Παιδιά καλημέρα , πριν κανα δυο βδομάδες πήρα ένα ποιντεράκι 10 μηνών μέσω ενός γνωστού (τον ιδιοκτητη δεν τον γνωριζω) και το σκυλί δειχνει πολύ φοβισμένο παρόλο που ειναι πολύ υπάκουο και φιλικό. Εντωμεταξύ ήταν και πάρα πολύ αδύνατος ,τωρα ειναι εντάξει, το θέμα μου ειναι ότι δεν φεύγει καθόλου και το τονίζω το καθόλου από τα πόδια μου . Βεβαια σκέφτομαι ότι είναι και κάπως νωρίς (τον έχω15 μερες) θα ήθελα τη γνώμη σας γιατί δεν μου εχει ξανατυχει τοσο φοβισμενο και ανασφαλές σκυλι. Θα ηθελα παντως να τον προσπαθησω γιατι ειναι πολυ φιλικός και δεν θελω να τον αποχωριστω.
Πρόβλημα σε ποιντεράκι.
-
Αρη θα κανω μια υποθεση και μονο , σαν τροφη για σκεψη , μπορει να μην αφορα το σκυλι σου. Απο την ηλικια των 2,5 και οριστικα στα 4,5 φαινεται ενα ποιντερ αν ΘΑ ειναι ποιντερ, δηλαδη αν ΘΑ θα ανοιγεται πολυ. αν οχι….χαριζεται….
τονιζω το ΘΑ….δεν ανοιγεται ακομα τοσο μικρο αλλα φαινεται η ανεξαρτησια πνευματος
αν δεν εχει κροτοφοβια η’ απο λαθος δεν αποκτησει μπορει να γινει αριστο αλλα κοντινο…οχι ποιντερ.
ειχα τετοιο σκυλι 11 χρονια και ηταν αυτο που αγαπησα περισσοτερο και στο σπιτι ποτε δεν αγαπησαν κανενα τοσο. αυτο οφειλεται στο οτι δενεται και εξαρταται πολυ απο τους ανθρωπους ,,γιαυτο και δεν απομακρυνεται.
δυστυχως το ειχα στα 35 που παταγα γερα και ειχα και πολυ ορεξη και ενω εκανα πολυ καλα κθνηγια ,δεν μου ηταν τοτε αρκετο.
τωρα στα 55 που τα ψαχνω στο απεναντι βουνο….μου λειπει πολυ.
στο ελατο στη μπεκατσα,στα ορτυκια στο Λαυριο και στις ταπωμενες σπασμενες περδικες δεν ειχε ανταγωνισμο,
ανοιγοταν γενικα μεχρι70 μετρα, κυνηγουσα χωρις κουδουνι….ησυχια , ιδιωτικοτητα, απολαυση.
dean52 νομιζω ο άρης εχει αλλου ειδους προβληματισμο… Αν θα κυνηγησει γενικτερα το σκυλακι και οχι αν θα ειναι ΠΟΪΝΤΕΡ!
Με το μπαλακι παιζει? Με αλλους ανθρωπους και σκυλια πως ειναι?
Παντως και εγω ενα σεττερ που μου εκανε παρομοια σχεδια δε το καταφερα να το φτιαξω, ειχε συνεχεια το μυαλο του σε εμενα, με τον πατερα μου κυνηγαγε αλλα δεν ανοιγοταν τρελα!
