα τα καρποφόρα (μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, βυσινιές, ξινά, ελιές, καρυδιές κτλ.), αμπέλι, ενώ φυτεύω πάντα και κήπο. Το περιβόλι βρίσκεται μακριά από τα σπίτια (>1 km) και με αρκετά “ντυμένα” και συστάδες κυπαρισσιών τριγύρω. Όπως καταλαβαίνετε, η σχέση μου με τα υπερπληθή κορακοειδή είναι φύσει εχθρική καθώς δεν μου αφήνουν τίποτα. Καταστρέφουν την εδώδιμη και εμπορική αξία των καρπών ενώ, όπως έχει ήδη αναφερθεί στο θέμα, τα έχω δει να κάνουν τρομερή ζημιά και σε φωλιές άλλων πουλιών (όπως αγριοπερίστερα και δεκαοχτούρες) ή εδαφόβιων ζώων. Μικρός τα βάραγα με ένα μονόκανο 32αράκι το οποίο είναι ιδανικό λόγω της ηλικίας μου, του χαμηλού κρότου του και της μεγάλης συγκέντρωσης που έχει για βολές σε μικρές αποστάσεις (<20 μ). Τώρα πλέον συνδυάζω το πρώτο μου όπλο με τις καραμπίνες μου που μου δίνουν τη δυνατότητα για πιο μακρινές (και επαναλαμβανόμενες) βολές .
Ανάλογα με την εποχή και τα δέντρα που είναι φυτεμένα, διαφορετική πεζούλα του χωραφιού αποτελεί και το καρτέρι-φωτιά. Στην έναρξη κοντά στις συκιές και τις αχλαδιές, τώρα γύρω από το αμπέλι, στις μηλιές και τις καρυδιές. Στην έναρξη κανόνισα σε λίγες ώρες διψήφιο αριθμό από καρακάξες και κουρούνες (για τις άλλες τις πιο ζημιάρες και φρουτοφάγες ξαδέρφες τους δεν μπορώ να δώσω στοιχεία…) χωρίς να μπορώ να πω ότι πραγματικά μειώθηκαν. Το Σαββατοκύριακο κατέβηκα χωριό για να τρυγήσω και να μαζέψω διάφορους ακόμα καρπούς και κηπευτικά και στην μεσημεριανή ανάπαυλα κανόνισα τρεις κουρούνες σε μια τριπλέτα που ευχαριστήθηκα. Βάρεσα και ένα αγριοπερίστερο που μάλλον είχε κατάθλιψη ή ερωτική απογοήτευση και μου πέρασε με τρομακτικές τάσεις αυτοκτονίας. Η σύσφιξη της κάννης ήταν 3*** και τα φυσίγγια ΟΚ 30γρ Νο 8.
Μαζί μου διαρκώς ο σκυλάκος μου ο οποίος είναι πάντα χρήσιμος και ικανός να μου επαναφέρει τα τραυματισμένα και τα σκοτωμένα πουλιά όσο μακριά και αν πέσουν (και πέφτουν συχνά μακριά και σε “σφιχτά” μέρη)… Τα κορακοειδή δεν τα αφήνω ποτέ να τα φάνε οι αλεπούδες (τα θάβω βαθιά με πέτρες και ασβέστη) καθώς δεν θέλω να σκοτώνω τα ιπτάμενα επιβλαβή και να ταΐζω τους θηλαστικούς ομολόγους τους δημιουργώντας πίεση στους εν ελλείψει λαγούς (αν και όλα τα ενδημικά θηράματα γύρω από το περιβόλι μου έχουν αρχίσει να ανακάμπτουν).
Βαράτε τα όπου τα βρίσκετε τα παλιόπουλα συνάδελφοι, μην τα λυπάστε ούτε αυτά, ούτε τα φυσίγγια, βοηθάτε το περιβάλλον, τα θηράματα και τους γεωργούς.