Το δικο σου σκυλι αν ηταν ταλαιποριμένο απο τον προϊγουμενο ιδιοκτητη ισως του παρει λιγο χρονο παραπανω να σταθει στα ποδια του. Γενικα ενας αλλος σκυλος που τα πηγαινουν καλα και κυνηγαει ΙΣΩΣ βοηθησει στο να ξεκινησει…. Θα τον περνει απο πισω και σιγα σιγα θα του γινει συνηθεια να τρεχει μακρια σου.Αλλιως δοκιμασε το αλλο, αφοθ εχετε δεθει και ο σκυλος ειναι καλα ψυχολογικος, τον βαζεις στο αμαξι και στον βγαζει εξω να τρεξει, το 99% των σκυλων θα αρχισει να τρεχει! Μολις ερθει στα ποδια σου μεσα στο αμαξι παλι, κανεις μια βολτα και τον ξανα αμολάς μολις ερθει ποδια παλι μεσα. Ετσι θα θέλει νε τρεξει για πιο πολυ ωρα φοβουμενος οτι θα τον βαλεις μεσα στο κουτι.
Παιδια σας ευχαριστω πολυ καταρχας για το ενδιαφερον ,το σκυλακι δεν εχω προλαβει να το φερω σε επαφη με άλλα σκυλιά το έχω βγάλει καναδυο φορες μονο του και ειναι δειλός και φοβισμένος. Είναι μεν μικρός και φρέσκος σε μένα αλλά ίσως κι εγώ είχα σκυλιά πρίν που δεν με δυσκόλεψαν ιδιαίτερα στην εκπαίδευση τους παρόλο που δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολύ έμπειρο στην εκπαίδευση κουταβιών τα κουτσοκατάφερνα και κυνηγούσαν όσα σκυλάκια ειχα πρίν και ποιντερ και σετερ. Τελος πάντων για να μην γίνομαι κουραστικός θα το παλέψω και ότι γινει.
Το “στρες του αποχωρισμού” κρατά 2-3 εβδομάδες, άρα μπορείς να περιμένεις καμιά δεκαριά μέρες ακόμη συνεχίζοντας τις “εξόδους αναψυχής”.
Προσωπικά δεν θα το επέλεγα. Αν η εκτίμηση σου για “δειλό και φοβισμένο” είναι σωστή ποτέ δεν θα γίνει Πόιντερ όπως προείπαν, το πολύ πολύ να γίνει μια μετριότητα που οι φοβίες του και οι δειλίες του θα σε δυσκολέψουν για την εκπαίδευσή του. Θα έψαχνα και για το “πολύ αδύνατος” ή είναι άρρωστο ή τόσο δειλό που δεν διεκδικεί τροφή… η καλύτερη περίπτωση: να μη το τάιζαν… που και αυτό σημαίνει πως για 10 μήνες δεν τύχαινε φροντίδας άρα ούτε κοινωνικοποίησης ούτε όσα όφειλε να έχει μάθει/βιώσει μέχρι τώρα.
Η ερώτηση που κάνω πάντα, ακόμη και στον εαυτό μου: γιατί κάποιος κρατά ένα κουτάβι μέχρι 10 μηνών και μετά το δίνει; Εδώ δεν ισχύει πως κράτησε από τη γέννα 2-3 καλά κουτάβια, τους έδωσε όλες τις ευκαιρίες ισότιμα και κρατά το καλύτερο. Αυτό δεν θα ήταν στις επιλογές του.
Αν προτίθεσαι να το κρατήσεις σαν σύντροφο σπιτιού αν δεν βγει, τότε πάλεψε το, όπως λες, άλλως δώσε το πίσω και άσε τον προηγούμενο ιδιοκτήτη (εκτροφέα;) να παλεύει.
Φίλε μου το σκυλί όσο περνάνε οι μέρες παίρνει κιλά και δεν θυμίζει σε τίποτε την πρώτη του εικονα, τωρα οσον αφορά την συμπεροφορά του εχει κιαυτή βελτιωθεί αρκετά παίζει μαζί μου και τον βλέπω χαρούμενο (ποιός ξέρει τι πέρναγε το καημένο) συνεχίζει όμως να είναι γύρω στα πόδια μου . Τον εβγαλα σε ανοιχτό μέρος γεμάτο τσίχλες και κοτσύφια και δεν ασχολήθηκε καθόλου απλά πηγαινε καμιά 10αριά μέτρα και ερχόταν δίπλα μου , βέβαια είναι η δεύτερη του φορά στον κάμπο και από ότι καταλαβαίνω η δευτερή του γενικώς, δεν πρέπει να έχει ξαναβγεί το σκυλάκι ποτέ εξω . Και πάλι θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον.
Και πάλι θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον.
Παρακαλούμε, ευγενικό από μέρους σου να ευχαριστείς αν και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό ενός φόρουμ, η αλληλοβοήθεια.
το σκυλί όσο περνάνε οι μέρες παίρνει κιλά και ….. οσον αφορά την συμπεροφορά του εχει κιαυτή βελτιωθεί αρκετά
Οι γνώμες μας βασίζονται σε όσες πληροφορίες παίρνουμε. Μακάρι να βελτιωθεί τόσο που να μπορεί να κυνηγήσει και ας είναι και “κοντινό”. Όπως πολύ σωστά προείπαν, μερικοί “ελαττωματικοί” Αγγλικοί Δείκτες που θα όφειλαν να ψάχνουν σε μακρινές αποστάσεις, εξυπηρετούν σε ορισμένα θηράματα ή τόπους.
Παιδιά χτες που τον αμολησα λίγο να τρέξει μεσα στο κτημα που τον έχω μόλις ειδε μια γάτα κοντεψε να λιποθυμήσει απο τον φόβο του και πήγε μεσα στο σπιτάκι του και δεν έβγαινε με τίποτα οσο και αν τον φωναζα απλά καθόταν μεσα και με κοιταγε πολυ φoβισμενος. Έχω απογοητευτεί πολυ, πεστε μου σας παρακαλώ τι να τον κανω να τον κρατησω ή όχι γιατι χάνω τον καιρό μου?
παρακαλώ τι να τον κανω να τον κρατησω ή όχι γιατι χάνω τον καιρό μου?
Το αν θα τον κρατήσεις είναι καθαρά θέμα δικό σου. Το ότι θα χάσεις χρόνο είναι σίγουρο, είτε με την έννοια πως μπορεί να μη “βγει” είτε πως για να “βγει” θα χρειαστεί πολύ – πολύ περισσότερο χρόνο.
Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω (αν και ξέρω τους λόγους) γιατί οι άνθρωποι όταν πρόκειται να πάρουν ένα σκύλο δεν αποφασίζουν με την λογική αλλά επηρεάζονται από το συναίσθημα. Όταν πρόκειται να αποφασίσω για απόκτηση σκύλου, πρώτα, με απόλυτα ψυχρή λογική θα ψάξω για το καλύτερο δείγμα της φυλής που με ενδιαφέρει, θα απορρίψω όσα έχουν και το παραμικρό ψεγάδι, θα ερευνήσω τον ψυχισμό του και την σωματική του υγεία και αφού το αποκτήσω, τότε, θα βάλω και το συναίσθημα.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσω πως δεν γνώριζες τον εκτροφέα αλλά εμπιστεύτηκες κάποιο φίλο, διερωτώμαι, έχεις ενημερώσει αυτόν τον φίλο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις; έχεις μιλήσει με τον εκτροφέα; Αν δέχεται την επιστροφή, γιατί δεν βρίσκεις άλλο κουτάβι που να μην είναι δειλό, να μη φοβάται τις γάτες και να ανοίγεται όσο πρέπει για την ηλικία του;
Αν το πλήρωσες να απαιτήσεις το σκυλάκι να είναι άψογο, αν στο χάρισαν παρακάλεσε να το πάρουν πίσω.
Με άλλες συνθήκες, το ύφος της γραφής μου θα ήταν διαφορετικό, θα έγραφα, Μήπως θα ήταν καλύτερα… ή, λυπάμαι, μήπως…. Όμως, βλέπω αδιέξοδο, μας ρωτάς ευθέως “τι να τον κανω να τον κρατησω ή όχι” Ε, όχι φυσικά.
Γιάννη το σκύλο μου τον χάρισαν (διαμεσολάβησε ο φίλος μου) δεν ξέρω καν τον ιδιοκτητη του, εννοείτε πως αν είχα την οικονομική άνεση θα διάλεγα μόνος μου κάποιο σκυλί ή κουτάβι και τα κρητήρια θα ήταν πολύ αυστηρά , σίγουρα όλα αυτά που ανέφερες παραπάνω αλλα δυστηχώς δεν υπάρχουν χρήματα φίλεμου και μιας και εμεινα ξαφνικά χωρίς σκυλί συμβιβάστηκα και τον πείρα , λεω κουτάβι είναι θα τον παλέψω αλλά τελικά δεν μας έκατσε. Αν δεν πληρώσεις τελικά δεν κάνεις τίποτε νόμος. Πάντως και πάλι σας ευχαριστώ πολύ και θα αποφασίσω σύντομα τι θα τον κάνω.
το σκύλο μου τον χάρισαν (διαμεσολάβησε ο φίλος μου) δεν ξέρω καν τον ιδιοκτητη του, εννοείτε πως αν είχα την οικονομική άνεση θα διάλεγα μόνος μου κάποιο σκυλί ή κουτάβι και τα κρητήρια θα ήταν πολύ αυστηρά
Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς, η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους, όμως ΔΕΝ πρέπει να το βάζουμε κάτω σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Πρέπει να παραμένουμε κύριοι των αρχών μας και των πιστεύω μας. Η επιλογή ενός ζωντανού που θα βρίσκεται δίπλα μας για 15 χρόνια είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, εμείς (εμείς οι περισσότεροι, δεν γράφω για την περίπτωσή σου) το περνάμε στο ντούκου.
Χρειάζονται γνώσεις, εμπειρία ακόμη και διαίσθηση για μια επιλογή, εάν δεν τα διαθέτεις, ζητάς από φίλο, που πάντα επιλέγει καλά κουτάβια, να σε βοηθήσει στην επιλογή είτε για αγορά είτε για παραλαβή δώρου. ΧΩΡΙΣ καμιά έκπτωση στις απαιτήσεις σου, χωρίς απόκλιση από το στόχο σου, που είναι το ¨κορυφαίο¨κουτάβι είτε πληρώσεις, είτε στο χαρίσουν. Άλλως θα πρέπει να κάνεις υπομονή μέχρι να βρεθεί άλλος δωρητής ή τουλάχιστον ένα καλό κουτάβι σε προσιτή τιμή. Ούτως ή άλλως ένας σκύλος έχει το καθημερινό και ετήσιο κόστος του. Ποτέ δεν δέχτηκα σκύλο ως δώρο (πλην του προέδρου του Αγγλικού Σπάνιελ Κλαμπ) πολύ δε περισσότερο αν χαρίζεται, ο λόγος; για να μπορώ ευθαρσώς να το επιστρέψω αν έχει πρόβλημα.
Αν στο μυαλό μας, πριν αποκτήσουμε κουτάβι ή σκύλο, δεν έχουμε διαμορφώσει το “κορυφαίο” της φυλής και αν δεν επιδιώξουμε “πάση θυσία” να το βρούμε και να το αποκτήσουμε σημαίνουν δύο πράγματα ή δεν είμαστε έτοιμοι για να γίνουμε ιδιοκτήτες σκύλου ή δεν θα αποκτήσουμε ποτέ καλούς σκύλους (πλην τύχης). Κυνηγώντας το “κορυφαίο” δεν σημαίνει πως το αποκτάμε (εξάλλου πως να διασφαλιστείς αγοράζοντας κουτάβι) σίγουρα όμως αποκτάμε ένα σκύλο που θα ικανοποιήσει τις κυνηγητικές απαιτήσεις μας.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.